รับวิจารณ์นิยาย ฉบับเพียงพอ

ลำดับตอนที่ #6 : [send]Dangerous Girl

เรื่อง :: Dangerous Girl

ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: นางเอกเป็นคนที่มีพรสวรรค์ในการชกต่อยแต่ไม่ยอมแสดงตัวออกมา พระเอกเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียน พอเจอนางเอกก็รู้สึกว่านางเอกไม่เหมือนใครก็เลยชอบนางเอก คือพล๊อตแบบนี้เค้าเจอมาเยอะแล้วอ่ะจ่ะ เค้าอ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึกแปลกใหม่อะไร เพราะหลายที่คนที่พล๊อตแบบนี้เหมือนกัน พระเอกเป็นหนุ่มฮอตแล้วมารักนางเอกที่มีตัวอิจฉาเกลียดมากมาย แต่ก็ถือว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สนุกเรื่องนึงเลยทีเดียวนะจะ

ธีมหลักของเรื่อง :: ไนท์แมย้ายจากโรงเรียนเก่าเพราะมีเรื่องทะเลาะวิวาท หลังจากนั้นก็มาเจอพระเอกซึ่มเป็นคนเย็นชา เป็นหนุ่มฮอต เป็นคนที่เก่งที่สุดในโรงเรียนไม่มีใครกล้ายโสธร(แหยม)55 ถ้าตะเองสนใจมุกแป้กๆแบบนี้ก็เข้าไปอ่านได้ในวิกฤตการณ์รักข้ามภพนะจ๊ะ(โปรโมทไม่เลิก) เบสเห็นว่าไนท์ไม่เหมือนใครเลยชอบ เค้าคิดว่าตะเองน่าจะแต่งที่แหวกแนวหรือให้หักมุมมากกว่านี้อ่ะจ่ะ คือไงดีล่ะ เค้าอ่านคือเค้าก็พอจะเลาๆโครงเรื่องได้อ่ะจ่ะ ไม่ใช่ว่าเค้ามั่นใจนักหนาว่าเค้าแต่งนิยายดีอะไร แต่ที่เค้าวิจารณ์แบบนี้เค้าแค่อยากให้ตะเองมีลูกเล่นในนิยายเท่านั้นอ่ะจ่ะ

วิเคราะห์เนื้อเรื่อง :: อันนี้มันคงเป็นความคิดส่วนตัวของเค้าเองมั้งที่เค้าไม่ค่อยชอบอ่านนิยายที่ใช้คำว่า กู มึง ติดๆกันแบบนี้อ่ะจ่ะ แต่ตะเองดำเนินเรื่องมาได้ดีจ่ะ เพียงแต่ขาดการเก็บรายละเอียดไปเล็กน้อยน่ะจ่ะ เพราะเค้ายังจินตนาการถึงหน้าตาของนางเอกไม่ออกเลย เค้าไม่ค่อยแน่ใจว่านางเอกเป็นคนที่มีบุคลิกยังไงกันแน่ อ่านแล้วยังอึนๆอยู่ ส่วนพระเอก ถ้าเป็นคนเย็นชาก็น่าจะให้ชากว่านี้น่ะจ่ะส่วนมากคนเย็นชามันจะไม่ค่อยยิ้มหรือพูดอะไรมากมาย แต่เวลาโกรธจะโกรธจนน่ากลัว(แนะเฉยๆจ้า)แล้วการบรรยายถึงการกระทำของตัวละครก็ยังไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่

การใช้ภาษา :: อย่างที่บอกตอนแรกว่าการใช้กูมึงเค้าไม่ค่อยชินในการอ่านเท่าไหร่และการใช้ติดๆกันมันดูแปลกๆยังไงก็ไม่รุ้อ่ะจ่ะสำหรับเค้า การใช้คำพูดซ้ำกันเกินไป ในกรณีที่ประโยคติดกันไป เช่น เค้าเรียกกันอย่างนั้น ไร้สาระ ตะเองใช้ติดกันบ่อยมากอ่ะจ่ะ ถ้าจะให้คำพูดว่าไร้สาระ เป็นเหมือนคำพูดที่ติดปากนางเอก ก็ไม่น่าจะใช้ถี่มากอ่ะจ่ะ เพราะเค้าอ่านผ่านมาสามสี่บรรทัดก็เจออีกแล้ว

การดำเนินเรื่อง :: ดำเนินได้ดีทีเดียวเลยแต่สิ่งที่เค้าอยากแนะก็มี เริ่มจาก

            บทนำ เค้าว่ามันยังดูขัดแย้งกันยังไงชอบกลคือถ้าเบสจริงแล้วจะมาวิ่งหนีทำไม แล้วไยมิไปสู้ตั้งแต่คราแรก เย้ย ติดจากวิกฤตการณ์รักข้ามภพเล็กน้อย

            ตอนที่1 เค้ายังไม่เข้าใจบรรยากาศของโรงเรียนเลยอ่ะจ่ะ มันไม่แจ่มแจ้งเท่าไหร่ ตัวตึกเป็นยังไงอะไรแบบนี้ เช่นอาคารสีดำถ้ามันเป็นเขตหวงห้ามก็น่าจะเป็นบรรยากาศที่ดูทะมึนๆหน่อย เป็นตึกที่มีต้นไม้ล้อมรอบเยอะๆจนเหมือนตึกผีสิงอะไรทำนองนี้ดีกว่า มันจะได้เป็นบรรยากาศที่ไม่ค่อยมีใครอยากเข้าใกล้

            ตอนที่2 ไนท์แมบอกว่าไม่ค่อยชอบมีเรื่องกับใครเท่าไหร่ถ้าฝ่ายนั้นไม่มาหาเรื่องก่อน(อย่างที่คนเขียนบอก) แต่เค้าอ่านดูแล้วเหมือนกับไนท์แมเป็นคนอยากมีเรื่องตลอดเวลาอ่ะจ่ะ เช่น ตอนที่โซดาน้ำตาลทักว่า สวัสดีจ่ะ เธอชื่อไนท์แมใช่ไหม คนเขาทักด้วยความเป็นมิตร แต่ไนท์แมกลับทำหน้าเบื่อๆแบบนั้น ถ้าคนที่ไม่อยากมีเรื่องจริงก็น่าจะยิ้มแย้มตอบกับอีกฝ่าย ไม่ใช่ทำหน้าเฉยชาขนาดนั้น

            ตอนที่7 จบง่ายไปไม๊จะ การต่อสู้ถ้าจะให้สนุกมันต้องมีหลายชอทจ่ะไม่ใช่แค่แปปๆก็จบ มันไม่น่าลุ้นเท่าไหร่เลยอ่ะ ส่วนเหตุผลของการยอมแพ้มันก็ดูง้ายง่าย

            นอกจากนั้นเค้าก็คิดว่าโอเคกับเนื้อเรื่องตะเองอ่ะจ่ะ  อ้อ อีกที่ก็คือตอนเจอเรย์ครั้งแรกน่ะจ่ สับสนตัวเองมากๆเวลาอ่านว่าเรย์โผล่มาจากไหน

เก็บรายระเอียดซักจิ๊ด :: ก็ไม่มีอะไรมากอ่ะจ่ะ เค้าคิดว่าอยากให้พล๊อตตะเองดูแปลกกว่านี้จะโอเคมาก แต่ว่าไม่ค่อยแปลกอ่ะจ่ะ แล้วการต่อสู้น่ะตะเองบรรยายได้ดีนะ แต่ควรบรรยายถึงบรรยากาศรอบๆไปด้วย แล้วบางทีบทสนทนาก็เยอะเกินไปทำให้จินตนาการไม่ทันว่าสถานการณ์ตอนนั้นเปลี่ยนฉากแล้วรึยัง

ความสมจริง :: ตะเองต้องเก็บรายละเอียดเกี่ยวกับฉากหน่อยน่ะจ่ะ ให้คนอ่านเค้านึกตามไปด้วย อย่ารีบร้อนแต่งเกินไป ให้มีการยืดเยื้อซักเล็กน้อยก็จะดีนะจะ เพราะเนื้อเรื่องของตะเองดูเร็วอ่ะจ่ะ

ระดับความชื่นชอบ :: อยู่ในเกณฑ์ดีจ่ะ เพราะอ่านบางทีอารมณ์มันค้าง แต่จู่ๆตะเองก็ตัดไปอีกฉากนึงเลย เค้าก็เลยงุ่นง่านอยู่หน่อยๆ แถมตะเองแต่งแต่ละบทนี่น้อยมากๆ บทนึงควร4หน้ากระดาษเอสี่ขึ้นไปนะจะ แต่ของตะเองน้อยสุดๆ เวลาอ่าน อารมณ์มันค้างตามไม่ทันเพราะมันไปอยุ่อีกบทซะแล้ว

ปล.คำวิจารณ์ของเค้าตะเองไม่ปลื้มเค้าก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะจะ ถึงแม้เค้าจะวิจารณ์งานตะเองเสร็จแล้ว ตะเองก็ยังมาเป็นเพื่อนคุยเพื่อนเล็กก่าเค้าได้ในมายไอดีนะจะ

ปล2.ว่างๆคิดอะไรไม่ออก วิกฤตการณ์รักข้ามภพเปิดรออยู่นะจ๊ะ55(ตบท้ายอย่างเริดอ่ะ)