คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Wonkyu or Haekyu]Devil Whisper เสียงเพรียกจากปีศาจ - #2
- 2 -
ลูซิเฟอร์เคยเป็นเทวทูตบนสวรรค์
แต่.... ลูซิเฟอร์กลับทรยศกับพระเจ้า
เทวทูตมิคาเอลจึงได้ขับไล่ลูซิเฟอร์สู่ภูมิเบื้องล่างไม่ให้กลับขึ้นมาอีก
“ได้เรื่องอะไรบ้างไหม?”
“ไม่มีกลิ่นไอของลูซิเฟอร์บนรอยแยกเลยครับ”
“งั้นเหรอ”
ซีวอนนั่งลงกับเก้าอี้อย่างครุ่นคิด นี่ก็ปาเข้าไปสามวันแล้วยังหาเบาะแสของลูซิเฟอร์ไม่ได้เลยซักนิดเดียว ในตอนแรกรอยแยกนี้มีกลิ่นไอของลูซิเฟอร์เต็มไปหมด แต่คราวนี้กลับสัมผัสแทบไม่ได้เลย
"ตอนนั้นพลังที่ออกมาจากรอยแยกคำนวนไว้เท่าไร"
"หนึ่งในแปด ของพลังทั้งหมดครับ แต่บางพื้นที่ที่ไปตรวจสอบค้นพบแต่ไอชั่วร้ายมากกว่าไอเทพของลูซิเฟอร์... หรือว่า!?"
"อย่างที่นายคิดนั่นแหละ..."
"...!!"
"มันได้พากายเนื้อของมันออกมาแล้ว แต่แค่ไม่รู้ว่าใครและอยู่ที่ไหน" ซีวอนพูดเสียงเรียบ เทวทูตอย่างเขาคงประมาทเกินไปเขตอาคมที่เคยสร้างก่อนจะปิดผนึกรอยแยกคงเบาบางเกิน พลังหนึ่งในแปดของลูซิเฟอร์จัดการได้ง่ายดายอยู่แล้ว
เทวทูตกำลังคิดหนัก
กายเนื้อของลูซิเฟอร์คงต้องพักฟื้นเป็นเวลานาน ด้วยพลังของลูซิเฟอร์จึงอำพรางลมหายใจไว้
"....!!!"
ซีวอนผงะเมื่อเริ่มนึกอะไรออก
ข้างๆคยูฮยอน... มีทงเฮมีไอปีศาจอยู่ เป็นครึ่งปีศาจ....
บ้าน่า.... เขากำลังฝากคนรักของเขาไว้กับลูซิเฟอร์
"รีบถอนกำลังซะ! รีบกลับไปวาติกัน!"
"แต่ว่าเรายังไม่ได้เบาะแส..."
"ทำตามที่ฉันสั่ง!! เร็ว!!" ซีวอนตวาดลั่น เทวดาองค์นั้นสะดุ้งโหยงไม่เคยเห็นซีวอนอารมณ์ร้อนแบบนี้มาก่อนจึงยอมปฏิบัติตามคำสั่งแต่โดยดี
แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายแบบนั้น..!!
"มีกบฎ!!"
"ทงเฮครับ จะพาผมไปไหนน่ะ" คยูฮยอนถามตาแป๋ว อีทงเฮหันมายิ้มให้คนร่างโปร่ง
"ไม่บอกครับ" ทงเฮพูดขึ้นอย่างมีความลับ มือหนากระชับเรียวมือบางไว้ค่อนข้างแน่นเพื่อไม่ให้อีกคนหายไปไหน
คยูฮยอนคงไม่รู้เลยสินะ
กลิ่นไอหอมกรุ่น กับเนื้อกายเนียนนุ่ม ทำให้รู้เลยว่าใช่จริงๆ เป็นคยูฮยอนเมื่อห้าร้อยล้านปีก่อนบนสวรรค์
กลิ่นไอของผลึกคริสตัลแห่งแสงสว่าง ผู้ครอบครองถือว่ามีชัยเหนือเทวดาทั้งปวง
ลูซิเฟอร์ยอมรับว่าคราแรกที่ใกล้ชิดกับคยูฮยอนเพราะต้องการผลึกแห่งชัยชนะนั่นเพียงอย่างเดียว แต่เมื่อเข้าใกล้ทำให้รู้ว่าไม่ใช่.. คยูฮยอนเป็นคนที่พิเศษ.. พิเศษมากกว่านางงามใดๆหรือผู้ใดไม่ว่าจะบนสวรรค์หรือที่ใดก็ตาม
ใบหน้างดงามยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ตั้งแต่ที่ลูซิเฟอร์ถูกขับไล่และถูกผนึก คยูฮยอนรับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะรักลูซิเฟอร์มาก ในขณะเดียวกันมิคาเอลก็ยังรักคยูฮยอนแต่ก็ไม่สามารถรั้งไว้ได้ จนคยูฮยอนได้ฆ่าตัวตายในที่สุด
มือหนาทัดเรือนผมนุ่มกับใบหูของคยูฮยอนอย่างอ่อนโยน ไม่ว่าจะเมื่อไรลูซิเฟอร์ก็จะยังรักคยูฮยอนไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะอยู่ในภพในชาติไหน
แต่บัดนี้ดวงตาของคยูฮยอนไม่มีความรู้สึกใดๆที่สะท้อนถึงเขาเลย..
แต่เป็นเทวทูตมิคาเอลคนใหม่นั่น
เทวทูตคือสิ่งมีชีวิตที่เป็นอมตะไม่แก่ไม่ตาย เขาเองก็อยู่ในกฎเกณฑ์เดียวกันเพราะลูซิเฟอร์คือสิ่งที่พระเจ้าสร้างขึ้น และความอมตะและความเป็นเทวทูตสามารถถ่ายทอดกันได้ แต่คนที่ถ่ายทอดจะสูญเสียพลังและใช้ชีวิตบั้นปลายได้อีกเพียง 60ปี
ในที่สุดทั้งคู่ก็เดินมาถึงที่หมาย ไม่นึกว่าในวาติกันจะมีธารน้ำตกสวยนี้อยู่ด้วย ธรรมชาติบริเวณนี้ราวกับเป็นสรวงสวรรค์ ดอกไม้นานาพันธุ์ ธารน้ำใสแจ๋ว ไหนจะอากาศยังบริสุทธิ์น่าสูดดม
และที่สำคัญคยูฮยอนกลับคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้
"ว่ากันว่าลูซิเฟอร์ก็พำนักอยู่ที่นี่ก่อนจะถูกขับไล่จากสวรรค์" ทงเฮเปรยขึ้นทำเอาคยูฮยอนสนใจเป็นพิเศษ น่าเสียดายที่ไม่ได้พากล้องตัวโปรดมาด้วย มิเช่นนั้นคงถ่ายรูปสถานที่สวยแห่งนี้ไว้แล้ว แต่ทงเฮกลับห้าม คงเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ด้วยกระมัง ถ้าหากมนุษย์รับรู้และมาเหยียบย่ำสถานที่สวยๆนี้อาจจะไม่มีอีกแล้วก็ได้
"รู้ไหมครับว่าลูซิเฟอร์เองก็มีความรัก"
"เหรอครับ?" คยูฮยอนตั้งใจฟังอีกคนเล่าก่อนจะนั่งลงบนโขดหิน ดวงตากลมใสแจ๋วมองอีกคนอย่างมีประกาย
"ครับ ลูซิเฟอร์เคยสัญญากับเทวดาองค์หนึ่งตอนที่เป็นเทวทูตไว้ว่า จะใช้ชีวิตกับเทวดาองค์นั้นชั่วนิรันด์เมื่อทุกๆอย่างเรียบร้อยในที่แห่งนี้"
"ทุกอย่างเรียบร้อยนี่คือครองสวรรค์น่ะเหรอครับ?"
"ใช่ แต่ลูซิเฟอร์ทำไม่ได้ เพราะพระเจ้าได้จับเทวดาองค์นั้นเป็นตัวประกัน"
"ตัวประกัน?" คยูฮยอนเลิกคิ้ว เรื่องนี้เองซีวอนก็ไม่เคยเล่าให้ฟังมาก่อน
คงเพราะเข้ารับตำแหน่งได้ไม่นาน ความทรงจำของมิคาเอลบางส่วนคงยังไม่สามารถรับรู้ทั้งหมด
แต่ทงเฮรู้ได้ยังไงกัน...
"ครับ เพราะมิคาเอลกับลูซิเฟอร์มีฝีมือสูสีกัน พระเจ้าจึงต้องใช้อุบาย ดังนั้น.. ลูซิเฟอร์จึงถูกผนึกอยู่ในภูมิเบื้องล่าง ส่วนเทวดาองค์นั้นเมื่อเห็นว่าลูซิเฟอร์ถูกผนึก ไม่นานก็ตรอมใจตายจนบัดนี้ก็ยังคงเวียนว่ายตายเกิดไม่สิ้นสุด"
"เป็น...ความรักที่น่าเศร้านะครับ" คยูฮยอนกล่าวอย่างสลดใจ ดวงตากลมสะท้อนความเศร้าเอาไว้ มือหนาลูบหัวทุยนั้นเบาๆอย่างปลอบโยน
'รอข้านะ.. ข้าจะพาเจ้ามาอยู่กับข้าที่นี่'
'ข้าสัญญา ข้าจะรักเจ้าตลอดไป คยูฮยอน'
“ใช่… มันน่าเศร้าจริงๆ ลูซิเฟอร์เองก็ช่างโง่เง่า” ทงเฮพูดเสียงแผ่วเบา มันเบาหวิวมากๆจนแทบไม่ได้ยิน แต่ดวงตาคู่นั้นกลับฉายแววเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด
ใช่… ข้ามันโง่เอง
พรึ่บ!
ชั่วพริบตาอยู่ๆเสียงลมโหมกระหน่ำพัดผ่านหน้าของคยูฮยอนไปอย่างน่ากลัว จิตสังหารแผ่ซ่านออกมาอย่างเห็นได้ชัด ปลายกระบี่คมกริบแตะลงบนลำคอแกร่งของทงเฮ แววตาของผู้ประสงค์ร้ายฉายแววกร้าวแต่ชายร่างหนากลับมองอย่างเรียบเฉย
มาแล้วสินะ.. ชเวซีวอน
“แกคือลูซิเฟอร์ใช่ไหม!?” ซีวอนกล่าวตะคอกแต่ทงเฮกลับแย้มยิ้มไม่รู้สึกรู้สาอะไร
“ท่านมิคาเอลเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าครับ” เอ่ยเสียงเรียบจนอีกคนเกิดน้ำโหก่อนปลายกระบี่จะแตะผิวเนื้อจนเลือดไหลซิบออกมา
“พี่ซีวอน! ปล่อยทงเฮเถอะ ทงเฮไม่ได้ทำอะไรผม ไม่ใช่เขาหรอก!” คยูฮยอนตะโกนออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นเลือดที่ไหลซิบลงมา แต่แปลกนักทำไมทงเฮถึงมีใบหน้าที่เฉยชาแบบนั้น
“แกต้องการอะไรในตัวคยูฮยอน”
“…”
“ตอบ!!” กล่าวอย่างมีน้ำโหแต่เจ้าคนตรงหน้าก็ยังคงมีท่าทีที่เฉยอยู่แบบนั้น ผิดกับซีวอนที่ฉายแววเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด ดูเหมือนจะเสียพลังไปมาก
“แกกับฉัน… มาสู้กัน” ซีวอนกล่าวเสียงเย็น ทงเฮยิ้มบางๆ ซีวอนในสภาพนี้สู้เขาไม่ไหวหรอก อย่างซีวอนยังพึ่งควบคุมพลังของเทวทูตได้ไม่มากนัก พลังของเขาออกมาหนึ่งในแปดส่วนก็จริงแต่ยังไงก็ชนะได้สบาย
“จะดีเหรอครับ ท่านมิคาเอลดูเหนื่อยล้าเกินไปนะครับ”
“พูดมาก! หยิบอาวุธของแกออกมาซะ"ยิ่งซีวอนพูดเช่นนั้นยิ่งทำให้คยูฮยอนกระวนกระวายใจ ทงเฮเองก็ทำหน้าถมึงทึง
ช่างเป็นมิคาเอลผู้ดื้อรั้น
"ถ้าต้องการแบบนั้นก็ได้ครับ" ทงเฮพูดเสียงเรียบก่อนจะเรียกกระบี่ของตนเองออกมาบ้าง
ที่จริงไม่จำเป็นต้องเรียกอาวุธแค่ใช้มนต์ดำก็เรียบร้อย
ถ้าไม่ติดว่าคยูฮยอนอยู่ที่นี่ล่ะนะ
ลูซิเฟอร์ทงเฮจึงเตรียมใจไว้แล้วว่าต้องแกล้งแพ้เพราะต้องการที่จะอยู่กับคยูฮยอนต่ออีก
ทงเฮตั้งกาด แววตาคมจ้องมองซีวอนด้วยแววตาที่เย็นเยียบจนน่าขนลุก ซีวอนยิ้ม ความรู้สึกเหมือนเลือดนักรบเริ่มเดือดพล่าน เขากระชับด้ามกระบี่แน่นก่อนจะพุ่งเข้าหาทงเฮอย่างเร็ว
เคร้ง!
แรงฟาดของกระบี่ด้วยความรุนแรงทำเอาทงเฮแทบปวดหนึบจนถอยร่น ซีวอนขมวดคิ้วอย่างขัดใจว่าทำไมลูซิเฟอร์ไม่ยอมเอาจริง
หรืออีทงเฮจะไม่ใช่
แต่ซีวอนไม่ยอมปล่อยให้เวลาล่วงเลยมากกว่านี้ เทวทูตมิคาเอลพุ่งเข้าไปฟาดฟันกระบี่ทันทีแต่ทงเฮถึงแม้จะรับได้เกือบทุกกระบวนท่าแต่ก็ย่ำแย่เหมือนกัน
ทงเฮรู้สึกว่าการแกล้งแพ้เป็นอะไรที่ลำบากจริงๆ
"เฮ้! ท่านเทวทูต ผมเองก็แค่พาวเวอร์ธรรมดาเองนะ เฮ้ย!"
ให้ตายเถอะ! นี่มันเอาจริงแบบไม่ยั้งเลยนี่หว่า!
ทงเฮถอนหายใจเฮือกก่อนจะลอบยิ้มออกมาเผยแววตาขี้เล่นที่ซีวอนไม่ทันสังเกตเห็นก่อนจะขัดขาซีวอนให้ล้มลงอย่างไม่ทันรู้ตัว
"หวา หวา ตายแล้วๆ" ทงเฮกระโดดถอยออกมาทันทีเมื่อร่างกำยำของซีวอนกำลังเสียหลัก ซีวอนมองร่างตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจทั้งที่เมื่อกี้กำลังจะชนะแล้วแท้ๆ
บางทีทงเฮก็อยากเอาคืนซักเม็ดเหมือนกัน
"ย๊า.. ท่านซีวอนอย่าท้าสู้กับผมเลย ผมไม่สามารถชนะท่านได้หรอก"
"..."
"ท่านก็รู้ว่าลูซิเฟอร์ทรนงในศักดิ์ศรีจะตาย ผมยอมแพ้ขนาดนี้ก็ควรเชื่อได้แล้วนะครับ"
ถ้าปล่อยให้ต่อสู้นานกว่านี้ชเวซีวอนคงต้องพักฟื้นนานพอตัว
ไม่มีมิคาเอลก็ไม่สนุกล่ะสิ
เพราะยังมีอุปสรรคอื่นที่ไม่ใช่เขาอยู่ข้างหน้าอีก
หลังจากต่อสู้กันครานั้นชเวซีวอนก็จับตาดูอีทงเฮแทบทุกฝีก้าวจนคิมจงอุนเลขาผู้อำนวยการกระทรวงเทวดาที่ดำรงตำแหน่งรักษาการแทนยังต้องกุมขมับ
คยูฮยอนเองก็เป็นห่วงเจ้าบ้าซีวอนไม่น้อยเพราะมีแผลตามตัวจากการก่อกบฎในตอนสำรวจพื้นที่ และสาเหตุมาจากคนพวกนั้นโดนมนต์ดำบางอย่างทำให้สมองไม่ทำงานและโดนควบคุมคล้ายการสะกดจิต
คิมจงอุนมองไปยังอีทงเฮซึ่งนั่งข้างๆตนเองที่ห้องก่อนจะร่ายมนต์บางอย่างเพื่อไม่ให้เสียงจากการพูดคุยภายในห้องของเขาแพร่งพรายออกไปด้านนอก
เขารู้ดีเลยที่เดียวว่า อีทงเฮเป็นใคร
"ตอนนี้พลังฟื้นฟูได้เท่าไหนแล้วล่ะ"
"สามในแปด"
"อื้ม.. ก็รุดหน้าไปเยอะแล้วนี่ แล้วมันล่ะ?" จงอุนถาม ทงเฮพยักหน้าเล็กน้อยเพราะคำว่ามันที่จงอุนพูด
"มันเองก็แข็งแกร่งไม่แพ้ข้า อธรรมเทพกำลังตามตัวคยูฮยอน"
"อย่าเผลอใช้มนต์มากจนซีวอนจับได้เข้าล่ะ"จงอุนว่าก่อนจะมองร่างหนาข้างๆตนก่อนจะขมวดคิ้วสงสัย
"ที่ข้าช่วยเจ้ามันจะผิดกฎรึเปล่าเนี่ย!?"
"ผอ.เจ้ายืนยันแล้ว ข้ามาด้วยความบริสุทธิ์ ข้าแค่อยากบอกลาคยูฮยอนเป็นครั้งสุดท้าย"
"..."
"ข้ากับอธรรมเทพมันต้องตายพร้อมๆกัน ความผิดของข้ามันใหญ่หลวงนัก"
"..."
"ข้าเองมันก็สมควรตายตั้งแต่แรกแล้ว"
"เจ้าจะทำยังไงต่อไป" จงอุนถามต่อก่อนจะเสกแก้วน้ำชาพร้อมขนมที่อยู่บนโต๊ะภายในห้องเคลื่อนมาที่ตนเองก่อนจะสั่งให้มันชงชาสองแก้ว
"ดื่มชาเสียหน่อย วันนี้ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้าอีกยาว" ยิ้มบางๆให้กับร่างหนา ลูซิเฟอร์หัวเราะเบาๆ
"ข้าไม่ได้ดื่มมันนานแล้วตั้งแต่ถูกผนึก... อืม จะทำยังไงอย่างนั้นเหรอ"
"ใช่.. จะทำยังไงกับอธรรมเทพ"
"ฆ่ามันซะ"
"..."
"ข้าจะตามล่ามันและฆ่ามันซะ"
TBC.
Talk :3
รู้สึกพี่ทงเฮมันเด่นว่ะเรื่องนี้ กำแบมาก
แถมแสนดีเว่อร์โอ๊ย TVT
คงอยากถามว่าอีแบดเกิร์ลทำเหี้ยอะไรกับเอ็นซีง่อยชิบหาย
ไม่ได้เขียนเอ็นซีมาสามชาติเศษได้จริงๆ -____-
เรื่องนี้แรงบรรดาลใจต้องขอบคุณสุ่ยเฉวียนมากๆ
โปรดปรานสุดๆกับ Silver area พล็อตเรื่องนี้ค่อนข้างได้มาเต็มๆ
จะบอกว่าอีกเรื่องที่จะเปิดก็แนวๆแฟนตาซีแต่คล้ายๆ TSM
ฝากด้วยหนา คิคิคิคิคิคิคิคิคิคิ ._ .
ความคิดเห็น