ก็อบลิน

บทนำ

ปิยะศักดิ์ การดี หรือที่เรียนกันในพวกเพื่อนๆ ว่า “ไอ้แมว” เด็กหนุ่มวัย 16 ปี นักเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่งที่อยู่ทางภาคตะวันตกของประเทศไทย กำลังนั่งเรียนหนังสือในห้องเรียนพร้อมๆ กับพวกเพื่อนๆ ในห้องเรียนอีก 25 คน ในห้องเรียนของเขามีนักเรียนชายเพียงแค่ 10 คน ที่เหลืออีก 15 คน ล้วนเป็นเด็กผู้หญิง

อาจารย์น้อมจิต มาลากูล อาจารย์สาววัย 25 ปี หรือที่รู้จักกันในกลุ่มนักเรียนว่า ครูอ้อม แสนสวยเพิ่งผ่านช่วงอาจารย์ฝึกสอนมาได้ไม่นาน อาจารย์ประจำชั้นของนักเรียนห้องมอ5/2 กำลังให้คำปรึกษาอยู่หน้าห้องเรียน เธอเพิ่งจะได้บรรจุเป็นครูอย่างเป็นทางการเมื่อภาคการศึกษานี้ และได้มาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้องเรียนของปิยะศักดิ์

เพิ่งเปิดภาคเรียนมาไม่กี่วัน หลังจากที่พวกเขาได้เจ้าเรียนที่โรงเรียนประจำอำเภอของที่นี่ ตอนนี้พวกเขาได้เลื่อนชั้นมาเรียนระดับมัธยมปลายระดับมอ5 แล้ว ถ้าถามว่าแมวเป็นนักเรียนที่ว่าเรียนดีมั๊ย! บอกได้เลยว่า ดีมากกกกกกก กอไก่สองล้านตัวเมื่อเทียบกับนักเรียนอับดับที่บ๊วยของห้องอย่างนายเกริกชัย มุ้ยกวน หรือ “ไอ้เติ้ง” เพื่อนสนิทของแมว แต่แทบจะแหนมองบนท้องฟ้าไปอีกห่างไกลเมื่อต้องเฝ้ามองอันดับสูงสุดของห้องอย่างนางสาวมุลิน สวัสดิภัทร หรือ “น้ำหวาน” นักเรียนสาวซึ่งเป็นหัวหน้าห้องของห้องมอ5/2 นี้

แต่ถึงอย่างนั้นแมวและเติ้งก็สอบผ่านมาได้อย่างเฉียดฉิวเมื่อเทอมที่แล้วโดยที่ไม่ต้องสอบซ่อมแต่อย่างใด

วันนี้เป็นอีกวันของการเรียนในภาคเช้า ก่อนที่จะมีการเรียนในวิชาภาคบังคับวิชาต่างๆ ที่ทางกระทรวงศึกษาธิการของประเทศไทยจับยัดเข้ามาในหลักสูตรเพื่อที่จะให้นักเรียนทั่วประเทศได้เรียนรู้โดยที่ไม่สนใจว่าเด็กๆ เหล่านั้นจะสามารถนำไปใช้ต่อยอดทำอะไรต่อไปในอนาคต

“เฮ้ย ไอ้แมว มึงจะซื้อเกม MLO (monster legends Online) มั้ยว่ะ เพิ่งออกใหม่เลยนะ” ไอ้เติ้งเพื่อนสนิทที่สุดของแมวที่นั่งอยู่ติดกันถามขึ้น พร้อมกับส่งสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่มาให้เขาดูรายละเอียดของเกม

เกม MLO นี้เพิ่งจะเปิดตัวได้ไม่นาน แต่เป็นที่นิยมอย่างมากในตอนนี้ ด้วยการลงทุนอย่างมหาศาลของบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศ เพื่อต้องการที่จะตีตลาดวงการเกมที่แข่งขันกันอย่างมากในขณะนี้

ตัวเกมต้องใช้เครื่องเล่นเกมเสมือนจริงที่เหล่านักวิจัยและเกมเมอร์มากมายช่วยกันคิดและพัฒนาขึ้นมาได้สำเร็จ

แมวนั่งอ่านรายละเอียดของเกมอย่างคราวๆ มองดูราคาของตัวเครื่องก็ถึงกับส่ายหน้าทันที ถึงแม้ว่าฐานะทางการเงินของครอบครัวเขาจะไม่ถึงกับยากจน แต่ก็ไม่ถึงกับมีฐานะที่จะใช้จ่ายในเรื่องที่ฟุ่มเฟือยได้ ราคาของเครื่องเล่นเกมเสมือนจริงต่อเครื่องตกอยู่ที่สามแสนบาท นั้นมันมากเกินไปสำหรับเขา แต่สำหรับเติ้งลูกมหาเศรษฐีในอำเภออย่างเขา แค่อ้อนพ่อของมันสักหน่อยก็ได้เครื่องเล่นเกมนี้มาได้อย่างไม่ยาก

“คงไม่ล่ะ แม่งเครื่องเล่นอะไร แพงฉิบหายเลย” แมงสบทออกมาเมื่อเห็นราคาของเครื่องเล่นเกมเสมือนจริงนี้

เสียงสบทของแมวไม่ถึงกับดังมากแต่ก็ไม่ได้เบาจนอาจารย์อ้อมได้ยินเข้า จนต้องกล่าวตักเตือนมาจากหน้าห้องเรียน “นี่! นายแมว นายเติ้ง คุยอะไรกัน จะเริ่มเรียนแล้วนะ ตั้งใจเรียนล่ะ จะได้ไม่ต้องลำบากตอนใกล้จะสอบอีก”

“โถ่ อาจารย์ นี่มันเพิ่งจะต้นเทอมเองนะครับ” เติ้งบ่นออกไป

“ขยันเสียตั้งแต่ตอนนี้ ดีกว่าต้องมาลำบากตอนสอบนะจ๊ะ” ครูอ้อมสวนกลับมาทำให้พวกเพื่อนๆ ในห้องเรียนหัวเราะออกมา พร้อมกับส่งสายตาดูถูกมายังพวกเขาทั้งสอง นักเรียนอันดับบ๊วยและรองบ๊วยของห้อง

ขณะนั้นเองก็มีเสียงดัง วี๊ดดดดดดดดดด ดังมาแต่ไกล พวกนักเรียนในห้องยังไม่ทันจะได้รู้ว่าเป็นเสียงอะไร? จากที่ไหน? ด้านบนเพดานของห้องเรียนก็ปรากฏแสงสว่างวาปขึ้นมา

มันเป็นแสงสว่างที่เจิดจ้ามากจนต้องหลับตาลงไม่อย่างนั้นคิดว่าจะต้องตาบอดเป็นแน่ ผ่านไปสักพักแมวก็ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดมิดของรอบตัว สายตาของเขามองเห็นเพียงแสงสว่างอันริบหรี่ที่ไม่ค่อยสว่างมากนักเท่านั้น เขากระพริบตาถี่ๆ เพื่อที่จะปรับสายตาให้คุ้นชินกับความมืด พลันก็ได้ยินเสียงแปลกดังเข้ามาในโสตประสาทการได้ได้ยินเสียงของเขาดัง “กี๊ กิ๊ กี๊” 

ยังไม่ทันจะได้ตั้งหลักดีก็มีบางสิ่ง หรือเรียกอีกอย่างก็ว่าได้ว่ามีสิ่งบางอย่างเข้ามาใกล้เขา เมื่อปรับสายตาได้แล้ว เขาก็ได้เห็นสิ่งมีชีวิตชนิทหนึ่ง ตัวเขียวๆ หูแหลมยาวๆ เดินเข้ามาจับเขายกขึ้น ด้วยความตกใจ แมวร้องจ้าออกมาด้วยความกลัว แต่เสียงที่ดังออกมาของเขาได้ยินชัดเจนดัง “กี๊กกกกกกกกกกก” นี่มันเรื่องบ้าวิมานซาตานอะไรกันว่ะ

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งและเหตุการณ์ที่แต่งขึ้นมา ชื่อของบุคคล ชื่อสถานที่ อาจตรงกัน แต่ขอให้ทราบว่าเป็นเรื่องที่สมมติขึ้นทั้งสิ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์จริงใดๆ ทั้งสิ้น หากบางเหตุการณ์อาจจะไม่สมเหตุสมผลอะไรเลย ขึ้นอยู่กับจินตนาการณ์ของผู้แต่ง ผู้แต่งก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้