มิตร กับ การก้าวหน้า

ข้อมูลเบื้องต้น

 

สวัสดีครับคุณผู้อ่าน เลื่องนี้จะเป็นการเล่าเรื่องของ 2 ตอน 2 ทางเลือกนะครับ

ในเรื่องนี้ผู้แต่งก็ขอความกรุณาด้วยนะครับ
 

มิตร กับ การก้าวหน้า

 

 

 

เนื้อเรื่อง

 

 

''จอหน์ นายทำยังงี้ได้ยังไง เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ'''

 

''จอหน์ กูผิดหวังในตัวมึงจริงๆ!''

 

''ไอเหี้_จอหน์ มึงต้องปล่อยกรุไปเดียวนี้ ปล่อยกรุไป ปล่อยกรุไป!!!!''

 

''ไอจอหน์ มึงรู้ตัวรึเปล่าว่าทำอะไรลงไป มึงกำลังจะแลกชีวิตเพื่อนมึงกับองกรณ์
 

บ้าๆเนี่ยนะ''

 

"ไอจอห์นนน มึงต้องช่วยกู"

 

หลายต่อหลายเสียงดังมาจากคุกข้างหน้าผมที่มีคนแออัดอยู่ 5 คน

 

'อยู่ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาแฮะ' ผมจึงคุกเข่าลงไปกุมขมับอยู่ที่พื้นด้วยความเจ็บปวด

 

"เป็นอะไรไปล่ะ จอหน์ แกไม่รู้เหรอว่าแกอาจจะเลื่อนไปเป็นหัวหน้าหน่วยก็ได้น
 

ถ้าแกตัดสินใจดีๆ"

 

"เอ่าจอห์น เอาเลยสิ มากกว่านี้ยังเคยเลย ถ้าแกทำสำเร็จ ไม่คิดเหรอว่าแกจะได้
 

เสพสุขขนาดไหน"

 

"ไอจอหน์ รีบๆทำดิวะ ถ้าบอสไม่สั่งมาว่าให้แกฆ่านะ กูฆ่าพวกมันไปนานแล้ว

ข้อเสนอดีชิบเป๋ง ฆ่าง่าย เลือกวิธีฆ่าได้ แถมยังเลื่อนยศอย่างง่ายดายอีกต่างหาก 

กูละอิจฉามึง"

 

"จอหน์ ก็แค่ฆ่า มีอะไรมากมายวะ"

 

ผมยังคงกุมขมับอยู่ที่พื้นด้วยทางเลือกที่ว่า

 

มิตร หรือ การก้าวหน้า

 

'จอหน์เอ้ย  มิตรมันทำอะไรได้อ่ะ มันเคยให้เรายืมตังไหม มันเคยทำให้แก

ก้าวหน้าไหม แกเก่งอยู่แล้ว ทุกๆอย่างแกทำได้คนเดียวน่า'

 

'มิตรอ่ะ จะช่วยปลดปล่อยความเป็นทุกข์ในตัวนายตอนนี้ได้นะ'

 

 

ทางเลือกที่ 1 : มิตร

 

 

'มิตรอ่ะ มีอะไรมากกว่าที่แกคิดไว้เยอะจอหน์ อนาคตเป็นเรื่องไม่แน่นอน

มิตรอ่ะ จะทำให้แกไปสู่โลกกว้างนะเว้ย'

 

'แต่ว่ามันก็แค่นั้นน่ะ การก้าวหน้า..'

 

'แกลืมไปรึเปล่า โลกอ่ะ มันใหญ่กว่าที่แกคิอไว้เยอะ'

 

ฟึ่บ ผมลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความไม่ลังเล ในใจผมตอนนี้รู้แล้วว่ามันควรจะเป็น

อย่างไร

 

ผมคว้าปืนขึ้นมาพร้อมกับปลดเซฟตี้ปืน และจ่อไปยังคุกตรงหน้า

 

กึกๆๆ ระเบิดควันกลิ้งไหลออกมาจากตัวของจอหน์

 

"เฮ้ย ไอจอหน์ทรยศ ฆ่า.." ยังไม่ทันที่จะได้ชักอาวุธออกมา ระเบิดก็เริ่มทำงาน

ทันที

 

ฟู่  

 

"ตรงนั้นเหรอ" พิ่ว! จอหน์พุ่งขึ้นมาลอยเหนือหมอกควันและยิงออกไปในทันที

 

จอห์นทิ้งตัวลงไปที่ไหล่ของชายผู้หนึ่ง แล้วจึงรีบกระโดหนีทันที

 

ฝึ่บ 'เกือบโดนเจี๋ยนแล้วสิ' จอหน์คิดพร้อมกับสาดกระสุนไปยังร่างตรงหน้าทันที 

พร้อมกับหายตัวไปอย่างเงียบเชียบ

 

"เห้ยเกาะกลุ่มกันเว้ยย" เมื่อชายอีกคนหนึ่งได้ยินก็รีบเดินเข้าไปหา

 

ฉึก อ้ากกกก "เชี่ยย กับดัก" ชายคนนั้นคลุกตัวไปดิ้นพล่านกับพื้นโดยมีกับดัก

ไว้จับสัตว์ป่าขนาดใหญ่ติดกับเท้าของเขา

 

ชายอีกคนจึงหันไปมอง แต่แล้ว พิ่ว

 

"เห้ย มาช่วยกูดิวะ โอ้ย กูโดนกับดักเว้ยยย" ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ

 

"เห้ย ไปไหนหมด" 

 

"มาช่วยแล้ว จะได้หายทรมาน" เสียงกระซิบดังที่ข้างหูเขา เขารีบหันกับไป

เตรียมฟันใส่ 

 

ปุ แต่ไม่ทันเสียแล้ว

 

กริ๊ก จอห์นไขกุญแจพร้อมกับพูดว่า "รีบๆออกไปเลยเว้ย เดี๋ยวหัวหน้าชั้นมาแล้ว

จะไม่รอด"

 

"ฉันอยู่นี่แล้วล่ะจอห์น" 

 

อึก "มาได้ยังไงครับ บอส"

 

"คิดว่าชั้นไม่ได้เตรียมการไว้อะไรหน่อยหรือไง หืม ฉันชื่นชมการตัดสินใจของนาย

จึงส่งพวกเขากลับบ้านไปเรียบร้อยแล้วล่ะ"

 

"ทำไม.."

 

"ฉันต้องการคนที่จะมาเป็นผู้สืบทอดของฉัน คนที่ฉันต้องการต้องเป็นบอสที่ดี 

แกรู้ไหมว่าหมายความว่าไง คือ ต้องโหดเหี้ยมไร้ความปราณีไง" บอสของจอหน์แสยะยิ้มออกมาพร้อมกับเรียกลูกน้องนับไม่ถ้วนออกมาจากประตูทางออก

 

จอห์นจึงปลดล็อกเซฟตี้เตรียมจะสู้ 

 

"..แต่บอสที่ดี ต้องควบคุมลูกน้องได้ดีที่สุด การปกครองด้วยความเกรงกลัว ย่อม

สั่นคลอนบัลลังค์ ดังนั้น ฉันขอบอกว่าตัดสินใจถูกแล้วล่ะ" บอสพูดออกมาพร้อมกับไอเป็นเลือด

 

"งั้นคนที่ตาย.."

 

"มันเป็นหนอนบ่อนไส้ ฉันกะจะให้แกเก็บกวาดเพื่อเป็นการก้าวเข้าสู่

ความเป็นบอส"

 

"บอส"

 

"ต่อจากนี้ต่อไป แกคือบอสแล้ว" บอสพูดพร้อมกับล้มลงและสิ้นใจไป

 

เมื่อพูดจบ ทุกคนที่อยู่ข้างหลังบอสก็ทำความเคารพให้แก่จอห์นทันที

 

"ขอคำสั่งด้วยครับ บอส"

 

อึก 

 

"ฉันจะเปลี่ยนแปลง"

 

-----------------------------------------------------------------------------------------

 

ทางเลือกที 2 : การก้าวหน้า

 

'จอห์น แกทำงานมาถึงวันนี้เพื่ออะไรกันล่ะ ไม่ใช่เพราะต้องการเป็นบอสหรอก
 

เหรอ ถ้าแค่หัวหน้าหน่วยยังเป็นไม่ได้ กุว่าบอสสำหรับมึงคงยากเกินไป'

 

'มิตรมันช่..'

 

'มึงก็เคยอยู่ร่วมกับพวกมันมาตั้ง 3 ปีแล้ว มันเคยทำอะไรให้มึงก้าวหน้าได้ไหม'

 

'แต่อนาคต มิตรอาจจะ..'

 

'มันก็แค่อาจจะ แกจะไปเสี่ยงทำไมกับวันข้างหน้าล่ะ'

 

'แต่..'

 

"อ้าาากกกก " ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! 

 

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก จอห์นถอนหายใจเหนื่อยหอบ เหงื่อผุดออกจากทั่วร่างกาย
 

ของจอหน์พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาของจอหน์

 

พิ่ว พิ่ว พิ่ว พิ่ว บอสโผล่ออกมาพร้อมกับเพื่อนร่วมงานเขากลายเป็นศพทั้งสี่คน

 

"ฉันมองแกผิดไปจริงๆ สภาพแกในตอนนี้คงรับช่วงต่อไม่ได้แล้วละ"

 

"หะ รับช่ว.." พิ่ว 

 

"ฉันยังคงตายไม่ได้สินะ"บอสถอนหายใจ ทันใดนั้น

 

"หัวหน้า มีคนมาล้อมโกดังแล้ว"

 

"ชิ ตามเสียงปืนมาไวจริง หนีเร็ว" บอสกับลูกน้องที่เหลือเตรียมวิ่งหนีออกทาง

ประตูลับของโกดัง

 

ฟิ้วว กึกๆๆ

 

บอสหันไปดู 

 

"เฮ้ย ระเบิด หลบเร็ว"

 

บู้มม

 

"เฮ้ยย ทุกคนยังรอดอยู่ไหน" บอสถามขึ้นมาหลังจากหลบระเบิด

 

"ฉันไปเช็คสภาพศพมาครทุกคนแล้วล่ะ คงไม่รอด"

 

"หึ แกนี่เอง ถึงว่าทำไมใช้ระเบิด มาก็เร็ว ที่แท้ก็ไอพวกทหารรับใช้รัฐบาลนี่เอง"

 

"ฉันคงปล่อยให้แกลอยนวลต่อไปไม่ได้อ่ะนะ คดีที่พวกแกก่อมาทั้งหมดคงต้อง

สะสางในวันนี้แล้วล่ะ"

 

ปุ 

-----------------------------------------------------------------------------------------
 

จบแล้วล่ะครับ โอยแต่งไปแต่งมายากเหมือนกันนะเนี่ย ถ้าใครอ่านแล้วมองไม่

เห็นภาพก็ขอโทษด้วยนะครับ