Into the Unknown World; Project Whitelight

{Note; "นิยายเรื่องนี้ไม่มีกำหนดแน่นอน (ลงตามใจคนเขียน)"}

_____________________________

ในโลกหนึ่ง...

เทคโนโลยี ความเพื่องฟู่ ยุคหนึ่งที่ใกล้เคียงกับจุดกึ่งกลางระหว่างปัจจุบันและอนาคต เป็นช่วงคาบเกี่ยวระหว่างยุคเก่าและยุคใหม่

ตึกสูงระฟ้า โรงงานนิวเคลียร์ เมืองที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยีสุดล้ำที่พึ่งกำเนิดขึ้นมา และนั่นไม่ใช่ที่ที่ไร้ธรรมชาติอันสวยงาม ที่นี่ยังมีการอนุรักษ์ธรรมชาติที่ดีเยื่ยม กับเทคโนโลยีที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม  

...แต่แสงสว่างย่อมมีเงาอยู่เสมอ... 

วันหนึ่งได้มีไวรัส ปริศนา ที่จะเข้ามาทำลายมนุษยชาติ ที่มานั้นไม่มีใครรู้ ข้อมูลเกี่ยวกับมันนั้นได้แค่ดูผลกระทบของมัน

น่าแปลกที่ไวรัสนี้ไม่ได้แผร่กระจายในสิ่งมีชีวิต...

...มันคือไวรัสที่แพร่กระจายในโลหะ 

ในตอนแรกไม่มีใครสังเกตุ และไม่มีใครสนใจ เพราะดูเหมือนว่ามันจะเป็นอะไรที่สังเกตุยากมากๆ 

...โลหะติดเชื้อ ฟังดูตลก...

แม้ว่ามันจะคืออะไรก็แล้วแต่  ผลกระทบของมันคือทำให้โหะนั้นๆมีบางอย่างอย่างแปลกไป  เช่น น้ำหนัก มวล ความยืดหยุ่น ความแข็ง   แต่บางอย่างยังคงเหมือดเดิมอยู่ เช่น การนำไฟฟ้า ความร้อน จุดเดือด จุดหลอมเหลว และสมบัติพื้นฐานของโลหะ

เมื่อผู้คนพยายามแก้ไขปัญหานี้ด้วยการ หลอมโลหะ  ผลคือมันกับมาเป็นโลหะแปลกๆเหมือนเดิม  ผู้คนจึงตั้งชื่อชื่อต่างๆให้กับโลหะแปลกๆนี้  ...โลหะติดเชื้อ...

จนกลายเป็นว่า โลหะติดเชื้อนี้ก็ถูกทิ้งไปตามที่ต่างๆ แต่ส่วนมากจะไปจบที่สถานที่ทิ้งขยะ 

และที่สำคัญ เรื่องนี้มีแค่บางกลุ่มเท่านั้นที่พยายามศึกษาเรื่องนี้  คงเพราะต้นทุนที่สูงในการตรวจสอบในระดับเล็กกว่าอะตอม

จนกระทั่ง... 

ในวันหนึ่งมันได้ลุกลามสุู่...สิ่งที่มีชีวิต

...หายนะที่แท้จริงก็ได้ถือเกำเนิดขึ้น.

_____________________________

สัญลักษณ์ ที่ใช้

... ; "..."   =  ชื่อ ; "บทพูด"   

*...*      =   แสดงอากัปกิริยา  การกระทำต่างๆ และเสียงเอฟเฟคบางอย่าง   

เช่น  *รู้สึกดีใจ*  *ทำหน้าสิ้นหวัง*  *ตู้ม!!!*  *อะ อ้ากกก*  *เฮื้อกก!* 

ตย.  พระเอก ; "นี่ชั้นอยู่ที่ไหน?!"  *หันซ้ายขวา*

...     =  (ไมมีสัญลักษณ์)คำอธิบายของตัวละคร และคำอธิบายต่างๆนาๆ

เช่น  พระเอกยังคงรู้สึกสับสนแม้ว่าจะเดินไปมารอบๆ คำอธิบายต่างๆ (ไม่มีสัญลักษณ์) ใช้อธิบายเรื่องทั้งหมด เช่น  รอบไปนี้มีสิ่งที่ไม่รู้จักเต็มไปหมด   มีสิ่งหนึ่งสดุดสายตาพระเอก  รอบๆนี่เต็นไปด้วยสิ่งที่ไม่รู้จัก

ตย.  พระเอก ; ปวดหัวชะมัดเลย?!  *ฮึก!*   

"ลุกขึ้นจากเตียง และเดินโซเซไปที่ประตู"

ตย. พระเอก ; "จะต้องหาทางออกจากห้องนี้ก่อน..." *เหลียวมองด้านข้าง*

มีปุมกดบางอย่างอยู่ข้างประตูเหล็ก พระเอกคิดจะลองกดดู

*ปึก!*  พระเอกกดปุ่มนั้นด้วยความหวังที่จะออกไป

*ฟูมม...* เสียงประตูเหล็กที่ดูล่ำสมัยได้เปิดออก

ข้างหลังประตูดูเหมือนจะไม่ต่างกับหน้าประตู มันดูไฮเทคโนโลยี ทางเดิน สิ่งของ แต่ทว่า... มันกลับดูเก่าทรุดโทรม