CONFESSION OF WAR HERO

O W E N TM.

'เมื่อสงคราม นำบางสิ่งนอกจากความสูญเสียมาให้'

"ข้าบอกพวกเขา ว่าสันติจะกลับคืนมา มนุษชาติจะได้รับชัยชนะ"

"แม้เบื้องหลังข้า คือศพของเพื่อนทหารเป็นร้อยเป็นพันนาย" 

"ดั่งคนโง่งม ดั่งหมาจนตรอก" 

"นี่ล่ะ คือคำสารภาพของวีรบุรุษแห่งสงครามล่ะ"  

- CONFESSION OF WAR HERO - 

คำสารภาพของวีรบุรุษสงคราม 

"ร่างกายของเจ้าน่ะ ได้ถูกเพื่อนนับสิบฝากความหวังเอาไว้"

"แม้ว่าแขนจะขาด ขาจะไม่อาจสัมผัสพื้นดินได้อีกเป็นครั้งที่สอง 

แต่จงใช้ความหวังของเรา จงขยับ 'ปีกโลหะ' ที่ย้อมไปด้วยเลือดบินกลับมา 

...จงกลับมา เพราะ 'ชีวิต' ของเจ้ามีแค่ครั้งเดียว" 

ข้าทะยานขึ้นไปสู่ท้องฟ้ากว้าง 

ปีกโลหะที่ข้าได้รับมันกำลังกระพือแรงขึ้น แรงขึ้น 

สายลม ก้อนเมฆ ตะวัน ช่างดูอยู่ใกล้นัก 

ใกล้ แต่ไม่อาจสัมผัส 

ใกล้ แต่ไม่อาจฝืนโชคชะตา 

"เอเรียส !!"  

ครั้งแรกที่ข้าฝืนขีดจำกัดของมนุษย์ 

ปางตายเลยล่ะ ปีกของข้าส่งกลิ่นสาบเลือด ปากแผลเหวอะ 

มันเป็นสัญญาณเตือน ข้ารู้ดี 

ว่า 'พระเจ้ากำลังสาปส่งข้าที่ริอาจฝืนชะตาของมนุษย์'

ข้าเห็นเขาร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้ากว้าง 

สู่กองไฟที่โหมกระหน่ำ 'สงคราม' 

นั่นน่ะหรือ วีรบุรุษแห่งสงคราม 

"ขาเจ้าขาดทั้งสองข้าง ดวงตาของเจ้ามืดบอด 

ปีกที่เจ้าภูมิใจถูกดึงกระชากจนเห็นกระดูกสันหลัง"

"ไปตายไป ไอ้ปีศาจ" 

ราชันเผ่ามังกรขยับยิ้ม  "กล้าหาญหรือโง่เขลากันแน่นะเจ้าน่ะ" 

writer talk . 

ต้องบอกเลยว่าตอนแรกไม่มีไอเดียเรื่องนี้ในหัวเลย 

จนไปฟังเพลงเพลงหนึ่ง บังเอิญว่าอินจัด นั่งคิดแล้วก็เอาวะ ลองเขียนหน่อย 

ไม่รู้เป็นอะไร ติดเขียนนิยายเศร้า เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ก็ต้องมีพล๊อตเศร้าด้วยเป็นธรรมดา 55555 

ออกไปทางดาร์กแฟนตาซีซะด้วยซ้ำ

จะเน้นไปในเรื่องสื่ออารมณ์ ชีวิตของตัวเอก มิตรภาพ การสูญเสีย การที่สงครามได้เปลี่ยนเขา 

แล้วก็เป็นคนชอบเขียนนิยายให้ข้อคิด  

ข้อคิดส่วนใหญ่ที่อยากจะให้ผู้อ่านได้รับ คือ

การก้าวไปข้างหน้าไม่ว่าอุปสรรคมันจะหนักหนาแค่ไหน อย่ายอมแพ้  

การที่ให้ความสำคัญกับคนสำคัญในขณะที่มีโอกาส เพราะเราไม่รู้ว่า วันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น

การที่ทุกคนล้วนมีอุปสรรคในชีวิต เพียงแต่เขาจะโชว์ด้านนั้นให้เราเห็นหรือเปล่า