เมื่อจู่ๆ อดีตมือสังหารอันดับหนึ่งแห่งเอเลมาก็มาโผล่พรวดที่บ้านของเธอพร้อมกับกระบอกปืนอันเท่าบั้งไฟพญานาค (ว่าไปนู่น) หนำซ้ำยังพกความจริงอันน่าตกตะลึงมาให้เธออีกด้วย
“...ข้าเป็นคนฆ่าพวกเขาเอง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงสงบ
สงบเหรอ บ้าสิ เธอแทบจะเป็นลมบ้าหมูชักตายอยู่บนซากพรมหมีขาวนี่อยู่แล้ว
กลับมาอัพอีกครั้งหลังจากหายไปนานมาก
ไม่ได้ลงรูปตัวละครนะคะ เพราะผู้เขียนเชื่อว่าแต่ละคนย่อมมีหน้าตาตัวละครอยู่ในหัวอยู่แล้ว ฉะนั้นอย่าไปจำกัดมันด้วยรูปเพียงไม่กี่รูปเลยค่ะ
ปล1. นิยายเรื่องนี้แต่งเพื่อสนองความต้องการส่วนตัว เพราะช่วงนี้อ่านนิยายเรื่องไหนแนวไหนก็ไม่ฟินสักเรื่อง เบื่อออนไลน์ เบื่อรักหวานแหววแนวแต่งงาน สุดท้ายเลยจบลงที่เขียนเองเลยละกัน
ปล2. เนื่องจากคนเขียนเป็นคนที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ อาจจะหายไปเป็นพักๆ แต่รับรองว่าจะพยายามแต่งให้จบจ๊ะ
ปล.3 เจอคำผิด หรือข้อผิดพลาดที่ไหนบอกได้เลยนะคะ จะนำไปปรับปรุงต่อไปค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น