คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 2/2
เย็นวันถัดมา ณ
คฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลเศวษภัคดี ได้มีโอกาสต้อนรับลูกหนี้รายสำคัญที่หมายมั่นไว้ตั้งนานแล้ว
พอสบโอกาสก็รีบฉวยเอาไว้ทันทีโดยที่ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดจากความตั้งใจของประมุขของคฤหาสน์หลังงามนี้เลย
“ยินดีต้อนรับครับคุณพิสิฐ” คุณวาธินกล่าวต้อนรับแขกคนสำคัญทันทีที่เปิดประตูรถลงมายืนอยู่ด้านหน้าคฤหาสน์หลังโต
“ครับคุณวาธิน คุณจันทร์นภา
วันนี้ผมและครอบครัวต้องขอรบกวนด้วยนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ
เชิญในบ้านก่อนดีกว่าครับ”
“ครับผม” เมื่อเข้ามาภายในห้องรับแขกครอบครัวโชคคาชัยก็พบกับทายาททั้งสองของคุณวาธินและคุณจันทร์นภานั่งรออยู่ที่โซฟารับแขกอยู่ก่อนแล้ว
“เชิญนั่งก่อนทุกคน ตายุ ตาธน
นี่คุณพิสิฐ คุณวารุณี หนูลดา แล้วก็หนูนดา ทำความรู้จักกันไว้นะลูก”
“ครับคุณพ่อ ผมธนงค์ครับ
ทายาทลำดับที่สองครับ เรียกพี่ธนก็ได้นะครับสองสาว”
“ค่ะ” สองสาวรับคำ
“ผมวายุครับ เชิญตามสบายครับ”
วายุแนะนำตัวสั้นๆด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับทำให้คุณวาธินต้องรีบเสริมขึ้นทันที
“ยังไงวันนี้ก็วันดีที่ตายุของผมกับหนูลดาจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้นนะครับเราปล่อยเด็กๆไปเดินเล่นกันก่อนดีกว่านะครับ
แล้วเราค่อยคุยกัน”
“ได้ครับผม ผมยังไงก็ได้ครับ”
คุณพิสิฐรับคำพร้อมแอบชำเลืองมองสลินลดา
“งั้นตายุ
ตาธนพาน้องๆออกไปเดินเล่นกันก่อนนะลูกพ่อกับแม่ขอคุยธุระกันก่อน”
“ได้ครับคุณพ่อ ไปกันครับพี่ยุ
สองสาว” ธนงค์เอ่ยชวนสองสาวทันที
เมื่อทั้งสี่ออกไปจากห้องรับแขกแล้วคุณวาธินก็เริ่มต้นการเจรจาทันที “อย่างที่ตกลงกันไว้นะครับคุณพิสิฐเมื่อหนูลดากับตายุแต่งงานกันแล้วผมจะถือว่าหนี้สินระหว่างเราจบกันไปนะครับ แต่มีข้อแม้ว่าห้ามหนูลดาหย่าขาดกับตายุเป็นเวลาสามปีก่อนจะหมดสัญญาผ่อนผัน แต่ถ้าหนูลดาต้องการหย่าขาดจากตายุก่อนสามปีคุณจะต้องจ่ายเงินให้ผมเพิ่มอีกเป็นจำนวน 20 ล้านบาท แต่ถ้าตายุเป็นฝ่ายอยากหย่าเองผมจะเป็นฝ่ายจ่ายเงินให้คุณจำนวนเท่ากันนะครับ”
“ครับผม
ยังไงผมก็ไม่มีทางเลือกอยู่ดี แล้วลูกชายของคุณจะยอมเหรอครับ เมื่อกี้เห็นทำหน้าเหมือนไม่เต็มใจเลยนะครับ”
“ใช่ค่ะ แล้วอย่างนี้จะไปรอดมั้ยคะ”
คุณวารุณีถามขึ้นบ้างหลังจากที่นั่งฟังมานาน
“เรื่องนี้ดิฉันจัดการเองค่ะ
คุณวารุณีไม่ต้องกังวลไปค่ะ ดิฉันเป็นคนอยากได้หนูลดามาเป็นสะใภ้
ยังไงตายุก็ต้องแต่งกับหนูลดาอยู่ดี”
“ค่ะ งั้นดิฉันก็สบายใจค่ะ
ฝากคุณนภาด้วยนะคะ”
“ค่ะ”
ทางด้านสี่หนุ่มสาวที่ออกมานั่งเล่นอยู่ที่สวนดอกไม้ข้างคฤหาสน์ธนงค์กำลังนั่งคุยอยู่กับสองสาวโดยมีวายุนั่งอยู่ด้านนอกไม่เข้าไปร่วมวงสนทนาด้วยแต่แอบมองสลินลดาอยู่บ่อยๆเมื่อสลินลดาหันมาแล้วบังเอิญสบสายตาคมที่จ้องมองอยู่นั้นก็ให้รู้สึกเกร็งและหวั่นไหวแปลกๆจึงรีบหลบสายตาทันที
“พี่เพิ่งทราบนะครับเนี่ยว่าคุณพ่อกับคุณแม่ไปทาบทามน้องลดาไว้ให้พี่ยุ
พี่เพิ่งทราบเมื่อวานนี้เอง”
“จริงเหรอคะ
แต่ตัวนดาสิค่ะไม่มีใครบอกเลย เพิ่งจะรู้จากพี่ธนนี่แหละค่ะ
ขนาดพี่ลดายังไม่ยอมบอกเลย”
“พี่ก็บอกเราแล้วนี่ไง
ว่ามันแล้วแต่คุณวายุ ว่าจะตัดสินใจยังไง เพราะว่าเธอมีคนรักอยู่แล้ว”
“นั่นสิครับพี่
แล้วอย่างนี้พี่จะทำยังไงล่ะครับ”
“ก็คงต้องแล้วแต่คุณพ่อคุณแม่แล้วละ
พี่จะทำอะไรได้ จริงมั้ยล่ะครับน้องลดา” ตอบน้องชายแต่ท้ายประโยคกลับหันพูดกับสลินลดา
“เออ...ค่ะ ลดาเองก็แล้วแต่คุณพ่อคุณแม่เหมือนกัน”
“เหรอครับ”
“เออ...ค่ะ
ลดาขอตัวไปห้องน้ำหน่อยนะคะ ไม่ทราบว่าไปทางไหนหรือคะคุณธน” สลินลดารู้สึกถึงความกดดันที่มาจากวายุจึงหาทางหลีกเลี่ยงออกไปจากศาลาทันที
แต่วายุเองก็ไม่ยอมให้เธอไปได้ง่ายๆ
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมพาไปเอง”
“ไม่เป็นค่ะไม่รบกวนดีกว่าค่ะ
ลดาไปเองได้ค่ะ”
“ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”
พูดจบก็คว้าข้อมือสลินลดาแล้วเดินนำไปทันที
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น