นายเถื่อนตัวร้ายกะยัยเด็กเรียน

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่อง  นายหล่อสุดร้ายมัดจัยยัยเด็กเรียน

พระเอก เอส( หล่อ เถื่อน  เรียนไม่เก่ง)

นางเอก  แอล(น่ารัก เรียนเก่ง  ใส่แว่นสายตา  แอบชอบพระเอก)

ตัวแสดงร่วม  อิม(เพื่อนนางเอก   อุ้ม(แฟนพระเอก)  โอ๊ค(เพื่อนพระเอก)  เอ(เพื่อนพระเอก)   

เนื้อเรื่อง

“สวัสดีค่ะชื่อเอคับ”

“คนต่อไป”

“สวัสดีค่ะชื่ออิมค่ะ”

เสียงคนในห้องม.5/1ที่ยืนแนะนำตัวกันอยู่หน้าห้องเพราะเพิ่งเปิดเทอม เฮ้อ...ขึ้นม.5แล้วววเร็วจัง....เอ้อออลืมแนะนำตัวฉันชื่อแอลค่ะปีนี้ได้อยู่ห้อง1แล้วได้อยู่ห้องกับเอสด้วยเอสคือคนที่ฉันแอบชอบค่ะ

“อะนักเรียนเดี๋ยวครูจะเลือกที่นั่งให้น่ะ”

“ค้า”

“เอนั่งกับอิม”

“โอ๊ตนั่งกับอุ้ม”

“ครูค้าหนูนั่งกับเอสไม่ได้หรอ”

“ทำไมต้องนั่งกับเอสล่ะ”

“ก็เราเป็นแฟนกันนิค่ะ”

“ครูว่าไม่จำเป็นน่ะ”

“โธ่ครูค้า”

เสียงของยัยอุ้มต่อรองกับแต่โดยครูปฏิเสธ(ฮะๆๆๆสมน้ำหน้า)

“เอสนั่งกับแอล”

ฮึยได้นั้งด้วยกันด้วยอ่ะว้าววว

แล้วครูก็จัดแจงนักเรียนที่เหลือจนเสร็จ

“วันนี้น่ะค่ะครูจะให้นักเรียนทำประวัติส่วนตัวส่งครูพรุ่งนี้น่ะ”

“แอล...ผมขอยืมลิควิคมั่งซิ”

“โอเคคคอ่ะ”

ฉันยืนลิควิคให้เค้าแล้วเค้าก็รับแต่ฉันโดนจับนิ้วมืออ้ายยยยอายจนหน้าแล้ว...แต่ฉันก็เอามือออกอย่างรวดเร็วแล้วยิ้มให้เค้าอย่างแห้งๆแต่เค้ากลับยิ้มมุมปากมาให้ฉันอ้ายยยยิ่งเห็นยิ่งหล่ออพอได้แล้วหัวใจฉันแหลกเหลวหมดแล้ว

“ขอบคุณคับ”

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง

เสียอ่อนพักเที่ยงดังขึ้นแล้วเอสก็เดินไปหอมแก้มอุ้ม

“อุ้มคิดถึงจัง”

หวานซะ..ยัยอุ้มน่าจับไปอุ้มฆ่าเหลือเกิน

เฮ้อออออทำไมเอสไม่รักฉันบ้างล่ะ

“จร้แต่เมื่อกี้อุ้มเห็นน่ะว่าเอสทำไรกับยัยเด็กเรียนนั้นน่ะ”อุ้มพูด

“เอสสสอุ้มไม่ชอบ”

กู..เอ้ยยฉันก็ไม่ชอบเหมือนกันแหละที่เอสหวานกับเธอขนาดนั้น

“อุ้มฟังเอสก่อนมันเป็นอุบัติเหตุเอสไม่ได้ตั้งใจ”

ขนาดไม่ตั้งใจน่ะเนี่ย...ถ้าตั้งใจมันไม่ล่อกูเลยหรอ

“อุ้มอย่าโกรธเค้าน่ะ”

“ก็ได้ค่ะ”

“เที่ยงแล้วอุ้มไปทานข้าวน่ะค่ะ”

“คร้าบบบผม”

หลังจากที่อุ้มไปในห้องก็เหลือแต่ฉันกับเอสบรรยากาศไม่น่าไว้ใจมันหวิวๆเพราะเอส..ฉันก็เลยคิดว่าฉันจะออกจากห้องเลยถืองานไปทำกับเพื่อนอีกห้องฉันเดินไปที่ประตูหน้าแต่โดนเอสวิ่งมาปิดแล้วล๊อคฉันเลยถอยไปจะออกทางประตูหลังแต่โดนเอสไปปิดประตูแล้วล๊อคอีกและคราวนี้ฉันจะหันกลับไปจะไปทางอื่นแตก็โดนมืออันแข็งแรงจับไว้แล้วพลักไปชนกับกำแพงแล้วเค้าก็เอามือกั้นฉันไว้ฉันหมดทางรอด

เค้ามองหน้าฉันแล้วก็กระซิบข้างหูฉันว่า

“ฉันชอบเธอ”

“คุณมีแฟนแล้ววว”

“ให้ผมเลิกตอนนี้เลยก็ได้..”

“คบกับคนเก่าไม่ถึงเดือน..พอเจอะคนใหม่ก็ทิ้งคนเก่า...มักง่ายยยย”

“คุณมันมักง่ะ”

ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเค้าก็มาประกบปากฉันด้วยปากของเค้า..ตาของฉันเบิกโพลงแต่พอฉันมีสติฉันก็พลักเค้าอย่างเต็มแรงจนเค้าล้มลงกับพื้น..แต่เค้าก็ลุกขึ้นมา

“ผมขะ”

“เพลียะ”

“ผมยังพุ”

“เพลียะ”

“นี้...คุณตบผมทำไมฮ่ะ”

เค้าตะวาดใส่ฉัน

“ก็คุณ...ก็คุณมาพลากเฟิร์สคิสของฉันไป...คุณทำได้ไง”

“ป่าเถื่อน”

ฉันตะวาดใส่เค้าพลางเช็ดปากไปมา

“ฉัน...ฉันอุตส่าห์รักษามันอย่างดี”

ฉันฟุบตัวลงกับพื้นพลางน้ำใสๆก็ร่วงออกมาจากตา

“เน้..ก็แค่จูบจะหวงอะไรนักหนาฮ่ะ..มันไม่ตายหรอก”

“ฉันก็บอกอยู่ว่าฉันชอบเธอ...เดี๋ยวฉันไปเลิกกับยัยอุ้มมาคบกับเธอก็จบ”

“ฮื้อๆๆๆๆๆ”ฉันเอาแต่ร้องไห้ไม่พูดอะไรกับเค้าอีกจนเลิกพักเที่ยงแต่เอสก็เดินหัวเสียออกไปจากห้อง

“แกยัยแอลไปเรียนห้องคอมกัน”

“อืม”

อิมชวนฉันไปเรียนห้องคอมระหว่างเดินฉันก็ได้ยินน้องคนหนึ่งพูดว่า

“แกๆฉันเห็นรุ่นพี่เอสเค้าบอกเลิกรุ่นพี่อุ้มกลางโรงอาหารเลยล่ะ”

“รุ่นพี่อุ้มตกใจจนเป็นลมไปเลย”

“คนต่อไปของพี่เอสคือคัยน่ะ”

“อยากให้เป็นฉันจังเลย”

ฮ่ะเอสเลิกกับอุ้มจิงหรอ?

ฉันตั้งคำถามกับตัวเองเรื่อยจนมาถึงห้องคอม

“เดี๋ยวฉันนั่งโต๊ะนี้แล้วกันน่ะอิม”

“โอเค”

“ขอนั่งด้วยดิ”

ไม่ต้องสงสัยว่าคัยเอสนั่นแหละเค้ามาขอฉันนั่งด้วยฉันมองหน้าเค้าแล้วหยิบกระดาษมาเขียนแล้วฉันก็เดินไปนั่งที่อื่น

aes talk

“ฉันไม่มีวันยกโทษให้นาย”

แอลเค้าเขียนทิ้งท้ายไว้ให้ผมผมชอบเค้าจิงๆน่ะผมก็บอกเธอไปตรงๆแล้วก็ผมไม่เคยบอกรักคัยนี่มีแต่คนมาบอกรักผมอุ้มก็มาบอกรักผมเหมือนกันผมตกลงคบไปงั้นๆแหละผมสงสารเค้าน่ะไม่อยากหักอกคัยแต่แอลเป็นรักแท้ผมจิงๆน่ะผมไม่ได้โกหกส่วนตอนที่ผมจูบเธอน่ะหรอเธอมาด่าผมเองนิเกิดมายังไม่เคยมีคัยมาด่าผมอย่างนี่เลยผมโกรธเป็นเหมือนกันน่ะแล้วตอนนี้ผมก็เลิกกับอุ้มแล้วเพราะผมอยากทำตามจัยตัวเองบ้างผมผิดหรอแล้วเธอยังจะโกรธผมทำไมอีกไม่เข้าจัย

(ขอระบายหน่อย)

หลายวันมานี้ฉันไม่ได้ไปโรงเรียนเลยเพราะไม่อยากเจอหน้าเค้าตอนแรกฉันคิดว่าฉันชอบเค้ามากแต่ตอนนี้ฉันเริ่มเกลียดเค้าแล้ว

วันนี้ฉันทำใจได้บ้างแล้วฉันจึงไปโรงเรียนเดี๋ยวจะเสียการเรียนหมด

“แอลแกทำไมไม่มาโรงเรียน”

“ไม่มีอะไร”

“ฉันรู้แกมีอะไรปิบังฉันแต่ไม่เป็นไรเพราะแกคงไม่อยากพูดถึงมัน

Aim talk เพื่อนนางเอก

ฉันรู้แล้วล่ะว่าแอลเป็นอะไรเพราะเอสเล่าให้ฉันฟังหมดแล้วแล้วเค้าขอให้ฉันช่วยเค้าด้วยฉันก็ย่อมช่วยเค้าเพราะสงสารแอลน่ะชอบเอสจะตายเค้าก็คงอภัยให้นายแน่สู้ๆน่ะเอส....

พักเที่ยง

“แกๆตรงโน้นมีไรไปดูกัน”

“ไม่ไป”

“แกไม่ไป...งั้นเราเลิกเป็นเพื่อนกัน”

“โธ่แค่นี้ถึงกับต้องเลิกเป็นเพื่อนกันเลย”

“ไป....มั้ย...”

“ไป...ขอเวลาบ่นไม่ได้เลยหรอ”

“ฮ้าๆๆๆๆๆ”

“ฉันไปดูก็พบว่าเป็นการร้องเพลงและนักร้องคนนั้นไม่ใช่คัยนายเอสฉันกำลังเก้าออกแต่ก็ถูกยัยอิมพลักเข้าไปหาเอสแล้วทุกคนก็ล้อมฉันไว้

“ทำอย่างนี้ทำไม”

(คุกเข่า)

“ฉันผิดไป แต่ไม่ได้ตั้งใจ ต้นเหตุที่ฉันผิดพลั้ง มันจะไม่มีอีกครั้ง ให้เธอโปรดมั่นใจ ขอไดไหม ฉันกำลังขอร้องออ้นวอนเธออย่าไปทิ้งตัวลงคุกเข่ากอดขาเธอเอาไว้พนมสองมือขึ้นกราบกรานเธอโปรดอย่าไปมันคงไม่มีประโยชน์ถ้าคนมันหมดใจแต่ถ้าตัวเธอยังรัก ยังห่วงใยและถ้าอดีตของเรายังพอมีความหมายได้โปรดอย่าจากฉันไปได้โปรดอย่าทำร้ายกันเลย
หากว่าเธอยังรัก ยังห่วงใยหากว่าเธอยังมีน้ำใจให้ฉันหน่อยอย่าปล่อยให้ฉันใจน้อยคอยเรื่อยไปและหากว่าฉันยังดีไม่พอก็จะขอทำดีให้เธอได้เข้าใจได้โปรดอย่าทำร้ายกันเลย”

เมื่อเอสร้องเพลงจบเค้าก็คุกเข่าต่อหน้าฉัน

“ขอโทษได้มั้ยกับสิ่งที่ฉันทำไปโดยไม่ได้ตั้งใจเธออย่าทำร้ายฉันโดยการไม่มองหน้ากันเลยฉันขอเริ่มต้นใหม่กับเธอคนสุดท้ายของฉันจะได้มั้ย”

“ฮืออออออออเอสสสสนายนายทำแบบนี้ทำไม”

“เพื่อให้เธอยกโทษให้ฉัน”

“เราเป็นแฟนกันน่ะ”

ฉันดีจัยจนอั้นไม่อยู่จนเผลอยิ้มออกมาฉันไม่เชื่อเลยว่าคำๆนี้จะหลุดออกมาจากปากคนที่ฉันชอบที่สุด

“ตกลง”

“เย้ๆๆๆๆๆ”

THE   END

จบค้า