Faerie Tale Theatre :: โรงละครเทพนิยาย

ลำดับตอนที่ #3 : ตำนานรักแห่งภูติ.คู่รักนิรันดร

" ตำนานรักแห่งภูติ "
บท : โรเซลล่า เฟย์ลินน์. แวลเซียร์ซานต์
28 มีนาคม 2556

มาต่อแล้วนะคะ ^____________^!~
..อาจจะยาวหน่อยนะคะ แต่อ่านให้จบนะ :)

หลังจากนั้นลูเซียก็เดินทางกลับไปยังพีเซียเรีย
และได้ใช้สามสิ่งนั้นรักษามารดาของเธอ
มารดาของนางนั้นอาการดีขึ้นเร็ววัน นั้นเป็นข่าวที่น่ายินดี

.. แล้ววันหนึ่ง ..
..ติตาเนีย มารดาของนางนั้นได้พา ลูเซียไปพบกับ 'ฟลานซ์'
เจ้าชายหนุ่มแห่งดินแดนเพื่อนบ้าน ผู้เพรียบพร้อมทุกอย่าง
และอยากให้นางแต่งงานกับเจ้าชายฟลานซ์
แต่ .. ลูเซียไม่อยากแต่งกับเจ้าชายองค์นั้นเลย
เพราะว่านางยัง 'รัก' และคิดถึงเพียงแต่ 'เอ็มเวส' เพียงผู้เดียว

.. ในห้องแห่งติตาเนีย ..
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ท่านแม่ เปิดประตูให้ข้าหน่อยได้มั้ยคะ"
(เสียงจากในห้อง) "เข้ามาสิ ลูกรัก"
ลูเซียเดินเข้าไปในห้อง .. ติตาเนียกำลังนั่งถักไหมพรมอยู่ที่เตียง
"มีอะไรจ้ะ? ลูกรักของแม่"
"ท่านแม่ .. คือ .. ข้าไม่อยากแต่งกับท่านฟลานซ์"
"ลูเซียลูกรัก .. อย่ากลัวไปเลย ฟลานซ์น่ะ เป็นคนดีนะตัวเจ้าเองก็อายุ 25 แล้วนะ
แต่งงานได้แล้วล่ะ .. แม่ก็อยากอุ้มหลานด้วยนะ"
ติตาเนียหัวเราะแล้ว ถักไหมพรมต่อ
"แต่ .. ลูกมีคนรักแล้ว .."
"เอ๋ .. อย่างนี้เอง พามาให้แม่รู้จักสิจ๊ะ"
"แต่ .. เขาเป็นมนุษย์นะคะ .."
สิ้นคำ ลูเซียเงียบไป ตาแดงก่ำ
"ลูเซีย .. ลูกก็น่าจะรู้ดีนะ ว่าความรักของภูติกับหมนุษย์น่ะมันเป็นไปไม่ได้"
ติตาเนียวางไหมพรมลง แล้วถอนหายใจ
"ทำไมล่ะคะ? ทำไมถึงเป็นไปไม่ได้"
"ลูเซีย มนุษย์กับภูติน่ะ ต่างกันมากนะ เจ้าก็รู้ว่าพลังของเจ้าจะอ่อนแอลงเมื่ออยู่ในดินแดนของมนุษย์ .. และถ้ามนุษยือยู่ในดินแดนของเรา เขาก็แทบจะไม่มีลมหายใจ .."
"ท่านแม่ ข้ารักเขา .. ถึงอย่างไรก็ตาม ลูกจะไม่แต่งกับท่านฟลานซ์เด็ดขาด"
"ลูเซีย ความรักของถภูติอย่างเรากับมนุษย์น่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอก!"
หยดน้ำตาสีฟ้าครามใสๆคไหลออกมาจากดวงตาสีน้ำเงินของลูเซียอย่างเลี่ยงไม่ได้
นางจึงรีบวิ่งออกไปจากห้องนั้นที 
ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งอยู่แวบเข้ามาในหัว
.. นางจะหนีออกจากวัง ..

และในค่ำคืนนั้นเอง
นางได้แปลงกายเป็นมนุษย์และหนีไปยังดินแดนแห่งมนุษย์ ..

ในวันที่จันทราสีนวลเหลือเพียงเศษเสี้ยว .. เสียงคลืนกระทบฝั่งช้าๆ
เอ็มเวสนั่งอยู่ที่ริมหาด แววตาเลื่อนลอย เขาคิดถึงลูเซียอย่างจับใจ
หญิงสาวผู้มีผมยาวสีน้ำตาล และดวงตาสีน้ำเงินนั้นผู้ขโมยหัวใจเขาไปในยามแรกเจอ
เธออยู่ที่ไหนกันนะ .. ลูเซีย .. 

"เอ็มเวส .."เสียงแผ่วเบาดังขึ้นใกล้ๆตัวๆเขา ทำให้เขาหลุดจากผวังค์
"ลูเซีย!"
เอ็มเวสรีบตรงเข้าไปหาหญิงสาวตรงหน้า ลูเซีย นางบาดเจ็บ
"ข้าคิดถึงท่าน .."หญิงสาวยิ้มอย่างอิดโรย
ลูเซียบาดเจ็บ นางโดนพวกนกทำร้ายระหว่างที่เดินทางมายังที่นี้
เอ็มเวสรีบอุ้มลูเซียแล้วรีบพาไปยังปราสาทของตน ใจของเขาแทบจะสลาย
ถ้าหากว่าลูเซียสิ้นลมหายใจ
"รักษานางโดยเร็วที่สุด ห้ามให้นางเป็นอะไรเด็ดขาด!"
เอ็มเวสมองลูเซียอยู่ตลอดเวลา นางดูบอบบางเหมือนแก้วที่แตกได้ทุกเหมือน ..
.. ตอนนี้เสียงลมโหยหวนอยู่ด้านนอกปราสาท ราวกับเสียงโหยหวนของเหล่าภูติ ..

รุ่งเช้าต่อมา ..
ชายหนุ่มอยู่ข้างกายนางมาตลอดทั้งคืนโดยที่เขาไม่ได้นอน เอ็มเวสกุมมือของลูเซียไว้แน่นเฝ้ารอเวลาที่จะได้เห็นดวงตาสีน้ำเงินคู่นั้นอีกครั้ง

แล้ว .. หญิงสาวค่อยๆลืมตาขึ้น 
"เอ็มเวส .."
"ในที่สุดเจ้าก็ฟื้น ขอบคุณพระองค์ ที่ทำให้เจ้าฟื้น"
"ข้ายังไม่ตายสักหน่อย"ลูเซียหัวเราะ
"เอ่อ .. ทำไมเจ้าถึงบาดเจ็บแบบนั้นน่ะ ข้าเป็นห่วงเจ้านะ ลูเซีย .."
"ข้าคงโดนพวกนกพวกนั้นน่ะ .. อย่าห่วงเลยตอนนี้ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว"
ลูเซียไอแล้วยิ้ม เอ็มเวสเลิกคิ้ว
"เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าไม่เป็นอะไร? แม่สาวน้อย"
"อื้อ ข้าสบายดี"
"เจ้าเล่าเรื่องบ้านของเจ้าให้ข้าฟังหน่อยสิ .. ได้มั้ย"
"อือ .. ก็ได้เป็นความลับนะ"ลูเซียยิ้ม
"ได้สิ .. ข้าสัญญา"
"อันที่จริง .. ข้าไม่ใช้มนุษย์หรอก .. ข้าคือ ภูติแห่งผืนป่า
ดินแดนที่ข้าอาศัยอยู่เรียกว่า 'พีเซียเรีย'
ที่นั้น .. เป็นดินแดนแห่งเวทมนตร์ ดินแดนแห่งภูติ .."
ลูเซียเล่าเรื่องราวต่างๆให้เอ็มเวสฟังเกี่ยวกับตนมากมาย

และเอ็มเวสก็เล่าเรื่องราวของตนให้ลูเซียเช่นกัน
"งั้นแปลว่า เจ้าคือภูติสินะ .."
"ใช่ .. แล้วความรักระหว่างภูติกับมนุษย์มันเป็นไปไม่ได้ด้วย ..
เมื่อภูติมาอาศัยอยู่ในดินแดนแห่งมนุษย์ ร่างกายและจิญวิญญานจะอ่อนแอลง
และในที่สุดก็จะสลายไป .. และถ้ามนุษย์ไปอาศัยอยู่ในดินแดนของภูติ
มนุษย์นั้นก็แทบจะไม่มีลมหายใจเช่นกัน .."
"ข้ายังได้บอกเจ้าอย่างหนึ่งนะ ลูเซีย"
"อะไรหรอ?"ลูเซียถาม
"แม่ของข้าก็มีเชื้อสายภูติเหมือนกัน
บรรพบุรุษของแม่ข้าสอบเชื้อสายมาจากภูติแห่งผืนฟ้า"
"จริงหรอ?!!!"
"ข้าจะโกหกเจ้าไปทำไมกัน ลูเซีย ไปดินแดนของเจ้ากันดีกว่า ..
เจ้าอยู่ที่นี้นานไม่ได้นี้ สุขภาพเจ้าจะอ่อนแอลงเรื่อยๆ ถ้าเจ้ายังอยู่ที่นี้"
หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินทางไปยังพีเซียเรียและบอกความจริงแก่ติตาเนีย
เมื่อได้ยินคำว่า 'ภูติแห่งผืนฟ้า' ติตาเนียถึงต้องทำความเคารพ เพราะว่า
'ภูติแห่งผืนฟ้า' คือต้นกำเนิดของเหล่าภูติทั้งปวง 
และทั้งสองก็ได้แต่งงานกันในที่สุด .. :)









ทั้งคู่ต่างเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายให้กันและกัน :)
แล้วทั้งคู่ก็มีธิดาด้วยกันอยู่สามคน .. นั้นคือ
เมนิเอล่า เมเรียเมล่า. แวลเซียร์ซานต์
โรเซลล่า เฟย์ลินน์. แวลเซียร์ซานต์
เอเรสต้า เซรียา. แวลเซียร์วานต์

ด้วยความที่เอ็มเวสนั้นไม่ได้มีเชื้อสายภูติโดยเต็ม
เขาจึงย้ายมาอาศัยอยู่ที่พีเซียเรีย .. 
เพราะว่าลูเซียนั้นไม่สามารถอาศัยอยู่ที่ดินแดนแห่งมนุษย์ได้
แต่ .. อายุขัยของเขาจึงสั้นลงเมื่อมาอยู่ที่พีเซียเรีย
และสุดท้าย .. เขาใช้ชีวิตอยู่ในพีเซียเรียได้เพียง 10 ปีเท่านั้น
และไม่นาน .. ลูเซียก็ได้สิ้นใจตามไปนั้นเอง ..

เม้นก่อนไปด้วยนะคะ :)
ขอบคุณที่อ่านจนจบค่า >_________________

..
 

:)  Shalunla