คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : double drabble - when love wasn't made for two of us #hoonyoung
when love wasn’t made for two
of us.
1
jinyoung’s
‘จินยอง’
ผมหันมองเขา เขาผู้เป็นดั่งโลกทั้งใบของผม
แสงอาทิตย์ที่ตกกระทบอยู่เบื้องหลังสะท้อนโครงหน้า รอยยิ้ม
และแสงทอประกายในดวงตาคู่นั้นของเขาได้อย่างชัดเจน
เสียงคลื่นกระทบฝั่ง
กลิ่นไอของชายทะเลที่รินรดอยู่ปลายจมูก
‘คิดดีแล้วใช่ไหม?’
ไม่รู้ว่าเหตุผลใด อาจจะเป็นเพราะแววตา หรือน้ำเสียงที่ช่างฟังดูแล้วอ่อนแรงเหลือเกินของเขา
ที่ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย
‘อืม’
‘…’
‘แบบนี้น่ะ ทั้งนายและฉัน ก็ไม่ต้องเสียกันและกันไปไหนไงละ’
เพราะผมคิดทบทวน พินิจและไตร่ตรองอย่างถ้วนถี่ดีแล้วว่าความสัมพันธ์ของเรา
–ควรเป็นศูนย์
‘ตลกดีนะ’
‘…’
‘เพราะฉันก็คิด.. คิดว่าเราเป็นแบบนี้ มันคงดีที่สุดแล้ว’
ผมอยากจะบอกเขาไปตรงๆ
ว่ามันไม่ได้ดีอย่างที่นายคิดเลย –สักนิดเดียว แต่เอาเถอะ การที่ยังมีเขาอยู่ในชีวิตแบบนี้ มันก็ดีมากเกินพอสำหรับคนอย่างผมแล้ว
นายคงเจอใครที่ดีกว่าฉัน
หลายเท่าเลยล่ะพัคจีฮุน
2
jihoon’s
ผมชอบภูเขา
ส่วนเขาตรงหน้านั้นชอบทะเล
น่าแปลกที่เราสองคนผู้ต่างกันโดยสิ้นเชิง
กลายเป็นเหยื่อของวงโคจรประหลาด เหวี่ยงเขาให้เข้ามาพบกับตัวผมคนนี้
เขาที่เกลียดในสิ่งที่ผมชอบ
และผมที่เกลียดในสิ่งที่เขาหลงใหล
ระยะเวลาความสัมพันธ์สิบปีของเรานั้นดาษดื่น
แต่ผมกลับชอบมันยิ่งกว่านมร้อนในคืนฝนตก
‘จินยอง’
กว่าจะรู้ตัวเองอีกที หัวใจของผมก็แตกสลายเป็นเสี่ยงๆเสียแล้ว
‘แบบนี้น่ะ
ทั้งนายและฉัน ก็ไม่ต้องเสียกันและกันไปไหนไงละ’
ไม่เป็นไร
แค่ผมได้ดูแลเขาแบบนี้
ไม่จำเป็นต้องลดระยะห่างระหว่างเราก็ได้
ผมโอเค
‘ตลกดีนะ’
ผมอยากลองเห็นแก่ตัวดูสักครั้ง ปฏิเสธคำขอร้องของเขาสักหน
‘เพราะฉันก็คิด.. คิดว่าเราเป็นแบบนี้ มันคงดีที่สุดแล้ว’
แต่ผมก็ทำมันไม่ลง
ให้ตายเถอะ
ผมอยากเป็นคนคนนั้น
คนที่ได้ดูแลเขาในฐานะคนรัก
แต่เอาเถอะ
ระหว่างเรา
แค่นี้ก็ได้
ผมไม่เป็นไร
เคยเป็นกันบ้างไหมคะ
บางความสัมพันธ์ที่มันพิเศษและล้ำค่า ทำให้เรากลัวที่จะเริ่มต้นกับมัน
กลัวว่าจะทำให้มันพังเพราะมือของตัวเอง
อยากให้ลองมองว่าน้องจินยองเองก็รักพิจีฮุนมากเหมือนกัน
แต่ถ้าหากต้องกลายเป็นคนที่ทำลายความสัมพันธ์ดีๆของทั้งคู่ น้องก็ทำไม่ลง
น้องเลยอยากให้พี่ไปเจอคนที่ดีกว่า
ส่วนคนพี่ก็คงไม่ต้องบอกนะคะ ฮือ555555 อือ เศร้าได้แค่นี้แหละค่ะ รั้งไห้แร้ว
คิดถึงจังเรยค่ะ
เรยเอาระเบิดมาฝาก กรั่กๆๆๆๆ
ยอดเฟฟพุ่งจนตกใจเลย ฮ่า
ไม่รู้ว่าหลงเข้ามาเพราะอะไรกัน แต่ตัวคนเขียนโดนมหาลัยดูดไปแร้วค่ะ ช่วยด้วย555555555555555
แล้วก็อยากฝากให้เอ็นดูเด็กๆทุกคนให้มากๆนะคะ
^-^
ด้วยรัก
จากน้องแพรเอง เย้ ปล. ไม่มีภาคต่อรัยแร้ว เพราะสมองตันมากฮือ ขอพิมินฮยอนปลอบใจหน่อยค่ะ
/ขออนุญาตขายจอยค่ะ ใครชอบอ่านจอยก็ติดตามผลงานของเราได้ใน
#เรื่องเล่าฮุนยอง #เพราะเป็นจินยอง #พิงละครเวที #แม่ไม่ให้กินผัก
แน่นอนค่ะ ว่าไร้สาระทุกเรื่องแน่นอน รับพระกัลลลลลลลลล จุ้บๆ
ความคิดเห็น