It might be you

เนื้อเรื่อง

     วันนี้ผมก็มานั่งที่นี่ ที่เดิม... เสียงรถไฟที่ค่อยๆแล่นออกไปช้าๆ บวกกับแสงยามสายัณห์จาก
ดวงทินกรที่ค่อยๆอ่อนแรงลงยิ่งประกอบฉากให้ดูเศร้าเข้าไปอีก แต่ก็ไม่เท่ากับเหตุผลใดหรอก
ที่นี่คือสถานที่แห่งความทรงจำ
     ผมมักจะมานั่งที่นี่ มานั่งตรงนี้ ม้านั่งตัวนี้บริเวณทางเข้าชานชะลาที่สอง มันเป็นที่ที่ทำให้
มองเห็นดวงอาทิตย์ได้ดีที่สุด ในเวลาเย็น ผมอยากให้คุณได้มานั่งชมกับผมจริงๆ
เหมือนที่ผมเคยอยากให้คนๆหนึ่งได้ชม
    
     บางครั้ง ในบางวัน ผมก็จะเดินทางไปที่ชายหาดแทน ก็ขึ้นรถไฟไปลงอีก 3 สถานีข้างหน้า
มันไม่ไกลเท่าไหร่นักจากที่นี่ พอรถไฟถึงผมก็จะเดินไปได้เองอย่างรู้ทาง เดินไปทางตะวันตก
ในที่ซึ่งเป็นหาดเงียบสงบ ไม่ค่อยมีใครมานั่งที่นี่กันนักในเวลาแบบนั้น เพราะฉะนั้น
ผมถึงชอบที่จะไปนั่งตรงนั้นเหมือนกัน นั่งมองนกทะเล ที่พากันส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้ว
บินว่อนทั่วท้องฟ้าในเวลานั้น บางครั้งผมก็เลยอยากที่จะบินไปเหมือนกับนกแบบนั้นเหมือนกัน
โบยบินไป บินไป ไกลออกไป จนสุดขอบฟ้า หรืออาจจบินไปเพื่อตามหาใครซักคน

     ผมก็แค่หวัง หวังเล็กๆเท่านั้นเอง หวังว่าจะมีใครซักคน ที่จะรอคอยผมอยู่ที่บ้าน
เวลาที่ได้กลับมาจากที่ทำงานพอผมเปิดประตูเข้าไป เธอก็จะวิ่งเข้ามา แล้วเราก็จะกอดกัน
อย่างมีความสุข มีอะไรบางอย่าง มันบอกกับผม ว่านั่นคือเธอ บางอย่างบอกผมว่านั่นคือเธอ

   ตลอดเวลาที่ผ่านมา หลายครั้งเวลาที่เห็นคู่รักเดินผ่านผมไป ก็เกิดความประหลาดใจ
ว่านั่น พวกเขาพบกันได้ยังไง พวกเขาทำยังไง
   บางที... เหตุผลที่ผมมาที่ 2 แห่งนั้นก็อาจจะเป็นเพราะ ในทุกๆครั้ง เพียงแค่ผมได้เจอที่แห่งนั้น
ผมก็จะเห็นภาพของเธอ เห็นหน้าของเธอ รอยยิ้มของเธอ เสียงหัวเราะของเธอ มีอะไรบางอย่าง
มันบอกกับผม ว่านั่นคือเธอ บางอย่างบอกผมว่านั่นคือเธอ

    เราจะเดินเคียงกันอีกตั้งหลายครั้ง มีฝันอีกมากมายให้ตื่น และมีรักอีกมากมายให้เราสร้าง
บางที สิ่งที่เราต้องการก็คือเวลา เราต้องการเพียงแค่เวลาเท่านั้น
   
 ปกติเวลาผมไปที่นั่น ผมก็จะมีสมุดเล่มหนึ่ง ปากกาด้ามหนึ่ง แล้วผมก็จะนั่งเขียนเพลงตรงนั้น
แต่งกลอนตรงนั้น แต่รู้อะไรมั๊ย? ไม่เคยมีใครเลยที่จะได้ฟังมัน ไม่มีใครเคยได้ยินมันมาก่อน
ก่อนเธอเลย... มีอะไรบางอย่าง มันบอกกับผม ว่านั่นคือเธอ บางอย่างบอกผมว่านั่นคือเธอ

ใช่ มันคือเธอจริงๆ

คือเธอ

คือเธอ   ที่ผมรอมาตลอดชีวิต....