ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Part 8
"ตื่นได้แล้ว สาวๆ ลืมไปแล้วหรอว่าวันนี้เราต้องฝึกกันแต่เช้า" เสียงของวิคตอเรียดังไปทั่วทุกห้อง พร้อมกับร่างบางที่ลอยทะลุไปห้องโน้นทีห้องนี้ที
"อื้มมมม ขออีกสิบนาทีนะคะ" จียองบิดขี้เกียจอยู่บนเตียงเพลิง แล้วหลับต่อ
"ใช่ค่ะ อีกสักนิดเถอะ" ชอลลี่พูดโดยที่ไม่ลืมตาขึ้นมามอง
"ถ้าพวกเธอไม่ลุก เราได้เห็นดีกันแน่" เสียงราบเรียบของเจสสิก้าดังขึ้น ทั้งจียองและชอลลี่รีบลุกจากเตียงทันที
"ในเมื่อตื่นกันแล้ว เราจะเริ่มฝึกขั้นแรกกันก่อน" เจสสิก้ากอดอกมองทั้งห้าสาวที่สีหน้าของแต่ละคนบ่งบอกว่าอยากจะล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างเต็มที่
"ไม่ให้พวกเราอาบน้ำ แปรงฟัน ทานข้าวกันก่อนหรอคะ" จียองถามขึ้นอย่างสงสัย
"ให้อาบแน่ แต่ต้องหลังจากผ่านขั้นแรกก่อน" เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาด และแววตาของเธอก็ไม่ได้แสดงออกว่าพูดเล่นแต่อย่างใด
"งั้นว่ามาเลยค่ะ จะให้เราฝึกอะไร หิวแล้วเนี่ย" ชอลลี่พูดและเอามือลูบท้องไปมา
"ขั้นแรก ฉันอยากให้พวกเธอมองไปที่รูปภาพทะเลบนผนังนั่น แล้วตั้งสมาธิให้ดี ห้ามวอกแวก จำไว้ว่าต้องนึกถึงแต่ทะเลในภาพนี้เท่านั้น แล้วเจอกัน" เจสสิก้าพูดจบก็หายวับไปในทันที
"อะไรนะ พูดเป็นหนังการ์ตูนไปได้ ให้เราหายตัวไปหรอ" ซูจีโวยวายขึ้นมาทันทีที่เจสสิก้าหายไป
"ใช่แล้วหล่ะ พวกฉันทั้งห้าจะไปรอพวกเธอที่ทะเลนะ อย่าลืมหล่ะ ห้ามวอกแวก มีสมาธิ นึกถึงแต่ทะเลในภาพนี้เท่านั้น เมื่อไปถึงพวกเธอจะได้สิ่งของบางอย่าง สู้ๆนะสาวๆ แล้วเจอกัน บ๊ายบาย" ทิฟฟานี่พูดแล้วหายวับไปพร้อมนานะ ซันนี่ และวิคตอเรีย ทั้งห้าสาวได้แต่มองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ
"อย่างเราเนี่ยนะ หายตัวได้" จียองเกาหัวอย่าง งงๆ และทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
"ฉันว่านะ เราอาจจะทำได้ก็ได้นะ ไม่ลองไม่รู้จริงมั๊ย" ซูจีพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้กับจียอง และเงยหน้าขึ้นไปมองภาพทะเล ที่มีชายหาดขาวสะอาด บริเวณรอบข้างมีแต่ป่า ซูจีพยายามจำรายละเอียดให้ได้มากที่สุด แล้วค่อยๆหลับตาลงตั้งสมาธิให้แน่วแน่ นึกถึงแต่ภาพทะเลที่เธอได้ดู อยู่ๆร่างของซูจีก็หายวับไปทันที จียอง ชอลลี่ คริสตัลและนาอึน ได้แต่มองอย่างตะลึง
"เป็นไปได้ไงเนี่ย !!!" ชอลลี่พูดออกมาด้วยเสียงอันดัง และเมื่อเห็นว่าซูจีสามารถทำได้เธอจึงลองบ้าง แต่เธอกลับหายตัวไปได้ไม่ไกลนักเพราะเธอเอาแต่คิดถึงเตียงนอนของเธอจนไม่สามารถหายตัวไปไหนได้
"ฉันจะลองดู" นาอึนพูดขึ้นหลังจากที่ชอลลี่เดินกลับเข้ามา ร่างกายของนาอึนค่อยหายวับไปและตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่จียอง ชอลลี่ และคริสตัลเท่านั้น
"น่าสนุกดีนะ" คริสตัลยกยิ้มที่มุมปากอย่างนึกสนุก เธอจึงค่อยๆหลับตาและตั้งสมาธิให้มั่น แล้วคริสตัลก็หายวับไปอีกคน
"ฉันจะทำได้มั๊ยเนี่ย !!" จียองขยำหัวของเธอจนยุ่งเหยิงไปหมด แต่อยู่ก็มีเสียงๆหนึ่งดังเข้ามาในความรู้สึกของเธอ
'ถ้าเธอเชื่อว่าทำได้ มันก็จะทำได้ ลองสิ ไม่ลองไม่รู้'
"ใครหน่ะ" จียองโพล่งออกมา ทำให้ชอลลี่ที่กำลังตั้งสมาธิสะดุ้งตกใจทันที
"อะไร จียอง" ชอลลี่ถามอย่างตกใจ หันซ้ายหันขวา เลิกลั่กไปหมด
"ปะ ... ป่าวหรอก เธอทำต่อไปเถอะ" จียองส่ายหน้าเพื่อเรียกสติของตัวเองให้กลับมา เธอบอกกับตัวเองซ้ำๆว่าทำได้ อยู่ๆร่างของเธอก็หายวับไปอีกคน ชอลลี่เองก็เหมือนกัน ร่างของเธอหายวับไปพร้อมๆกับจียอง ตอนนี้ในห้องเหลือแต่เพียงความว่างเปล่า
ฟุ่บ
ทั้งจียองและชอลลี่มาถึงที่ทะเลในเวลาที่ใกล้เคียงกัน เธอทั้งสองมองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น แต่สิ่งที่ทำให้พวกเธอชะงักก็คือ ซูจี คริสตัลและนาอึนกำลังกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย
"ไปสิเดี๋ยวอาหารหมด ไม่รู้ด้วยนะ" ซันนี่กอดอกพูดกับทั้งสองคน จียองและชอลลี่จึงรีบวิ่งไปร่วมวงกับทั้งสามคน และกินกันอย่างอิ่มหน่ำ
"ต้องยอมรับนะ ว่าพวกเด็กๆเรียนรู้กันเร็วมาก" นานะเดินมาพูดข้างเจสสิก้าที่ยืนมองทั้งห้าด้วยแววตาที่ชื่มชมและภูมิใจ
"แล้วไหนหล่ะคะ สิ่งของบางอย่างที่พวกคุณจะให้พวกเรา" ชอลลี่แบมือไปตรงหน้าธิดาทั้งห้า หลังจากที่พวกเธอจัดการอาหารทุกอย่างจนเรียบ
"เธอเห็นป่าด้านหลังพวกเธอหรือเปล่า" ซันนี่ถามขึ้น ทั้งห้าคนจึงหันหลังกลับไปมอง
"อย่าบอกนะว่า ..." จียองพูดค้างเอาไว้ เธอไม่อยากจะนึกเลยว่าถ้าต้องเข้าไปในป่ารกทึบนั่นจะเจอกับอะไรบ้าง
"ใช่แล้วหล่ะ ของที่พวกเธอจะได้มันอยู่ในป่าด้านหลังพวกเธอนั่นแหละ" ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้พวกเธอ แต่จียองรู้สึกว่ามันเป็นรอยยิ้มที่เคลือบยาพิษชัดๆ
"แล้วมันคืออะไรหล่ะคะ" ซูจีถามออกมา
"ไข่มังกร" เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่สะทกสะท้านอะไรทั้งสิ้น
"ไข่มังกร/ไข่มังกร/ไข่มังกร/ไข่มังกร/ไข่มังกร" ทั้งห้าคนพูดออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ
"ใช่" เจสสิก้าพยักหน้ารับ
"แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าฟองไหนเป็นของเรา" นาอึนที่เงียบมานานถามขึ้นด้วยคิ้วที่ขมวดเข้าหากันจนยุ่งเหยิง
"ไม่ยากหรอก พลังธาตุพวกเธอคืออะไร ไข่มังกรของพวกเธอก็ธาตุนั้นแหละ" วิคตอเรียตอบนาอึน
"แล้วเราจะหากันเจอได้ยังไง ไปข้างในนั้นเจออะไรบ้างก็ไม่รู้" ชอลลี่พูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว
"เข้าไป เดี๋ยวก็รู้" เจสสิก้าพูดจบ อยู่ป่ารกทึบที่มองเห็นอยู่ไกล ก็ค่อยๆเลื่อนเข้ามาจนมาอยู่ตรงหน้าพวกเธอทั้งห้าแล้ว
"อะเมซ มากๆ" จียองพูดด้วยแววตาเป็นประกาย ที่เห็นป่าเคลื่อนตัวเข้าหาพวกเธอ
"เข้าไปได้แล้วสาวๆ แล้วออกมาเจอกันที่นี่นะ" วิคตอเรียพูดและลอยไปลอยมาอยู่ข้างหน้าของทั้งห้าคน
ทั้งห้าคนเดินเข้าไปในป่าพร้อมกัน ทางเข้าป่าเป็นอุโมงค์ดอกไม้ที่ตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม และเมื่อเดินผ่านพ้นประตูอุโมงค์เข้าไปแล้ว จู่ๆอุโมงค์ที่พวกเธอเดินเข้ามาก็แปลเปลี่ยนเป็นต้นไม้ใหญ่ที่มองยังไง ก็ไม่เจอทางออกซักทาง
"เราคงต้องหาไข่มังกรให้เจอ แล้วทางออกก็คงจะปรากฎออกมาเองนั่นแหละมั้ง" ซูจีพูดออกมาตามความคิดของเธอ
"แล้วเราจะเริ่มจากตรงไหนดีหล่ะ แผนที่อะไรก็ไม่มีให้เราซักอย่าง" จียองบ่นออกมาอย่างหัวเสีย ใจหนึ่งก็กลัว ใจหนึ่งก็กล้า
"ใช่ ถ้าขืนหากันไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมายปลายทางแบบนี้ วันนี้ทั้งวันคงหากันไม่เจออ่ะ" ชอลลี่เองก็ร่วมออกแสดงความคิดเห็น
"ตามธาตุของพวกเรางั้นหรอ" จู่ๆนาอึนก็พูดเหมือนคิดอะไรออก ทั้งสี่สาวจึงหันไปหาเธอทันที
"มีอะไรหรอ" คริสตัลเอ่ยถามอย่างสงสัย
"ฉันดิน เธอน้ำ เธอลม เธอไฟ และเธอสายฟ้า" ทั้งสี่ได้แต่มองหน้านาอึนตาปริบๆ
"ฉันพูดขนาดนี้พวกเธอยังคิดไม่ออกกันอีกหรอ" นาอึนถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยจะสบอารมณ์นัก
"ฉันเข้าใจละ ฉันคงต้องลงไปหาในน้ำสินะ" คริสตัลพูดขึ้นมาทำให้อีกสามคนที่เหลือถึงบางอ้อซักที
"นี่ฉันต้องลงไปในกองไฟเลยหรอเนี่ย อ๊ะ !! นั่น ภูเขาไฟ" จียองพูดขึ้นอย่างดีใจ เธอกระโดดอย่างมีความสุขเมื่อเธอรู้จุดหมายปลายทางที่เธอจะไปแล้ว
"แล้วฉันหล่ะ ลม จะไปหาที่ไหนได้วะเนี่ย เห้ย !!! ภูเขาลูกนั้น ลอยอยู่เหนือลม มันต้องใช่แน่ๆเลย" ชอลลี่ยิ้มอย่างมีความหวังเมื่อเธอมองเห็นภูเขาที่ลอยอยู่
"ฉันต้องหาสนามแม่เหล็กไฟฟ้าหรอเนี่ย" ซูจีพูดขึ้นอย่างหมดหวังเพราะตอนนี้เหลือเพียงเธอคนเดียวที่ยังไม่มีจุดหมายปลายทาง
"ไม่หรอก เธอดูนู่นสิ" คริสตัลชี้ไปที่ภูเขาลูกใหญ่ที่มีสายฟ้า ผ่าลงมาอย่างไม่ขาดสาย
"ฉันจะโดนฟ้าผ่าตายมั๊ยเนี่ย"
"ปากอ่ะ" นาอึนหันมาพูดกับซูจีอย่างไม่พอใจ ที่เธอพูดไม่ดี
"แยกย้ายกันไป แล้วเมื่อได้ไข่มังกรแล้ว ก็กลับมาเจอกันที่นี่ แล้วเราจะออกจากป่านี้ไปพร้อมกัน" คริสตัลพูดกับอีกสี่คนที่เหลือ ทั้งห้าสวมกอดกัน แล้วต่างคนต่างแยกย้ายกันไปตามทางของพวกเธอ
Earth element
หลังจากที่นาอึนแยกออกจากทั้งสี่คน เธอก็เดินลึกเข้ามาในป่า และเธอก็เห็นภูเขาที่ไม่สูงมากนัก เป็นภูเขาที่เป็นดินล้วนๆ เธอจึงเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ แต่อยู่ๆก็มีน้ำสีแดงฉานหยดลงมาโดนหน้าของเธอ เธอปาดมันออกจากหน้าแล้วดมดู ก็รู้สึกเหม็นคาวเธอจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นไป สิ่งที่ประจักษ์แก่สายตาของเธอ คือ แทมิน ชายหนุ่มหน้าหวานที่คอยส่งยิ้มให้เธอ แต่ตอนนี้บนใบหน้าหวานนั้นไร้ซึ่งรอยยิ้ม มันมีแต่รอยเลือดชายหนุ่มถูกมัดห้อยเอาไว้กับกิ่งไม้สูง
"ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้หล่ะ" นาอึนพึมพำกับตัวเองแล้วคิดหาวิธีที่จะช่วยเขาลงมา
"เจ้าอยากได้ตัวชายหนุ่มคนนี้จริงๆหน่ะหรอ" เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้น พร้อมกับมังกรสีน้ำตาลตัวใหญ่บินโฉบลงมาข้างหน้าของเธอ
"มังกร !!" นาอึนเบิกตากว้างด้วยความตกใจจนลืนเรื่องแทมินไปโดยปริยาย
"ไม่ต้องตกใจ ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก ถ้าเจ้าอยากได้ตัวชายหนุ่มคนนี้ เจ้าต้องตอบคำถามข้ามาหนึ่งคำถาม" มังกรหนุ่มพูดกับนาอึน
"ได้ !! แต่ฉันขอถามอะไรอย่างก่อนสิ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แล้วใครทำอะไรเค้า" นาอึนถามออกไปอย่างร้อนรน
"ฮ่าๆๆๆๆ !!! เพราะอะไรหน่ะหรอ เพราะชายคนนี้กับเธอมีบางอย่างที่เชื่อมกันอยู่ไงหล่ะ" มังกรหนุ่มตอบพร้อมกับหัวเราะด้วยเสียงอันดัง
"แล้วอะไรหล่ะที่เชื่อมกัน"
"ถามมากจังนะแม่สาวน้อย เดี๋ยวเจ้าก็รู้ ถึงคำถามของข้าบ้างหล่ะนะ มีเกาะอยู่แห่งหนึ่งที่มีสิ่งมีชีวิต 2 ชนิดอาศัยอยู่ คือ อัศวิน 1 คนและมังกร 1 ตัว เกาะแห่งนี้มีบ่อน้ำพิษทั้งหมด 7 บ่อ แต่ละบ่อมีหมายเลขกำกับ 1 2 3 4 5 6 7 ตามลำดับ หากดื่มน้ำพิษบ่อใดไป มีวิธีถอนพิษโดยการดื่มน้ำพิษบ่อที่มีหมายเลขสูงกว่า แต่สำหรับบ่อที่ 7 ตั้งอยู่บนภูเขาสูง มีเพียงมังกรเท่านั้นที่ขึ้นไปได้ วันหนึ่ง ทั้งสองต่างคิดว่าเกาะนี้คงเล็กไปสำหรับ 2 ชีวิตจึงคิดเกมมาเล่นกัน กติกาคือ ให้แต่ละฝ่ายนำน้ำจากบ่อใดก็ได้โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ว่ามาจากบ่อไหนมาแลกกันดื่ม ผลสุดท้ายของเกมนี้ปรากฎว่า... มังกรตาย อัศวินรอด คำถามคือ ทำไมสิ่งที่เกิดขึ้นผลจึงออกมาเป็นแบบนี้" มังกรถามคำถามออกมา โดยที่มีนาอึนยืนฟังอย่างตั้งใจ เธอค่อยๆทบทวน ค่อยๆคิดไปตามที่มังกรเล่า
"ถ้าฉันตอบถูกท่านจะปล่อยเขาและต้องพาฉันไปเอาไข่มังกรด้วยนะ" นาอึนเงยหน้ามองมังกร ด้วยสายตาที่แปรความหมายได้ยาก
"ย่อมได้ ถ้าเจ้าตอบมันถูกหน่ะนะ" มังกรตอบกลับมาอย่างมั่นใจ
"คำตอบคือ มังกรคิดว่า ไม่ว่าอัศวินจะเอาน้ำบ่อใดมา มันก็สามารถแก้พิษได้โดยดื่มบ่อ 7 และถ้ามันเอาบ่อ 7 ให้อัศวินกิน อัศวินต้องไม่มีทางแก้พิษได้ ดังนั้นอัศวินจึงต้องคิดนอกกรอบโดยการดื่มน้ำพิษบ่อ 1 มาก่อน แล้วนำน้ำธรรมดามาให้มังกรกิน ฉันตอบถูกมั๊ย" นาอึนตอบออกมาด้วยความมั่นใจ มังกรได้ยินดังนั้นจึงใช้เล็บที่แหลมคมตัดเชือกให้แก่แทมิน และวางเค้าลงตรงหน้าเธอ
"แล้วไข่มังกรฉันหล่ะ"
"เชิญมาบนหลังข้า" มังกรหนุ่มย่อตัวลงให้นาอึนขึ้นหลัง และมังกรก็ใช้ขาหน้าอุ้มแทมินเอาไว้ และพาทั้งสองบินขึ้นสู่เวหา ไปยังภูเขาดินที่มีลานกว้างอยู่
"เจ้าต้องเข้าไปเอามาเอง ข้าจะรออยู่กับพ่อหนุ่มนี้ด้านนอก" นาอึนพะยักหน้ารับและเดินเข้าไปในอุโมงค์ใหญ่ สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเธอคือไข่มังกรสีน้ำตาล เธอจึงค่อยเอื้อมมือไปอุ้มไข่มังกรมาไว้ในอ้อมแขน และค่อยๆเดินออกมา ขึ้นหลังมังกรหนุ่มเพื่อให้มาส่งที่จุดนัดพบ
"ตื่นสิแทมิน นายตื่นขึ้นมาสิ" นาอึนประคองใบหน้าของแทมินเอาไว้บนตักของเธอ หลังจากที่มังกรนั้นบินกลับไปแล้ว
Water element
คริสตัลเดินเข้ามาในป่าทึบเรื่อยๆก็เริ่มได้ยินเสียงคลื่นทะเล ที่โหมกระหน่ำซัดเข้ามาที่ชายหาด เธอเดินต่อไปจนพบกับ ชายหาดสีขาวน้ำทะเลสีครามสวยประกายเมื่อต้องกับแสงอาทิตย์
"ฉันต้องลงในนี้สินะ" คริสตัลเดินลงไปในทะเล จู่ๆก็มีนางเงือกโผล่ขึ้นมาตรงหน้าเธอ ในมือของนางเงือกนั้น มีเชือกที่มัดใครบางคนที่คริสตัลพยายามจะหนีมาตลอดเอาไว้อยู่
"ชานยอล" คริสตัลพูดชื่อเขาออกมาด้วยหัวใจที่เจ็บร้าว ฉับพลันภาพเหตุการณ์เก่าๆก็ย้อนเข้ามา
"เจ้าอยากช่วยชายคนนี้หรือไม่" นางเงือกสาวถามคริสตัล เธอมองชานยอลด้วยแววตาโกรธแค้น เธอจึงตอบออกไปอย่างไม่คิดเลยสักนิด
"ไม่ !!" คริสตัลตอบพร้อมกำมือแน่น
"เจ้าแน่ใจใช่ไหม" นางเงือกสาวถามย้ำอีกครั้ง
"ฉันแน่ใจ ฉันจะต้องไปหาไข่มังกร ฉันไม่มีเวลามาสนใจคนๆนี้หรอก" คริสตัลพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เธอไม่สนใจว่าเขาจะเป็นหรือตาย เพราะสิ่งที่เขาทำมันเอากับเธอมันช่างเจ็บปวดแสนสาหัสนัก
"เรื่องแค่นี้เธอยังควบคุมอารมณ์ไม่ได้ แล้วในภายภาคหน้าเจ้าจะทำอย่างไร" นางเงือกส่งยิ้มเย้ยหยันให้เธอ
"คุณหมายถึงอะไร" คริสตัลถามกลับอย่างไม่พอใจ
"ไปคิดเอาเองละกัน เจ้าไม่ใช่คนโง่นี่นะ คิดได้เมื่อไหร่ก็เรียกข้าอีกครั้งแล้วข้าจะกลับมา" เมื่อพูดจบนางเงือกสาวก็หายไปพร้อมกับร่างของชานยอล
คริสตัลคิดทบทวนในสิ่งที่นางเงือกพูด ก็รู้ทันที เป็นเพราะชานยอลคือผู้บริสุทธิ์ ไม่รู้ไม่เห็นเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้ แต่เขาต้องมาเจ็บตัวเพราะเธอ และเพราะในสถานการณ์นี้เธอสามารถเลือกที่จะให้เขาอยู่หรือตายก็ได้ ถ้าเธอเลือกให้เขาตายเพียงเพราะอารมณ์แค้นส่วนตัวเธอก็ถือว่าเห็นแก่ตัวมาก เธอจึงตัดสินใจที่จะช่วยชานยอลแม้ว่าเค้าจะเคยทำสิ่งเลวร้ายกับเธอมาก่อนก็ตาม
"คุณนางเงือก !!! ฉันมีคำตอบให้คุณแล้ว ออกมาสิ !!" คริสตัลตะโกนออกไป ฉับพลันร่างของนางเงือกก็ปรากฎขึ้นมาพร้อมกับร่างของชานยอล
"ว่าไง"
"ฉันจะช่วยเขา ส่งเขามาให้ฉัน" คริสตัลยื่นมือไปหานางเงือก นางเงือกจึงส่งชานยอลให้กับคริสตัล เธอรีบพาเขาขึ้นฝั่งทันที
"แล้วเจ้ามากับข้า ข้าจะพาเจ้าไปเอาไข่มังกรที่เจ้าตามหา" นางเงือกว่ายเข้ามาใกล้คริสตัล และจับมือของคริสตัลดำดิ่งลงไปใต้ท้องทะเลลึก
"ฉันทำไมหายใจในน้ำได้หล่ะ พูดได้ด้วย" คริสตัลถามอย่างตื่นเต้น
"อย่าลืมสิว่าเจ้าเป็นใคร ถึงแล้ว แต่เจ้าต้องเข้าไปเอาออกมาเองนะ" นางเงือกชี้ไปที่อุโมงค์ใต้น้ำ คริสตัลพยักหน้ารับก่อนจะว่ายเข้าไปในอุโมงค์ และสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอก็คือไข่มังกรสีน้ำเงิน เธอค่อยๆอุ้มไข่เอาไว้ แล้วว่ายกลับมาหานางเงือก
"ข้าจะพาเจ้าไปส่งที่จุดนัดพบเอง" พูดจบนางเงือกก็พาคริสตัลขึ้นมาถึงบนบกและเมื่อขึ้นมาบนบกหางของนางเงือกก็หายไป กลายเป็นขาเหมือนคนธรรมดาทันที
"หางท่าน" คริสตัลชี้ไปที่หางอย่างตกตะลึง
"หึหึ เลิกสงสัยได้แล้ว จับมือข้าเอาไว้" นางเงือกสาวพูดพร้อมกับจับมือทั้งชานยอลที่สลบไม่รู้เรื่องและคริสตัลเอาไว้ และหายวับมาตรงจุดนัดพบ คริสตัลเห็นนาอึนนั่งรออยู่ และมองหน้าชานยอลอย่างเฉยชา
Wind element
ชอลลี่เดินเข้ามาใกล้ภูเขาสูงที่อยู่เหนือลมแล้ว แต่มองยังไงก็ไม่เจอทางขึ้นเลย เธอจึงถอดใจล้มตัวนั่งลงข้างๆต้นไม้ใหญ่
"คิดถึงเจ้าชายจัง" ชอลลี่พูดพร้อมกับดึงล๊อคเก็ตที่มีรูปของลู่หานอยู่ข้างในมาดู ล๊อคเก๊ตนี้เธอพึ่งจะซื้อมาและพึ่งจะใส่ในวันเกิดของเธอ วันที่เกิดเรื่องนั่นแหละ
"ลมจ๋า ฝากไปบอกเจ้าชายของฉันที ว่าฉันคิดถึง" ชอลลี่เอื้อมมือไปสัมผัสกับสายลมแล้วอยู่เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
"คิดถึงพี่ใช่มั๊ย !!" ลู่หานเดินออกมาจากหลังต้นไม้ใหญ่มายืนอยู่ตรงหน้าของเธอ
"พี่ลู่หาน !!!" ชอลลี่ตกใจรีบลุกขึ้นทันที
"มานี่สิ" ลู่หานอ้าแขนรอชอลลี่ เธอกำลังจะวิ่งเข้าไปกอดถ้าไม่ติดตรงที่ว่า
"ไม่นะ มันคือตัวปลอม !!! พี่อยู่นี่ต่างหาก" ลู่หานอีกคนโผล่ออกมาทางด้านหลังของเธอ เท่ากับว่าตอนนี้มีลู่หานสองคนอยู่ตรงหน้าเธอ
"นี่มันอะไรกันเนี่ย" ชอลลี่พูดขึ้นอย่างไม่เข้าใจ เธอมองซ้ายขวาสลับกัน
"พี่คือตัวจริง ไม่ใช่มัน !!" ลู่หานคนซ้ายที่ออกมาก่อนพูดขึ้นพร้อมชี้หน้าลู่หานคนที่ออกมาทีหลัง
"ไม่จริงนะ พี่ต่างหากคือตัวจริง" ชอลลี่รู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก
"เอานี่ไป แทงมันซะ แล้วเราจะไปเอาไข่มังกรกัน" ลู่หานคนแรกส่งมีดให้ชอลลี่เธอรับมันมาถือเอาไว้ในมือ แต่ไม่กล้าที่จะแทงใคร
"ฉันขอถามอะไรสักอย่างสิ ทั้งสองคนเลยนะ ว่าชุดบอลตัวโปรดของพี่เป็นสีอะไร" ชอลลี่ถามพร้อมมองหน้าทั้งสองคนสลับไปมา
"สีฟ้า / สีเหลือง" ทั้งสองตอบขึ้นมาพร้อมกัน ชอลลี่จึงเดินเข้าไปหาลู่หานคนที่สองที่ตอบสีเหลือง และจ้วงมีดลงไปที่ท้องของเขา ฉับพลันร่างของลู่หานก็กลายเป็นสายลมพัดผ่านไป
"ดีมากเลย ไปกับพี่เถอะ" ลู่หานยื่นมือมาหาชอลลี่ เธอจึงส่งมือไปหาเขาและพูดขึ้นว่า
"ชุดบอลตัวโปรดของพี่ลู่หาน ตัวสีแดงต่างหาก" เมื่อพูดจบเธอก็กดมีดลงไปที่ท้องของลู่หานอีกคน ร่างของเขาจึงค่อยๆกลายเป็นพายุหมุนอยู่รอบตัวเธอ
"เก่งนี่สาวน้อย เอานี่คืนไป"
ตุ๊บ
ชอลลี่มองสิ่งที่พายุนั้นปล่อยลงมาให้ สิ่งที่เธอเห็นทำให้หัวใจของเธอเจ็บปวดขึ้นมาทันที เพราะสิ่งที่เธอเห็นคือลู่หานโดนมัดเอามือไพล่หลังเอาไว้ เธอจึงค่อยแกะเชือกให้เขา
"กอดชายคนนี้เอาไว้นะ ข้าจะพาเจ้าไปเอาไข่มังกร" พูดจบพายุหมุนก็หอบเอาร่างของชอลลี่และลู่หานลอยขึ้นไปบนภูเขาสูง
"เจ้าเข้าไปเอาเถอะ" ชอลลี่เดินเข้าไปในถ้ำ เมื่อเข้าไปแล้วเธอก็เห็นไข่มังกรสีขาวอมชมพูวางเด่นตระหง่านอยู่ เธอจึงค่อยๆเดินเข้าไปอุ้มไข่เอาไว้และออกมาหาพายุ พายุค่อยๆหอบร่างของลู่หาน ชอลลี่และไข่มังกรออกมายังจุดนัดพบ และลากลับไป เธอมองไปเห็นนาอึน และคริสตัลมาถึงแล้ว
"เจ้าชายได้โปรดตื่นเถอะนะ" ชอลลี่ลูบใบหน้าของลู่หานอย่างเบามือและกอดเขาเอาไว้ด้วยความคิดถึง
Fire element
จียองเดินแยกตัวออกมาจนเดินทางมาถึงทางขึ้นภูเขาไฟ ที่สูงสุดลูกหูลูกตา เธอแหงนมองอย่างสิ้นหวังเพราะถ้าต้องให้ปีนขึ้นไปบอกได้เลยว่ามีแต่ตายกับตายอย่างเดียว
"ใครก็ได้ช่วยฉันที !!!" จียองตะโกนลั่นป่า แต่ก็ไร้เสียงตอบโต้ใดๆทั้งสิ้น
"ข้าช่วยเจ้าได้นะ" อยู่ๆเสียงหวานใส ก็ดังขึ้นมาด้านหลังของเธอ
"จริงหรอ" จียองถามกลับไปอย่างไม่ไว้ใจ
"ใช่ แต่เจ้าต้องช่วยชายคนนั้นก่อน" จียองมองตามขึ้นไปก็เห็นเซฮุนถูกมัดเอาไว้ แต่เธอจะร้อนใจเลยถ้าเชือกนั้นไม่ติดไฟอยู่ ไฟมันค่อยๆลามลงที่ตัวของเขาทีละนิดๆ
"แล้วจะช่วยยังไงหล่ะ ฉันปีนต้นไม้ไม่เก่ง ไม่รู้จะเอาน้ำที่ไหนมาดับไฟด้วย" เธอหันไปพูดกับสาวสวยเสียงหวานที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ
"คิดสิ" เธอส่งยิ้มให้กับจียอง
"คิดงั้นหรอ งั้นฉันจะลองนะ" พูดจบจียองก็เงยหน้าขึ้นไปมองไฟที่เชือก แต่ด้วยความแค้นที่มีให้กับเซฮุนทำให้ไฟนั้นลุกขึ้นมาอีก จียองตกใจจึงรีบปรับอารมณ์ให้เย็นลงและเริ่มตั้งสมาธิใหม่อีกครั้ง และคราวนี้มันก็ได้ผลไฟที่ติดอยู่ดับลงทันที จียองจึงยิ้มออกมาอย่างโล่งอก
"เก่งนี่ !!! ไปเอาไข่มังกรกันเถอะ" สาวน้อยเสียงหวานพูดเมื่อลอยขึ้นไปแกะเชือกแล้วพาเซฮุนลงมาได้อย่างปลอดภัย
"แค่นี้เองหรอ" จียองถามอย่างประหลาดใจ
"ใช่ !! หรือเจ้าอยากเจอมากกว่านี้ ย่อมได้นะ ข้าจัดให้เจ้าได้" สาวสวยเสียงหวานพูดพร้อมกับไฟในมือของเธอลุกพรึบขึ้นมา
"มะ .. ไม่ต้องหรอก ฉันล้อเล่นหน่ะ" จียองรีบดันมือของสาวเสียงหวานลงทันทีก่อนที่เธอจะโดนไปมากกว่านี้
"ไปได้แล้ว จับดีๆหล่ะ" จียองจึงเอื้อมมือมาจับเซฮุนเอาไว้ และสาวสวยเสียงหวานก็พาเธอและเซฮุนมาถึงปล่องภูเขาไฟ
"อยู่ไหนหล่ะ" จีอยองถาม
"ในปล่องนั่นแหละ เข้าไปเอาสิ" สาวเสียงหวานพูดขึ้น
"จะบ้ารึไง ปล่องนั่นอ่ะหรอ ไม่เอาอ่ะ เธอไม่เอาให้หน่อยสิ" จียองหันมาขอร้องสาวสวยเสียงหวาน
"คงไม่ได้หรอก เจ้าต้องเข้าไปเอาเอง" จียองจำต้องเดินเข้าไป แต่แปลกเธอกลับไม่รู้สึกร้อนสักนิดเธอจึงเกาะปากปล่องแล้วชะโงกหน้าไปดู ก็พบกับไข่ของมังกรสีแดงเพลิงวางเด่นอยู่ตรงกลางปล่องเธอค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบมา และเมื่อได้แล้วเธอก็เดินกลับมาหาสาวสวยเสียงหวาน และเธอก็พาจียองและเซฮุนกลับมาที่จุดนัดพบได้อย่างเรียบร้อย
"พวกเธอมาถึงกันเร็วจัง" จียองพูดกับอีกสามคน ตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่ซูจีคนเดียวที่ยังไม่มา
Lightning element
"ทำไมฉันต้องมาเจอนายด้วยนะ แล้วไปทำยังไงถึงโดนจับตัวมาหล่ะ ชิ !!" ซูจีบ่นพึมพำกับร่างไร้สติของแอล เธอเจอเขาถูกมัดเอาไว้ที่โคนต้นไม้ สภาพสะบักสะบอมเหมือนเพิ่งผ่านศึกมาหมาดๆ
"เหนื่อยก็เหนื่อย หนักก็หนัก ปล่อยทิ้งตรงนี้ดีมั๊ยเนี่ย !!" ซูจีพูดพร้อมกับปล่อยแอลลงกับพื้นทันที
"ไม่ดีหรอก ถ้าขาดเขาคนนี้ไป เจ้าจะขึ้นคานนะ" เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้น พร้อมกับนกยักษ์ที่บินลงมาตรงหน้าเธอ
"นกยักษ์ !!!!!" ซูจีกรีดร้องออกมา เธอแทบช๊อคที่เห็นนกยักษ์พูดได้
"จะกลัวอะไร เฮ้อ !!! ทำไมภารกิจของเจ้ามันช่างง่ายกว่าคนอื่นนะ ขึ้นหลังข้ามา ข้าจะพาไปเอาไข่มังกร" นกยักษ์พูดพร้อมกับลดปีกลง เพื่อให้ซูจีขึ้นมานั่งบนหลังของเขา
"ท่านหมายความว่ายังไง ภารกิจง่าย" ซูจีถาม ขณะค่อยๆนำร่างไร้สติของแอลขึ้นหลังของนกยักษ์
"ก็ใช่หน่ะสิ ง่ายมาก ง่ายที่สุดในโลกเลยหล่ะ ถ้าไม่เชื่อกลับไปเจ้าลองไปถามเพื่อนๆของเจ้าสิว่าเจออะไรไปบ้าง" นกยักษ์พูดขณะบินขึ้นไปบนภูเขาที่มีฟ้าผ่ามาตลอด
"ทำไมหล่ะ"
"ก็เทพซุสหน่ะสิ ไม่อยากให้เจ้าเหนื่อย ชิ !!!" นกยักษ์พูดอย่างหมั่นไส้ และย่อตัวเพื่อให้ซูจีได้ลงไป
"ไข่อยู่ในถ้ำนั่น เจ้าจงเข้าไปเอาเถิด เดี๋ยวเจ้าหนุ่มนี้ข้าจะดูแลให้" ซูจีพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในถ้ำ แปลกที่ตอนเธอเดินไม่มีสายฟ้าผ่าลงมาเลย แต่พอเธอเดินเข้ามาในถ้ำมันก็กระหน่ำลงมาอีก
"อยู่ไหนหล่ะเนี่ย โอ๊ะ โอ เจอละ" ซูจีเอื้อมมือไปอุ้มไข่มังกรสีเหลืองทองมาไว้ในอ้อมกอด แล้วเดินออกมา สายฟ้าที่กระหน่ำลงมาได้หายไปอีกครั้งและเมื่อเธอขึ้นมาบนหลังนกยักษ์ สายฟ้าก็กระหน่ำลงมาดังเดิม
เมื่อครบทั้งห้าคนแล้วสาวๆทั้งห้าจึงเอื้อมมือไปจับชายหนุ่มแต่ละคนพร้อมกับอุ้มไข่มังกรเอาไว้ แต่ยังไม่ทันได้ตั้งสมาธิ ฉับพลันอุโมงค์เดิมที่พวกเธอได้เข้ามาก็ปรากฎ พวกเธอจึงพยุงพวกเขาทั้งห้าออกมาพร้อมกับไข่มังกร
____________________________________________________________
# เสร็จสิ้นไปหนึ่งภารกิจแล้ว อิอิ เป็นไงมั่งคะ สนุกหรือเปล่า คอมเม้นท์บอกกันได้นะคะ ไม่ว่า ออกจะยินดีด้วยซ้ำ แล้วจะรีบกลับมาอัพใหม่นะคะ จุ๊บๆๆๆ
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น