คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SF B.A.P Post it in love- [บังแด]
SF B.A.P – Post it in love - [บังแด]
ใกล้สอบกลางภาคเข้ามาแระ นี่ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย ผมขี้เกียจจัง เฮ้ออออออ ทำไมต้องมีสอบ
ผู้ชายร่างเล็กนอนเอาหน้าแนบโต๊ะหันไปหาผู้ชายอีกคนที่อยู่โต๊ะถัดไป
ผู้ชายที่อยู่โต๊ะถัดไปคงรู้สึกตัว หันมามองหน้าผู้ชายที่กำลังนอนอยู่โดยมีหนังสือบังไว้กันอาจารย์ที่กำลังสอน
‘คิดเหรอว่า หนังสือแค่นี้ จะบังนายมิด’ Post it สีส้มได้มาติดอยู่หนังสือของเขา การกระทำแปลกๆแบบนี้ มีอยู่คนเดียว บังยงกุก อิมเมจไม่ได้เขากับการเรียนเลย
‘ลุกขึ้นแล้วตั้งใจเรียนซะ’ Post it อีกแผ่นมาแปะอยู่ที่หนังสือเขาอีกครั้ง
ทำไงที่นี้ ก็ต้องลุกขึ้นมาตั้งใจเรียนอีกซินะ อ๋อยยยยย ง่วงจัง
‘รู้ว่านายง่วงแต่อีกแปบเดียวเองนะ’ คราวนี้เป็น Post it สีเขียว
ผู้ชายร่างเล็กพยายามดึงหน้าตัวเองให้ออกจากโต๊ะ
‘ดีมากJ’ Post it อันเล็กสีเหลืองติดทับข้อความอันก่อน
พักเที่ยง เราสองคนอยู่บนดาดฟ้าของตึกวิทย์
“นายไม่เบื่อบ้างเหรอ” ผู้ชายร่างเล็กถามคนที่นั่งอ่านหนังสือได้ทั้งวัน
“....” ‘ไม่นี่ สนุกดีออก’ Post it สีฟ้าถูกเขียนแล้วแปะไว้ที่หน้าผากผู้ชายร่างเล็ก
“เหอะๆ” เมื่อรู้คำตอบที่ไม่ค่อยพอใจนักก็ล้มตัวลงนอน เขาเอาหนังสือของบังยงกุกหนุนหัวด้วย
คนที่อ่านหนังสืออยู่ส่ายหน้ากับความขี้เกียจของเขาคนนี้
วิชา อังฤกษในคาบบ่าย
“จองแดฮยอน จองแดฮยอน ไม่เข้าเรียนเหรอ” การเช็คของของอาจารย์ ทำให้รู้ว่านักเรียนบางคนไม่ยอมเข้าเรียนวิชาของเขา
“เอี๊ยดดดด จองแดฮยอน อยู่นี้ครับคุณครู แฮ่กๆๆๆ” เขาเกือบเข้าเรียนไม่ทัน
“นาย ทำไม...” อาจารย์ประจำวิชามองยูยองแจด้วยความสงสัย
“อ่า ผมขอโทษจริงๆครับ” เขาโค้งขอโทษอาจารย์ของเขา นั่นมันทำให้เขาเห็น Post it มากมายหลากสี ติดตามตัวเขา
บังยงกุก ฝีมือนายใช่ไหม
คนตัวเล็กมองไปยังเป้าหมายคาดว่าต้องเป็นฝีมือเขาแน่ๆ
“J” หน้ายิ้มแบ้วๆไม่ได้เข้ากับนายเลยนะ
“นายนี่มีอารมณ์ขันเนอะ รีบไปนั่งที่เลย” อาจารย์เป็นอีกคนที่ส่ายหน้าให้กับผู้ชายร่างเล็กคนนี้
เลิกเรียน
“บัง ยง กุก” เสียงเรียกดังๆ ทำให้เจ้าของชื่อหยุดกะทันหัน
“...”
“นายทำฉันไว้แสบมาก นี่อะไร” เขาหยิบ Post it ที่แกะออกจาตัวเขาเมื่อตอนบ่ายออกมาแล้วอ่าน
‘ชั่วโมงต่อไปมันเริ่มแล้วนะ’ ข้อความใน Post it
“แล้วไมไม่ปลุก” เงยหน้ามาถามเจ้าของ Post it
‘ฉันปลุกนายแล้วนะ เจ้าเตี้ย’ เจ้าของ Post it หยิบข้อความอีกแผ่นขึ้นมาให้อ่าน
“เตี้ยเหรอ โอ่ยยย นายสูงตายแหละ” เขาไม่ได้เตี้ย เขาแค่ตัวเล็กตังหาก
‘วันนี้นายต้องเลี้ยง’
“หมายถึงอะไร”
คนตรงหน้า หยิบ Post itอันใหม่ขึ้นมา
‘ขนมปลา’
“แลกเปลี่ยนกับอะไร” เขาต้องได้อะไรสักอย่างซิ เสียตังค์ซื้อขนมให้กินแระ
‘ติวหนังสือให้นาย’ Post it สีชมพูแปะอยู่บนข้อมือของเขา
“เหอะ” ตกลงเขาได้ประโยชน์ จากมันจริงๆ
ก่อนสอบ 1 อาทิตย์
‘อ่านซิ’ Post it สีเขียวมาอีกแล้ว
ปัง เสียงหนังสือหลายเล่มวางบนโต๊ะ
“ต้องอ่านหมดนี่เลยเหรอ” เขาหยิบมาดูที่ละเล่ม แต่ก็โยนๆไปไว้เป็นอีกกอง
ก่อนสอบ 2 วัน
‘ไม่เข้าใจตรงไหน ถามได้นะ’ Post it สีฟ้าถูกแปะตรงหน้าหนังสือที่เขากำลังอ่าน
“งืมๆ รู้แล้วๆๆ แต่ง่วงอ่ะ ขอนอนแปบ” พูดจบเขาก็ฟุบหน้าลงกับหนังสือทันที
1 ก่อนสอบ
“โอ่ยยยยย ไม่ไหวววววววว เยอะไปแล้ว นี่ถ้าฉันสอบผ่านนายจะให้อะไรฉันเนี่ย” คนตัวเล็กเงยหน้าถาม คนตรงหน้า ที่ยังนั่งนิ่งอ่านหนังสือ
‘อยากได้อะไร’ Post it สีฟ้าแปะลงบนโต๊ะข้างๆหนังสือ
“แหวน แหวนเท่ๆสักวง” พูดพลางขยับนิ้วมือตัวเองไปมา
‘ถ้านายสอบผ่านนะ ฮ่าๆๆๆๆ’ Post itสีส้มกับข้อความเย้ยยัน เชอะ ยังไงฉันก็ต้องได้แหวนอยู่แล้ว เพราะฉันต้องสอบผ่าน
วันสอบ
‘สู้ๆนะ’ Post it สีเขียวอันเล็กติดไว้ที่ดินสอของเขา
“นายก็เหมือนกัน อย่าลืม” คนตัวเล็กยกมือแล้วกระดิกนิ้วทั้งสิบรัว นั้นหมายถึง ถ้าเขาสอบผ่าน ต้องได้แหวนจากบังยงกุก
หลังสอบ ผลคะแนนออก
“....”
‘เป็นไง ผ่านไม’ Post it สีส้มกับข้อความคำถามโดนแปะที่แขน
“....” เขายื่นใบผลสอบให้ดู
จองแดฮยอน 48 คะแนน สอบซ่อม
“โอ่ยยยย จะบ้าตาย หมดกัน แหวนของฉัน” คนตัวเล็กรู้สึกเสียดายที่เขาไม่ได้แหวนอย่างที่ตั้งใจไว้
คนตรงหน้า คว้ามือคนตัวเล็กมา พร้อม สวมกระดาษเป็นวงให้กับเขา
“ฮะ นี้แหวนเหรอ” คนตัวเล็กก้มมอง Post it สีชมพูอันเล็กที่ติดเป็นวงอยู่บนนิ้วของเขา ถึงแม้จะมันจะเป็นแค่ Post it ที่ทำเป็นแหวน แต่ทำไมเขารู้สึกอบอุ่น ดีใจจัง
“คราวหน้า ฉันจะซื้อของจริงให้นายนะ”
เสียงกระซิบเบาๆข้างหู
“....” เพราะแบบนี้ซินะ ฉันถึงชอบนาย บังยงกุก
...........................................................................
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เม้นหนูสักนิดนะๆๆๆ
ความคิดเห็น