ในหลวงของเรา..มหากษัตริย์ยอดกตัญญู

เนื้อเรื่อง

ในหลวงของเรา...มหากษัตริย์ยอดกตัญญู

โดย พ.อ. (พิเศษ) ศรีโยธิน

ลูกๆ ทุกคน...ก็ได้รู้กันว่า ความหวังของแม่ ที่มีต่อลูก 3 หวังคือ

                                  ยามแก่เฒ่า                    หวังเจ้า                    เฝ้ารับใช้

                             ยามป่วยไข้                        หวังเจ้า                    เฝ้ารักษา

                             เมื่อถึงยาม                         ต้องตาย                   วายชีวา

                             หวังลูกช่วย                        ปิดตา                       เมื่อสิ้นใจ

         ในหลวงของเรา...ในหลวง... นอกจากจะเป็นยอดกษัตริย์ของโลก...เป็น   THE  KING  OF KINGS

แล้วในหลวงของเรา ยังเป็นกษัตริย์ยอดกตัญญูด้วย ความหวังของแม่ทั้ง 3 หวัง ในหลวงปฏิบัติได้ครบถ้วน...สมบูรณ์ เป็นตัวอย่างให้ดีแก่พวกเรา

         หวังที่ 1. ยามแก่เฒ่าหวังเจ้าเฝ้ารับใช้  ใครเคยเห็นภาพที่ สมเด็จย่าเสด็จไปในที่ต่างๆ แล้วมีในหลวง ประครองเดินไปตลอดไปไหนมีคนเยอะแยะ มีทหารมีองครักษ์ มีพยาบาล ที่คอยระครองสมเด็จย่าอยู่แล้ว แต่ในหลวงบอกว่า

                                  “ไม่ต้อง คนนี้ เป็นแม่เรา เราประครองเอง”

         ตอนเล็กแม่ประครองเรา สอนเราเดิน หัดให้เราเดิน เพราะฉะนั้น ตอนนี้แม่แก่แล้ว เราต้องประครองแม่เดิน  เพื่อเทิดพระคุณท่าน ไม่ต้องอายใคร เป็นภาพที่ประทับใจมาก เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ท่านกตัญญูต่อแม่ ประครองแม่เดิน ประชาชนที่มาเฝ้ารับเสด็จ

ยกมือขึ้นสาธุ แซ่ซ้อนสรรเสริญ “กษัตริย์ยอดกตัญญู” ในหลวงเดินประครองแม่ คนเห็นแล้ว เขาประทับใจ ถ่ายรูป เอามาทำปฏิทิน เอาไปติดไว้ที่บ้าน เพื่อแสดงความเคารพ กราบไหว้

         ลองหันมาดูพวกเรา ส่วนใหญ่ เวลาออกไปไหน แต่ตัวโก้ แต่เวลาเดินไม่มีใครประครองแม่ กลัวไม่หล่อกลัวไม่สวย ข้าราชกาลแต่ตัวแบบเต็มยศ ติดเหรียญตรา เหรียญกล้าหาญเต็มหน้าอกแต่เวลาเดินไม่กล้าประครองแม่ ไม่กล้าทำ  อาย เวลาทำดีไม่กล้าทำ อาย เวลาทำชั่วกล้า ไม่อาย ใครเห็นภาพที่ไหน กรุณาซื้อใส่กรอบ แล้วเอาไปแขวนที่บ้าน เอาไว้สอนลูก

         ก่อนสมเด็จย่าจะสิ้นพระชนม์ปีเศษ ในหลวงเสด็จจากวังสวนจิตรไปวังสระปทุมตอนเย็นทุกวัน เสด็จไปกินข้าวเมื่อเย็น กับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน มีใครบ้างที่อยู่คนละบ้านกับแม่ สัปดาห์ละ 5 วัน หายาก ในหลวงมีโครงการเป็นร้อยเป็นพันโครงการ มีเวลาไปกินข้าวกับแม่ สัปดาห์ละ 5 วัน พวกเรา ซี7ซี8ซี9 ร้อยเอก พลตรี อธิบดี ปลัดกระทรวง ไม่เคยไปกินข้าวกับแม่บอกว่างานยุ่ง พ่อแม่พอแก่แล้ว ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง ฝนตก น้ำเซาะอีกไม่นานก็โค่น พอถึงวันนั้น เราก็ไม่มีแม่ให้กราบไหว้ ในหลวงจึงตรัสสินพระทัย ไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน เมื่อตอนที่สมเด็จย่าอายุ 93 สัปดาห์นึงมี 7 วัน ในหลวงไปกินข้าวกับแม่ 5 วัน อีก 2วัน ไปไหน ในหลวงถือศีล 8 วันพระ ถือศีล 8 ต้องอดข้าวมื้อเย็นอีกวันนึง อาจกินข้าวกับพระราชินี กับคนใกล้ชิด ให้แม่ เห็นภาพชัดแล้วใช่ไหม…?

         ทุกครั้งที่ในหลวงไปหาสมเด็จย่า ในหลวงต้องเข้าไปกราบ ที่ตัก..แล้วสมเด็จย่าก็จะดึงตัวในหลวงเข้ามากอด เสร็จก็หอมแก้ม ตอนสมเด็จย่าหอมแก้มในหลวง แก้มในหลวงคงไม่หอมเท่าไหร่เพราะไม่ได้ใส่น้ำหอม แต่ทำไม สมเด็จย่าหอมแล้วชื่นใจ เพราะท่านได้กลิ่นหอมจากหัวใจในหลวง หอมกลิ่นกตัญญู ไม่นึกเลยว่าลูกคนนี้ จะกตัญญูขนาดนี้ จะรักแม่ขนาดนี้ ตัวแม่เองคือ สมเด็จย่าไม่ได้เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นคนธรรมดา สามัญชน เป็นเด็กหญิงสังวาล เกิดหลังวังอนงค์ เหมือนเด็กหญิงทั่วไป ในหลวงเกิดมาเป็นพระองค์เจ้า เป็นลูกเจ้าฟ้า ปัจจุบันเป็นกษัตริย์ เป็นพระเจ้าแผ่นดินอยู่เหนือหัว แต่ในหลวง ที่เป็นพระเจ้าแผ่นดิน ก้มลงกราบคนธรรมดา ที่เป็นแม่ หัวใจลูกที่เคารพแม่กตัญญูกับแม่อย่างนี้หาไม่ได้อีกแล้ว คนบางคนพอเป็นใหญ่เป็นโต ไม่กล้าไหว้แม่ เพราะแม่มาจากเบื้อต่ำ เป็นชาวนา เป็นลูกจ้าง ไม่เคารพแม่ ดูถูกแม่ แต่นี่ในหลวง เทิดแม่ไว้เหนือหลวง นี่แหละความหอม

         นี่คือเหตุที่สมเด็จย่า หอมแก้มในหลวงทุกครั้ง ท่านหอมความดี หอมคุณธรรม หอมกตัญญู ของในหลวง หอมแก้มเสร็จแล้ว ก็ร่วมโต๊ะเสวย ตอนกินข้าวนี่ ปกติ แค่เห็นลูกมาเยี่ยม ก็ชื่นใจแล้ว นี่ลูกมากินข้าวด้วย ยิ่งปลื้มใจ

         แม่ทั้งหลาย ลองคิดดูซิ อะไรอร่อยๆ ในหลวงจะตักใส่ช้อนแม่ อันนี้อร่อย แม่ลองทาน รู้ว่าแม่ชอบทานผัก หยิบผักมาม้วนๆ ไส่ช้อนแม่ เอ้าแม่ท่านซะ ของที่แม่ชอบ กินข้าวเสร็จแล้ว ก็มานั่งคุยกับแม่ ในหลวงดำรัสกับแม่ว่าไงทราบไหม..?

         ตอนในหลวงเด็กๆ แม่เคยสอนอะไรที่สำคัญ “อยากฟังแม่สอนอีก” เป็นอย่างไรบ้าง เป็นกษัตริย์ครองประเทศอยากฟังแม่สอนอีก พวกเราเป็นอย่างไร เราคิดว่าเรารู้มาก เราเรียนสูง เรามีปริญญา แม่จบ ป.4 เวลาแม่สอน ตะคอกแม่ ตวาดแม่ กระทืบเท่าใส่แม่ เบื่อจะตายแล้วรำคาญ เมื่อไหร่จะหยุดซะที เราเหยียบย่ำหัวใจแม่

         พอสมเด็จย่าสอน ในหลวงจะเอากระดาษมาจด มีอยู่เรื่องหนึ่ง ที่จำได้แม่น สมเด็จย่า เล่าว่า ตอนเรียนหนังสือที่ swiss ในหลวงยังเล็กอยู่ เข้ามาบอกว่าอยากได้จักรยาน เพื่อนเขามีจักรยานกัน แม่บอกว่า “ลูกอยากได้ก็เก็บสตางค์ที่แม่ให้ไปกินที่โรงเรียนไว้ซิ” เก็บมาหยอดกระปุก วันละเหรียญ พอได้มากพอก็เอาไปซื้อจักรยาน นี่คือสิ่งที่แม่สอน แม่สอนอะไร ทราบไหม? ถ้าเป็นพ่อแม่ บางคน พอลูกขอ รีบกดปุ่มATM ให้เลย ประเคนให้เลย ลูกก็ฟุ่มเฟือย เหลิง และหลงตัวเอง พอโตขึ้น ขับรถเบนซ์ชนตำรวจ ยิงตำรวจก็ได้ เพราะหลงตัวเอง พ่อตนใหญ่เห็นไหม  ตามใจ เทิดทูนจนเสียคน

         แต่สมเด็จเป็นยอดคุณแม่ สร้างคุณธรรมให้แต่ลูก ลูกอยากได้ ลูกต้องเก็บสตางค์ที่แม่ให้ ไปหยอดกระปุก แม่สอนลูก 2 เรื่อง คือให้ประหยัด ให้ยืนอยู่บนขาของตัวเอง

         “ความประหยัดเป็นสมบัติของเศรษฐี”

         หวังที่ 2 ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา ดูว่าในหลวง ทำกับแม่ยังไง สมเด็จย่าประชวรอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช ในหลวงไปเยี่ยม ตอน ตี 1 ตี 2 ตี 4 ถึงจะกลับ ไปเฝ้าแม่วันละหลายชั่วโมง แม่พอเห็นลูกแม่มาเยี่ยมก็หายป่วยไปครึ่งแล้ว กลางคืนในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่า คืนละหลายชั่วโมง ลองหันมาดูตัวเองสิ ตอนพ่อแม่ป่วย โผล่หน้าเข้าไปดูหน่อยนึง ถามว่า อาการเป็นไง พ่อแม่ยังไม่ทันตอบ ฉันมีธุระงานยุ่งต้องไปและ ในหลวงเสด็จไปประทับกับแม่ ตอนแม่ป่วยไปทุกวัน คราวหนึ่งที่ในหลวงป่วย สมเด็จย่าก็ป่วย ไปอยู่ศิริราชด้วยกันอยู่คนละมุมตึก ตอนเช้า ในหลวงเปิดประตู แอ๊ด ออกมา พยาบาลกำลังเข็นรถสมเด็จย่าออกมารับลผ่านหน้าห้องพอดี ในหลวงพอเห็นแม่ รีบออกมาแย่พยาบาลเข็นรถ มหาดเล็กกราบทูลว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องเข็น มีพยาบาลเข็นให้อยู่แล้ว ในหลวงมีรับสั่งว่า แม่ของเรา ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น เราเข็นเองได้

         นี่ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน เป็นกษัตริย์ ยังมาเดินเข็นรถให้แม่ ยังมาป้อนข้าว ป้อนน้ำให้แม่ ป้อนยาให้แม่ ให้ความอบอุ่นแก่แม่ เลี้ยงหัวใจแม่ ยอดเยี่ยมจริงๆ เห็นภาพนี้แล้วซาบซึ้ง

         หวังที่3 เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา หลังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ วันนั้น ในหลวงเฝ้าสมเด็จย่า อยู่จนถึงตี 4 ตี 5 เฝ้าแม่อยู่ทั้งคืนจับมือแม่ ปรนนิบัติแม่ จนกระทั่งแม่หลับ จึงเสด็จกลับ พอไปถึงวัง เขาโทรศัพท์มาแจ้งว่า สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์ ในหลวงรีบเสด็จกลับไปศิริราช เห็นสมเด็จย่านอนหลับอยู่บนเตียง

         หลวงตรงเข้าไป คุกเข่า กราบลงที่หน้าอกแม่ พระพักตร์ในหลวงตรงกับหัวใจแม่ “ขอหอมหัวใจแม่ เป็นครั้งสุดท้าย” ซบหน้านิ่ง อยู่นาน แล้วค่อยๆ เงยพระพักตร์ขึ้นน้ำพระเนตรไหลนอง

         ต่อไปนี้ จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว เอามือ กุมมือแม่ไว้ มือนิ่มๆ ที่ไกลเปลนี้แหละที่ปั้นลูก จนได้เป็นกษัตริย์ เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง ชีวิตลูก แม่ปั้น

         มองเห็นหวีปักอยู่อยู่ที่ผมแม่ในหลวงจับหวี ค่อยๆ หวีผมให้แม่ หวี หวี หวี หวี ให้แม่สวยที่สุด แต่ตัวให้แม่ ให้แม่สวยที่สุด ในวันสุดท้ายของแม่

เป็นภาพที่ประทับใจที่สุด เป็นสุดยอดของลูกกตัญญูที่เปรียบไม่ได้อีกแล้ว