ระหว่างทาง

ข้อมูลเบื้องต้น

 ระหว่างทางเดินกลับบ้าน 
ฉันก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึง นอนคว่ำหน้าอยู่
" ช่วยด้วยยยยย ช่วยด้วยยค่ะะะ มีคนบาดเจ็บอยู่ตรงนี้ค้ะะะะ" ฉันตะโกนออกไปแบบนั้น แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงฉันเลย เพราะเสียงของร้านอาหารข้างๆกลบเสียงของฉัน
" คุณจะตะโกนทำไม ? ใครบาดเจ็บหรอครับ ? O_o "
ผู้ชายคนที่นอนคว่ำหน้าอยู่ลุกขึ้นมาถามฉันอย่างงงๆ แต่ที่แน่ๆ ฉันงงกว่า !! ทำไมเขาไม่ได้บาดเจ็บเลยล่ะ
" อ่าว ก็ฉันเห็นว่าคุณนอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้นแบบนี้ฉันก็คิดว่าคุณบาดเจ็บหรือถูกใครทำร้าย "
"เปล่า เมื่อคืนผมเมามาก กลับบ้านไม่ไหว เลยมานอนอยู่ตรงนี้ "
" ฮ๊าาา เมามาก กลับบ้านไม่ไหว เลยมานอนตรงนี้ คุณคิดได้ยังไง "
" ...... "
"เอาหละ ฉันไม่ยุ่งกับคุณแล้ว ฉันกลับบ้านล่ะ "
" เดี๋ยว เธอชื่ออะไร "
" นายจะรู้ไปทำไม "
" ก็เผื่อว่าฉันจะตอบแทนบุญคุณที่เธอช่วยฉันไง "
" ฉัน ? ฉันช่วยอะไรนาย ? "
" ก็ช่วยปลุกให้ผมตื่น "
นายคนนี้ท่าทางจนเพี้ยนนะ ว่ามั้ย ? แค่ฉันตะโกน หาว่าช่วยปลุกให้ตื่น   - - ฉันไม่อยากบอกชื่อกับเขาเลย เพราะชื่อฉันมัน ...มัน...คือ...
" เน่า ฉันชื่อเน่า " ฉันบอกไปแล้วววววววว T^T
" 555 เธอชื่อ เน่า นี้ชื่อคนเหรอเนี่ย ? "
" ไม่ต้องมาขำ ฉันไปล่ะ "
" เดี๋ยวผมไปส่ง "
"..... "
ฉันยอมให้เขามาส่งถึงบ้านเพราะไม่อยากให้เขาคิดว่ายังติดหนี้บุญคุณฉันอยู่ จะได้เลิกแล้วต่อกัน
" กลับมาแล้วค่ะแม่ ~ "
" อ้าว กลับมาพอดี มาทานอาหารเย็นกันก่อนสิลูก "
" เดี๋ยวเน่าขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ "
" จ้า ลงมาเร็วๆด้วยล่ะ "
พอขึ้นมาบนห้อง ฉันก็มานั่งคิดว่าทำไมนายคนนั้นถึงคิดว่าฉันช่วยเขา แต่เอาเถอะ ฉันจะไม่มานั่งคิดเรื่องนี้อีกแล้ว แต่......
หน้านายนั้นคุ้นๆนะ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน
เช้า...
" ไปก่อนนะค่ะแม่ "
" จ้า เดินดีๆล่ะ "
"ค้า"
พอมาถึงโรงเรียนเพื่อนรักของฉันก็เข้ามาทักเสียงแสบหูเลย =='
" อ้าววววววว แก มาแล้วหรอ ฉันมีอะไรจะให้ดู "
ฉันรู้เลยว่าคืออะไร มันคือของที่ยัยนี้ซื้อมาอวดไงล่ะ
" นาฬิกาใหม่ของฉันเองงงงงงง สวยมั้ยย ? ^^ "
" ก็สวยดี "
เพื่อนฉันชื่อ ป่าน ( ชื่อดีกว่าฉันเยอะ T^T ) เป็นคนขี้อวดมากที่สุดในสามโลกกกกกกกก ซื้ออะไรมาก็ต้องมาอวดฉันเป็นคนแรกทุกที - -
พักกลางวัน...
" ฉันไปซื้อข้าวก่อนนะ "
" จ้า~ " ป่าน
ฉันเดินไปซื้อาหารตามปกติแล้วฉันก็บังเอิญเจอนายคนนั้น คนเมื่อวานนนน o_O เขามาได้ยังไง มาทำอะไรที่นี่ เอ๊ะ ! เขาใส่ชุดนักเรียนนี่นา มิน่าล่ะ ทำไมหน้าคุ้นๆ
" ว่าไงจ้ะ เน่า ? ^^ "
เขาเดินมาทักฉัน ทำให้ฉันหลุดออกจากห้วงความคิดทันที
" นาย นายเป็นเด็กโรงเรียนนี้หรอ ? "
"ใช่ แนะนำตัวหน่อยนะ ฉันชื่อ ลีย์ "
" ฉันไม่ได้ถาม "
"แต่ฉันอยากบอกนี่นา "


" นี่ยัยเน่า เธอจะไปไหน มาคุยกันก่อนสิ "
ฉันไม่ฟังเสียงของเขาที่ตะโกนตามหลัง เอาแต่จ้ำๆๆๆ เดินไปซื้อข้าว
ระหว่างทางกลับบ้าน ฉัน ฉันนนน เจอเขาอีกแล้ว เขามาดักรอฉันที่หน้าประตูโีรงเรียน บอกจะไปส่ง
" ไม่ต้องไปส่งหรอก เราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย "
" ฉันอยากเป็นแฟนกันเธอ "
" ว่าไง ว่าไงนะ !! เพิ่งจะเจอกันเมื่อวาน จะมาขอเป็นแฟน "
" เปล่าหรอก ฉันแอบมองเธอมานานแล้ว ที่เมื่อวานฉันเมา เพราะเธอไปสนิทกับผู้ชายคนอื่น "
" เพื่อนฉันเอง " ฉันเริ่มเห็นแววตาของเขาจากที่เศร้าอยู่เมื่อกี้ กลับร่าเริงขึ้นมาทันทีที่ฉันบอกว่าเป็นเพื่อน
"จริงเหรอ >< "
"อื้ม "
เขาไปส่งฉันที่บ้านอีก และระหว่างทางกลับบ้าน เขาก็ชวนฉันคุย
" เธอนี่น่ารักเนอะ ^^"
" อย่ามาทำเป็นชม ที่ฉันให้นายมาส่งเพราะมานายขอร้องหรอกนะ "
"จ้าๆๆ รู้แล้วน่า "
"ถึงบ้านแล้ว "
"บ๊ายบายน้า พรุ้งนี้จะมาส่งใหม่ ^^"
"ไม่เป็นไร "
" นะๆๆๆๆ "
" - - ก็ได้ๆ"
ไม่รู้ฉันเป็นอะไร เจอผู้ชายขี้ออ้นทีไร ต้องยอมทุกที ฉันว่าอีตาลีย์นี่ก็น่ารักดีนะ >< บ้าๆๆๆๆๆ ฉันเพิ่งเจอเขา อย่าเพิ่งคิดไปไกลสิ = ='


วันนี้วันหยุด ฉันจะออกไปเกมส์เซ็นเตอร์ซะหน่อย ไม่ได้ไปมานาน ฉันอยากไปเล่นรถบั้มของโปรด ><
ระหว่างที่ฉันจะเดินเข้าไปในเกมส์เซ็นเตอร์
" เน่าาาา "
"นายอีกแล้ว ==' "
"^^"
"..."
"จะมาเล่นอะไรเหรอ "
"นายอยากรู้ไปทำไม "
" ก็ฉันจะได้รู้ไงว่าเธอชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เวลาเป็นแฟนกันจะได้เอาใจถูก "
-///- แอบเขิน เขาชอบฉันจริงๆเหรอเนี่ย
"บ้าา -///- "
" มีเขินนนน 555 "
" เขินอะไรของนาย !! "
" อ๊ะๆ ไม่เขินก็ไม่เขิน ฉันไปเล่นด้วยนะ เธอเล่นอะไรฉันเล่นได้หมด "
"ตามมา "
จากนนั้นฉันก็พาเขาเล่นทุกอย่างในเกมส์เซ็นเตอร์ พอกลับมาบ้าน ฉันรู้สึกว่าฉันเริ่มชอบเขามากขึ้น เพราะฉันชอบผู้ชายขี้ออ้น ปากหวาน
~ จะกอดเธอไปจนเช้า ... ~
เสียงริงโทนดังขึ้น ฉันรีบกดรับสาย ( เบอร์แปลก )
" ฮัลโหล "
( ว่าไงเน่า คิดถึงงงง )
" จ้ะๆ "
( ทำอะไรอยู่เหรอ )
ฉันจะบอกยังไงดี ฉันก็กำลังคิดถึงเขาอยู่
" จะไปอาบน้ำ แค่นี้นะ "
ฉันกดตัดสาย แล้วปิดเครื่องไปเลย -///- ด้วยความอายนั้นเอง

เช้า~
วันนี้ก็เป็นวันหยุดอีกวัน ฉันอยู่บ้านดูทีวี แล้วก็ไปฟิตเนส
@ฟิตเนส
ขณะที่ฉันกำลังวิ่งบนลู่อยู่นั้น ก็เหลือบไปเห็น >>= =
ลีย์ !! ทำไมฉันถึงเจอเขาบ่อยขนาดนี้นะ (โชคชะตาฟ้าขิลิตร มั้ง ) ด้วยความที่กำลังคิดว่าทำไมเจอกันบ่อย เขาก็มาทักฉันอีกตามเคย
" อ้าว มาฟิตเนสด้วยเหรอ "
"ไม่มาจะเห็นมั้ย "
"วันนี้ดุจัง ( _ _ )"
"ไม่ใช่หมานะเฟ้ยยย "
"ทำไมจะไม่ใช่ หมาน่ารักของเค้าไง ~ "
-///- แอบเขินอีกแล้วววว~
" บ้าาา ใครคือเค้า อย่ามามั่ว "
" เค้า = ลีย์ ส่วน ตัวเอง = เน่า ไง ^^ "
" นายนี่จริงๆเลย บ้าชะมัด ! "
" ถึงบ้าแต่ก็บ้ารักเน่าน้าาา ~"
ทำไมเขาถึงชอบหยอดคำน่ารักๆมาด้วยเนี่ย มันทำให้ฉันหวั่นไหวนะรู้มั้ย ?!
" นายมาที่นี่บ่อยหรือเปล่า ? "
"ก็ไม่บ่อยหรอก ทำไมเหรอ "
" เปล่า ฉันมาทุกอาทิตย์ ไม่เคยเห็นนายเลย "
"^^ "
หลังจากนั้นฉันก็กลับบ้านด้วยความเหนื่อยออ่น แล้วกินข้าว อาบน้ำ นอนทันที

!!!!
เมื่อคืน !!! ฉันฝันถึงเขา ฝันว่าเขามาขอเป็นแฟนแล้วฉันก็รับด้วยล้ะ !! ใจจริงก็อยากจะรับเป็นแฟนตั้งแต่วันนั้นแล้วนะ แต่ ไม่กล้า =='
@school
ฉันมาเรียนในสภาพที่โทรมมากก !! เนื่องจากเมื่อวานไปฟิตเนสมาไง เหนื่อยมายันวันนี้ =='
พอเลิกเรียนเสร็จก่อนกลับบ้านแม่โทรมาบอกว่า ให้ซื้อกับข้าวมาด้วย ฉันก็เลยต้องแวะไปตลาดก่อน
ฉันเดินดูของและเลือกซื้อกับข้าวในร้านที่คิดว่าอร่อย ฉันเดินมองแต่ร้านขายอาหาร จนไม่ได้ดู
โครม~!!!
ฉันเดินชนใครกันเนี่ย กับข้าวตกหล่นหมดเลย ซวยจริงๆ !! ( ._. )
ฉันเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับนายลีย์คนนี้อีกแล้ววววว
" เน่า ๆ เป็นอะไรมั้ย ? "
" ไม่เป็นไร แต่กับข้าวเนี่ยสิ แม่ฉันให้ซื้อไปนะ "
" เดี๋ยวฉันซื้อให้ใหม่ "
" หา ?! "
" ไม่ต้องหา ฉันซื้อเอง ^^ "
จากนั้นเราก็เดินซื้อกับข้าวกันจนครบทุกอย่างแล้ว ก็เดินกลับบ้าน ตอนเดินกลับบ้านนั้น ฝนดันตกลงมาอย่างหนัก และทางกลับบ้านของฉันก็ไม่มีที่ให้หลบซะด้วย ลีย์ก็เลยใช้กระเป๋าหนังสือของเขากันฝนให้ฉันและตัวเขาด้วย ที่ไม่ใช้กระเป๋าฉันเพราะของฉันเป็นกระเป๋าผ้า ตอนนี้ตัวเราสองคนจะติดกันอยู่แล้ว ใกล้จนจะไม่ต้องเอื้อมเลย เพราะกระเรียนของโรงเรียนเรามันค่อนข้างเล็ก
ฉันเดินไปสะดุดก้อนหิน ฉันเซไปเซมาจนทำให้ฉันและเขาล้มลง ตอนนี้ ตัวของฉันคร่อมตัวของลีย์อยู่ U^U
เราสองคนค้างอยู่อย่างนั้นสักพักแล้วลีย์ก็เป็นฝ่ายลุกขึ้นพยุงฉันขึ้นมา เราสองคนไม่มองหน้ากันอีกตลอดทางจนถึงบ้านฉัน
" ขอบใจนะที่มาส่ง "
" อะ อื้ม ๆ "
จากนั้นฉันก็ไปอาบน้ำ ทำการบ้าน ตอนทำการบ้าน ฉันก็ได้ยินเสียงข้อความเข้า ก็เลยเปิดอ่านดู
' ขอโทษนะ จากลีย์ '
ที่จริงฉันต่างหากที่ต้องไปขอโทษเขา เพราะฉันทำให้เขาล้มลงไป ทำไมเขาเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆเลยนะ
ตอนเช้า ฉันกำลังจะออกจากบ้าน ก็เห็นลีย์ยืนอยู่หน้ารั้ว
" ทำไมนายมายืนอยู่ตรงนี้ "
" ก็ฉันมารับเธอไปโรงเรียนด้วยกัน ^^ "
"ขอบใจ "
และทุกๆวันก็เป็นแบบนี้ เขาคอยมารับมาส่งฉันที่บ้านทุกวัน จนแม่ถาม
" ผู้ชายคนนนั้นเป็นแฟนเน่าเหรอ "
"เปล่าค่ะ -///- " ถามอะไรแบบนี้ค่ะแม่ TT'
" ก็เห็นมารับมาส่งทุกวัน "
" เพื่อนกันค่ะ " ตอบเสร็จฉันก็วิ่งขึ้นห้องมาเลย
ตอนเช้าลีย์มารับฉัน พอตกเย็นเขาก็มาส่งฉัน แล้วระหว่างทาง...
" นี่นาย เราแวะไปทุ่งดอกไม้กันมั้ย อยู่ใกล้ๆนี้เอง "
" ไปสิๆ ^^ "
@ ทุ่งดอกไม้
" นายรู้มั้ย ที่นายมาส่งมารับฉันทุกวัน แม่ฉันถามว่า เป็นแฟนกันเหรอ "
"แล้วเธอตอบว่าไง "
" เปล่า เป็นเพื่อน "
" งั้นกลับบ้านไปบอกแม่ใหม่เลยนะ "
"อะไร ? "
"เป็นแฟนกันนะ "
"...."
"นะๆ ฉันชอบเธอมานานแล้ว "
" ก็ได้ มั้ง "
" เย้~เย่~ "
เมื่อฉันตอบตกลง เขาก็ร้องดีใจเหมือนเด็ก เขาน่ารักนะว่ามั้ย-//-
จากนั้นเขาก็อุ้มฉันโยนขึ้นไปบนฟ้าอย่างที่ฉันไม่เคยทำมาก่อน


                             ~The End~
-