สงครามครั้งใหม่แห่งมิดเดิลเอิร์ธ

ในเช้าวันนึงที่เงียบสงบ ณ ประเทศไทยได้มีเด็กหนุ่มมัธยมปลายคนนึ่งเดินเล่นรอบโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนของเขาอีกห้าถึงหกคนที่เดินไปด้วยกันแบบไม่มีจุดหมาย

"พวกเราจะเดินไปที่ไหนกันว่ะบิก"หนึ่งในเพื่อนที่ชื่อนน

"เดินไปเรื่อยๆจนกว่าจะเหนื่อยมั้ง..เอ่อใช่แม่แกเป็นไงบางเห็นเข้าโรงบาลไม่ใช่หรอนน"เพื่อนของนนถามขึ้น

"ก็สบายดีอาการดีขึ้นล่ะแกควรถามไอ้นทีดีกว่านะ"นนพูดถึงเพื่อนที่ชื่อนทีของเขา

"เอ่อจริง..เป็นไงบ้างว่ะนทีแกหายยัง"บิกถามขึ้น

อ่า..ใช่คนที่ไอ้บิกถามนั้นคือผมเองล่ะครับที่พวกมันถามผมเนี่ยเพราะมีโรคประจำตัวอยู่ล่ะนะมันเลยทำให้หัวใจมันสั่นแล้วก็ต้องกินยาอยู่ลอดเวลาล่ะนะ

"หายก็บ้าล่ะโรคอะไรมันจะมาหายในเวลาแค่1-4ปีว่ะ"ผมตอบเพื่อนของผมออกไปนั้นก็ทำให้เพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มหัวเราะไปด้วย

"เห้ยๆเห็นนั้นไหมว่ะบิกนั้นแฟนแกนิไม่เข้าไปหรอกำลังคุยกับนาวสุดที่รักของกูอยู่เลยเว้ย"นนพูดแล้วหันมามองบอก

"ไม่ว่ะปล่อยคุยกันไปเถอะไม่กวนน่าจะดีกว่านะ"บิกรีบตอบสวนกลับ

ทันใดนั้นนทีหรือก็คือผมก็ไอออกมาเป็นเลือดแล้วสติก็เริ่มหายไปแล้วก็มืดลงได้ยินเพียงเสียงของเพื่อนและคนรอบข้างก่อนจะไม่ได้ยินอะไรอีกเลย