Fic linhoon #คุณเเด๊ดดี้ไล (ดราม่า สั้นๆ)

ข้อมูลเบื้องต้น

  ทุกคนเชื่อคำว่า เราจะรักกันตลอดไปไหมครับ ไหมครับ? สำหรับผม มันเหมือนเป็นคำพูดหว่านหูผม เพราะเรื่องต่อไปนี้มันคือเรื่องราวของน้องผมเองครับ

   @ โซล (02:00)

  ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

 'มีอะไรรึเปล่าคะ?' ปลายสายถาม

 "พี่ควานลินอยู่ไหมครับ?"

 'อ๋อออ เมียเก่าพี่ไลเองสินะคะ จะบอกเอาบุญให้นะคะว่า....โรสเป็นเมียพี่ไลเเล้ว!'

 "....."

 'ลาก่อนคะ!'

  ติ๊ด!!!!

    บ้าเอ๊ย!! นำตาจะไหลลงมาทำไมเนี่ย!! รู้อยู่เเล้วเเท้ๆว่าพี่ควานลินไม่เชื่อใจเราเเล้ว  "ฮึกๆ  ฮือออออ......."  ทำไมอีกเเล้ว ทั้งที่เชื่อใจขนาดนี้ เเต่ทำไมด้วยละ!!  ในเมื่อพี่เค้าอยากเราหายไปจากชีวิตพี่เค้านัก เราไปก็ได้ 

   จีฮุนเริ่มเก็บข้าวของของตนเอง เเละเริ่มลงมือทำอาหารเเละทำการเก็บเข้าตู้เย็นพร้อมเเปข้อความว่า 'อาหารครั้งสุดท้าย จะทิ้งก็ได้นะครับ' หลังจากที่สำรวจว่าเก็บของครบยัง คนตัวเล็กได้เดินออกมาจากห้องคอนโดหรู ย่านใจกลางเมืองโซล คนตัวเล็กขึ้นรถที่เเดเนียลขับมารับ 

    

  

  หลังจากที่รถคนตัวเล็กออกไป คนร่างสูงก็ขับรถเลี้ยวเข้ามาที่คอนโดหรู หลังจากที่ลิฟต์ขึ้นไปบนชั้นสูงสุด ร่างสูงเปิดประตูเข้าห้องโดยที่มุ่งไปหาคนตัวเล็กที่เจ้าตัวคิดว่าคงอยู่ในครัว  เมื่อไม่เจอคนร่างสูงจึงไปตามหาที่ห้องต่างๆ เเต่ไม่เจอคนตัวสูงจึงเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหาเบียร์ดื่ม   เเต่สายตาไปสะดุดกับข้อความที่เเปะไว้ เเต่ร่างสูงก็ไม่สนใจ หยิบเบียร์ออกมา

 ทางด้านจีฮุน

 

  หลังจากที่จีฮุนกลับมาอยู่ที่บ้าน ร่างกายก็เริ่มทรุดลงด้วยโรคประจำตัว 

 ตุ๊บ!!!!

 "จีฮุน!!!!" เเดเนียลตะโกนเรียกจีฮุนออกมา "ไม่เป็นไรครับ....ผมเเค่ลุกเร็วเกินไปหน่อยครับ" จีฮุนพูดออกมา "ไปหาหมอดีกว่าไหม? พี่ว่าจีฮุนไม่น่าจะไหว" เเดเนียลถามจีฮุน เพราะดูจากสภาพเเล้ว ไม่น่าจะไหว "ครับ" "จีฮุนนนนนนนน เค้ามาเเย้ววววว" เเดฮวีวิ่งมาหาจีฮุนพร้อมพูดอย่างอ้อนๆ "อืมมม หวี......" ร่างเล็กหยุดพูดไปเพราะสลบ 

  @  ห้องนอน

     "นายครับ ผมตรวจดูอาการเเล้วครับมผลออกมาว่า คุณหนูจีฮุน....โรคกำเริบอีกเเล้วครับ ดูเหมือนว่าจะหนักกว่าเก่าด้วยครับ เพราะอาการมันเกินที่ยาทุกตัวจะระงับได้เเล้ว ผมว่าควรปล่อยคุณหนูไปตามธรรมชาติดีกว่านะครับ"  นายเเพทย์ประจำตัวเอ่ยบอกกับเเดเนียล "อืม กลับไปได้" 

   "เนียล....จีฮุนจะรอดไหมอ่ะ? ฮึกๆ" ซองอูพูดอย่างตกใจ "หมอบอกว่าไม่รอด คุณมี๊อย่าร้องสิคะ เดี๋ยวเจ้าตัวเล็กในท้องก็ไม่ให้คุณดี๊เข้าใกล้อีกหรอกคะ" เเดเนียลบอกซองอู "อือ...เเล้วทำไมเเดฮวีถึงไปนั่งข้างๆเตียงจีฮุนละคับ? บอกม๊าหน่อยได้ไหมครับ?" ซองอูตอบเเดเนียลเสร็จ ก็เหลือบสายตาไปเห็นเเดฮวี(ลูกคนเเรก)นั่งอยู่ข้างๆเตียงที่จีฮุนนอนอยู่ "ผมจะนั่งเฝ้าจนกว่าพี่จีฮุนเค้าจะตื่นขึ้นมาครับ เพราะพี่จีฮุนจะได้รู้ว่ามีผมอยู่ข้างๆตลอดครับม๊า" เเดฮวีเอ่ยบอกผู้เป็นเเม่คนสวย "ครับ เดี๋ยวม๊าไปปอกผลไม้เข้ามาให้กินตอนที่หนูนั่งเฝ้าจีฮุนนะครับ"  ซองอูเอ่ยบอกกับลูกชายตน "ครับ"

  "อือออ.....นํา....นํา" จีฮุนตื่นขึ้นมาเเล้วขอนํากับเเดฮวี "นี่ครับ"  เเดฮวียื่นนําให้จีฮุน "พี่จีฮุน พี่จะอยู่รอจนเค้าจบปีนี้ใช่ไหมอ่าาา" เเดฮวีเอ่ยออกมาอย่างอ้อนๆ "ครับ พี่จะอยุ่รอนะครับ "งืออออ ขอกอดดดด วันนี้เค้าเหนื่อยยยย"  เเดฮวีขอจีฮุนกอด "ได้สิครับบบบบ" 

  หมับ!!!

 "หายไวๆนะครับ พี่จีฮุนนี่~" เเดฮวีอวยพรให้จีฮุน "ครับ..." จีฮุนตอบอย่างไม่มั่นใจ เพราะตนเองรู้ว่าจะอยู่ไม่รอดปีนี้ เพราะอาการกำเริบหนักขึ้นๆเรื่อยๆตอลด 

  4 เดือนผ่านไป 

  วันนี้เป็นวันคริสมาตเเละเป็นวันที่เเดฮวีจบม6. "เเดฮวี~ พี่มาหาเเล้วววว" จีฮุนเอ่ยเรียกเเดฮวี "พี่จีฮุนนี่~ ผมจบด้วยเกรดA+หมดเลย!" เเดฮวีบอกจีฮุนอย่างดีใจ "ครับ เก่งมาก..." "พี่จีฮุนนี่~! ซอลเองก็จบด้วยเกรดAอ่ะ เเต่A+เเค่2วิชาเองงงงง" ซอลตะโกนบอกจีฮุน "เก่งเเล้วนี้ครับ ไม่เห็นต้องเก่งมากก็ได้ เเค่พยายามเองง" จีฮุนปลอบซอล "เเลวเเดฮวีได้มหาลัยยัง?"  ซอลถาม "ได้เเล้ว เเถมได้ทุนด้วย! เก่งป่ะ!" เเดฮวีคุยอย่างสนุกสนานกับซอล "เก่งอ่าาาา รู้คะเเนนมิ้นท์ยัง?" ซอลถาม "ยังง" "เค้าได้เเค่A+!!" มิ้นท์ตะโกนบอกทุกคน "เก่งเเล้ววววว" 

  "ไปดูที่เรียนได้ยังซอล" เสียงควานลินเอ่ยขึ้นมาขัดจังหวะทุกคนในกลุ่ม "ขอคุยกับพี่จีฮุนนี่ก่อนครับบบบ" ซอลตอบกลับ "อือ"

 "เเล้วมิ้นท์จะไปทำอะไรต่อหรอ?" ทุกคนเอ่ยถาม "ก็ไปเป็นเด็กฝึกของค่าย yjpอ่ะคะ หนูคิดไว้เเล้ว เเต่ไปถึงควได้เดบิวต์เลย" มิ้นท์ตอบ "เก่งมากกกก น้องสาวใครเนี่ยยยยยย" เเดเนียลเอ่ยชม "อิอิ เเล้วพี่จีฮุนละคะ โรคนั้นใกล้หายยังคะเนี่ยยย เป็นห่วงงงง"  มิ้นท์ถาม "คงอยุ่ได้ไม่เกินปีนี้เเหละมั้ง พี่ก็เริ่มไม่ไหวเเล้วด้วย" จีฮุนเอ่ยคำตอบออกมา 

    @ บ้าน 

    "พี่จีฮุนไปนอนได้เเล้วนะครับ เดี๋ยวเค้าขึ้นเอานมอุ่นขึ้นไปให้" เเดฮวีเอ่ยบอกจีฮุน "ครับ" จีฮุนตอบ 

  @ ห้องนอน 

   ตุ๊บ!!!!

 ไม่ไหวเเล้วเเหะ........เจ็บจัง.......จะไปเลยดีไหมนะ......ถ้าไม่อยู่ต่อ.......เเดฮวีจะมีใครคุยเป็นเพื่อนไหมละ.............

............เเต่พี่ควานลิน........ก็ไม่สนใจเราอยู่เเล้ว.......งั้น........'ลาก่อนนะทุกคน'.........

   เพล้ง!!!!!!!!

  "ม๊า!!! ป๊า!!! พี่จีฮุน ฮืออออออ พี่เค้าไปเเล้ว ฮืออออออ"   เเดฮวีตะโกนหาเเดเนียลเเละอง  ทั้งสองจึงรีบตื่นขึ้นมาหาเเดฮวี 

ปัง!!!

"จีฮุน!! เเดฮวี!!" เเดเนียลตะโกนเรียกชื่อทั้งสอง  "ฮืออออ พี่จีฮุนเค้าไปเเล้ว ฮืออออ ใครจะคุยเป็นเพื่อนหนูละ ฮืออออ" คําคืนนี้คงเป็นฝันร้ายของคนรอบตัวเเละในครอบครัวที่ได้สูญเสียดอกทิวลิปสีชมพูสุดสวยไป   เหลือไว้เพียงเเต่ร่างกายอันไร้ลมหายใจตลอดกาล.........

  วันงานศพ

  @ ห้องนอนจีฮุน

 วันนี้เป็นงานศพของจีฮุน คนในตระกูลต่างๆที่เป็นมิตรต่างมาร่วมเเสดงความเสียใจที่สูญเสียดอกทิวลิปไปอย่างตลอดกาล  เเละคนในตระกูลไลก็เช่นกัน  เเต่คนที่เป็นจุดเด่นก็คือ ไล ควานลิน เพราะหน้าตาที่เรียบยิ่งเฉย ไม่รู้สึกเสียใจ เเละข้างๆก็มีโรส ภรรยาคนใหม่ของควานลิน การเเต่งตัวของโรสก็เป็นจุดเด่นเช่นกัน เพราะชะนี(?) คนนี้ได้เเต่งตัวไม่ให้เกียรติเเก่จีฮุน "เเดฮวี......ซอลเสียใจด้วยนะ.....เเดอย่าร้องไห้เลยนะ....เดี๋ยวพี่จีฮุนนี่จะเสียใจเอานะ" ซอลกอดปลอบเพื่อนรักตน "อือ....เค้าจะไม่ร้องไห้เเล้วก็ได้" เเดฮวีเอ่ยบอก "เเดเนียล.....เรื่องจีฮุน....มินเสียใจด้วยนะ เเต่น้องมิ้นทืติดเรื่องเดบิวส์วง เลยอาจมาช้านะ ฝกบอกจีฮุนด้วย ว่าน้องมิ้นท์ได้เป็นหัวหน้าเเรปของวง" มินฮยอนบอกกับเเดเนียล "ขอบใจนะ เดี๋ยวจะบอกน้องฮุนให้เอง" เเดเนียลบอกกลับ  "เอ่อ.....ควานลิน.....มีคนฝากจดหมายมาให้นาย นายจะทิ้งไปเลยก็ได้ เพราะยังไงเเกก็เห็นน้องจีฮุนเป็นเเค่ของเล่น"  ซองอูพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปทางเเดเนียล

  ควานลินขอตัวมาที่ระเบียง เเละเริ่มเเกะจดหมายมาอ่านทันที 

 'To P'Kuanlin 

  ผมขอโทษนะครับ ผมรุ้น่าจะออกมาตั้งนานเเล้ว ผมขอโทษนะครับ....งั้น....ลาก่อนนะครับ....'

 นําตาเริ่มก่อตัวมาที่หางตาก่อนจะค่อยๆไหลอาบเเก้ม   ถ้าคนอื่นมาถามเขาว่าเขารักควานลินไหม ควานลินก็จะตอบทันทีว่า รักเเละรักที่สุด เเละไม่อยากใฟ้จากไปไหนด้วย เพราะรักมากๆ เเละหวงมากๆ ถ้าจีฮุนหนีไป ควานลินเองก็จะตามหาเเล้วขังไว้ เเต่ถ้าจีฮุนหายไปเเบบไม่มีวันหวนคืนกลับมา ควานลินเองก็จะตามไปด้วยเช่นกัน ถึงเเม้ต้องเเลกด้วยชีวิตเค้าเอง 

     Talkeๆๆๆ

    อันยองงงงง  ไรท์ต้องขอประทานโทาที่ลบเเบบเป็นตอนๆไปด้วยนะคะ เพราะไรท์ไม่สามารถมาต่อให้จนจบได้เพราะไรท์งานยุ่งมากๆๆ เเละก็เเก้งานด้วยคะ-_-  

ถ้าอยากให้มีเเบบตอนๆก็มาคอมเม้นตืกันด้วยนะคะ จะได้นับรวมว่าจะเเต่งเป็นตอนๆดีไหมคะ 

อันยองงง