Hey! Boy ระวังฉันจะปกป้องนายเอง [บทนำ]

Hey! Boy ระวังฉันจะปกป้องนายเอง

บทนำ

            ‘ฉันลืมตาขึ้นมาในเวลาเช้า~’ ขณะที่ฉันทำกำลังหลับอยู่เพลินเสียงนาฬิกาปลุกเพลงของพี่แกงเขียวหวานก็ดังขึ้น

 “เฮ้อออ เช้าแล้วหรอ” บ้าจริงทำไมมันเช้าเร็วขนาดนี้เนี้ย

“ฮ้าวววว”=O=~ รู้สึกไม่อยากลุกออกจากเตียงไปเลยจริง ไม่ใช่เพราะฉันขี้เกียจหรืออะไรหรอกนะแต่ฉันพึ่งได้หลับลืม1ชั่วโมงที่ผ่านมานี้เองแหม่ก็ฉันต้องมานั่งทำงานส่งอาจารย์ศรีพรที่ไม่ได้ทำค้างไป12งานแหนะ โลกนี้ชั่งโหดร้ายสิงโตบินซะจริงๆ ฉันหันไปเปิดล็อคโทรศัพท์ก็พบว่า ขณะนี้เวลา 7.30 น. “เห้ยยยยยย นี่มันสายแล้วนี่นา ทำไมป๊ะป๋ากะหม่าม้าไม่ปลุกฉันละ” v.v แล้วทำไมฉันมาตั้งนาฬิกาปลุกสายขนาดนี้ละ กร๊าซซซซซซซซซซซ

 “โอ้ยยยยสายแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ”>< ฉันรีบวิ่งออกไปจากห้องนอนอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วแสง “หนาวขนาดนี้ไม่ต้องอาบก็ได้มั้งน้ำอ่ะ เปลี่ยนชุดละไปเลยดีกว่า” ฟิ้วววววววว ฉันรีบวิ่งออกบ้านด้วยความรวดเร็วโดยไม่ทันไม่เช็คอะไรในบ้านเลย “นี่ป๊ากะม้า ออกจากบ้านโดยไม่ปลุกลูกสาวซักคำเลยหรือเนี้ยย บ้าจริงงง” 

ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย~ ฉันได้ยินเสียงเพลงชาติมาจากไกลๆ โอ้ยฉันใกล้ถึงละน่า ฉันรีบวิ่งไปหน้าประตูโรงเรียนด้วยความเร็วสูง แต่.....สุดท้ายประตูก็ปิดตรงหน้าฉันพอดี

“ปัง!”

 โถ่นี่ฉันสายซะแล้วหรอเนี้ย T^T โหดร้ายโหดร้ายที่สุด หลังจากนั้นไม่นานก็รถตู้สีทองคันใหญ่มาจอดหน้าโรงเรียน  ผู้ชายตาตี่รูปร่างสูง ผิดคล่ำ ซึ่งดูเป็นคุณชายสุดๆก็เดินออกจากรถมา

“Oh My God!!!!!” ฉันพึมพรำเบาในลำคอ บ้าจริงหล่อ รวย ตรงสเป็คฉันสุดๆ

“นี่! ไปเปิดประตูโรงเรียนให้ฉันเข้าไปเดี๋ยวนี้นะ” เด็กชายคนนั้นตระหวาดใส่คนขับรถที่มากับเขา

“ได้ครับคุณหนู” นายคนขับรถรีบวิ่งไปบอกภารโรงที่ยืนมองเฝ้าหน้าโรงเรียนโดยไม่สนใจใยดี นักเรียนแม้แต่น้อยถ้าเป็นฉันแม่มจะไล่ออกเลยซะนี่ -3-

“เอิ่ม...คุณหนูครับ เค้าบอกให้รออาจารย์ศรีพรเพื่อเช็คชื่อก่อนนะครับ” ห้ะ! อยู่ๆหูของฉันก็ได้ยินชื่อของอาจารย์คนหนึ่ง...ห้ะ!!!!!!!!!!! ตายล่ะๆๆๆๆๆๆๆ รีบมากเกินไปจนลืมหยิบการบ้านที่นั่งทำจนอดหลับอดนอนมาซะได้นี่ กร๊าซซซซซซซซ ฉันอยากจะบ้าตาย

“ก็ไปตามมาสิ จะปล่อยให้ฉันรออย่างนี้นะหรอ!” นายคุณหนูที่ยืนร้อนอยู่มานาน ก็โมโหขึ้น ตายจริงหล่อซะเปล่า นิสัยแย่มากกล้าทำกับคุณลุงคนขับรถของตัวเองอย่างนี้ได้ไง - -

“มองอะไร” (   - -)

ตาคุณหนูที่ยืนบ่นๆอยู่ ก็หันมาหาฉันที่กำลังมองเขาอยู่นานมากแล้ว

“มองนายไง นิสัยแย่จริงๆ เป็นเจ้านายแต่กลับมาด่าลูกน้องที่ทำงานให้ตัวเองได้ไง แย่ๆ -3-”

“นี่! เธอ” ยังไม่ทันที่ตาคุณหนูนั้นจะพูดจบ เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น

“แอ๊ดดดดด” อาจารย์ศรีพร ผู้รูปร่างแคระ- -ไม่ใช่สิ ๆ เอออ..รูปร่างเล็กก็เดินออกมา

“อืมม มาสาย2คน” นางยืนถือใบเช็คชื่อ พร้อมมองหน้าฉันกับไอ่ตาคุณหนูไปมา

“เอาละ มีใครบ้างพูดชื่อมาสิ้”

“หนู ฐิติภาดา เลิศเจริญเกียติค่ะ” ฉันรีบพูดชื่อตัวเองออกไปด้วยความกล้า..หรอ(?)

“เธอ..มาสายครั้งที่9แล้วนะลิ้นจี่ ถ้าสายอีกครั้งฉันให้เธอหยุดพักการเรียนแน่ๆ อ่ะ! จริงสิแล้วไหนละการบ้านของเธอที่บอกว่าจะส่งฉันวันนี้?” ตายจริงงง ลืมเรื่องการบ้านไปสนิทเลย หลังจากที่มัวแต่สนใจไอ่ตาคุณหนูนั้น

“เออ...คือหนูทำเสร็จแล้วนะคะ แต่แบบคือเมื่อเช้ารีบไปหน่อย ก็เลย...” TT ซวยจริงๆเลยยย

“ลืมสินะ หึ! ฉันมาแล้วงั้นฉันคงต้องคุยกับผู้ปกครองของเธอหน่อยแล้วล่ะ”

“มาคนตอบไป” อาจารย์ไม่พูดเรื่องของฉัน หันไปสนใจการเช็คชื่ออีกครั้ง ฮืออจบๆๆๆๆจบแน่เลยชีวิตฉ้านนน

“คณายงค์ อินธเกษรตอินครับ” ไอ่ตาคุณหนูทำมาเป็นพูดเรียบร้อยต่อหน้าอาจารย์ โถ่ที่แท้ก็กลัวอาจารย์ทำมาเป็นแน่

“สายครั้งที่10แล้วนะ นายพงค์” ห้ะ - - ไอ่ตาคุณหนูนี่ชื่อพงค์หรือ ชื่อบ้านนอกซะจริงๆเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ

“ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วครับอาจารย์” ไอ่ตาคุณหนูพูดอย่างนอบน้อม

“โอเคจ้ะ งั้นเข้าเรียนได้” เดี๋ยวๆๆๆ ทำไมมันง่ายอย่างงี้ละ????? อาจารย์คนนี้คงชอบหนุมหล่อๆแหงๆ ชิ!

ตกเย็น ณบ้านของฉันลิ้นจี่แสนสวย

“กลับมาแล้วหรอ ลิ้นจี่?” นี่มันเสียงป๊ะป๋า ซวยแล้วอย่าบอกนะว่า...

“อาจารย์ศรีพร โทรมาบอกป๊าว่าลูกไปโรงเรียนสายครั้งที่9แล้ว แถมยังไม่ส่งงานตามเวลาอีก นี่ลิ้นจี่ถ้าลูกยังเป็นอย่างนี้อยู่นะ ป๊าจะส่งไปเรียนที่ฝรั่งเศสจริงๆด้วย” ตายละวันนี้ป๊าโกรธมากจริงๆ แต่ยังไงก็เถอะ ฉันจะไม่ยอมไปอยู่ฝรั่งเศสเด็ดขาด

“ไม่! หนูจะอยู่ที่ประเทศไทย หนูจะทำให้ป๊าเห็นว่าหนูสามารถให้ชีวิตคนเดียวได้โดยไม่ต้องพึ่งป๊ากับม้า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!!!!!!”