นางร้ายอย่างฉัน ตอนนี้...คิดเหรอว่าเหมือนเมื่อก่อน

     ทำไมละ...ทำไมพวกนายถึงไม่เหมือนเมื่อก่อนเอาเสียเลย มันเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่หญิงสาวคนนั้นก้าวเข้ามาในชีวิตของพวกเรา มันทำให้พวกนายเปลี่ยนไป และมันยังทำให้ฉันในสายตาของพวกนายเปลี่ยนไปด้วย ทั้งที่ฉัน...ยังเหมือนเดิมแท้ๆ มันเป็นเพราะเธอ! หญิงสาวชาวบ้านชั้นตํ่าคนนั้น!!

                             *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-**-*-*-

      องค์ชาย..ไหนคำมั่นสัญญาที่นายได้ให้ฉันไว้ละ ไหนว่าจะรักฉันคนเดียวไง ไหนว่าจะแต่งงานด้วยกัน อยู่ด้วยกันไปตลอด จนตอนนี้ท่านยังจำมันได้หรือไม่ ใช่! นายยังจำได้..แต่เลือกที่จะเมินเฉยต่อมัน ทั้งที่ฉันเป็นคู่หมั้นของนายนะ!!

                             *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

     ท่านพี่...ท่านยังจำเมื่อก่อนได้ไหม ที่ท่านตัวติดกับข้าตลอดท่านไม่ยอมห่างจากข้าเลย เวลามีใครคนไหนเข้าใกล้ท่านก็จะไล่ตะเพิดออกไปตลอด ทั้งที่เหมือนก่อน...ท่านหวงข้าสะขนาดนั้น ทำไมตอนนี้ท่านถึงเป็นคนที่ไล่ข้าเองละ

                             *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

      องค์รักษ์ของฉัน..เมื่อก่อนเป็นยังไงตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น เฉยชา นิ่งสงบได้ตลอดเวลา อืม..อยากจะตะโกนใส่หน้านักว่า นี่ฉันเจ้านายนายน่ะ! หัดสนใจบ้างสิโว้ยยย!! ก็นะ..ดูเหมือนว่าหลังจากเหตุการณ์นั้นเขาก็ดูใส่ใจฉันเสียเหลือเกิน

                             *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

     โอ้! เจ้าน้องชายสุดที่รัก เมื่อก่อนพี่ต้องขอโทษด้วยที่ไม่เคยสนใจนายเลย แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วน้าาา ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเมื่อก่อนเธอถึงไม่คิดจะสนใจน้องชายคนนี้เลย ทั้งที่ออกจะขี้อ้อนน่ารักน่าชังเสียขนาดนั้น! แหม แถมเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นยังขี้อายตีหน้านิ่งอีก? ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้น้า

          *-*-*-*-*-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

                                   

                         

                                          จูเลีย  เฟลิเออร์เน่

      ลูกสาวของท่านดยุกฮาโรลด์และดัชเชสจีน่า หญิงสาวที่น่ารำคาญคนหนึ่งนี่เอง เธอมีนิสัยบ้าผู้ชาย เอาแต่ใจ ขี้วีนไปวันๆ ไร้ธาตุเวทย์มนต์ที่ควรมี เอาแต่สร้างความเสื่อมเสียให้แก่ตระกูล แต่ยังดีที่เธอฉลาดเข้าขั้นอัจฉริยะ แต่ไม่รู้เพราะอะไร หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น เธอก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน พลังธาตุของเธอที่พึ่งตื่นยังคงเป็นปริศนา (ไปติดตามในเนื้อเรื่องนะคะ^^)

                    "เฮ้อ! ทำไมเจ้าพวกนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนนะ! เกาะติดอยู่ได้!!"

                                   

                                  องค์ชายลำดับที่2  โซฮาร์ ดิ เลอร์ดีเฟรเซีย

     องค์ชายแห่งอาณาจักรดีเฟรเซีย คู่หมั้นของจูเลีย เป็ฺนคนที่ฉลาดพอสมควรแต่ในบางเรื่องก็เลือกที่จะปิดตา เชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นเพียงแค่ข้างเดียว นั่นเพราะเขาโง่หรืออะไรก็ไม่รู้นะ-_- เขาพลั้งมือทำร้ายคู่หมั่นของตัวเองจนอาการสาหัส เนื่องมาจากความรำคาญ จึงทำให้เขารู้สึกผิด

                                  "ทำไมเธอถึงไม่น่ารำคาญเหมือนแต่ก่อนนะ?"

                    

                                          โซนิกซ์  เฟลิเออร์เน่

      พี่ชายของจูเลีย หวงจูเลียอย่างกับอะไรดี แต่แน่นอนว่านั่นมันก็แค่เมื่อก่อน ก็อย่างที่พูดไปตั้งแต่ที่ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาในชีวิตของเขา จนกระทั่งวันหนึ่ง....เขายืนดูน้องสาวของตัวเองโดนทำลายไปต่อหน้าต่อตา เขาก็ยังคงนิ่งเฉยเหมือนเดิม

                                        "พี่รู้...ว่าพี่เป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่อง"

                         

                                            เซลิค  (ไม่มีนามสะกุล)

     องครักษณ์ประจำตัวของจูเลีย ซึ่งกระกูลของเฟลิเออร์เน่เป็นคนเก็บมาเลี้ยง แน่นอนว่าเขาบกพร่องในหน้าที่ ทั้งๆที่เป็นองครักษณ์ มีหน้าที่ต่อสู้เพื่อปกป้องนายของตน ทั้งๆที่เธอผู้เป็นนายต้องการความช่วยเหลือ แต่เขากลับ...นิ่งเฉยต่อผู้เป็นนาย แต่ที่แย่ที่สุดคือเขาพึ่งมาระลึกได้ตอนที่อะไรๆมันก็สายไปแล้ว และเมื่อได้รู้ความจริงบางอย่างจากท่านดยุกฮาโรลด์ ทำให้เขายิ่งรู้สึกผิดเข้าไปอีก

                                                "...ขอโทษ.."

                          

                                                    ยูกิ  เฟลิเออร์เน่

     บุตรบุญธรรมของดยุกฮาโรลด์และดัชเชสจีน่า ตั้งแต่เข้ามาเหยียบในคฤหาสน์กระกูลเฟลิเออร์เน่นั้น ก็มีรังศีความเกลียดชั่งพุ่งกระแทกหน้าเขาอย่างจัง ซึ่งรังศีนั้นถูกส่งมาโดยตรงจากท่านหญิงจูเลีย แต่เขาก็ยังได้รับความรักจากดยุกดัชเชสและพี่ชายคนโต ซึ่งแน่นอนว่าเขาก็อยากได้ความรักจากเธออยู่ดี?

                                                     "ท่านพี่...."

                            

                                       องค์ชายลำดับ3 โนเอล ดิ ลอเรนเทีย

     องค์ชายแห่งอาณาจักรลอเรนเทีย เขาพึ่งรู้จักกับจูเลียได้ไม่นาน เขาไม่รู้หรอกว่าเมื่อก่อนเธอเป็นคนยังไง และเขาก็ไม่ใช่คนที่จะเชื่ออะไรเฉพาะลมปากของคนอื่น หลังจากที่เขาเฝ้าดู และตามติดเธอมาได้สักพัก เขาอยากจะบอกว่า...เหอะ! เธอไม่ได้เป็นอย่างที่คนพวกนั้นพูดสักนิด

                                                  "พวกหน้าโง่...."

                            

                                                     ฮิวจ์  มิเทียเดส

     ประธานนักเรียนหนุ่มขี้อาย เป็นรุ่นพี่ของจูเลีย1ปี ถึงเห็นเขาเป็นหนุ่มขี้อายก็อย่าประมาทเชียว ไหนจะความเฉลียวฉลาดนั่น และความสามารถต่างๆ ที่เด่นเกินหน้าเกินตาในรุ่นของตัวเอง แน่สิ ไม่อย่างนั้นเขาจะก้าวขึ้นมาเป็นประธานนักเรียนได้อย่างไรกัน เขามีความประทับใจแรกสำหรับจูเลียที่ เอ่อ...ค่อนข้างที่จะแปลกหน่อยๆ

                                          "ยะ..อย่าเข้ามานะครับ><!!"

                                                                                                                                         

                                                 เซน  อะเคทาน่อน

     ตัวละครลับของเกมจีบหนุ่ม ชายหนุ่มที่มีปริศนาที่ไม่มีใครรู้ เกี่ยวกับตัวตนของเขา และดูเหมือนว่าเขาจะไม่อยากให้ใครรู้สะด้วย

                                         "จูเลีย เธอเห็นฉันเป็นตัวอะไร" 

                                       

                             

                                                       แมรี่  มาวีน

     หญิงสาวสามัญชนธรรมดาๆ แต่ที่ไม่ธรรมดาคือเธอมีธาตุแสงที่ในรอบร้อยปีจะโผล่หัวมาสักคน ก็นั่นแหละนะ เธอเป็นคนชอบกินสตอเบอร์รี่เพราะที่บ้านเธอทำขาย และที่สวนหลังบ้านยังปลูกต้นอ้อย(อ่อย) แถมเธอยังเป็นแทงค์นํ้าเดินได้ มีนํ้าอยู่ในตัวมากกว่าคนธาตุนํ้ากันเองสะอีก

                                          "มะ..แมรี่ไม่ได้ตั้งใจคะ ฮึก" 

**********************************************************************

     ถ้าตัวละครไหนไม่เห็นที่ไรท์เขียนข้างบน ก็ไม่ต้องแปลกใจคะ เพราะที่เขียนข้างบนนั้นเป็นคนที่รู้จักกันอยู่แล้ว ส่วนคนที่ไม่ได้เขียนเพราะพวกเขาพึ่งจะพบกัน

     คำเตือน  ไรท์แต่งที่เขาด่ากันแบบเสียดสีเจ็บๆไม่ค่อยได้ เพราะงันมันอาจจะไม่มันเท่านิยายฮาเร็มเรื่องอื่น แต่ไรท์จะพยายามคะ^^ นิยายเรื่องนี้ไรท์ยังคิดแนวได้แบบครึ่งๆกลางๆ ไรท์จะอัพไม่ค่อยเป็นเวลา แต่อัพจนจบแน่นอน นิยายเรื่องนี้อาจจะไม่สนุกเหมือนที่ทุกคนคิดกันนะคะ แต่ก็ไม่ถึงกับไม่สนุก และไรท์ยังต้องอัพนิยายเรื่องอื่นอีกนะคะ^^