คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
“เราเลิกกันเถอะ”
“นุล้อมุกเล่นใช่ไหม”
มุกปรินทร์เอ่ยถามภานุพงศ์ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องล้อเล่น ก็นี่มันเอพริลฟูลเดย์หรือวันแห่งการโกหก
“นุซีเรียสนะมุก”
รอยยิ้มบนใบหน้าของมุกปรินทร์เลือนหายไปเมื่อได้ยินคำพูดประโยคนั้น
“พูดจริงเหรอ”
“ใช่” ภานุพงศ์ตอบกลับไปโดยไม่ลังเลแบบชัดถ้อยชัดคำ
จะมีใครโชคร้ายแบบมุกปรินทร์อีกไหม
ที่โดนคนรักบอกเลิกในวันฉลองครบรอบห้าปีที่คบกัน
ผู้ชายที่เธอคิดจะฝากชีวิตไว้กับเขา แต่เขากลับทรยศเธอได้อย่างเลือดเย็น และนี่ไม่ใช่ครั้งแรก
“ทำไมเราถึงต้องเลิกกัน” มุกปรินทร์ย้อนถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
“เพราะผมไม่ได้รักมุกแล้ว”
วินาทีที่ได้รับคำตอบนั้นเธอรู้สึกเจ็บที่หัวใจอย่างรุนแรง ความเจ็บปวดที่ได้รับมันมากเกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้
“แล้วใครคือผู้หญิงที่นุรัก!”
ภานุพงศ์ใช้ความเงียบแทนคำตอบ
“มุกถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไมไม่ตอบ”
“เจนจิรา”
มุกปรินทร์ช้ำใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่ภานุพงศ์รัก คือผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเธอเคยจับได้ว่าเขามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งด้วย
“จำได้ไหมว่านุเคยร้องขอโอกาสจากมุก ตอนที่มุกจับได้ว่านุมีอะไรกับเจนจิรา นุสัญญาว่าจะเลิกกับเธออย่างเด็ดขาด แล้วนี่อะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้”
“นุพยายามแล้วมุก แต่ความรู้สึกที่นุมีต่อมุกมันเปลี่ยนไป มันไม่เหมือนเดิม”
“ห้าปีที่เราคบกันมามันไม่มีค่าหรือมีความหมายสำหรับนุเลยเหรอ”
“ยอมรับเถอะว่าเราไปด้วยกันไม่ได้ อย่าฝืนอีกเลยนะมุก”
“บอกเหตุผลที่แท้จริงมาดีกว่าว่าอะไรทำไมนุตัดสินใจเลิกกับมุก”
ภานุพงศ์หยิบการ์ดใบหนึ่งออกมาจากเสื้อสูทที่เขาสวมใส่พร้อมกับยื่นไปตรงหน้าเธอ
“นี่อะไร!”
“เปิดดูแล้วมุกก็จะรู้เอง”
หญิงสาวหยิบมันขึ้นมาเปิดดูถึงได้รู้ว่ามันคือการ์ดแต่งงานระหว่างแฟนหนุ่มของเธอกับผู้หญิงคนนั้น
“นุเตรียมการกันมาก่อนหน้านี้แล้วทำไมต้องปิดบังมุก”
“มันเป็นเรื่องยากสำหรับนุที่จะต้องบอกเลิกมุก”
“แต่ก็ยังทำ”
“มันจำเป็นเพราะเจนท้อง นุจึงต้องรับผิดชอบ ที่สำคัญเจนเขาให้นุได้ทุกอย่างตามที่นุต้องการ”
“สรุปว่านุต้องการชีวิตความเป็นอยู่ที่สุขสบายในแบบที่มุกให้ไม่ได้”
ภานุพงศ์พยักหน้ายืนยันว่าความคิดของเธอนั้นถูกต้อง
“มุกถูกทิ้งเพราะผู้หญิงคนนั้นเขารวยกว่าและให้ความสุขสบายกับนุได้มากกว่า”
“ใช่”
มุกปรินทร์กะพริบตาถี่ๆ เพื่อขับไล่น้ำในตาไม่ให้มันไหลออกมาให้เขาเห็นถึงความอ่อนแอของเธอ
“ในเมื่อนุหมดรักมุกแล้ว มุกก็คงไม่หน้าด้านยื้อนุไว้”
ภานุพงศ์เอื้อมไปกุมมือมุกปรินทร์ ผู้หญิงที่เขาเคยรัก
“ขอบคุณที่เข้าใจและหวังว่ามุกจะไปร่วมงานของนุ”
ยังจะหวังให้เธอไปร่วมแสดงความยินดีกับเขาอีกอย่างนั้นเหรอ
มันมากเกินไปแล้วภานุพงศ์
มุกปรินทร์จ้องมองเขาด้วยแววตาแห่งความเจ็บช้ำ
“นุไปก่อนนะ”
“เชิญ อยากทำอะไรก็ทำ”
ภานุพงศ์เดินออกจากร้านโดยไม่ลังเล เขาเดินไปโอบกอดเจนจิรา ที่ยืนรอเขาอยู่นอกร้านด้วยความสนิทสนมต่อหน้าต่อตาเธอ
มุกปรินทร์กำมือทั้งสองข้างไว้แน่นในขณะที่มองภาพความสนิทสนมเหล่านั้น น้ำตาแห่งความเสียใจที่เก็บกดเอาไว้ไหลลงมาไม่ขาดสาย เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาด้วยความเจ็บช้ำโดยไม่แคร์สายตาใคร ก่อนจะหันไปเรียกพนักงานมาเก็บเงินค่าอาหาร ทั้งที่ยังไม่ได้แตะต้องสิ่งเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย
หลังจากห่างหายจากการอัพนิยายไปพักใหญ่ก็ได้เวลากลับมาเปิดตัวนิยายเรื่องใหม่
“คืนหวามในรอยทราย” มิตรรักนักอ่านที่ชื่นชอบแนวทะเลทรายน่าจะชอบ ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้
ด้วยนะคะ อย่าลืม add favorite กันไว้นะคะจะได้ไม่พลาดทุกการติดตาม อ่านเรื่องนี้แล้วอย่าลืมแวะไป
ติดตามอ่าน "วิมานรักพยัคฆ์ร้าย" ด้วยนะ
ความคิดเห็น