เรื่องราวของยูนินกับต้นไม้

     ทุกคนต่างทราบกันดีว่า การกำเนิดของโลกนั้น เริ่มแรกไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆ อยู่บนผืนโลกใบนี้ มีเพียงแค่ความว่างเปล่า แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไปทำให้เกิดพื้นผิวของโลกซึ่งมีทั้งน้ำและดิน แต่อย่างไรก็ตามก็ยังไม่มีสิ่งมีชีวิตปรากฏ จนกาลเวลาล่วงเลยผ่านมา นานนับปีก็มีสิ่งมีชีวิตชนิดแรกกำเนิดขึ้น

      สิ่งมีชีวิตชนิดแรกที่ถือกำเนิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ ทุกคนอาจไม่คาดคิดเป็นสิ่งมีชีวิตที่ มีลักษณะสูงใหญ่ บ้างก็ ขนาดเล็กตามสายพันธุ์ของมัน เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสีสันสวยงามสีเขียวขจี เป็นสีเขียวที่เมื่อมองแล้วรู้สึกสบายใจ ร่มเย็น และสิ่งมีชีวิตชนิดนี้มีประโยชน์ต่อโลกเรามากคอยให้ความชุ่มชื้น ไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไร ซึ่งต่อมานั้นพวกเราได้เรียกสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ว่า  “ต้นไม้”

กริ้ง! “เอาละค่ะนักเรียนทุกคน ก่อนกลับบ้านคุณครูจะให้การบ้านของวันนี้นะคะ  ให้นักเรียนทุกคนอธิบายคำว่าต้นไม้ตามความเข้าใจของแต่ละคน ส่งวันศุกร์นี้ ครูหวังว่าวันศุกร์นี้จะมีคนนำการบ้านมาส่งครบทุกคนนะคะ  แยกย้ายกันกลับบ้านได้ค่ะ”   เมื่อสิ้นเสียงของคุณครูสาวสวยประจำวิชาวิทยาศาสตร์หัวหน้าห้องประจำชั้นก็ลุกขึ้นยืน

“นักเรียนทำความเคารพ” เมื่อหัวหน้าห้องพูดจบทุกคนก็ลุกขึ้นยืนแล้วกร่าวขอบคุณ คุณครูผู้สอน

        ฉันชื่อยูนิน เป็นเด็กสาว วัย 14 ปี เรื่องราวของฉันไม่มีอะไรมาก เรียนแล้วก็กลับบ้านตามวัยเรียนของเด็ก ตอนเลิกเรียนกลับมาก็จะช่วยยายทำงานบ้าน เตรียมอาหารให้คุณพ่อและคุณแม่ซึ่งพวกท่านออกไปทำงานในสวน กว่าจะกลับมาก็ค่ำแล้ว จึงเป็นหน้าที่ในชีวิตประจำวันของฉันกับยาย วันนี้ก็เช่นกันระหว่างที่ฉันช่วยยายเตรียมอาหารนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้คุณครูได้ให้การบ้านไว้นิ

     “ยายจ๋า...ยูนินขอตัวไปทำการบ้านก่อนน่ะจ้ะ” ฉันบอกกับยายซึ่งท่านนั้นกำลังเตรียมอาหารเลยไม่ได้สนใจฉันเท่าไหร่  หลังจากบอกยายเสร็จฉันก็วิ่งขึ้นมาบนห้องนอนของฉันและจัดการนำสมุดการบ้านขึ้นมา (ต้นไม้คืออะไร) ในหัวสมองตอนนี้ มีเพียงคำตอบเดียว ต้นไม้ก็คือต้นไม้ บางต้นก็กินได้บางต้นก็กินไม่จะอธิบายยังไงละ นั่งคิดอยู่นานสองนาน

     “ยูนินลูก! ” เสียงคุณแม่นิ สงสัยกลับมาจากสวนแล้ว^^ลงไปหาคุณแม่ดีกว่า

     “เป็นยังไงบ้างมาให้พ่อหอมหัวหน่อยเร็ว”คุณพ่อเอ่ยขึ้นมา ก่อนจะจับฉันไปหอมหัว หลังจากนั้นฉันก็ไปหยิบน้ำให้พวกท่านดื่มเพื่อแก้กระหายและเหนื่อยล้าจากการทำงาน   พวกท่านทั้งคู่ลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกาย

     “ได้เวลาทานข้าวแล้ว” คุณยายตะโกนบอกทุกคนในบ้าน ไม่รอช้าทุกคนรีบมานั่งในห้องครัวเพื่อรับประทานอาหารกัน 

เมื่อเสร็จเรียบร้อยทุดคนก็มารวมตัวกันดูหนังในห้องโถง

     “วันนี้มีการบ้านไหมลูก” คุณแม่เอ่ยถาม

     “มีค่ะ แต่ยูนินคิดไม่ออกค่ะ ”  ฉันบอกกับคุณแม่

     “การบ้านยากมากหรอคะ  หื้ม..” แม่บอกกับฉัน มันก็ไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายน่ะ^^

      “คุณครูให้อธิบาย ต้นไม้ ตามความเข้าใจของแต่ละคน ยูนินว่าต้นไม้ก็คือต้นไม้ไม่ใช่หรอคะ ไม่เห็นจะรู้ความหมายมันเลย@^@” ฉันได้บอกกับทุกคน 

  “ก็จริงนะ..ต้นไม้ไม่มีความหมายของมัน แต่มันมีความหมายอีกแบบน่ะเป็นความหมายในใจ มีบางอย่างที่วิเศษมากๆเลย” คุณพ่อบอกกับฉัน

   “วันนี้คุณครูก็บอกกับยูนินว่า ต้นไม้น่ะเป็นสิ่งมีชีวิต แต่ยุนินว่าเขาไม่มีชีวิตน่ะคะ ถ้าเขามีชีวิตเขาก้จะเป็นแบบเราไม่ใช่หรอ ??” ทุกคนมองหน้าฉันแล้วหัวเราะ ยูนินพูดอะไรผิดหรอเนี้ยยยยยย

  “มาเดี๋ยวยายจะเล่าให้ฟังน่ะ” ฉันพยักหน้าให้กับยายพร้อมตั้งใจฟังสิ่งที่ยายจะเล่า

    ( ต้นไม้นะเป็นสิ่งมีชีวิต เหมือนกับพวกเราแต่แตกต่างกันที่รูปร่างและการใช้ชีวิตอยู่หนูเห็นต้นไม้พวกนี้ไหมลูก ต้นไม้พวกนี้แต่เดิมเป็นแค่เมล็ดเล็กๆ แต่เมื่อเราลดน้ำให้เขาเขาก็เติบโตใหญ่  ต้นไม้นะหายใจได้แบบเรานะ แต่ไม่ได้ใช้จมูก ต้นไม้จะใช้ใบ ราก หรือลำต้นในการหายใจแตกต่างกันแค่สายพันธ์ และจะใช้รากในการดูดสารอาหารจากดินขึ้นมาล่อเลี้ยงลำต้น และยังใช้น้ำในการเลี้ยงลำต้นเช่นกัน และต้นไม้วิเศษมากๆเลยน่ะ )

     เมื่อยายเล่าจบฉันก็งงกับตรงที่ต้นไม้วิเศษอะไรนั้น!!!!!

“ยายจ๋า..ต้นไม้วิเศษยังไงจ้ะ มีพลังหรอ เหมือนพริ้จจี้เคียวไหมค่ะ^^” และคราวนี้ทุกคนก็หัวเราะเหมือนเดิมเลย อะไรเนี้ยยยยย

“555 ไม่ใช่ลูก เดี่ยวพ่อบอกนะ  ต้นไม้ทุกต้นมีหัวใจมีความรู้สึกเหมือนกับคนเรา เมื่อไหร่ที่เราเหนื่อยล้า เราก็จะไปนั่งใต้ต้นไม้เพื่อผ่อนคลาย เมื่อไหร่ที่เราเศร้าก้จะไปนั้งตรงต้นไม้เพื่อคลายเศร้า หรือตอนเราร้อนเราก้จะไปพักหลบแสงแดดใต้ต้นไม้ เห็นไหมละต้นไม้หนะวิเศษช่วยเราตั้งหลายอย่างแถมยังเข้าใจเราทุกสถานการณ์อีกด้วย  เมื่อตอนที่ต้นไม้ยังเล็กถ้าเราตั้งใจปลูกมัน มันก้จะเติบโตมาใหญ่ แต่ถ้าเราไม่ใส่ใจดูแลพวกนี้ก้จะเหี่ยวตาย เมื่อเราให้ความรักแก่ต้นไม้ ต้นไม้ก้จะให้ความรักแก่เรา ”

         ต้นไม้ทุกต้นมีความรู้สึกเหมือนกับเราหรอ............

“ แต่สมัยนี้ต้นไม้เหลือน้อยลงทุกที....มีผู้คนทำลายต้นไม้จำนวนมาก ไม่เห็นคุณค่าของมัน ต่างพากันตัดไม้ทำลายป่า ต้นไม้นะคอยให้ความร่มรื่นกับพวกเรา เป็นสมดุลธรรมชาติของทุกสิ่ง เป็นที่พึ่งของสัตว์และคนรวมถึงสิ่งมีชีวิตเล็กๆน้อยๆบนโลกใบนี้ แต่ก็ไม่มีใครดูแลรักษามัน มันจึงเหลือน้อยลง ”    คุณพ่อบอกกับฉันต่อ

 ทำไมใจร้ายกันจังคะ?  ต้นไม้เป้นสมดุลของทุกสิ่งบนโลกใบนี้ถ้าขาดหายไปจะเป็นยังไงน่ะ....

   “คนเราก็มีเหตุผลในการทำลายต้นไม้  ขึ้นอยุ่กับเหตุผลนั้นๆ แต่บางคนก็ไม่มีเหตุผลใดๆแต่ก็ยังทำลายต้นไม้ ลูกต้องอย่าทำลายต้นไม้นะ ปล่อยให้ทุกอย่างเป้นไปตามวัฏจักรของมัน อย่างทำลายวัฏจักรธรรมชาติ” คุณแม่บอกกับฉัน

“รับทราบค่ะ ^^”   หลังจากที่คุยกับคุณแม่เสร็จฉันก็เข้าห้องนอน

     เช้าวันถัดมาที่สดใส ฉันก็ไปโรงเรียนตามปกติ จนเลิกเรียนฉันก็มารอพ่อกับแม่เนื่องจากวันนี้พวกท่านเลิกงานไว จึงอาสามารับฉัน เอง ขณะที่ฉันนั่งรออยู่ที่สนามเด็กเล่นนั้น ก็มีกลุ่มเด็กผู้ชายจับกลุ่มกันอยู่เลยนั่งดูพวกเค้า

“อะไรเนี้ย! ขวางทางเล่น” เด็กคนที่ดูเป้นหัวโจกพูดขึ้น

“ถอนทิ้งเลยไหม?”   ตามด้วยเด็กอีกคน

“ถอนทิ้งไปเลย เราเดินสะดุดหลายรอบแล้ว” เด็กคนที่สามพูดขึ้น

สิ้นเสียงพวกนั้นฉันจึงลุกไปดูว่ากำลังทำอะไรนะ  สิ่งที่เห็นคือเด็กพวกนี้กำลังจะถอนต้นไม้ซึ่งมีอยู่ต้นเดียวที่ขวางทางเล่น

    นินจึงพูดจะทำอะไรกัน!!!!!!!

“จะถอนต้นไม้ มันขวางทางพวกเรา”  1ใน3 คนพูดขึ้นมา

“ไม่ได้นะ ต้นไม้มีความรู้สึกเหมือนกับพวกเราน่ะ  อย่าถอนมันเลย” 

“พวกเราจะถอน  เธออย่ามายุ่ง คราวนี้หัวโจกพูดขึ้นเสียงดังทำเอา ฉันกลัว..... แง่ๆๆๆๆ

“ไม่ได้นะ...ห้ามทำร้ายคุณต้นไม้ ” ฉันรวบรวมความกล้าดึงแขนไม่ให้พวกนั้นถอนต้นไม้

“ไม่! พวกเราจะถอน อย่ามายุ่ง ออกไป!” พวกนั้นพลักฉันล้มลง แล้วก็ถอนต้นไม้ ต้นไม้ผู้น่าสงสาร  T T หื้อออออ ฉันนั่งร้องดูพวกนั้นถอนแล้วพวกนั้นก็เดินจากไป  ทำไม่ใจร้ายจัง สะอึก.. นิสัย..ไม..ไม่ดี สะอึกๆ ฉันนั่งร้องอยู่ตรงนั้นจนได้ยินเสียงของคุณพ่อเรียกหายูนิน

“อยู่นี้เอง...ใครทำอะไรลูก!ทำไมนั่งร้องแบบนี้” คุณพ่อถามฉัน

“พ่อ..จะ..จ๋า..สะอึก  มะ..กี้..มีคนถอนคุณต้นไม้....สะอึก ยู..นิน..ปกป้อง...ไม่ได้...T T ”   คุณพ่อกอดฉันหลังจากที่ฉันพูดจบ

“ไม่เป็นไรนะลูก...ต้นไม้ต้นนี้เราสามารถปลูกใหม่ได้นะ  เราเอาไปปลูกที่อื่นกันเถอะนะ  อย่าร้องนะเด็กดี”  เมื่อคุณพ่อบอกกับฉันฉันก็หยุดร้องกะทันหัน ปลูกใหม่ได้จริงหรอ

จริง...หรอจ้ะ...ยูนิน..จะไม่ร้อง ฮึบ! ไปปลูกต้นไม้กันเถอะจ้ะ^^

หลังจากนั้นก็นำไปปลูกตรงพื้นที่ที่ว่างไม่มีสิ่งใดกีดขวาง  (โตไวๆน้ะ คุณต้นไม้ )

“ต้นไม้ต้นนี้ต้องโตสวยงามแน่เลย ลูกปกป้องเขาไว้นิ  กลับบ้านกันเถอะแม่เรารอแล้ว”

หวังว่าสักวันหนึ่งต้นไม้ต้นนี้จะโตมาอย่างสวยงามคอยเป็นที่พึ่งให้กับคนอื่นๆน่ะ.....^^หลังจากนั้นฉันก็หยิบสมุดการบ้านขึ้นมาเพื่ออธิบายเกี่ยวกับต้นไม้

“เอาละ..วันนี้นัดส่งการบ้านใช่ไหมจ้ะ  ครูอยากให้ทุกคนมาอธิบายความหมายของต้นไม้ตามความเข้าใจหน้าห้องเรียนนะค่ะ  เรียงตามเลขที่นะ^^” ทุกคนออกไปพูดตามเลขที่ในห้องเรียนบางคนก็บอกต้นไม้เป้นพืชชนิดหนึ่ง เอาตรงๆก็ยกหลักวิทยาศาสตร์มาอธิบายกันเลยหรอเนี้ย... นั่งฟังไปเรื่อยจนถึงตาของฉันที่ต้องออกไปพูด  ตื่นเต้นจัง...ผ่อนคลายยูนิน 

ยูนินผ่อนคลาย...

   ( ต้นไม้ในความเข้าใจของหนูนั้น เป้นต้นไม้ที่วิเศษมากจากเดิมมีขนาดเท่าเมล็ดนิดเดียวจนโตสูงใหญ่คอยให้ร่มเงาแก่เรา ต้นไม้ทุกต้นนั้นมีหัวใจและความรู้สึกเหมือนกับเราล้วนมีชีวิตเหมือนกับเราแตกต่างแค่การใช้ชีวิต ต้นไม้มีคุณค่าต่อโลกของเรามากคอยให้ความสมดุลต่อโลกของเรา  ถ้าโลกนี้ไม่มีต้นไม้ด้จะขาดความสมดุล คนส่วนใหญ่ทำลายต้นไม้ ทำให้เกิดโลกร้อนบ้าง ภัยพิบัติต่างๆบ้าง ดังนั้นเราต้องรักษาสมดุลของโลกนี้ไว้รักษาสิ่งมีชีวิตสีเขียวให้ได้คงอยู่บนโลกแสนสุขของเรา )

 “ นี้แหละคือสิ่งที่คุณตาคุณยายบอกกับแม่เกี่ยวกับเรื่องราวของต้นไม้.........”

“แม่จ๋า...หนูจะคอยดูแลต้นไม้และสมดุลของโลกหนูจะเป็น ผู้พิทักษ์ต้นไม้^^”

   แหละนี้ก็คือเรื่องราวระหว่างยูนินกับต้นไม้

            เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าคนเราควรรักษาธรรมชาติที่คอยให้ความร่มรื่น ร่มเย็น แกทุกๆคนไม่ควรที่จะไปทำลายธรรมชาติ

ทำให้เสียหายหรือทำให้ธรรมชาติสูญเสียอย่างใด  ช่วยกันอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติให้ไว้ยาวนานกันนะทุกๆคน บ่ะบ้ายยยยยย > <