คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 6/1
เมื่อรถของวายุแล่นออกไปจนลับสายตา
นิโคลัสก็หันมาถามความเป็นมาของเรื่องราวการแต่งงานของสลินลดาหญิงสาวหนึ่งเดียวที่ครองหัวใจของเขามาตั้งนาน
“ฮั่นนี่ บอกผมมาว่าดาร์ลี่แต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่
ทำไมผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“ยัยลดา
แต่งงานมาสองอาทิตย์แล้วล่ะ
ส่วนถ้านายอยากรู้อะไรมากกว่านี้ก็รอถามเจ้าตัวเขาเองเถอะ”
ขวัญหทัยบอกกับนิโคลัสเท่าที่ตัวเองจะบอกได้เท่านั้น “ขึ้นรถเถอะฉันจะไปส่งที่โรงแรม” เมื่อทั้งสองขึ้นนั่งประจำที่หญิงสาวผู้รับหน้าที่เป็นสารถีก็ขับทะยานออกไปทันที
ทางด้านวายุเมื่อออกมาจากท่าเรือเขาก็มุ่งตรงไปยังบ้านของดาราพรทันที
ภายในรถมีเพียงเสียงของดาราพรที่พยายามจะชวนวายุคุยแต่ชายหนุ่มก็แทบจะถามคำตอบคำ เมื่อรถยนต์คันหรูมาจอดยังหน้าบ้านหลังโตที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามวายุก็รีบลงมาเปิดประตูให้หญิงคนรักทันที
“ถึงแล้วครับ
คนสวยของพี่” วายุไม่ลืมหยอดคำหวานใส่คนรักที่ลงมายืนคู่กัน
“ขอบคุณนะคะ
พี่ยุ”
“ไม่เป็นไรครับ
สำหรับดาราพี่เต็มใจครับ”
“เออพี่ยุค่ะ
อย่าลืมนะคะ ว่าวันศุกร์นี้ต้องไปงานกับดารานะ”
“ครับ ยังไงพี่กลับก่อนแล้วกันนะครับ
ดาราจะได้เข้าบ้าน”
“ค่ะ”
รับคำเสร็จ หญิงสาวก็ยื่นใบหน้าสวยขึ้นประทับจุมพิษลงบนแก้มของชายหนุ่มทันที
โดยไม่สนใจว่ามีใครอีกคนที่ยังนั่งอยู่ภายในรถ
“งั้นพี่ไปแล้วนะครับ
ฝันดีนะครับคนสวยของพี่” พูดจบวายุก็ก้มลงจุมพิษแก้มเนียนของคนรัก
แล้วก็เดินมาขึ้นรถทันที
“ขับรถดีๆนะคะ”
“ครับ
บ๊ายครับดารา”
เมื่อวายุขับรถออกไปหญิงสาวก็เดินเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่โตแต่กลับเงียบเหงา
เธอรู้ว่าวันนี้ไม่มีใครอยู่ที่บ้าน คุณดนัยคุณพ่อที่แสนเคารพนานๆจะกลับมาที่บ้านหลังนี้สักครั้ง
เพราะทำงานหนักจนไม่มีเวลาใส่ใจครอบครัว ส่วนคุณภัทรา
ผู้เป็นแม่ก็เอาแต่ออกงานสังคมหรือไม่ก็เข้าบ่อน
ซึ่งหญิงสาวเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร
เมื่อผู้เป็นพ่อยังไม่สามารถห้ามปรามผู้เป็นแม่ได้ แล้วเธอที่เป็นแค่ลูก
จะไปสามารถทำอะไรได้ เมื่อไม่สามารถทำให้มารดาเปลี่ยนแปลงได้เธอก็คงต้องทำใจ หญิงสาวมองไปรอบๆบ้านที่เงียบเหงาอีกครั้งก่อนที่จะเดินขึ้นห้องของตัวเองไป
ด้านคู่สามีภรรยาที่นั่งรถมาด้วยกันก็มีแต่ความมึนตึง
ภายในรถมีแต่ความเงียบงัน
ชายหนุ่มผู้ได้ชื่อว่าเป็นสามีก็ทำหน้าที่ขับรถโดยไม่สนใจผู้ที่นั่งอยู่ด้านหลัง เมื่อขับรถออกมาจากบ้านดาราสาวผู้เป็นคนรัก
ชายหนุ่มก็จอดรถเมื่อสังเกตเห็นว่าหญิงสาวที่นั่งมาด้วยทำท่าทางไม่สนใจไยดีต่อสิ่งใด
“คุณจอดรถทำไม”
หญิงสาวถามออกไปเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มจอดรถโดยไม่มีสาเหตุ
“ผมพึ่งนึกได้ว่าผมไม่ใช่คนขับรถของคุณ
ลงมาแล้วมานั่งข้างหน้ากับผม”
“เรื่องมาก”
หญิงสาวบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะลงมานั่งคู่กับวายุ
ชายหนุ่มเมื่อได้สิ่งที่ต้องการก็ออกรถออกไปทันที
“คุณกับผู้ชายคนนั้นสนิทกันมากแค่ไหน”
อยู่ๆวายุก็ถามเรื่องของนิโคลัสออกมา
“คุณจะอยากรู้ไปทำไม”
“ผมถาม
คุณมีหน้าที่ตอบก็ตอบมา”
“เราสนิทกันตั้งแต่เรียนที่ไปเรียนต่อนะ
คุณจะถามทำไม”
“ผมไม่อยากให้คุณทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายคนนั้น”
“ทำไมคะ
เราเป็นเพื่อนกันนะ”
“คุณมีสามีแล้วอย่าลืม
ผมไม่อยากถูกมองว่าถูกเมียสวมเขา”
“นี่คุณมันจะมากไปแล้วนะ”
“ไม่มากไปหรอก
จำไว้ว่าคุณแต่งงานแล้ว อย่าทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นอีก”
“ฉันกับนิคเป็นเพื่อนกัน
เรารู้จักกันมาตั้งนาน คุณไม่มีสิทธิ์มาบอกให้ฉันเลิกคบกัน”
“ทำไมผมจะไม่มีสิทธิ์
ผมมีสิทธ์เต็มร้อยเลยละจะบอกให้”
“ฉันจะไม่เลิกคบกับนิคแน่นอน
เราเป็นเพื่อนกัน” เมื่อพูดจบหญิงสาวก็หันหน้าออกไปมองข้างทางทันที
“แล้วผมจะรอดู
อย่าทำให้ชื่อเสียงของผมเสียหายก็แล้วกัน แล้วอีกอย่างสิทธิ์ที่ผมมีนะ
ผมจะใช้มันเมื่อไหร่ก็ได้จำเอาไว้”
เมื่อวายุพูดจบหญิงสาวก็หันกลับมามองหน้าวายุทันที
“คุณจะไม่มีวันได้ใช้สิทธิ์นั้นคุณวายุ”พูดจบก็หันกลับไปทางเดิมทันที
“แล้วเราจะได้รู้กันว่ามีหรือไม่มี”
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น