คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : ตอนที่ 8/5
เมื่อถึงเวลาอาหารเช้า
ทุกคนต่างมาพร้อมเพรียงกันที่โต๊ะอาหารเหลือเพียงแค่
สลินลดาที่ยังไม่ลงมาหลังจากขึ้นไปขังตัวเองอยู่ภายในห้อง
คุณจันทร์นภาเมื่อเห็นว่าลูกสะใภ้ยังไม่ลงมาจึงให้หวานใจขึ้นไปตามลงมาทานอาหาร
แต่วายุก็ขอเป็นคนขึ้นตามหญิงสาวเอง แต่พอขึ้นมาถึงห้องนอนมือหนาที่ยกขึ้นกำลังจะเคาะห้องเป็นอันต้องสะดุดหยุดลงค้างกลางอากาศเนื่องจากหญิงสาวที่อยู่ภายในห้องเปิดประตูออกมาพอดี
หญิงสาวเองพอเปิดประตูออกมาเจอวายุก็ให้ตกใจหยุดนิ่งอยู่กับที่
พอตั้งสติได้วายุก็บอกเธอว่ามาตามเธอไปทานอาหาร
“คุณแม่ให้มาตามเธอไปทานอาหาร
ทำอะไรอยู่ไม่รู้จักเวล่ำเวลาปล่อยให้คนอื่นต้องมาคอย” วายุต่อว่าเธอทันที แม้จะไม่จริงจังมากนักแต่ก็ทำให้หญิงสาวหน้าหมองลงไปอีก“ดิฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ
ที่ทำให้คุณเดือดร้อน และต้องรอ”
สลินลดาบอกกับเขาด้วยใบหน้ามองเศร้าและเดินเลี่ยงออกไปทันที
พอออกมาจากตรงนั้นได้สลินลดาก็รีบตรงไปยังห้องอาหารทันที
“อ้าวมาแล้วหรอลูก”
คุณจันทร์นภาทักทายลูกสะใภ้ด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า
“ค่ะ
ลดาขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ทุกคนต้องรอ” หญิงสาวกล่าวขอโทษพร้อมยกมือไหวเพื่อเป็นการขอโทษ
“ไม่เป็นไรลูกมา
มานั่งได้แล้วลูก” คุณวาธินบอกกับลูกสะใภ้ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“ค่ะ
แล้ววันนี้พี่ธนงค์ไม่ได้เข้าเวรหรอค่ะ” หญิงสาวถามน้องชายของสามีทันที
เพราะปกติเธอแทบจะไม่ได้เจอหน้ากับผู้เป็นน้องชายของสามีคนนี้เลย
“ครับ
วันนี้พี่หยุดนะ พอดีมีเพื่อนมาขอแลกเวรพี่เลยได้หยุด แต่พรุ่งนี้สิต้องควบเลย
เหนื่อยตายเลยล่ะ” ธนงค์บอกกับหญิงสาวที่มีฐานะเป็นพี่สะใภ้แต่มีอายุน้อยกว่าเขา
“ดีเลยค่ะวันนี้เพื่อนๆของลดาจะมาหาจะได้แนะนำให้พี่ธนงค์กับคุณพ่อคุณแม่ได้รู้จัก
ต้องขออนุญาตด้วยนะคะ” หญิงสาวบอกให้เจ้าของบ้านทราบพร้อมขออนุญาต
หญิงสาวพยายามทำให้ตัวเองดูร่าเริง ทำให้ทุกอย่างดูเป็นปกติ
เพราะไม่อยากให้ใครรับรู้ว่าระหว่างเธอและวายุมันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
“จ๊ะ
ดีเหมือนกันลูก บ้านเราไม่ได้ต้อนรับแขกมานานแล้ว แล้วเพื่อนๆหนูจะมาตอนไหนล่ะลูก”
คุณวาธินถามลูกสะใภ้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ยังไม่ทราบเลยค่ะ
ได้แต่บอกว่าจะมากันนะคะ แล้วลดาจะขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่
ไปทำงานที่เชียงใหม่ด้วยค่ะ ลดาจะไปติดต่อเรื่องผ้าไหมที่สั่งไว้นะคะ”
หญิงสาวบอกพร้อมกับขออนุญาตเรื่องสำคัญอีกหนึ่งเรื่อง
“แล้วแต่หนูเถอะลูก
ไม่ต้องขอพ่อกับแม่หรอก จะทำอะไรก็ตามสบายเลยนะลูกไม่ต้องเกรงใจพ่อกับแม่หรอก”
“ค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณพ่อคุณแม่”
หญิงสาวยกมือไหว้ขอบคุณในความเมตตาที่สองสามีภรรยามีมอบให้แก่เธอ
แม้ว่าจะรู้ว่าเธอแต่งงานเพราะเงินอย่างที่ลูกชายของท่านประณามหยามเหยียดแต่ท่านทั้งสองกลับไม่เคยดูถูกเธออย่างที่ผู้เป็นลูกทำเลยแม้แต่น้อย
การไปทำงานในครั้งนี้อาจทำให้เธอสามารถหลบหน้าหลบตาวายุได้
แม้มันจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันก็พอที่จะทำให้หัวใจที่เริ่มอ่อนแอของเธอกลับมาเข้มแข็งได้ดั่งเดิมก็เป็นได้
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น