สามีไม่ต้องกังวลข้าเต็มใจหย่า

สามีไม่ต้องกังวลข้าเต็มใจหย่า(บทนำ)

"คาราวะเถ้าแก่เฉิน หนังสือหย่า ช่วยลงชื่อให้ข้าด้วยเจ้าค่ะ"

"พี่ไม่หย่า"น้ำเสียงเอาแต่ใจ ทุ้มละมุนพาคนได้ยินใจสั่น

ใบหน้าเข้มหล่อเหลายกยิ้มพร้อมเดินเข้ามาหากักนางไว้กับเก้าอี้ จนจมูกแทบชนกัน บ่าวไพร่ตกตะลึงนายท่านเปลี่ยนไป

"เจ้าคือคนที่พี่ตามหา ให้ตายคงปล่อยเจ้าไปไม่ได้"

มี่มี่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ นางไม่เคยหลงใหลคนหน้าตาดีแต่บุรุษตรงหน้าทำใจสั่นรัว เสน่ห์เหลือล้นยิ่งคำพูดที่เอ่ยออกมาทำมี่มี่งุนงงไม่น้อย

"รักเดียวของท่าน...คุณหนูใหญ่จินเย่ว?"

"เจ้าต่างหาก วันชีซีปีที่แล้วเจ้าสวมชุดสาวใช้พร้อมบ่าวข้างกายคนนั้น"เฉินต้าชู่หันไปชี้ที่ลี่ถัง"พร้อมห่อยาในมือ จังหวะลมพัดผ่านเผยใบหน้างามติดตาตรึงใจ พี่ตามไปจนรู้ว่าเจ้าอยู่จวนสมุหกลาโหม และให้คนสืบต่อรู้ว่าเป็นคุณหนูของจวน"

มี่มี่ตาโตเป็นนางจริงๆ แต่อดสงสัยไม่ได้ทำไมคิดว่านางเป็นคุณหนู เพราะไม่เคยออกไปไหนเลยนอกจากจวนแม่ทัพ

"ทำไมถึงคิดว่าข้าเป็นคุณหนูทั้งที่สวมใส่ชุดสาวใช้" แววตางุนงงสงสัย ขมวดคิ้วมุ่น ช่างน่าดู

"เจ้าโดดเด่นเจิดจ้าขนาดนี้ คงมีแต่คุณหนูเท่านั้น ถึงเจ้าเป็นเพียงสาวใช้พี่ไม่คิดรังเกียจ เพราะเจ้าคือรักแรกของพี่"เฉินต้าชู่ส่งสายตาจริงจัง ยกยิ้มทรงเสน่ห์ล่อลวงคนตรงหน้า

มี่มี่เขินจนแก้มร้อนผ่าว ใจเต้นไม่หยุด พยายามกลั้นสุดชีวิตไม่ให้ยิ้มกว้างออกมา คนที่นางเคยอิจฉาคือตัวเองแต่เขาไม่ได้หลอกนางใช่ไหม

สายตาระแวงฉายชัดออกมา เพียงแวบเดียว มีความสับสนเข้ามาแทน

"พี่มีเวลาทั้งชีวิตทำให้เจ้ารัก อย่ากังวล หากจะหนีหาย หย่ากัน ลืมไปได้เลย แม้แต่ฝัน อย่าได้คิด"เฉินต้าชู่ยามพูดคำว่าหนี คำว่าหย่าในอกบีบรัดจนเจ็บ

ฝากนิยายเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยจร้า พี่ชู่กับน้องมี่มี่

นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของไรท์ อาจมีความไม่สมเหตุสมผล มีใช้คำพูดหยาบคาย ด่าทอ ทำร้ายร่างกาย ข่มขืน ทารุณกรรม