ความกลับมาของซาตาน

“ความมืด ที่เต็มไปด้วยนรกสินะแต่ยังไงช่างเถอะ ..ข้าเป็นคนตายไปแล้วนิหน่าสีดำช่างมืดมัวชะเหลือเกินนะหือ”


เด็กชายคนผมสีดำดวงตาสีฟ้าอ่อนออกสีน้ำเงินทะเลได้นอนอยู่ตรงจุดที่ไหนชะแห่งที่ไม่ใช้บนโลกของมนุษย์แต่เต็มไปด้วยขนนกตกลงมาจากบนนรกและมีแต่ดอกไม้สีแดงออกเลือดเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นฝในตัวเองจึงได้มีแต่คำอธิบฐานออกไปว่า


“ถ้าหากปีศาจมีอยู่จริงล่ะก็ข้าขอร้องล่ะข้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อด้วยความแค้นของข้า..เพราะฉะนั้นถ้าหากเจ้ามีอยู่จริงได้โปรดเอาส่วนหนึ่งร่างกายของข้าแรกชีวิตไปเลยก็ได้”

เด็กชายผมหนุ่มสีดำดวงตาสีฟ้าอ่อนได้จ้องมองข้างบนด้วยความแค้นภายในตัวเองที่อยากจะแค้นท่านพ่อแค้นท่านแม่ที่มาทำอะไรกับน้องชายที่ตายไปจึงได้ตราประทับสัญญากับปีศาจด้วยแลกเปลี่ยนชีวิตตนเองให้กลายเป็นปีศาจ


“ข้าหากเจ้าต้องการสิ่งนั้นข้าก็จะยอมไว้ชีวิตของเจ้าและเจ้าได้ทำตามสัญญาแล้วข้าก็ยอมยินดีที่จะช่วยเหลือเจ้าและความแค้นภายในใจของเจ้าด้วยแลกชีวืตก็ตามปีศาจจะไม่ลืมคำพูดติดปากของเจ้า....เจ้าจะยอมรับในสิ่งตัวตนที่ข้าเป็นปีศาจเทวดาได้หรึไม่”



ปีศาจตนนี้ไม่มีทั้งร่างไม่มีทั้งหัวใจของตนเองมีแต่ปีกและขนนกเท่านั้นที่พอจะได้เห็นตัวตนของปีศาจร้ายตนนั้นที่เค้ากำลังตราประทับกับปีศาจในฝูงนรกเด็กชายผมสีดำดวงตาสีฟ้าออกทะเลได้ยิ้มแฉ่งและหัวเราะไปด้วยความเสียงดังจากในที่ฝูงนรกนี้ยินดีที่จะสีญาณกับปีศาลตนนั้น

“ถ้านั้นเจ้าคงจะยอมรับในสิ่งที่ตัวเองอยากจะเป็นแล้วสินะเช้าในวันรุ่งขึ้นเจ้าก็จะตื่นขึ้นมาเหมือนดั่งกับเป็นคนล่ะคนข้าจะยอมรับในสิ่งที่มีต่อเจ้านายยิ่งนัก”

ปีศาจได้หัวเราะจะในที่ฝูงเต็มไปด้วยนรกสีดำไม่มีใครเหลือนอกจะชายผู้นั้นที่กำลังนอนใกล้ๆตายจากไปบนโลกแต่กลับมีความแค้นส่วนตัวสูงจึงทำให้ปีศาจตนนี้ได้ยิ้มและถูกใจคำพูดของเด็กชายผมสีดำทันที