รักสดใสของยัยบ๊องแบ๊ว

บทนำ

       เช้าวันใหม่แสงแดดอ่อนๆสาดไปทั่ว ครอบครัวสกุล พัฟเฟอร์ ดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ
เพราะวันนี้เป็นวันย้ายบ้าน ย้ายบ้านหรอ!  ใช่สิ ย้ายบ้าน   ตอนนี้ทุกคนดูจะเหนื่อยเป็นพิเศษ  เพราะต่างก็ต้องหอบหิ้วสัมภาระ ของตัวเองลงมาจากห้องนอนของแต่ละคน รวมทั้ง  ยังต้องไปเก็บข้าวของเครื่องใช้ต่างๆด้วย
         อ้อ! เกือบลืมแนะนำตัว ฉันชื่อ เฮเลนยา พัฟเฟอร์ เป็นเด็กที่หน้าตาน่ารัก มารายทดี เรียบร้อย อ่อนโยน (โกหกหมด 555+ ^^) ฉันมีพี่น้อง 2 คน พี่สาวชื่อ เฮอร์ชี่  และน้องสาวตัวแสบ ชื่อ ฮาเลน   ตอนนี้ฉันกำลังโมโหมากเพราะยัยน้องสาวตัวแสบของฉันเอาของขวัญที่คุณพ่อให้เมื่อปีที่แล้วไปไว้ไหนไม่รู้   แถมยังมาบอกอีกนะคะว่า เล่นซ่อนหากับน้องตุ๊กตา  ^^!  ฉันหาเจอเมื่อไหร่นะ คอยดู
         เยส ! ในที่สุดฉันก็เจอจนได้  แต่ว่า "ฮึ่ม  ยัยน้องสาวตัวแสบ แกตายแน่ ทำมาเป็นบอกว่าไม่รู้แต่ที่ไหนได้   มาอยู่ในตู้เสื้อผ้าของตัวเอง"ฉันกัดฟันกรอดๆ ด้วยความโมโห
"เฮเลน หาเจอหรือยังลูก" เสียงแม่ของฉันนั่นเองค่ะ  "เจอแล้วค่ะแม่กำลังจะลงไป"     "ลงมาเร็วๆลูก ฟริค มาหาแน่ะ"  อ๊าก นี่แหละคนที่ฉันไม่อยากเจอที่สุดในตอนนี้ "คะ ค่ะ  เดี๋ยวลงไปค่ะแม่" ทุกคนคงสงสัยสินะคะ ว่า
ฟริคคือใคร ฉันจะเล่าให้ฟังแบบคร่าวๆแล้วกันค่ะ  คือฟริคกับฉันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ 3 ขวบ เราสนิทกันมากเพราะบ้านของเราอยู่ติดกัน สนิทกันจนเพื่อนเรียกว่า ปาทองโก๋ 555+ แต่วันนี้ฉันรู้ ว่าเขาคงเสียใจมากเช่นกัน ระยะเวลากว่า 10 ปี ที่เราสนิทกันมา ที่เราอยู่ด้วยกันมา แต่วันนี้ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้เจอกันอีก พูดแล้วก็เศร้า T_T เมื่อฉันเดินลงมาถึงข้างล่าง 
ก็พบว่าเขานั่งรออยู่ในห้องรับแขกแล้ว   "หวัดดี ฟริค" "อ้าว!หวัดดี เฮเลน"  แล้วเราสองคนก็นั่งคุยกันอยู่พักนึง สุดท้ายแม่ฉันก็เีรียกเพื่อให้เตรียมตัว 
"เธอไปแล้ว ฉันคงคิดถึง เธอมากๆเลย"  ฟริคพูด  "ฉันก็คงเหมือนกัน"  "ไปแล้วกลับมาเยี่ยมฉันบ้างนะ"  "อืม แน่นอน สัญญา" แล้วเราก็เกี่ยวก้อยให้สัญญากัน "ฉันมีบางอย่าง อยากบอกเธอ" "อะไรหรอ" "เอ่อ... ไม่มีไรหรอก แล้วฉันจะโทรไปหานะ" เขาบอก "อืม ฉันไปนะ บาย" "บายครับ"
           ลาก่อน บ้านหลังเก่า ถนนสายเก่า ที่ๆฉันเคยอยู่ ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกมั๊ยสุดท้าย ลาก่อนเพื่อนที่แสนดี "ลาก่อน ฟริค"


พิเศษ  (ฟริค)
           ผมได้แต่เก็บน้ำตาไว้ในใจ เธอไปแล้วจริงๆ เธอไปแล้ว แต่คงเหลือความสดใส ของเธอไว้ให้ผมยังได้เห็น  ภาพสีจางๆ ที่ๆเราเคยเล่นด้วยกัน ยังชัดเจนอยู่  คำที่ผมอยากบอกเธอมานานแสนนาน มันเก็บไว้ในหัวใจผมมานานมาก  ผมคิดว่า ยังไงวันนี้ก็ต้องบอกเธอให้ได้ แต่แล้วผมก็ไม่กล้า ไม่ไกล้าจะเอ่ยปากบอกเธอไป  แค่คำสามคำสั้นๆ แต่ผมก็ไม่กล้าพอ แค่คำว่า "ฉันรักเธอ" ผมยังไม่กล้าที่จะเอ่ยปากออกไป  ผมรู้ตัวดีว่าเธอไม่ได้คิดกับผมเกินคำว่าเพื่อน แต่ผมกลับทรยศคำว่าเพื่อน ด้วยการตกหลุมรักเธอหมดใจ  ตอนนี้ผมคงไม่ได้บอกเธอแล้ว เพราะตอนนี้ เธอได้ไปจากผมแล้ว
เธอกำลังจะไปเริ่มต้นเรีียนที่แห่งใหม่ พบเพื่อนๆใหม่ และที่สำคัญผมเชื่อว่า เธอต้องเจอคนที่ถูกใจอย่างแน่นอน ถ้าเธอพบจริง ผมก็ขอยินดีด้วย  ลาก่อน ผู้หญิงที่ผมรัก