Angel พรนี้ฉันให้เธอ <3

บทนำ

 

"ฟางข้าวววววว!!! เสร็จหรือยัง ถ้าพี่ไปโรงเรียนสายนะ พี่จะฆ่าเธอ"
"รู้แล้วเสร็จแล้วคะ คุณชายยย!!!" จะรีบไปไหนของเขานะ เพิ่งจะเจ็ดโมงยี่สิบเอง บ่นอยู่ได้
ฉันชื่อฟางข้าว ส่วนคนที่เรียกฉันเมื่อกี้คือ พี่ต้นไผ่ พี่ชายจอมกวน...ผู้แสนน่ารักของฉันเอง
"เรียกอยู่ได้ฉันรู้เวลาหลอกหน่า" ฉันบ่นทันทีที่ลงมาถึงห้องอาหาร ซึ่งพี่ต้นไผ่ก็นั่งอยู่บนโต๊ะพร้อมกับคุณแม่แล้วเรียบร้อย ฉันกับพี่ไผ่เราห่างกันแค่ปีเดียว ฉันอยู่ม.5 ส่วนพี่ไผ่อยู่ม.6
"พี่ก็กลัวเธอตื่นสายนะสิ วันนี้โรงเรียนเปิดเทอมวันแรกด้วย"
"พี่ไผ่นี่ช่างเป็นคนดีอะไรปานนี้" ฉันกับพี่ไผ่เรารักกันมากเพราะเรามีพี่น้องแค่สองคน ถ้าไม่นับนิสัยกวน...นะ
"รีบทานข้าวซะ ระวังจะได้ไปโรงเรียนสายกันทั้งคู่หลอก แล้วจะหาว่าแม่ไม่เตือนนะจ๊ะ"แม่พูดจบก็เดินออกไปทันที
"แล้วแม่จะไปไหนหรอค่ะ"ฉันถามขึ้นเมื่อเห็นแม่ลุกออกจากโต๊ะอาหาร
"แม่มีประชุมที่สิงคโปร์หนึ่งเดือน หวังว่าระหว่างที่แม่ไม่อยู่ลูกๆของแม่จะเป็นเด็กดีนะค่ะ" พูดจบแม่ก็เดินออกไป ฉันชินกับการที่ไม่ได้เจอแม่นานๆแล้วละ เพราะแม่มีประชุม ไม่ก็ดูงานที่ต่างประเทศบ่อยๆทิ้งฉันให้อยู่กับพี่ไผ่ตลอด
"ไปกันเถอะข้าว เดียวรถติดนะ" พี่ไผ่พูดขึ้นเมื่อเราทั้งคู่กินอิ่มแล้ว
"อืม" (=_=) ฉันตอบแบบเซ็งๆ พี่ไผ่คงรู้ว่าฉันรู้สึกยังไง เพราะแม่ไม่ค่อยมีเวลาให้พวกเราเลย ทำแต่งานตลอดเวลา

"ที่แม่เขาต้องไปต่างประเทศบ่อยๆเพราะเราจะได้สบายไงข้าว อย่าคิดมากนะ ยังไงเธอก็ยังมีพี่อยู่เป็นเพื่อนไง ไปกันเถอะ"


"ข้าวเดี๋ยวสีโมงเย็นมาเจอพี่ที่ลานน้ำพุหน้าตึกใหญ่นะ"
"แล้วพี่ไผ่ไม่เขาโรงเรียนหรอ" ฉันถามทันที ที่เห็นว่าพี่ไผ่กำลังขับรถออกจากโรงเรียนไป
"วันนี้ไม่อะ พี่มีเรื่องที่ต้องไปเคลียร์นิดหน่อยอะ ไปนะ" พูดจบพี่ไผ่ก็ขับรถออกไปเลย เขาจะรีบไปไหนของเขานะ
"ยัยข้าวฉันคิดถึงแกจังเลย เป็นไงบ้างแล้วพี่ไผ่ไม่มาด้วยหรอ" ยัยวารีบวิ่งมาหาฉันทันทีที่ฉันก้าวขาเข้าห้องเรียน
"นี่แกคิดถึงฉัน หรือคิดถึงพี่ต้นไผ่ของฉันกันแน่ยะ" ฉันพูดเอ็ดยัยวาทันที ทำไมฉันจะไม่รู้ว่ายัยวาแอบชอบพี่ไผ่อยู่ แต่เสียใจด้วยนะพี่ฉันไม่ชอบผู้หญิงแบบแกว่ะ
"ฉันก็คิดถึงทั้งคู่อะแหละ แต่คิดถึงพี่ไผ่มากกว่านิดหน่อย" ไอ้เพื่อนบ้านี่เดี๋ยวเลิกคบเลย เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน (=_=)
"นี่ยัยข้าวแล้วสรุปพี่ไผ่ของแกไปไหนอะ" นั้นอะดิฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าพี่ชายฉันไปไหน
"ไม่่รู้เหมือนกัน เมื่อเช้าพอส่งฉันเสร็จก็รีบขับรถออกไปเลยอะ ฉันถามก็ไม่ยอมบอก" จะว่าไปมันก็หน้าสงสัยเหมือนกันนะ พี่ไผ่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน หรือว่าเป็นแต่ฉันไม่เคยรู้เลย(- -?)
"ยัยข้าวววววววววว" 
"ใครว่ะ" ฉันรีบพูดทันทีที่ได้ยินเสียงคนตะโกนชื่อฉัน
"ฉันเอง เสียงแกน่ากลัวว่ะเมื่อกี้อะ" นึกว่าใครยัยโมนั้นเอง
"ว่าแต่แกตะโกนชื่อฉันทำไม เอาซะเสียงดังเชียว" ฉันถามยัยโมกลับทันทีที่เห็นว่ามันหายเหนื่อยแล้ว
"นี่แกไม่รู้เรื่องของพี่ไผ่แกเลยหรอ"พี่ไผ่ทำไม พี่ฉันเป็นอะไร(- -?)
"ทำหน้าแบบนี้แสดงว่ายังไม่รู้"ยัยวาพูดก่อนที่ฉันจะถามยันโม
"ก็พี่ไผ่ของแกมีเรื่องกับพวกของ ภูผา นักเรียนชื่อดังของโรงเรียนปฐวีวิทยาอะดิ" นี่พี่ชายของฉันมีเรื่องหรอ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลยอะ 
"แล้วนั้นแกจะไปไหนอะ ยัยข้าวแกจะไปไหน"
"เดี๋ยวฉันมานะ" ฉันได้ยินเสียงของยัยวาและยัยโมวิ่งตามมาติดๆ
"แล้วแกรู้หรอว่าเขามีเรื่องกันที่ไหนอะ" ยัยโมพูดขึ้น นั้นดิพี่ฉันมีเรื่องที่ไหนว่ะ
"นั้นดิ ที่ไหน แกรู้รีบบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะยัยโม" 
"ถ้าฉันบอกแกจะต้องให้พวกฉันไปด้วยตกลงปะ" ไอ้เพื่อนบ้าเวลาแบบนี้ยังจะมาต่อรองกันอีก
"ว่าไงยัยข้าวถ้าแกให้ฉันสองคนไปด้วย ฉันก็จะยอมให้ยัยโมบอกแกเรื่องที่อยู่ของพี่ไผ่กับนายภูผา คิดดีๆนะดีโว๊ย!!"
"เออ ฉันยอมให้พวกแกไปด้วย ทีนี่บอกมาได้หรือยังว่าพี่ไผ่มีเรื่องที่ไหน" คนยิ่งรีบๆอยู่
"ที่..... เดี๋ยวฉันพาแกไป" ไอ้$@%$%&^*9