ชมรม(ประหลาด)ของโลกแห่งความตาย

ผมก็เป็นแค่คนๆหนึ่งที่ต้องการใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายและสงบสุข 

..อะไรนะ? ไม่ใช่มนุษย์แล้ว? ผมตายไปแล้วต่างหาก?..งั้นเหรอ

แล้วจะให้ยอมรับกันง่ายๆได้ยังไงล่ะฟระ เมื่อวานผมยังนั่งดูซีรีย์เกาหลีไม่จบเลย ว่าไงนะ รู้ว่ามันเป็นข้ออ้างเพราะวิญญาณจะจำเรื่องราวของตัวเองไม่ได้ แต่คำว่าซีรี่ย์เกาหลีตอนต่อไปถึงฉากไคลแมกซ์มันฝังอยู่ในหัวผมชัดเจนเลยนะ คุณไม่ต้องมาบอกหรอกว่าเป็นอาการที่ฝังใจลึกมากๆเลยทำให้จิตพะวง ผมรู้อยู่แล้วล่ะว่ามันมีอาการแบบนี้

เพราะผมกำลังรู้สึกแย่ที่เรื่องที่ฝังใจของผมคือการดูซีรี่ย์ยังไม่จบ มันดูไม่เท่ไม่เป็นพระเอกเอาซะเลย

เฮ้ อะไรของคุณน่ะ คุณกำลังพูดดูถูกผมนะว่าผมเป็นแค่วิญญาณเร่ร่อนที่ยังหาชมรมไม่ได้ ..ฮะ คุณถามกลับว่าแล้วผมหาได้รึยังน่ะเหรอ

"..."

ก็ผมเพิ่งมาถึงวันแรก! โธ่เว้ย ผมไม่คุยกับคุณแล้ว

ไม่คุยแล้วจะไปไหนอ่ะเหรอ?

ผมจะไปหาชมรม!