คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Switch Boy! - INTRO
I N T R O
ผมชื่ออีฮยอกแจ
ชายหนุ่มไฮสคูลปีสองที่ใครๆต่างใฝ่ฝันหา
ผมไม่ได้ล้อเล่นนะ… ทุกคนต่างหลงรักในเสน่ห์ของผม ไม่เชื่อลองดูสิครับ
“พ… พี่คะ” เสียงสาวน้อยคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาด้านหลังผม เธอมาพร้อมกับกล่องของขวัญกล่องหนึ่ง ผมหันไปมองเธอพร้อมกับส่งรอยยิ้มกว้างจนเธอแทบหยุดชะงักอยู่ตรงนั้น
บอกแล้วไงมันเป็นสเน่ห์ของอีฮยอกแจ
“ค คือว่า คือ… ฉัน…”
“หืม? ครับ?”
“ฉันชอบพี่ค่ะ!”
“อีฮยอกแจ๊!!!!!!”
เสียงตวาดขึ้นทำผมหลุดจากภวังค์ ผมนอนเกาพุงซึ่งที่จริงไม่มีหรอก ผมหันไปมองเพื่อนสนิทก่อนจะแคะจมูกกวักมือเรียกมันเข้ามาใกล้ๆผม
“ว่าไงโจคยูฮยอน ลมอะไรเรียกมึงมาบนดาดฟ้านี้”
“ได้ข่าวว่าน้องโบมิมาสารภาพรักกับมึงเหรอ!?”
“ใช่… ทำไมเหรอ มึงชอบ? กูให้มึงก็ได้นะ” พูดพลางลุกขึ้นมาปัดจมูกเล็กน้อยก่อนจะมองไปยังโจคยูฮยอนที่ทำมือปิดจมูกราวกับขยะแขยงอะไรซักอย่าง ผมล้วงมือเข้าไปเกาก้นของผมเล็กน้อย
“มึงเอาถั่วหมักมาอีกแล้วใช่ไหม”
“ใช่ หอมจะตาย อาห์…”
“กูล่ะเกลียดมึงโหมดออฟที่สุดเลย อีฮยอกแจ” คยูฮยอนบ่น ผมหันไปแสยะยิ้มให้มัน ก็จริงโหมดออฟของผมเป็นอะไรที่น่าขยะแขยงที่สุดในโลกหล้านภาอากาศ
นั่นแหละ… และโหมดนี้นอกจากโจคยูฮยอนแล้วไม่มีใครรู้ ถ้าหากทุกคนในโรงเรียนรู้อนาคตผมได้ดับมอดลงแน่ๆ
ผมคือผู้ชายที่มีเสน่ห์ที่สุดในโรงเรียน ใครๆต่างก็รู้อีฮยอกแจคือผู้ชายที่ใครๆต่างต้องสยบไม่ว่าจะเป็นเพศเดียวกันหรือเพศตรงข้าม ส่วนถ้าเมื่อใดผมไม่ได้อยู่ต่อหน้าสาธารณชนหรือเรียกง่ายๆว่าไม่ออกสื่อล่ะก็
สภาพก็เหมือนกับตอนนี้น่ะแหละ (แคะขี้มูก)
“กูล่ะอยากให้โบมิมาเห็นมึงในสภาพแบบนี้” เจ้าคยูฮยอนบ่นอีกครั้งก่อนจะนั่งลงข้างๆผม ผมยิ้มก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆมัน มันกระเถิบถอยห่างผมอย่างขยะแขยง
“ไม่-มี-ทาง!”
“แล้วมึงคบกับโบมิยังอ่ะ?”
“ปฏิเสธไปแล้ว” ผมตอบปัดๆก่อนจะลุกขึ้นปัดเนื้อปัดตัวเก็บหลักฐานทั้งหมดให้แนบเนียนที่สุดเพื่อกลับสู่โหมดออน ผมหันไปมองอีกฟากหนึ่งของดาดฟ้าซึ่งทำให้รู้ว่าไม่ใช่แค่ผมก็คยูฮยอนแค่สองคนบนนี้ ผมมองไปที่เขา ให้ตายเถอะผมรู้สึกหน้าของผมร้อนขึ้นอย่างประหลาด ไม่รู้สิผู้ชายบ้าอะไรก็ไม่รู้ ผมมองยังไงก็รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้หล่อ
หล่อมากๆเลยล่ะ!
แต่.... เดี๋ยวก่อนนะ!
ย๊า!! ขึ้นมาบนฐานทัพลับของกูได้ง๊ายยย!!
ตอนนี้สมองผมเริ่มประมวลข้อมูลไม่ถูก ถึงเขาจะไม่ใส่ใจเสียเท่าไรหรอกว่าผมยืนอยู่ตรงนี้แต่ไม่นะ ไม่ได้นะ แปลว่าเขาต้องเห็นทั้งหมดแน่ๆ ไม่ๆๆๆ อนาคตของอีฮยอกแจต้องสดใสกว่านี้ ไม่นะ
‘อะไรกันเนี่ย นี่อีฮยอกแจงั้นเหรอ’
‘หยี๋ กลิ่นถั่วหมัก’
‘ฮะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ฮยอกแจถั่วหมัก’
ไม่นะ… หมดกัน ภาพลักษณ์ที่สั่งสมมานานจะหมดแค่นี้ไม่ได้ ภาพลักษณ์ตั้งแต่สมัยม.ต้นถึงปัจจุบัน ไม่นะ TVT
“ย่าห์!!! นายตรงนั้นน่ะ” ผมเดินไปตรงฝั่งที่นายสุดหล่อคนนั้นยืนอยู่ก่อนจะชี้หน้าอย่างหาเรื่อง เขามองมาที่ผมด้วยสายตาเฉื่อยชา…
บ้าน่า! มีคนกล้าเมินอีฮยอกแจคนนี้ด้วยเหรอ ย๊า… ให้ตายเถอะสมองของนายคนนี้ต้องผิดปกติแน่
“น นาย ไม่เห็นใช่ไหม”
“อะไร” เขาเอ่ยออกมาสั้นๆ แต่ผมกับแทบใจแกว่งแล้วอ่ะ ไม่นะอีฮยอกแจไปหลงน้ำเสียงนุ่มๆนั่นไม่ได้นะ ห้ามเลย TVT
“ก็ตรงนั้น”
“ที่นายกินข้าวกับถั่วหมักแล้วก็ภาพลักษณ์แย่ๆนั่นสินะ”
“…” ผมพยักหน้าหงึกหงัก เขาหัวเราะออกมาเบาๆ
เฮ้ยยย ! ดู! ดูรอยยิ้มนั่นสิ TVT
“ฉันไม่บอกใครหรอกน่า”
“… จริงๆนะ”
“แลกกับนาย ไม่บอกใครเรื่องใบหน้าของฉันเหมือนกัน” เขาพูดพลางหยิบแว่นหนาเตอะขึ้นมาสวม อา… ให้ตายเถอะ หมดภาพลักษณ์สุดหล่อนั่นแล้ว… เสียดายจัง เฮ้!!
“ตามนี้นะ.. อีฮยอกแจผู้พราวเสน่ห์”
TALK :3
แรงบันดาลใจมาจากสวิตช์เกิร์ล การ์ตูนที่พึ่งอ่านเมื่อวานแล้วปิ๊งพล็อตทันที
คาแรคเตอร์นี่โคตรฮยอกแจเลยจ้ะ 555555555555555555
อีนี่... เปิดฟิคเรื่องใหม่อีกละ orz
ความคิดเห็น