Mystic potency [Exo Infinite Shinee Kara Miss a F(x) A-Pink]

ลำดับตอนที่ #6 : Part 4 Fire Element

 

   โครม ตุ๊บ

    "โอ๊ย !!" เสียงร้องลั่นของสาวน้อยหน้าหวานดังขึ้นพร้อมกับร่างบางที่ล้มลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่ที่พื้น 
    "เดินยังไงวะ" ร่างสูงพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ ทำให้คนตัวเล็กแหงนหน้ามองอย่างเอาเรื่อง
    "นายนั่นแหละเดินยังไง ไม่เห็นคนรึไง หรือไม่มีตาจะมองฮะ" เธอลุกขึ้นชี้หน้าด่าเขาอย่างเอาเรื่องโดยไม่สนใจว่าคนที่เธอยืนด่าอยู่จะเป็นใคร
    "เธอนั่นแหละ เดินไม่ดู วันหลังก็หัดไปตัดแว่นซะบ้างนะ" เขาเองก็ไม่ยอมแพ้เธอเหมือนกัน เรื่องอะไรเขาจะยอมให้ผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มายืนด่าเขาฉอดๆฝ่ายเดียว
    "อ๋อ นี่นายโยนความผิดให้ฉันหรอ ไอ้ตุ๊ด !!" เธอตะโกนใส่หน้าของเขา คำว่าไอ้ตุ๊ดกระแทกใส่หน้าเขาเต็มๆ
    "เธอว่าใครตุ๊ด ฮะ !!" เขาเดินเข้าไปกระชากแขนของเธอ
    "ไอ้ตุ๊ด โรคจิต ปล่อยนะ !! ฉันเจ็บ !!" เธอพยายามจะสะบัดแขนออกจากมือของเขาแต่ก็ไร้ประโยชน์เมื่อเธอไม่สามารถสู้แรงของเขาได้เลย
    "งั้นเธอมานี่ !!" ว่าแล้วเขาก็ลากเธอไปยังรถสปอร์ตหรูที่จอดอยู่
    "นายจะพาฉันไปไหน ปล่อยนะ !!! ฉันไม่ไป !!!" เธอร้องลั่นทันทีที่เขาเปิดประตูรถ
    "ก็จะพาเธอไปพิสูจน์ไงว่าฉันไม่ใช่ตุ๊ด จะพิสูจน์ให้ถึงใจเลยดีมั๊ย" เขาค่อยโน้มลงมาหาเธอจนตอนนี้หน้าของเขาและเธออยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ
    "ก็ดีนะ อยากจะรู้ว่านายตุ๊ด หรือไม่ตุ๊ด" เธอค่อยเอามือข้างที่เหลือคล้องไปที่คอของเขาและค่อยลูบลงมาจนถึงแผงอกกว้าง และค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอย่างยั่วยวน 
    "หึ" เขาหัวเราะอยู่ในลำคอ และค่อยโน้มหน้าลงมาจะจูบเธอ
 
    แต่ก็ต้องชะงักค้างเมื่อเธอกระแทกเข่าลงไปที่จุดสำคัญของเขาแรงพอควร เขาได้แต่กุมมันเอาไว้อย่างเจ็บปวด มองเธอด้วยสายตาเจ็บแค้นแต่เขายังไม่สามารถทำอะไรได้นั่งจากนั่งอยู่ตรงนั้น

    "คิดว่าคนอย่างฉันจะยอมง่ายๆหรอ ฝันไปเถอะ แม้แต่ขาอ่อนฉันนายก็จะไปได้เห็น ไปละ บายยยยยยย" เธอผลักเขาออกจากตัวและเดินออกไปด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะ ทิ้งให้ชายหนุ่มนั่งเจ็บใจอยู่ตรงที่เดิม
    "ฉันจะต้องเอาคืนเธอให้สาสม" เขาพูดโดยที่มือยังคงกุมของสำคัญเอาไว้

    "จียองทำไมเธอมาช้าอย่างนี้หล่ะ ผับจะเปิดแล้วนะ" ยูริสาวสวยผิวเข้มเอ่ยทักจียองเมื่อเห็นว่าวันนี้เธอมาทำงานช้ากว่าปกติ
    "ขอโทษค่ะพี่ยูริ พอดีว่าตอนที่ฉันกำลังมา มันเกิดเรื่องนิดหน่อย" เธอพูดพร้อมกับถอดชุดเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดยูนิฟอร์มของร้าน
    "แล้วเป็นไงมั้ง" ยูริหันมาถามอย่างเป็นห่วง เพราะเธอรู้ดีว่าจียองเป็นคนใจร้อน ไม่ยอมคน จึงไม่แปลกถ้าเธอจะเป็นห่วงน้องสาวคนนี้เป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าเธอสองคนจะไม่ใช่พี่น้องกันแต่เธอก็รักจียองเหมือนน้องแท้ๆ และจียองก็รักและเคารพเธอเหมือนพี่แท้ๆเช่นกัน
    "ฉันก็จัดการไอ้ผู้ชายลามกโรคจิตนั่นไปแล้วหล่ะค่ะ" จียองยิ้มให้กับยูริ ยูริจึงเดินมาโยกหัวของจียอง
    "ให้มันได้อย่างนี้สิน้องฉัน" เธอพูดอย่างเหนื่อยใจ
    "ก็ในเมื่อฉันทำงานในที่แบบนี้ เราก็ต้องมีอะไรนิดหน่อยเพื่อเป็นการป้องกันตัวไม่ใช่หรอคะ" ส่งที่จียองพูดนั้นยูริเข้าใจดีว่าสิ่งที่ป้องกันตัวในความหมายของเธอก็คือเล่ห์เหลี่ยม การเอาตัวรอด และความร้อนแรงในการล่าเหยื่อ
    "จ้า พี่รู้ว่าเธอเก่ง แต่ดูและตัวเองด้วยนะ อย่าพลาดท่าให้ใครง่ายหล่ะ พี่ไปก่อนนะ" ยูริพูดเสร็จก็เดินออกไปทิ้งให้จียองเปลี่ยนชุดอยู่ที่ห้องเพียงคนเดียว

    ถึงแม้ว่าจียองจะทำงานอยู่ในผับแต่งตัวล่อแหลมหูตาแพรวพราว มีจริตจะก้านต่อเพศตรงข้าม ใครมองก็จะคิดว่าเธอนั้นโชกโชน เชี่ยวชาญกับเรื่องใต้สะดือ แต่เธอรู้ตัวดีว่าเธอไม่เคยพลาดท่าให้กับใครอย่างที่คนอื่นคิด เพราะเธอทำงานบริการแค่ในผับไม่ได้บริการบนเตียง

    "น้องสาวจ๋า ซักแก้วมั๊ยน้องพี่เลี้ยงเอง" แขกที่มาหลายคนชอบที่จะมาลวมลามเธอ จับนู่นจับนี่ บางครั้งเธอหมดความอดทนก็ตอกกลับไปหลายหมัด โดนผู้จัดการเรียกไปตักเตือนก็ตั้งหลายครั้งแต่ที่รอดมาได้ก็เพราะยูริช่วยพูดกับผู้จัดการให้
    "ไม่ดีกว่าค่ะ เชิญตามสบาย ฉันต้องไปดูแลแขกทางด้านนู่นหน่ะค่ะ" เธอรีบเดินเลี่ยงออกมาเพราะเธอไม่อยากจะมีเรื่องอีก
    
    ผลัก เพร้ง

    "ขอ ... ขอโทษค่ะ คือฉันไม่ได้ตั้งใจ" จียองรีบพูดขอโทษทันทีที่เธอเดินชนกับแขกคนหนึ่งจนแก้วที่เขาถือมาแตกกระจาย
    "เธอนี่เอง เราเจอกันอีกแล้วนะ" ถึงแม้ว่าเสียงเพลงจะดังมากก็ตามแต่เธอจำได้แม่นว่าเคยได้ยินเสียงแบบนี้มาจากไหน
    "นาย !!" เธอมองหน้าเขาอย่างตกใจที่เห็นว่าคนตรงหน้าคือคนที่เธอมีเรื่องด้วยเมื่อตอนเย็น
    "โลกกลมจังนะ" เขาพูดพร้อมกับมองเธอหัวจรดเท้า สายตาแบบนี้ของเขาทำให้เธอเลือดขึ้นหน้าทันที
    "มองแบบนี้อยากจะโดนอีกรึไง" เธอจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
    "ก็เอาสิ ถ้าเธอไม่อยากถูกไล่ออก" เขาพูดพรางกอดอก มองเธออย่างเป็นต่อ 
    "จียองเกิดอะไรขึ้น" ยูริที่ได้ยินเสียงแก้วแตกพร้อมกับเสียงโวยวายก็รู้ทันทีว่าต้องเป็นจียองแน่นอน
    "ไม่มีอะไรหรอก ... "
    "เธอคนนี้เดินชนฉัน และไม่ยอมขอโทษ แถมยังจะมาทำร้ายร่างกายฉันอีก" ยังไม่ทันที่จียองจะพูดจบ เขาก็สวนขึ้นทันที ตอนนี้รอบข้างพวกเขาเริ่มหันมามองอย่างสนใจ
    "คุณเซฮุน !!!" ยูริพูดด้วยสีหน้าช๊อคสุดขีด
    "ใครหรอพี่ พี่รู้จักนายนี่ด้วยหรอ" จียองสะกิดถามยูริที่นิ่งไปเสียนาน
    "รู้เสียยิ่งกว่ารู้อีก คุณเซฮุนเป็นเจ้าของผับนี้ไง เธอไม่รู้หรอ" คำพูดของยูริทำให้จียองอึ้งไปในทันที เธอก็หลงคิดซะนานว่าเจ้าของผับจะต้องเป็นตาเฒ่าหัวงู ไม่คิดว่าจะหนุ่มขนาดนี้
    "เธอจะเอายังไง จะยอมขอโทษฉัน หรือจะออก" เขายักคิ้วให้เธออย่างกวนประสาท
    "ฉันขอลาออก !!" จียองพูดพร้อมกับถอดผ้ากันเปื้อนออกและโยนใส่หน้าเขาอย่างเต็มแรง ยูริได้แต่ยืนอึ้งเพราะเธอไม่คิดว่าจียองจะเด็ดขาดขนาดนี้
    "นี่เธอ !!" เซฮุนยังไม่ทันได้พูดจียองก็เดินชนไหล่ของเขาออกไปทางหลังร้าน ยูริจึงรีบวิ่งตามไป
 
    "จียองเธอบ้าไปแล้วหรอ จะลาออกทำไม แค่ขอโทษทุกอย่างก็จบ" ยูริคว้าแขนเธอเอาไว้และพูดขึ้นอย่างโมโหในการกระทำของจียอง
    "พี่จำได้มั๊ยคะ เรื่องที่ฉันเล่าให้ฟังว่าฉันไปมีเรื่องกับคนๆหนึ่งเมื่อตอนเย็น" 
    "นี่เธออย่าบอกนะว่าคนที่เธอมีเรื่องด้วยก็คือ ..." ยูริได้แต่พูดค้างเอาไว้อย่างนั้น ในใจก็ภาวนาว่าอย่าให้เป็นอย่างที่เธอคิดเลย
    "ใช่ค่ะ ฉันมีเรื่องกับไอ้โรคจิตนั่น มันจะพาฉันไปทำอะไรก็ไม่รู้ ขืนฉันยังทำงานอยุ่ที่นี่อีกฉันจะต้องพบเจอกับอะไรบ้าง ฉันก็ไม่รู้ สู้ออกไปหางานใหม่ไม่ดีกว่าหรอคะ" 
    "แต่จียอง" 
    "ลาก่อนนะคะ หวังว่าเราจะได้พบกันอีก" เธอมองหน้ายูริก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปที่ห้องเปลี่ยนชุด
    "ดูแลตัวเองดีๆนะจียอง ลาก่อนจ่ะ" เธอและยูริกอดลากันและต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไป

    เกือบจะตีหนึ่งแล้ว เธอกระชับกระเป๋าให้แน่นขึ้นและเดินมาเรื่อยๆ ท่ามกลางสายลมพัดมาปะทะหน้าอย่างเย็นสบาย ตอนนี้เธอก็อายุครบ 20 แล้วแต่อะไรหลายๆอย่างในชีวิตก็ยังคงเหมือนเดิม ทั้งชีวิตของเธอที่เติบโตมาอย่างโดดเดี่ยว ปากกัดตีนถีบไปวันๆ มันทำให้เธอดูเป็นคนกร้านโลก สู้คน และไม่ยอมลงให้ใครง่ายๆ เพราะเธอไม่มีใครมาคอยปกป้องเธอจึงต้องปกป้องตัวเองอยู่ตลอดเวลา

    "อ๊ะ !! ช่วยด้วยยยยย" เธอตะโกนลั่นเมื่อมีชายคนหนึ่งวิ่งมากระชากกระเป๋าของเธอไป ถึงแม้ว่าในกระเป๋านั้นมันอาจจะไม่มีค่านักสำหรับคนอื่นแต่สำหรับเธอมันมหาศาลเลยหล่ะ
    "หยุดนะ !! ไอ้โจรชั่ว เอากระเป๋าฉันคืนมา !!!!!" เธอตะโกนด้วยความโมโหสุดขีด อีกไม่กี่ก้าวเธอก็สามารถคว้าคอเสื้อของโจรนั้นได้ 

   เพี๊ยะ เพี๊ยะ 

    เมื่อโจรมันเสียหลักที่โดนจียองกระชากคอเสื้อล้มลง มันก็รีบยันตัวลุกขึ้นและตบเข้าไปที่หน้าของจียองทันที เลือดไหลออกมาจากมุมปากทั้งสองข้างของเธอ
    "แก ไอ้ชั่ว !! ไม่รู้จักทำงานที่มันสุจริตหรือไงวะ" เธอพูดอย่างโกรธแค้นปนสั่งสอน
    "อย่าปากดีไปหน่อยเลย เอากระเป๋ามานี้" มันผลักเธอพร้อมกระชากกระเป๋าแล้ววิ่งออกไปเธอลุกขึ้นยืน และมองไปที่มันอย่างโมโห 
    "ไอ้ชั่ว !!!! อย่าอยู่เลยแก !!!!!!!!!!!!!!!" เธอตะโกนออกมาจนสุดเสียง ฉับพลันกองไฟกองใหญ่ก็ติดพรึบขึ้นมาล้อมรอบตัวโจร จนมันไม่สามารถขยับหนีไปไหนได้
    "เฮ้ย !! มันเกิดอะไรขึ้นวะ กะ ... แก เป็นใคร แกต้องไม่ใช่มนุษย์แน่ๆเลย เอากระเป๋าแกคืนไป" โจรรีบโยนกระเป๋าคืนให้แก่จียองและมองเธออย่างหวาดกลัว ตัวจียองเองก็ยังคง งง ที่อยู่ดีๆกองไฟก็ติดขึ้นมา
    "ฉันจะปล่อยแกไป แต่แกต้องสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก ถ้าแกทำฉันจะตามไปเผาแกถึงที่" เธอพูดพร้อมกับจ้องหน้ามันอย่างเอาเรื่อง
    "สัญญา ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก ปล่อยฉันไปเถอะ" มันรีบละล่ำละลักพูดมือไม้สั่นไปหมด
    "ดีมากงั้นไปได้ละ" เมื่ออารมณ์ของเธอสงบกองเพลิงที่ลุกไหม้ก็ค่อยวูบดับหายไป
    "อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" โจรรีบวิ่งหนีออกไปพร้อมกับเสียงร้องที่บ่งบอกว่ามันกลัวสุดขีด
    "เป็นไปได้ไงวะ ใครเล่นตลกอะไรกับฉันเนี่ย" เธอเกาหัวอย่างมึนงง ฉับพลันก็บังเกิดกลุ่มควันฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ และปรากฎร่างของหญิงสาวผมยาว ผิวขาว มีรอยยิ้มที่ดูใจดีค่อยเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าของจียอง
    "คุณเป็นใคร" จียองถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
    "ฉันชื่อทิฟฟานี่ พลังของเธอสุดยอดเหมือนกันนะว่ามั๊ย" ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ 
    "คุณว่าไงนะ เมื่อกี้หน่ะหรอพลังฉัน พูดเป็นหนังการ์ตูนไปได้" จียองส่ายหัวอย่างไม่เชื่อ
    "ก็ใช่หน่ะสิ วันนี้เธออายุครบ 20 แล้วนะอย่าลืมสิ แต่ฉันคงบอกอะไรมากไม่ได้ แต่ถ้าเธออยากรู้อะไรมากกว่านี้ เธอก็ต้องไปกับฉัน แล้วจะได้รู้ทุกอย่างเลย มาสิ" ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับยื่นมือไปหาจียอง จียองยังคงลังเล แต่ความอยากรู้ของเธอมันมีมากกว่าเธอจึงยื่นมือไปจับ ฉับพลันทั้งสองร่างก็หายไปพร้อมกับกลุ่มควัน


____________________________________________________________
# อัพแล้วนะ เป็นกำลังให้ด้วยน๊าส์ หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ ติชมได้ตามสบายเลยค่ะ จุ๊บๆๆ

    

 

:)  Shalunla