คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Phase 8 : Awekening Blade
เฟส 8 : คมดาบที่ตื่นขึ้นมา
7 กุมภาพันธ์ , CE71
ทุกคนทึ่งกับพลังบาเรียที่เอ็กเซียปลดปล่อยออกมาก่อนจะได้สติ
แม้เซ็ตสึนะช่วยให้มองโกเมอรี่รอดมาได้ แต่สถานการณ์ยังเลวร้าย อาร์คแองเจิ้ลและยานคุ้มกันที่เสียหาย2ลำเผชิญหน้ากับจินน์ของกองยานที่11 สไตรค์ , เรเวน , การ์เดี้ยน และ โมเบียสซีโร่ พัวพันกับศัตรูอยู่
“ขอแจ้งเตือนกองยานของซาฟท์”บาจิรูลกล่าวผ่านวิทยุ”นี่คือยานของกองทัพโลกอาร์คแองเจิ้ล ขณะนี้เราได้คุมตัวลักซ์ ไคลน์ ลูกสาวประธานสภาสูงสุดซีเกล ไคลน์เอาไว้แล้ว”
ทุกคนหยุด
“สกปรกที่สุดเลย!!”อัสรันตะโกน
“เห็นหรือยังพี่เอล ว่ากองทัพโลกเป็นยังไง”เอเลน่าตะโกน
“บ้าเอ๊ย”คริสสบถ”เรื่องนี้จะไม่จบลงด้วยดี”
“ใครจะไปสนเจ้าหญิงผมสีชมพู”สเลนกล่าว
“นี่เป็นสิ่งไม่คาดฝัน”ไดอาน่ากล่าว”ทั้งหมดถอนตัวทันที”
“อะไรนะ?”สเลนตะโกนลั่น
ราอูลจ้องมองสนามรบ สิ่งนี้เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
“ใช่ ฉันเห็นด้วย”ราอูลกล่าว”เราต้องถอยกันก่อน”
กองกำลังซาฟท์เริ่มถอนตัว
“เรเวน!!!”สเลนตะโกนต่อยหน้าจอหลัก ก่อนถอนตัวจากสนามรบ
อีจิสยังไม่กลับจ้องไปยังหุ่นเพื่อนสนิททั้งสอง
“เอาพลเรือนที่ช่วยไว้มาเป็นตัวประกันเหรอ การต่อสู้ร่วมกับพวกสกปรกแบบนี้ คือคุณธรรมของพวกนายหรือยังไง คิระ เอล”
ทั้งสองไม่พูดอะไร
“ฉันจะต้องช่วยหล่อนออกมาให้ได้ คอยดูเถอะ”อัสรันพูดและอีจิสบินกลับยาน
@@@@@@@@@
โรงเก็บอาร์คแองเจิ้ล
ห้องนักบินของเรเวนเปิดออก คริสถอดหมวกแล้วถอนหายใจ ทุกอย่างยุ่งไปหมด เขาเกลียดสิ่งที่บาจิรูลทำ แต่ขณะเดียวกันมันช่วยให้พวกเขารอดพ้นจากความตาย คำถามคือ จากนี้ไปล่ะ?
“คริส ลิซ”มิลี่ลอยขึ้นไปหาเขา
“อะไร?”
“มีบางอย่างเกิดขึ้น”มิลี่กล่าว”เฟรย์ลากลักซ์ไปที่สะพานเรียกร้องให้กองทัพซาฟท์หยุดโจมตี ไม่งั้นเธอจะฆ่าลักซ์”
คริสถอนหายใจ เฟรย์ฆ่าคนเป็นด้วยเหรอ
“ยัยสาวไฮโซรู้จักแต่ก่อปัญหา”ลิซพูด
@@@@@@@@@
เวอซาเรียส
“รายงานความเสียหาย”
“ท่านครับ เราสูญเสียปืนใหญ่หลัก ทีมดับเพลิงกำลังเร่งปฏิบัติการ”
“เป็นไปไม่ได้”อาเดสพูดสงบสติอารมณ์อีกครั้งหลังเอ็กเซียสกัดปืนใหญ่ของเวอซาเรียสด้วยบาเรียแปลกๆที่เปล่งออกมาก่อนการยิงจากสไตรค์จะทำให้ยานสะเทือน”ตอนนี้เราไม่สามารถโจมตีต่อได้”
“นี่เป็นเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงทีเดียว”ครูเซ่พูด รอยยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้น
“กัปตัน ยานศัตรูกำลังเคลื่อนเข้าหายานมีขา”เจ้าหน้าที่รายงานเพิ่มแรงกดดันให้กัปตัน พวกเขาได้รับความเสียหายมากพอและการสู้ต่อเสี่ยงเกินไป และพวกเขามีเพียงจินน์ อีจิส และเซนติเนลเท่านั้นที่เหลืออยู่จาก8เครื่อง
“คราวนี้โชคไม่เข้าข้างเรา ถอยทัพซะ”
อาเดสไม่พูดอะไรสั่งให้หันยานกลับ
@@@@@@@@@@
“มอนโกเมอรี่ นี่เซ็ตสึนะ เอฟ เซย์เอย์จากเอ็กเซีย สถานะคุณเป็นยังไง”
“เราได้ยินแล้วเอ็กเซีย ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ”ค็อปแมนพูด”มอนโกเมอรี่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เร็วๆนี้ เราต้องการให้อาร์คแองเจิ้ลลากจูงให้เรา ลอว์จะถึงจุดนัดพบโดยเร็วที่สุด”
“เข้าใจแล้ว ผมจะแจ้งให้กัปตันราเมียสทราบ”เซ็ตสึนะพูดติดต่อไปหาคิระซึ่งหายใจหนัก เขาเกือบจะล้มเหลวในการปกป้องพ่อของเฟรย์จากความตาย เพราะการแทรกแซงของเซ็ตสึนะที่ทำให้หยุดมันได้
“คิระ ดูแลมอนโกเมอรี่และดูว่าพวกเขาย้ายไปอาร์คแองเจิ้ลอย่างปลอดภัยขณะฉันมุ่งหน้าไปที่ลอว์”
“รับทราบ”
เมื่อเห็นท่าทางอ่อนล้าของลูกน้องเขากล่าวเสริม
“เธอทำได้ดีมากคิระ”เขาบอกนักบินสไตรค์”ไปพักผ่อนซะทันทีที่เรากลับถึงยาน”
“โล่งใจมากที่ได้พบคุณ”เมอริวพูดกับค็อปแมนเมื่อติดต่อได้
“ผมก็เช่นกัน แม้จะเป็นการขัดคำสั่ง ลูกเรือผมหลายคนกำลังขึ้นกระสวยส่งผู้บาดเจ็บและรัฐมนตรีอัลสตาร์ เราไม่สามารถดูแลคนเจ็บหรือปกป้องเขาได้อีกต่อไป”ค็อปแมนตอบ ตอนนี้กระสวยขนาดกลางสีเขียวออกจากโรงเก็บของยานชั้นเนลสัน
โมเบียส2ลำจากลอว์ที่ยังอยู่ร่วมกับเอ็กเซียที่คุ้มกันกระสวยไปอาร์คแองเจิ้ล คิระไม่อยากเสี่ยงเผื่อพวกซาฟท์จะกลับมา เขาจึงอยู่จนกว่ากระสวยจะเข้าไปในโรงเก็บ
เอ็กเซียและสไตรค์ตามมาในไม่ช้า สไตรค์ถอดลันเชอร์แพ็คออก คิระกับเซ็ตสึนะมองกระสวยดูประตูเปิด และเห็นรัฐมนตรีต่างประเทศนำโดยทหารสองคน
“เกือบไปแล้ว”อัลตาร์เกาหัว”ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเราเสียเบอนาร์ตไป”
“พ่อ”เฟรย์ร้องอย่างมีความสุข เธอดันตัวลงไปหาพ่อ
“เฟรย์”อัลตาร์อุทานโอบกอดลูกสาว
รัฐมนตรีต่างประเทศหันไปมองนักบินเดินไปหาพวกเขา
“พวกเธอ2คนคือคนที่ช่วยฉันและลูกสาวไว้ใช่ไหม”ชายชราถามพลางมองเด็กวัยรุ่นขึ้นๆลงๆ”ขอทราบชื่อหน่อยได้ไหม”
“คิระ ยามาโตะ นักบินของสไตรค์”
“เซ็ตสึนะ เอฟ เซย์เอย์ นักบินของเอ็กเซียร์”
รัฐมนตรีชูคางขึ้นสังเกตเซ็ตสึนะและหุ่นของเขา
“อาวุธGของเธอน่าประทับใจมาก แต่ฉันไม่เคยได้ยินว่ามีการสร้างตัวที่10เลย”
“ผมคิดว่ากองกำลังพิเศษสร้างมันโดยไม่แจ้งกองบัญชาการหรือถูกสร้างต่อจากโปรเจ็กเดิม ยังไงก็ตามโปรดรับการขอบคุณจากฉัน”
เซ็ตสึนะกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อป้องกันหุ่นของเขาหรือความสามารถของมัน แต่กระนั้นมันช่วยลดความยุ่งยากใดๆให้เขา ในทางกลับกันอัลตาร์ยังศึกษาคิระต่อไป แม้เขาไม่เก่งเรื่องการทหาร แต่เขาฉลาดหลักแหลมในฐานะนักการเมือง และเขาพิจารณาว่ามีบางอย่างเกี่ยวกับคิระที่เขายังไม่รู้
“ขอบคุณที่ช่วยเราอีกครั้งนะ ช่วยพาเราไปพบกัปตันได้ไหม...พวกเธอมียศอะไร”
“ผู้บัญชาการกองกำลังพิเศษ”เซ็ตสึนะโกหกใช้ตัวตนปลอมที่เมอริวกับมูมอบให้
“อาสาสมัคร”คิระและคริสพูด
“อาสาสมัคร”อัลตาร์แปลกใจ”แต่พวกเธอยังเด็กเกินไป”
“ด้วยความเคารพคุณอัลตาร์ แต่คิระและเซ็ตสึนะได้ช่วยเหลืออย่างมากในการปกป้องยานลำนี้และลูกสาวท่าน”มูกล่าวปกป้องนักบินรุ่นเยาว์ที่ก้มลงอย่างเขินอาย”อายุไม่ใช่ปัญหา”
“ฉันรู้ แต่ให้เด็กขับโมบิลสูท”เขาเริ่มพูดแต่หยุดไป”ยังไงก็ตาม ฉันมีเรื่องต้องคุยกับกัปตัน”
มูและเซ็ตสึนะพยักหน้าขณะทั้งสองพารัฐมนตรีไปที่สะพานขณะเฟรย์ไปที่ห้องพักของเธอ เธอมองคิระอย่างขอโทษสำหรับความเห็นของพ่อ เขายิ้มให้เธอก่อนทั้งสองแยกไปตามทางตัวเอง
ทางด้านเซ็ตสึนะไม่สนยัยจอมก่อเรื่องรีบไปดูลักซ์
@@@@@@@@@
เวอซาเรียส
ขณะเดียวกัน ยานที่ได้รับความเสียหายล่องลอยในอวกาศเพื่อรอกำลังเสริมและซ่อมแซม โรงเก็บเกือบจะว่างเปล่า จินน์ อีจิส และCGUEของผู้บัญชาการเท่านั้นที่เหลืออยู่
นี่มันไม่น่าเกิดขึ้น สไตรค์เอาชนะอีจิสได้ยังไง ทั้งๆที่ใช้แพ็คที่มีความคล่องตัวต่ำเมื่อเทียบกับครั้งที่แล้ว? หุ่นที่ไม่รู้จักยังมีความสามารถอะไรอีกบ้าง
มีการประชุมบนสะพานเวอซาเรียส รอบโต๊ะแผนที่ราอูลยืนอยู่โดยมีอาเดส อัสรัน เอเลน่าและนักบินจินน์ที่รอด
“ผบ.ครูเซ่ เราต้องค้นหาลักซ์ต่อไป”อัสรันเร่ง
“เราจะทำเท่าที่ทำได้”อาเดสตอบคำขอของผู้ใต้บังคับบัญชา”แต่ยานเราได้รับความเสียหายอย่างหนัก และอีจิส เซนติเนล จินน์2ตัวและCGUEเป็นโมบิลสูทเดียวที่เราเหลืออยู่”
“และทุกตัวเสียหายยกเว้นCGUEของฉัน”ราอูลกล่าวเสริม”กลับไปที่แพลนท์น่าจะเป็นตัวเลือกที่เหมาะที่สุด”
และถ้าลักซ์ตาย น้ำมันจะถูกราดลงกองไฟ
แต่อัสรันไม่ปล่อยให้เรื่องนั้นเกิดขึ้น คู่หมั้นของเขายังอยู่ข้างนอกนั้น และเขาจะไม่ทิ้งเธอไว้ข้างหลัง
“แต่ผม...”
“ไม่อนุญาตินะอัสรัน เราไม่สามารถเสี่ยงที่จะเสียอีจิสกับเซนติเนล และการต่อสู้กับสไตรค์ได้พิสูจน์แล้ว การไปตามลำพังจะเติมเกลือลงบนบาดแผลเท่านั้น”
“เข้าใจแล้วครับ”
@@@@@@@@@@
คิระเดินไปรอบๆยานจนกระทั่งเห็นลักซ์ เด็กสาวร้องเพลงเบาๆขณะเขาเดินเข้ามาโดยกำลังแต่งเพลงใหม่ คิระยิ้มเมื่อได้ยินอย่างนั้น มันคลายความกังวลก่อนหน้านี้
“สวัสดีค่ะคุณยามาโตะ”ลักซ์ทักทายเมื่อประตูเปิดออก”คุณมาเยี่ยมรึเปล่า”
“ใช่”คิระตอบด้วยรอยยิ้มเคร่งขรึม”ยินดีที่พบครับคุณลักซ์”
ลักซ์ยิ้มให้คิระขณะเขานั่งเก้าอี้ตรงข้ามเธอ เธอชอบการมาเยี่ยมของเขา ทั้งสองมีอะไรเหมือนกันมาก แต่สิ่งที่คิระไม่รู้ว่าเธอรู้ว่าเขาเป็นนักบินของสไตรค์
“สบายดีไหมค่ะยามาโตะซัง”
“เรียกผมว่าคิระก็ได้”
“คุณแน่ใจหรือว่าไม่เป็นไรคิระ”
“เปล่า ไม่ใช่”คิระยอมรับ รู้สึกว่าจำเป็นต้องเปิดใจกับเธอ”ผมเกลียดเรื่องนี้...ผมเกลียดที่ต้องสู้กับอัสรัน”
“อัสรันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณใช่ไหม”ลักซ์พูดนึกถึงการสนทนาล่าสุดของเธอกับคิระ
“ใช่...ผมไม่อยากจะสู้กับเขาเลย และเขายังคิดว่าผมโดนกองทัพโลกหลอกใช้”
“ฉันแน่ใจว่าอัสรันตัองเข้าใจในที่สุด และใกล้ถึงกองทัพโลกแล้ว ฉันพูดถูกไหม? ทำไมคุณไม่ไปจากยาน? ฉันหมายถึงคุณดันเต้และเซ็ตสึนะช่วยทุกคนบนยาน”
“ผมทำได้ แต่ไม่ได้ ผมก็ไม่ได้อยากสู้ แต่ที่นี่ยังมีเพื่อนๆและผู้ลี้ภัย ผมต้องอยู่จนกว่าพวกเขาจะปลอดภัย”
“คุณพูดเหมือนอัสรัน”ลักซ์พูดพร้อมรักษารอยยิ้มไว้”เขาเกลียดการต่อสู้เหมือนกันค่ะ แต่เขาอยากจะปกป้องแพลนท์”
คิระยิ้มเศร้าบนใบหน้า เขารู้อยู่แล้ว
จากนั้นก็มีเสียงเคาะประตูเผยให้เห็นเซ็ตสึนะ สีหน้าเคร่งขรึมปกคลุมใบหน้าของเขา
“คิระ เราต้องคุยกัน”
@@@@@@@@@@
“พวกเขากำลังจะทำอะไรนะ!!”คิระตะโกนก่อนเพื่อนปิดปากให้เขาเงียบ มองไปรอบๆเพื่อดูว่ามีใครฟังอยู่ไหม โชคดีไม่มีใคร
“พวกเขากำลังแนะนำให้ใช้ลักซ์เป็นตัวประกันกับซาฟท์ด้วยความหวังว่าการจับกุมเธอจะทำให้พวกเขาขอเจรจา แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้คือทำให้สถานการณ์ยิ่งแย่ลง”
“แต่กัปตันราเมียสไม่เห็นด้วยใช่ไหม”
“นั่นเป็นคำแนะนำของบาจิรูลและส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วย ปต่เราจะพบกองกำลังที่8เร็วๆนี้ ฉันมีความรู้สึกว่าพวกเบื้องบนของกองทัพโลกจะมองว่านี่เป็นโอกาส”เซ็ตสึนะอธิบาย
“แต่เราจะทำยังไงดี”คิระถาม เขาไม่อยากให้ลักซ์เป็นตัวประกัน
“พาเธอกลับ”
“อะไรนะ?”
“พาเธอกลับ”เซ็ตสึนะย้ำเขาอีกครั้งและอธิบายความเป็นไปได้”ถ้าซาฟท์พบว่าลูกสาวของผู้นำถูกจับโดยอาร์คแองเจิ้ล มันจะเป็นผลกองทัพโลกถูกมองว่าป่าเถื่อนที่จับกุมพลเรือน นอกจากนี้มันจะดึงดูดความสนใจยานเท่านั้น และพวกเขาจะไม่หยุดจนกว่าจะได้ตัวเธอกลับ”
คิระเห็นด้วยกับเรื่องนี้ แต่เขาเป็นแค่อาสาสมัคร ไม่ใช่ทหารอย่างเป็นทางการ
"แล้วนายบอกฉันทำไม?"เขาถามอย่างงุงงง
"เพราะฉันอาจต้องการคนช่วยที่โรงเก็บ ถ้าเจอพวกหน่วยรักษาความปลอดภัยจับได้ ฉันคงฝ่าไปไม่ถึงหุ่น”
คิระเข้าใจว่าเพื่อนสนิทอยากให้เขาช่วยเปิดทางให้
สิ่งที่พวกเขาวางแผนเทียบเท่ากับอาชญากรรมสงคราม แต่ข้อได้เปรียบคือพวกเขาเป็นพลเรือนไม่ใช่ทหาร ดังนั้นเขาจะไม่ต้องเจอบทลงโทษของกองทัพ
"ทางเลือกเป็นของนายคิระ"เซ็ตสึนะกล่าวอย่างหนักแน่นหันหลังกลับ"เลือกเอาเองนะ"
@@@@@@@@@@@@
หลังจากกลับห้องเอลทำลายเปลือกนอกกันดั้มไมสเตอร์ที่เข้มแข็งนึกถึงคำด่าว่าของอัสรันทรุดร้องไห้ ลักซ์พยายามปลอบเขา
"เธอคิดว่าฉันไม่อยากช่วยพวกเขาเหรอ? ฉันถึงกับต้องสู้กับครอบครัวเพื่อปกป้องพวกนั้น!! นี่คือสิ่งที่ผมได้รับ!! ผมทำอะไรผิดถึงได้รับสิ่งนี้"
ลักซ์กำลังจะสัมผัสใบหน้าของเอล แต่จู่ๆเขาก็โอบกอดเธอและร้องไห้บนไหล่ของเธอ ลักซ์ตกใจในตอนแรก แต่เธอตบหลังเขาพยายามทำให้เขาสงบลง
"เอล คุณไม่ได้ทำอะไรผิด บางครั้งคุณโทษไม่ได้ มันเป็นแค่ธรรมชาติของมนุษย์ อย่าโทษตัวเองเลย"
"แต่...ผมรับความเจ็บปวดนี่คนเดียว มันเจ็บมาก"
"คุณไม่ได้ทนทุกข์อยู่คนเดียว เอล ฉันก็เสียใจเช่นกันถ้าคุณเป็น"
"ลักซ์"
"มันจะเจ็บปวดไม่นาน เพราะ..."
ลักซ์จับใบหน้าเอลให้มองเธอ
"ฉันจะอยู่ที่นั่นเพื่อเยียวยาความเจ็บปวดให้คุณ"
ลักซ์โน้มตัวไปข้างหน้าจุมพิตที่ริมฝีปากของเขา เอลเบิกตากว้างแต่ค่อยๆจูบตอบกลับอย่างลึกซึ้ง ลักซ์ก็หลับตาตอบรับจูบที่เธอปรารถนามายาวนาน
มือของเอลเริ่มถอดชุดของเธอ เอลรู้สึกร้อนรนและเขินอาย เขาไม่เคยเห็นร่างเปลื่อยผู้หญิงมาก่อน และคนตรงหน้าเขาคือไอดอลโด่งดังของแพลนท์ ลักซ์อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงเมื่อเห็นสีหน้าคนที่ชอบ เธอเกือบอยากจะวิ่งออกจากห้อง แต่เธอตัดสินใจแน่วแน่
ในไม่ช้าเธอถอดเสื้อของเขาออกดูร่างกายผิวเนียนสวย ลักซ์เอามือลูบหน้าท้องของเอล จากนั้นลักซ์พบว่าตัวเองถูกอุ้มวางลงบนเตียง จูบกันอย่างลึกซึ้งและร่วมรักตลอดคืน
วัยรุ่นทั้งสองต่างครวญครางเมื่อความสุขพุ่งเข้ามา เอลรู้สึกว่าการควบคุมตัวเองพังลงพังลง เขาพลิกตัวเธอให้ยืน4ขาและแทงดาบเข้าไปทางตูด ลักซ์ร้องเมื่อมันเสียบเข้ามาขอร้องให้เขาหยุด แต่เอลยังเดินหน้าต่อไป
มันเข้ามาครั้งที่สองก่อนเอลจะตะโกนขึ้นเพดานขณะระเบิดใส่เธอ เมล็ดพันธุ์ของเขาหลั่งไหลเข้ามาในครรย์ ผ่านมา2ครั้งทำให้ลักซ์เหนื่อย ไม่สบายใจ ดีใจ โล่งอกและเกลียดตัวเอง เอลยังผลักดันเข้ามาครั้งที่3 ที่4 ก่อนทรุดตัวลงบนตัวลักซ์
พวกเขาอยู่ที่นั่น เธอไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนก่อนเขาจะดึงตัวเองออกจากเธอและลุกขึ้นนั่งบนเตียง เอลหอบหายใจพลางลูบหัวเธออย่างรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ มันเหมือนเขาขมขื่นเด็กสาวไร้เดียงสาทั้งที่เขาเพิ่งรู้จักเธอแค่5วัน(ซึ่งจริงๆไม่ใช่)
"ผมขอโทษ"
ลักซ์อยากจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่เธอไม่เหลือแรงจะพูดอะไรก่อนจะจำนนต่อความเหนื่อยล้าหลับไป
ช่วงเวลาตี3 ลักซ์ตื่นขึ้นมา เห็นว่าเอลปลุกเธอและกำลังสวมเสื้อผ้า หันมายิ้มให้เธอ
"อรุณสวัสดิ์ ฝันดีไหมลักซ์"
ลักซ์หอมแก้ม"ใช่ แต่เราต้องแยกกันในไม่ช้า"
“นั่นคือเหตุผลที่คุณขอให้พบพวกเขามารับคุณวันนี้แทนที่จะเป็นเมื่อวาน”
“เอลคุง…ฉันไม่ต้องการกลับไป…ฉันอยากอยู่กับเธอ”
“ผมก็เหมือนกันลักซ์”เอลกอดเธอไว้
"แต่....คุณจะช่วยพาฉันไปขึ้นยานซาฟท์ได้ยังไง"
"เอ็กเซีย มันเป็นวิธีเดียวที่ผมจะพาคุณออกจากยานลำนี้ และผมไม่อยากให้คุณอยู่....ผมชอบคุยกับคุณ แต่กองทัพโลก..."
"แล้วคิระล่ะค่ะ? เขารู้เรื่องนี้รึเปล่า?"
เอลก้มลง ไม่รู้เขาควรดึงเพื่อนสนิทมาเกี่ยวข้องรึเปล่า
"ไม่จนกว่าจะรู้..."
ลักซ์ไม่ต้องให้เอลพูดจบประโยค เธอรู้ดีว่าเขากำลังพูดถึงอะไร กองทัพโลกจะโยนเธอเข้าห้องขังหลังใช้เป็นเครื่องมือต่อรองกับแพลนท์
"คุณแน่ใจเหรอเอล?"
"ผมแน่ใจ ทุกคนน่าจะหลับกันหมดแล้วหลังจากการต่อสู้ครั้งนั้น ผมจะพาไปที่โรงเก็บ"
ลักซ์พยักหน้ากลับ เอลจับมือเธอเข้าไปในโถงทางเดิน เหมือนที่เขาคาดการณ์ไว้ เขารอนานให้ทุกคนหลับหรือกลุ่มเดียวที่ยังตื่นอยู่ที่สะพานหรือในโรงเก็บ
โชคดีที่พวกเขาไปถึงล็อกเกอร์รูมได้โดยไม่เจอใครเห็น ภาพตอนลักซ์เปลี่ยนชุดเป็นภาพตรึงใจเอลมากๆ เขาเข้าไปกอดจูบลักซ์ที่กึ่งเปลื่อยและถอดชุดเปลี่ยนชุดให้เธอเอง
5นาทีต่อมา เขาจะพาเธอเข้าไปในโรงเก็บ เขามองรอบๆก่อนพาเธอไปที่เอ็กเซีย
"เฮ้ ทำอะไรน่ะ"เอลหันกลับไปเห็นหน่วยรักษาความปลอดภัย2คน
ทันใดนั้นคิระก็วิ่งเข้ามาชกท้องทหารและตีหลังคออีกคนให้หมดสติไป ลักซ์กระพริบตาด้วยความสับสน
"คิระ"
"รีบไปเร็วเข้า"คิระตะโกน
“ขอบใจ”
เอลพาลักซ์ไปที่สไตรค์เปิดเครื่องของเขา สไตรค์เดินไปข้างหน้าขึ้นไปบนแท่นปล่อย
"อิคารุกะ คิดจะทำอะไรน่ะ"นาทาลตะโกนผ่านวิทยุ"หยุดเดี๋ยวนี้นะ"
"เขามีลูกสาวของประธานไคน์....ฉันคิดว่าเขาน่าจะพาเธอกลับไปที่นาสก้า"เสียงมูดังผ่านวิทยุ
"ว่าไงนะ?"
"เราทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน แท่นปล่อยเปิดแล้ว"
"งั้นส่งคริสและเรเวนออกไป เขายังสามารถตามพวกนั้นทัน"นาทาลแนะนำ
"เกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้"เสียงคริสดังผ่านวิทยุขณะเขาเดินไปที่สะพานเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น"หุ่นของผมยังไม่ได้ปรับแต่งใหม่ คงตามพวกเขาไม่ทัน"
คริสโกหกโดยรู้ว่าเรเวนสามารถตามเอ็กเซียทันได้อย่างง่ายดาย แต่เลือกจะปล่อยเขาไปเพราะไม่ชอบคำแนะนำให้จับตัวประกัน
"คอยก่อนนะลักซ์"เขาบอกแฟนสาวขณะเอ็กเซียพุ่งออกจากยาน
@@@@@@@@@
บนสะพานอาร์คแองเจิ้ล พวกเขามองดูหุ่นหนีไป ผ่านลอว์และมอนต์โกเมอรี่ไปในระยะไกล
"เขากำลังทำอะไรอยู่"อัลตาร์ตะโกน"เขาทำอย่างนั้นไม่ได้ใช่ไหม"
"ไม่ เขาทำไม่ได้"นาทาลกล่าว
"ปล่อยไปเถอะ"เมอริวพูด"เราทำอะไรไม่ได้"
"อะไรนะ!? ทำไมคุณไม่ยิงเขาทิ้งหรือทำให้เอ็กเซียหยุดทำงาน"อัลตาร์ประท้วงขณะที่เมอริวถอนหายใจไม่พอใจ
"ถ้าทำอย่างนั้นเอ็กเซียจะโจมตีเราแทน"มูโต้กลับทำให้อัลตาร์ตกใจ"อาจจะ"เขาเสริมก่อนขยับตาทำให้เมอริวยิ้ม
@@@@@@@@@@@
เวอซาเรียส
คนในยานกำลังวางแผนช่วยลักซ์ออกมาอยู่ ทันใดนั้นเสียงเตือนภัยดังขึ้น
“มีโมบิลสูทใกล้เข้ามา”
“อะไรนะ ระบุตัวตนซิ”อาเดสสั่ง
“นี่คือGN-001เอ็กเซีย”
“ฝ่ายนั้นติดต่อมาครับ”
“มาฟังหน่อยละกัน”ราอูลสั่ง
“ถึงยานซาฟท์ นี่คือนักบินของเอ็กเซีย อย่ายิง ฉันมีคุณหนูลักซ์ ไคลน์อยู่ในค็อกพิท”นักบินร่างเล็กกล่าว”ฉันจะส่งคืนให้ ส่งอีจิสกับนักบินออกมา แล้วจะมอบเธอคืนให้”
“ดีมาก เราจะส่งอีจิสไป”
มันตัดการสื่อสาร”ได้ยินแล้วนะอัสรัน นำอีจิสออกไปพาคุณหนูลักซ์คืนมา”
“ผู้บัญชาการ ให้ผมขับอีจิสแทน”สเลนกล่าว
ราอูลประหลาดใจ สเลนไม่สนใจไคลน์ หมายความว่าเหตุผลเดียวที่เขาออกไปคือเพื่อทำลายเอ็กเซีย หากเป็นเช่นนั้น คุณหนูไคลน์ต้องโดนลากไปด้วยแน่ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอโดยกองยานที่11อยู่ที่นี่ แม้แต่แพทริค ซาล่าก็ช่วยเขาพ้นโทษไม่ได้
“ไม่ เขาขออัสรัน นั่นคือสิ่งที่เราจะให้เขา”
@@@@@@@@@@@
สเลนมองขณะอีจิสออกจากเวอซาเรียส ความโกรธของเขาเป็นที่เห็นชัดของทุกคน ตอนนี้เขาต้องการทำลายเอ็กเซียมากกว่าที่เคย
“สถานะปืนเรลกันเป็นยังไง”
“เราได้ติดตั้งยูนิตเข้ากับจินน์ของคุณและแทนที่ชั้นวางกระสุนด้วยเรลกัน นอกจากนี้ยังปรับคอมพิวเตอร์ให้น้ำหนักเรลกันและตัวมันลดลง เรากำลังจะปรับพิสัยการเล็งอาวุธ”
“ปล่อยไป ฉันจะทดสอบในภาคสนาม”เขาพูด”ฉันจะออกไป”
“คุณ?”
“ได้ยินแล้วนี่ บรรจุกระสุนแล้วนำเข้าแท่นส่งออก”เขาพูดเตะพื้นลอยไปที่หุ่น
@@@@@@@@@@@
อีจิสเข้ามาหาเอ็กเซีย เอลชี้ปืนมาที่เขาและเปิดห้องนักบินขณะที่อัสรันทำแบบเดียวกัน ทั้งสามก้าวออกมาและลักซ์หันไปหาเอล เธอหยิบแหวนเงินมอบให้เขา
“ฝากไว้ด้วยนะค่ะ ฉันมีอันหนึ่ง เก็บไว้เพื่อให้คุณระลึกถึงฉัน”
“ผมจะยังคิดถึงคุณแม้ไม่ให้แหวนนี้กับผม”
“เอลคุง จำไว้นะ ไม่ว่าคุณอยู่ที่ไหนฉันจะอยู่กับคุณเสมอ นำทางคุณด้วยเพลงของฉัน ลาก่อน”
“สักวันเราจะได้พบกันอีกลักซ์”
ลักซ์ปล่อยมือเอลและไปหาอัสรัน อัสรันจับเธอไว้สายตามองท้องเธอที่ยัดเสื้อไว้อย่างแปลกใจครู่หนึ่ง
“เอล นายมากับฉันเถอะน่า นายกับคิระไม่มีเหตุผลต้องอยู่กับกองทัพโลกจริงไหม”
“ฉันเองก็ไม่อยากสู้กับนายหรือเลช่าเลย แต่ว่าเพื่อนๆของฉันอยู่บนยานลำนั้น”
“ถ้างั้นก็ช่วยไม่ได้…เจอกันคราวหน้าฉันจะจัดการนายแน่”
“ฉันก็เหมือนกัน”
ขณะที่เขากำลังจะปิดประตูก็มีโมบิลสูทความเร็วสูงผ่านด้านข้างของเอ็กเซีย มันคือจินน์สีแดงติดอาวุธหนักเตรียมจะยิงฆ่าเอล
“คราวนี้แหละแกตายแน่”สเลนกล่าว
“เอลคุง”ลักซ์ร้องหวาดกลัว อัสรันตกใจจนไม่ทันสังเกต
แต่ก่อนเขาจะยิงปืนกลยิงมาทำให้จินน์หลบไป เรเวนบินเข้ามา
“คริส!!”
แต่คำพูดนั้นมีผลกับนักบินจินน์สีแดง สเลนเบิกตากว้างละความสนใจเอ็กเซียไปที่เรเวนแทน
“นายขับเรเวนเองเรอะ คริส ดันเต้”
ทุกคนแปลกใจที่สเลนรู้ชื่อคริส ด้านคริสได้ยินเสียงก็ตกใจ
“เป็นไปไม่ได้”
“ไม่ได้เจอกันซะนานนะเพื่อนเก่า”สเลนเล็งเรลกันไปที่เรเวน
“แต่ยังไง…ยูนิอุสเซเว่นถูกทำลาย”
“ไม่ชัดเจนเหรอ ฉันไม่อยู่ที่นั่นเหมือนนาย”เขาตอบ”ทำไมนายถึงทรยศเผ่าพันธุ์ตัวเอง ทำไมถึงต่อสู้เพื่อไอ้สารเลวพวกนั้น”
คริสส่ายหัว นี่ไม่ใช่สเลนที่เขารู้จัก สเลนที่เขารู้จักรักสงบและเกลียดสงคราม
“เกิดอะไรขึ้นกับนายสเลน นายเคยบอกฉันว่าเกลียดสงคราม”
“สเลนที่นายรู้จักเสียชีวิตที่ยูนิอุสเซเว่น”สเลนตะโกน”ตายซะไอ้คนทรยศ!!!”
เรลกันยิงอีกครั้ง แต่กระสุนยิงไปในวงกว้าง
“บ้าเอ๊ย”สเลนสบถเริ่มปรับรัศมีอาวุธ”ไอ้อาวุธบ้านี่”
คริสยกปืนเรเวนออกมา แต่…เขาไม่กล้ายิง ขณะที่สเลนเป็นฝ่ายยิงได้ก่อน
คราวนี้โดนที่หัวเรเวนข้างซ้าย โชคดีไม่ทำลายหัวเรเวนแต่ทำลายเกราะและกล้องตาด้านซ้าย
“คริส”เอ็กเซียบินเข้ามาชักดาบGN
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”ลักซ์ตะโกนลั่น”คุณพยายามจะเริ่มสงครามต่อหน้าตัวแทนไว้อาลัยงั้นหรือค่ะ คุณด้วยเอลคุง”
ตอนนี้อัสรันมองลักซ์อย่างแปลกใจ ทำไมคู่หมั้นเรียกเพื่อนสนิทเขาอย่างอ่อนโยนขนาดนั้น
“เธอล้อเล่นเหรอ? เธอโง่เง่าขณะนั้นเลยเหรอ”สเลนกล่าว”นี่คือสงคราม ไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆแต่จงกำจัดคู่ต่อสู้ของคุณ มันไม่ได้หยุดเพราะเด็กดื้อผมสีชมพูอ่อนแอและบอบบางต้องการ”
ในตอนนั้นไรเฟิลGNยิงระเบิดแขนจินน์ไป
เอลโกรธเมื่อนักบินจินน์สีแดงด่าแฟนสาวเขา
“สเลน พอได้แล้ว”ราอูลพูดผ่านวิทยุ”เธอขัดคำสั่งและนำโมบิลสูทออกไปสู้โดยมีพลเรือนอยู่ใกล้ๆ เรื่องนี้ยอมรับไม่ได้
“ฮ่าๆๆๆ น่าขำจริงๆครูเซ่ นายอ้างเหมือนตัวเองมีคุณธรรมทั้งที่สั่งโจมตีเฮลิโอโปลิสในที่ที่มีพลเรือน และใช้อุปกรณ์แบบDในโคโลนี่ ฉันแปลกใจที่นายยังมีหน้ามาบัญชากองยานได้”
“ออร์บให้ความช่วยเหลือกองทัพโลกเอลคุง”ราอูลโต้กลับเรียกเขาอย่างสนิทสนม เพราะพวกเขารู้จักกันดีพอสมควร
ตอนนี้เขาใช้วิทยุกระจายเสียง ดังนั้นทุกคนได้ยินหมด
“ฉันคุยกับแกก็เปลืองน้ำลายเปล่า แต่ขอแจ้งกองยานที่11ไว้ ฉันพบยานโลราเซียของคุณหนูไคลน์ถูกหุ่นCGUEสีดำโจมตีและเล่นงานหุ่นจินน์ที่คุ้มกันยาน มันเกือบจะยิงพ็อดกู้ภัยทิ้งถ้าฉันไม่เข้าไปขวาง”
“อะไรนะ!?”อัสรันตกใจ มีคนพยายามฆ่าลักซ์
“ใครจะไปเชื่อแก”สเลนตะโกน
“หุ่นCGUEตัวนั้นเสียแขนสองข้างและหนีไป เมื่อคำนวณจากระยะทาง มีโอกาสที่นักฆ่าหรือทหารรับจ้างคนนั้นจะอยู่บนกองยานของนาย”
กองกำลังซาฟท์ทั้งหมดตกตะลึงกับเหตุการณ์นี้ ไดอาน่าในยานโอดินมีสีหน้าเคร่งขรึม เธอจำได้ว่าบนเวอซาเรียสมีหุ่นCGUEสีดำตัวหนึ่ง
ถ้าหากสิ่งที่หลานชายจูลด์พูดเป็นความจริง เธอควรให้ลักซ์มาอยู่บนยานโอดิน
บนยานเวอซาเรียส ฟอล์คเนอร์ผู้ใช้หุ่นCGUEสีดำกำหมัดแน่นด้วยความโกรธไอ้หนูในเอ็กเซีย ตอนนี้เขาต้องคิดหาทางเอาตัวรอด
“อัสรัน ดูแลเธอให้ดีด้วย ถ้าเธอเป็นอะไรไปฉันจะไม่ให้อภัยนายเด็ดขาด และ…โอ้ รวมถึงบลัดดี้ปริ๊นเซส”
ลักซ์ได้ยินหัวเราะเล็กน้อยขณะที่อัสรันสะดุ้งพยักหน้าคิดถึงนายพลผู้น่ากลัว
สเลนมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างหงุดหงิด
“สเลนกลับมาที่ยานทันที”
“แต่…”
“กลับมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นโทษของเธอจะหนักขึ้น”
“รับทราบ”
จินน์และอีจิสบินกลับไปที่เวอซาเรียส
ขณะเดียวกันเอ็กเซียนำเรเวนกลับไปที่อาร์คแองเจิ้ล คริสยังคงอึ้งจากการเปิดเผยตัวตนของนักบิน เขาไม่ได้พูดอะไรขณะเรเวนเข้าโรงเก็บอาร์คแองเจิ้ล เขาไม่ได้พูดอะไรขณะทหารติดอาวุธนำตัวคิระกับเซ็ตสึนะไป
ความคิดของเขาอยู่ที่สเลน เขาโกรธและเกลียดชังได้อย่างไร? เขาหันหลังให้กับทุกอย่างที่เขาเชื่อได้ยังไง
ที่สำคัญที่สุด เขาจะได้เจอเพื่อนที่เขาเคยรู้จักอีกหรือไม่?
@@@@@@@@@@@
ขณะที่เขาลอยลงไปที่ดาดฟ้ายานเมื่อกลับมา นาทาร์ลไปข้างหน้าจ้องนักบินหนุ่ม
"เธอรู้ไหมว่าเพิ่งทำะไรลงไป"เธอตะโกน ทำให้เซ็ตสึนะสะดุ้งด้วยความกลัว แต่รวบรวมความกล้า
"ผมทำอะไรผิดล่ะครับ?"
นาทาร์ลกัดฟัน ก่อนจะจับแขนลากเขาออกจากโรงเก็บยาน อัลตาร์ตามมาด้านหลัง และเอลสัมผัสได้ถึงสายตาวาวโรจน์จากเขา รองกัปตันลากเขาเข้าไปในห้องทำงานของเมอริวที่คิระก็อยู่ด้วยเนื่องจากให้ความช่วยเหลือ ซึ่งกัปตันและมูนั่งอยู่ในชุดเครื่องแบบเต็มตัว ขณะที่รัมบา ราลพ่อเขายืนยิ้มด้วยสายตาบอกว่าเขาทำได้ดี
มูถือหนังสือกฎหมายและนาทาร์ลก็นั่งตรงข้ามกับร้อยเอกที่ยิ้มแย้ม อัลตาร์นั่งลงข้างๆนาทาร์ลและจ้องมองเซ็ตสึนะ ขณะที่ชายอีกคนซึ่งสวมเครื่องแบบสีขาววัย40ปีชื่อรุสเซล มอนโรย์ เป็นกัปตันลอว์ที่มาร่วมด้วย
เซ็ตสึนะกับคิระย้ายไปยืนกลางห้อง กัปตันค็อปแมนก็เข้ามานั่งข้างมูและเสียงนาทาร์ลดังขึ้น
"จำเลยไม่ได้คิดถึงผลการกระทำที่จะนำอันตรายมาสู่กองยานเลย"
รัมบายกมือขึ้นเพื่อคัดค้าน
"ผมไม่เห็นว่าการส่งคืนพลเรือนเป็นอันตรายต่อกองยานอย่างไร"เขากล่าวเสริมส่งผลให้บางคนเลิกคิ้วเนื่องจากเขาเป็นคำแนะนำว่าเซ็ตสึนะจะรับผิดชอบ"
"กัปตันราเมียส ฉันขอให้ความเห็นเดิมถูกบันทึกไว้"
“ยังไงก็ตามเซ็ตสึนะทำการส่งพลเรือนกลับประเทศของเธอ ขออนุญาตผ่อนผันให้นักบิน”
“อนุญาติให้ผ่อนผัน”
คิระประหลาดใจที่พวกเขา3คนสนับสนุนเขา เขาไม่แปลกใจที่รัมบาสนับสนุนเอลที่เป็นลูกชาย แต่เขาไม่คิดว่ากัปตันค็อปแมนกับมูจะร่วมด้วย
“ตามมาสตราที่4 ข้อยกเว้นCตามสัญญาคอร์ซิกา เรามีสิทธิคุมตัวมิสไคลน์บนยานจนกว่าจะถึงโลก”นาทาร์ลกล่าว มีการพยักหน้าจากอัลตาร์ มอนโรเป็นคนตอบตามรัฐมนตรี
“ฉันไม่ได้รับแจ้งว่าเธออยู่บนยาน....อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นโอกาสที่เราจะยุติสงคราม”อัลตาร์กล่าว
“แต่ว่าเพราะเราคืนตัวประกันไป นาสก้าถึงได้ถอยทัพ ทำให้พวกเรารอดมาได้น่ะครับ”มูกล่าว
“นั่นน่ะเป็นแค่ผลที่ตามมาเท่านั้นเองค่ะ”นาทาลแย้ง
“เซ็ตสึนะ เอฟ เซย์เอย์ , คิระ ยามาโตะ พวกเธอมีอะไรจะพูดบ้างไหม ทำไมถึงทำอะไรโดยพลการแบบนั้นล่ะ”
“เพราะผมไม่ได้ช่วยเธอมาเพื่อให้เป็นตัวประกันครับ”เซ็ตสึนะตอบ
“นั่นสินะ ถ้าจะให้ดีเอามาเป็นแฟนดีกว่านะ”มูแซวและทำให้เซ็ตสึนะแก้มแดง รัมบายิ้มมุมปาก
“ฉันขอคัดค้านค่ะ”นาทาร์ลลุกขึ้นยืน
“กรุณาระวังคำพูดต่อหน้าศาลด้วยนะ”เมอริวเตือน
มูแค่ยิ้มยักไหล่ กัปตันหันไปมองวัยรุ่นอีกครั้ง
“การกระทำของคิระ ยามาโตะ และเซ็ตสึนะ เอฟ เซย์เอย์เป็นการทำผิดกฎทางทหารมาสตราที่3ข้อB มาสตราที่10ข้อF มาสตราที่13ข้อ3 จำเลยรับสารภาพ ดังนั้นขอตัดสินจำเลยด้วยการยิงเป้า”
คิระเบิกตากว้างด้วยความสยดสยองและรู้สึกว่าหัวใจหยุดเต้น เพื่อนสมัยเด็กของเขาไม่แสดงอารมณ์แม้แต่น้อย ไม่มีอะไรต้องกลัวจริงๆ
“แต่ว่านี่เป็นกฎใช้สำหรับทหารในกองทัพ แต่ไม่สามารถนำมาใช้กับพลเรือนได้ ดังนั้นคิระ ยามาโตะ และเซ็ตสึนะ เอฟ เซย์เอย์ ต่อไปขอให้ระวังการกระทำด้วย ขอจบการพิพากษาเพียงเท่านี้”
สีหน้าคิระดีขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ขณะที่รัมบา มูและค็อปแมนรู้สึกโล่งใจที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เดี๋ยวก่อน”อัลตาร์แทรก”แม้ฉันยอมรับเรื่องที่โทษประหารถูกละเว้นไว้แต่ไม่สามารถหนีบทลงโทษได้ไม่ใช่เหรอ”
“สำหรับการใช้อุปกรณ์ทางทหารโดยไม่ได้รับอนุญาติ คิระกับเซ็ตสึนะจะถูกกักบริเวณไว้ในห้องจนกว่าจะถึงกองยานที่8 พวกเขาจะได้รับอนุญาติให้ออกมาเพื่อซ่อมบำรุงโมบิลสูทหรือเกิดการรบเท่านั้น”
“พูดอีกอย่างคืออย่าทำอะไรตามใจตัวเองอีกนั่นแหละ”มูพูดโยนหนังสือกฎทหารลอยไป นาทาร์ลจ้องเด็กที่ประมาทเลินเล่อ
เจ้าหน้าที่คนอื่นออกจากห้องไป ก่อนออกไปคิระหันไปพูดกับรัมบา
“ขอบคุณที่ปกป้องผมกับเอลนะคุณราล”คิระบอกดาวใหญ่สีน้ำเงิน
“นายทำเพื่อทุกคนเท่านั้น ถ้ามีอะไรฉันน่าจะขอบคุณนายสำหรับการเชื่อในสิ่งที่นายคิดว่าถูก ไม่ใช่แค่นายแต่สำหรับทั้งยาน”เขาตอบแล้วคิระยิ้มให้เขา ทั้งสองออกจากห้องไปและพบลิซ ไซกับมิริอาเรียที่รอเพราะเป็นห่วง
พวกเขาถามทันทีว่าเป็นยังไงบ้างและโดนลงโทษ...ล้างห้องน้ำ1อาทิตย์เหมือนพวกเขาไหม
“แบบนั้นก็ไม่เลวนี่ ให้ทำซะจริงๆเลยดีไหมเนี่ย”มูพูดผ่านพวกเขาไป คิระบอกเพื่อนว่าโดนกักบริเวณ
“เอลซัง ขอบคุณ”ลิซพูดเรียกชื่อจริงเขาไม่ใช่โค้ดเนม”ขอบคุณที่ช่วยพี่ชายฉันไว้”
เซ็ตสึนะยิ้มอย่างเบื่อหน่าย มันเป็นวันที่ยาวนาน
“อย่ากังวลไปเลย ฉันไม่ได้ทำอะไรที่สมควรได้รับคำขอบคุณ”เอลเหลือบมองอย่างละอายในท่าทางของเขา ลิซจำการโต้แย้งก่อนหน้านี้
“ด้วยทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันเกือบลืมการสนทนาล่าสุดของเราไปแล้ว”เอลกล่าว”เราจะ…เราคุยกันทีหลัง หลังจากเราพักผ่อนได้แล้ว ตกลงไหม”
ลิซพยักหน้า
“ฉันเข้าใจ และ…ดีใจที่เธอกลับมา”
“ต้องกลับมาอยู่แล้ว”เอลยิ้ม”ถ้าไม่ใช่เพื่อเพื่อนฉันจะอยู่ทำไม ความฝันไม่คุ้มค่าที่จะเสียทุกสิ่งที่เธอรักใช่ไหม”
“ใช่”ลิซพยักหน้าเห็นด้วย
@@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ล
คิระรับประทานอาหารอยู่ในห้องของเขา เพื่อนของเขานั่งอยู่บนเตียงฝั่งตรงข้าม ขณะที่เซ็ตสึนะเลือกจะทานอาหารในห้องของเขา กำลังดูแผงข้อมูลตามเวลาว่าง เนื่องจากคดีลักซ์ คิระโชคดีไม่โดนลงโทษร้ายแรง เขาต้องอยู่ในห้องเว้นแต่ตอนซ่อมบำรุง เพื่อนๆเขารวมถึงเฟรย์แปลกพาเขาไปกินข้าว แม้ควรห้ามไม่ให้พวกเขาเข้าไปในห้อง เมอริวและคนอื่นๆไม่เข้มงวดพอจะบังคับใช้กฎ
ขณะเดียวกันค็อปแมนและมอนโรได้จัดหาทรัพยากรให้อาร์คแองเจิ้ล จึงขจัดปัญหาการขาดแคลนใดๆรวมถึงย้ายลูกเรือเพิ่มเติมให้ยานที่มีเจ้าหน้าที่ไม่เพียงพอ กัปตันทั้ง2ลำได้เลือกให้รัฐมนตรีอัลตาร์ย้ายไปอาร์คแองเจิ้ลเพื่อความปลอดภัยหลังตระหนักว่าลอว์และเบอนาร์ตไม่สามารถต่อต้านอาวุธGได้
“คิระเป็นยังไงบ้าง”
“ฉันว่าดีกว่าหน้าที่ภารโรง แต่ฉันดูแลตัวเองได้”
“นายก็พูดได้ เราดีใจที่ร้อยเอกฟลาก้ากับคานาร์ดรับรองพวกนาย ไม่งั้นคงได้วุ่นวายแน่”
“นั่นทำให้ฉันนึกได้”มิริอาเรียหันไปหาเฟรย์”จะเกิดอะไรขึ้นกับรัฐมนตรีต่างประเทศอัลตาร์ เฟรย์?”
“พ่อย้ายมาที่อาร์คแองเจิ้ลเพื่อความปลอดภัยแล้ว”เธอตอบเปิดใจให้กลุ่มเล็กน้อย”กัปตันค็อปแมนและมอนโรเชื่อว่าเขาจะปลอดภัยมากกว่า ตอนนี้เขากำลังประชุมกับนักการทูตคนอื่นจากยูราเซียเพื่อบรรเทาความตึงเครียดระหว่างพวกเขาและสหพันธ์แอตแลนติก”
“ใช่ ทั้งสองเข้ากันไม่ได้ ฉันได้ยินมา”ทอลล์กล่าว”ทำให้ฉันนึกถึง2มหาอำนาจเก่าในชั้นเรียนประวัติศาสตร์ คิระ ช่วยบอกได้ไหมว่าการฝึกกับเซ็ตสึนะและคานาร์ดเป็นยังไงก่อนนายจะลักลอบพาลักซ์ออกไป”
ก่อนคิระจะตอบโต้ เสียงเตือนภัยก็ดังขึ้น พวกซาฟท์บุกอีกครั้ง
ลูกเรือโดดวิ่งไปที่ประตูไปที่สะพาน คิระพบกับเซ็ตสึนะระหว่างทาง เขาพยักหน้าและวิ่งไปที่โรงเก็บ
@@@@@@@@@
กามอฟ สองวันต่อมา
กัปตันเซลแมน อิซาค ดีอัคก้า ซาอูล และนิโคลตามอาร์คแองเจิ้ลมาทัน แต่พวกเขามีเวลา10นาทีก่อนกองยานที่8จะมา
"จริงอยู่ว่าเราตามพวกมันทันจนได้ แต่ก่อนจะเข้าระยะยิงของกองยานที่8จากดวงจันทร์ก็เหลือเวลาแค่10นาทีเท่านั้นนะ"นิโคลกล่าว
"มีตั้ง10นาทีไม่ใช่เหรอ"ดีอัคก้ากล่าว
"คนขี้ขลาดน่ะหุบปากไปเลย"อิซาคกล่าว
"หุบปากไปเลยอิซาค"ซาอูลกล่าว"ไม่มีทางที่เรา5คนจะต้านยานมีขา โมบิลสูทและกองยานที่8ได้"
"จะเหลือเวลาแค่10นาทีหรือตั้ง10นาที มันอยู่ที่วิธีการคิดต่างหากเล่า สำหรับฉันแล้วถ้ามีเวลาตั้ง10นาทีละก็ อย่าหวังเลยว่าจะยอมให้มันไปรวมพลได้ง่ายๆ"
"คิดเหมือนกันเลย การกำจัดศัตรูน่ะมันไม่ได้ตัดสินกันที่เวลาหรอกนะ"ดีอัคก้ากล่าว
"ได้ แต่พิจารณากองกำลังเราด้วย”ซาอูลกล่าว”เรามีโมบิลสูท4ตัว พวกมันมี4ตัวพร้อมโมบิลอาเมอร์ และในความเห็นส่วนตัวของฉัน ฝีมือลูกเรือและนักบินยานมีขาชักจะดีขึ้นเรื่อยๆ ฉันเห็นด้วยว่าเราควรคว้าโอกาสนี้ไว้…แต่ไม่คิดว่ามันจะได้ผล ถ้าโชคดีเราจะจัดการหนึ่งในเป้าหมายเราได้”
"ยานเวอซาเรียสและกองยานที่11หลังส่งคุณหนูลักซ์แล้วก็จะรีบย้อนกลับมาทันที"อิซาคเมินเฉยคำเตือน"กว่าจะถึงตอนนั้นพวกเราต้องจัดการข้าศึกให้ได้ เข้าใจนะ"
"โอเค"ดีอัคก้าชูนิ้วโป้ง
ซาอูลเหลือบมองอิซาคกับดีอัคก้าแล้วส่ายหัว นิโคลคิดแบบเดียวกับเขา
@@@@@@@@@@@
ในสะพานเดินเรือ พาลตรวจพบคลื่นรบกวนได้
"เรดาห์ใช้การไม่ได้ คลื่นรบกวนรุนแรงมากครับ"พาลกล่าว
"ทั้งหมดเข้าสู่สถาวะสงครามระดับ1"เมอริวสั่งนั่งลง”นอยแมนด์ เร่งความเร็วเต็มที่”
“ครับ”
“แจ้งกัปตันมอนโรและค็อปแมนให้ถอนลอว์และมอนโกเมอรี่ชั่วคราวไปยังระยะที่ปลอดภัย ในสภาพนี้พวกเขาสู้ไม่ได้แน่”
"พบคลื่นความร้อนที่13 อัลฟ่า พบยานชั้นลอราเซีย2ลำ"แชนโดร่ากล่าว
"คลื่นความร้อนจากโมบิลสูท จินน์5ตัว บลิตซ์ บัสเตอร์ ดูเอล และโซลครับ”
"ดังมาก่อนรวมพลเหรอเนี่ย"นาทาลกล่าว
"เข้าสู่สภาวะสงครามระดับ1 ข้อย้ำ เข้าสู่สภาวะสงครามระดับ1"
เวลาต่อมามูขับซีโร่ออกไปและอีกสองคนขึ้นเครื่องพวกเขาและคาดเข็มขัดขณะหุ่นย้ายไปช่องดีดตัว
“คิระ เซ็ตสึนะ คริส ลิซ”มิลี่กล่าว”ศัตรูมียานชั้นโลราเซีย ดูเอล บัสเตอร์ โซลและบลิตซ์”
"ใช้หุ่นรบปิดบังวิถีการยิง เข้าใจทำเหลือเกินนะพวกแกเนี่ย"มูสบถ
“เราต้องแยก4คนนั้นออก ฉันจะไปจัดการโลราเซียเพื่อเบี่ยวเบนความสนใจจากอาร์คแองเจิ้ล”เซ็ตสึนะพูด
“โอเค ฉันจะไปจัดการโซล”คริสพูด
“ฝากบัสเตอร์ให้ฉัน”ลิซพูด
มูยิงใส่บัสเตอร์ แต่กระสุนปืนทะลวงเกราะเฟสชิฟท์ไม่ได้แม้จะโดนเต็มๆก็ตาม ดีอัคก้ายิงกลับด้วยบีมไรเฟิลทั้ง2กระบอก การ์เดี้ยนเปลี่ยนเป็นโมบิลอาเมอร์ ลิซไล่ยิงรอบบัสเตอร์
“รุ่นใหม่ตัวสุดท้ายเหรอ”บัสเตอร์แปลกใจยิงกันลันเชอร์ แต่ลิซหักหลบ
ขณะที่โซลมุ่งหน้าไปหาเรเวน ซาอูลยิงกรงเล็บฮาเคนฟรุสใส่เรเวน มือซ้ายเรเวนคว้าสายเคเบิ้ลแล้วดึงให้โซลพุ่งเข้ามาหา เมื่อโซลเข้ามาใกล้เรเวนคริสก็ยกเข่ากระแทกอกโซล
"นิโคล เราจะจัดการโมบิลสูท นายจัดการยานนั่นเลย"อิซาคพูดมุ่งหน้าไปหาสไตรค์
"รับทราบ"
บลิตซ์มุ่งหน้าไปที่อาร์คแองเจิ้ล ขณะที่สไตรค์กับดูเอลต่อสู้กัน โมบิลสูททั้งสองต่อสู้กันดุเดือดด้วยยิงบีมไรเฟิลก่อน ดูเอลเปลี่ยนมาใช้บีมเซเบอร์แต่โดนโล่ป้องกันไว้ เขาเลยชักบีมเซเบอร์ฟันใส่ คิระยกโล่ป้องกันแล้วหลบออกไป อิซาคไล่ตามไป
"บลิตซ์หายไปครับ"
"มันใช้ระบบมิราจ คอลลอย เตรียมแอนตี้บีมมิสไซล์หัวระเบิด"เมอริวสั่ง
"ยิงระเบิดแอนตี้บีม บรรจุมิสไซล์หัวระเบิดในช่องยิงท้ายยาน
มิสไซล์ถูกยิงออกไปเป็นระเบิดแสงรอบๆยาน บลิตซ์ยิงบีมไรเฟิลแต่ลำแสงหักเหออกไปด้วยโล่ที่มองไม่เห็น
"อาร์คแองเจิ้ล คำนวนมุมของลำแสง หาพิกัดของบลิตซ์ให้พบ"นาทาลสั่ง
สักพักนึงระบบยานก็ระบุตำแหน่งบลิตซ์ได้
"มิสไซล์หัวระเบิดยิงได้"นาทาร์ลสั่ง
มิสไซล์พุ่งเข้ามาก่อนจะแตกออกเป็นกระสุนลูกซอง ทำให้นิโคลต้องปลดมิราจ คอลลอยเพื่อเปิดใช้เกราะเฟสชิฟและยกโล่มาป้องกันกระสุน
"ยังไงก็เป็นของพวกนั้นอยู่แล้วนี่ ถึงได้รู้จุดอ่อนของมันแบบนี้"นิโคลกล่าว
บลิตซ์บินไปด้านข้างแล้วหายตัวไปอีกครั้ง
"เปิดระบบอัตโนมัติของอีเกลสเตลลัง ยิงกราดไปเลย"
ปืนอีเกลสเตลลังยิงไปรอบๆยาน ทำให้นิโคลต้องปลดมิราจคอลลอยและออกห่างมา
“ไอ้แมลงสาบ”ดีอัคก้าปล่อยมิสไซล์ใส่กันบาเรลของซีโร่ แต่โดนแค่อันเดียว ซีโร่พุ่งผ่านไปเหวี่ยงไปรอบๆและยิงกระสุนที่บัสเตอร์ ดีอัคก้าหลบเลี่ยง แต่มีระเบิดใหญ่ด้านข้างเขย่า การ์เดี้ยนบินผ่านไปหลังโจมตีด้วยระเบิด4ลูก
“นายจะไม่ชนะ”ลิซเปลี่ยนการ์เดี้นนเป็นโมบิลสูทชักบีมเซเบอร์ ขณะที่เธอเหวี่ยงดาบ บัสเตอร์ปล่อยบีมไรเฟิลและดึงมือขึ้นคว้าข้อมือของการ์เดี้ยนหยุดไม่ให้ฟันเครื่องเขา น่าเสียดาย มูโจมตีเขาด้วยทุกอย่างที่มี
“บ้าเอ๊ย”ดีอัคก้าตะโกน บันเตอร์สะเทือนด้วยกระสุนหนักหน่วง
"บลิตซ์เข้ามาใกล้แล้วครับ"โทโนมุระรายงานเมื่อบลิตซ์หลบกระสุนเข้ามา
"สไตรค์ การ์เดี้ยน เอ็กเซียและเรเวน มัวทำอะไรอยู่?"นาทาลถาม
"คิระ คริส ลิซกำลังสู้กับดูเอล บัสเตอร์และโซลอยู่ครับ เซ็ตสึนะกำลังโจมตียานโลราเซีย"ไซรายงาน
นิโคลยิ้มเล็กน้อยอย่างพอใจและโล่งใจที่ผ่านรังกระสุนที่คอยป้องกันลงจอดด้านข้างหอคอยสะพาน เขาไม่ต้องเล็งด้วยซ้ำ เริ่มยิงไปที่หอคอย
"ใช้ปืนต่อต้านไม่ได้"นาทาลกล่าว"โมบิลสูทล่ะ?"
"คิระ คริส ลิซ เซ็ตสึนะ"เฟลท์ติดต่อไปยังโมบิลสูททั้งสอง"บลิตซ์กำลังเล่นงานเราอยู่ กลับมาเร็วเข้า"
“แม่งเอ๊ย”คริสสบถขณะหลบดาบของโซล”คิระ ฉันไปทางนั้นไม่ได้ นายช่วย...”
โซลเตะเรเวนขัดจังหวะเขา
คิระซูมภาพไปยังอาร์คแองเจิ้ลและเห็นบลิตซ์กำลังยิงยานระยะประชิด
"ไม่"คิระร้องพยายามถอยห่างจากดูเอล แต่ต้องหลบเลี่ยงและสกัดทุกดาบที่ฟันใส่
"อาร์คแองเจิ้ล"เซ็ตสึนะอุทานละความสนใจจากกาโมฟ
ถ้าอาร์คแองเจิ้ลจมที่นี่ ทุกอย่างก็สูญเปล่า...ผู้ลี้ภัยจะตาย...เพื่อนๆเขา...ทุกคน
ภายในจิตใจของนักบินหนุ่ม ซีดสีม่วงแตกกระจาย ดวงตาของเขาดูว่างเปล่าไปทันที
ดูเอลพุ่งเข้ามาฟันใส่สไตรค์ แต่สไตรค์หลบได้อย่างง่ายดายและเข้ามาด้านหลังอย่างรวดเร็ว และหั่นใส่เอวของดูเอล ทำให้เกิดความเสียหายที่ลำตัวใกล้ค็อกพิท
สไตรค์บินพุ่งกลับไปที่ยาน ดูเอลมองสไตรค์ที่หนีไปแล้วรีบตามยิงบีมไรเฟิลใส่ แต่คิระหลบได้ตลอด
"หลบได้เรอะ"อิซาคตกใจ
ทางด้านเอ็กเซียที่กำลังบินกลับมาเจอโซลกับบัสเตอร์ยิงบีมไรเฟิลและบีมแคนน่อนใส่ เซ็ตสึนะเพียงแค่ตวัดดาบฟันทำลายอาวุธพุ่งผ่านพวกเขาไปทันที
"อะไรกันเนี่ย"ดีอัคก้ากล่าว ก่อนที่พวกเขาจะเจอโมเบียสซีโร่โจมตี
"หยุดนะ!!!!!"คิระตะโกน
สไตรค์พุ่งเข้ามาฟันบีมเซเบอร์ใส่บลิตซ์ นิโคลเห็นก็โดดหลบ แต่โดนสไตรค์กระแทกเข่าใส่จนกระเด็นไป ตอนนั้นเองดูเอลก็พุ่งเข้ามาทางด้านหลังสไตรค์
"แกเสร็จฉันล่ะ"อิซาคตะโกน
สไตรค์ชักอาเมอร์ชไนเดอร์หันมาแทงใส่ค็อกพิท มันแทงไม่ถึงตัวนักบิน แต่ก็ทำให้เกิดประกายไฟในห้องนักบิน ส่งผลให้ในค็อกพิทเกิดการระเบิด หมวกนักบินและกระจกครอบแตกกระจาย
“อ๊ากกกกก!!!!”อิซาคร้องเมื่อเศษเหล็กพุ่งใส่หน้า
"อิซาค อิซาค เป็นอะไรรึเปล่า?"นิโคลตะโกนถามบลิตซ์ดึงตัวดูเอลออกมา
"เจ็บ ฉันเจ็บ โอ๊ย!!"อิซาคร้องด้วยความเจ็บปวด
"ดีอัคก้า ซาอูล เราถอยก่อนเถอะ กองยานของมันมาแล้ว"นิโคลกล่าว
"เจ็บใจนัก"ดีอัคกัาถอยกลับ
“ยานลำนั้นกับโมบิลสูทพวกนั้นคืออะไร”ซาอูลถามขณะถอยหนี”ไม่ว่าเราจะเอาอะไรสู้กับพวกนั้น พวกมันก็โต้กลับทุกครั้งและหนีไป”
สไตรค์บินลงมายืนบนอาร์คแองเจิ้ล โดยมีโมเบียสซีโร่และโมบิลสูทอื่นลอยอยู่ด้านบน
“แจ๋วไปเลยคิระ”คริสกล่าว
“ใช่ ที่เอลซังทำวิเศษจริงๆ”ลิซกล่าว
"เห็นด้วย กองยานของมันถอยไปแล้วล่ะ พวกเธอสองคนทำได้ดีมาก"มูกล่าว
"ไม่หรอกครับ”คิระก้มหน้าลง
เซ็ตสึนะเงียบคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้
"กองยานที่8ครับ"พาลรายงาน ทุกคนต่างพากันโล่งอกเมื่อเห็นแสงไฟในระยะไกล
@@@@@@@@@
ความคิดเห็น