>>Loving you <<

เนื้อเรื่อง

บ่ายวันหนึ่ง อากาศค่อนข้างอบอุ่น ไม่ร้อนและไม่เย็นจนเกินไป แดดอ่อนๆสาดส่องลงมาที่คู่รักคู่หนึ่งซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวยาว ในสวนสาธารณะ โดยที่ ริน นอนหนุนตักของภัทรอยู่
ริน “ภัทรผมยาวเนอะ” รินเอื้อมมือไปจับผมของภัทร ภัทรซึ่งมือหนึ่งกางหนังสืออยู่ ส่วนอีกมือหนึ่งวางไว้บนพนักเก้าอี้ ก้มหน้าลงมามองรินที่นอนอยู่บนตัก
ภัทร “แต่ภัทรชอบผมรินมากกว่า ผมรินพริ้วดี สวยด้วย” และจู่ๆภัทรก้อก้มหน้าลงจนเกือบจะชิดใบหน้าของหญิงสาว รินจึงรีบเอามือข้างหนึ่ง ยันหน้าผากของภัทรขึ้นไปด้วยความเร็ว และรีบลุกขึ้นนั่งทันที
ริน “ภัทรบ้า… ก้มลงมาทำไม” รินพูดพร้อมทั้งดึงผ้าคลุมไหล่ถักสีขาวให้กระชับ ภัทรยื่นหน้าเข้ามาใกล้
ภัทร “อ้าว ก้อรินมาเริ่มก่อนเองนี่นา” รินกอดอกและมองไปอีกทาง
ริน “บ้า… น่าเกลียด”
ภัทร “โอเคๆ” ภัทรยื่นนิ้วก้อยไปที่ด้านหน้าของริน “ดีกันนะ… นะ…นะ … ดีกันนะจ้ะ” ภัทรพูดพร้อมทั้งยิ้มไปด้วย รินยังคงนั่งอยู่ท่าเดิม แต่ก้ออดที่จะยิ้มไม่ได้ รินหันมาเกี่ยวก้อยกับนิ้วของภัทร
ริน “อ่ะ.. ก้อได้” ทั้งสองสบตากัน และดูเหมือนโลกนี้จะมีอยู่แค่ 2 คน
++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อภัทรมาส่งรินที่บ้านเรียบร้อยแล้ว รินก้อเดินเข้าบ้านมาอย่างอารมณ์ดีและรีบขึ้นห้องไป ภายในห้องนอนตกแต่งด้วยสีชมพู ซึ่งเป็นสีโปรดของริน เธอเดินมานั่งลงบนเตียงซึ่งมีผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดตา รินนั่งลงและอมยิ้มคิดถึงเรื่องเมื่อครู่ เธอมองไปที่กรอบรูปบนชั้นตรงข้ามเธอ ภายในกรอบรูปนั้น เป็นรูปของรินและภัทร ที่ถ่ายด้วยกันสมัยอยู่ปี1 ตอนนั้นความรักของทั้งสองเพิ่งจะเริ่มขึ้น ระหว่างที่นั่งดูรูปอยู่นั้น จู่ๆรินกลับมีอาการไออย่างรุนแรง รินรีบวิ่งไปที่อ่างล้างหน้า แต่อาการไอนั้นยังไม่หยุด และพอดีกับคุณแม่ของเธอที่เดินเข้ามาคุยเรื่องที่จะไปหาคุณพ่อที่Boston ได้ยินเสียงลูกสาวไออย่างรุนแรง จึงรีบวิ่งไปที่อ่างล้างหน้าทันที
คุณแม่ “ริน รินเป็นอะไรรึป่าวลูก” คุณแม่พูดน้ำเสียงตกใจ คุณแม่ลูบหลังรินเบาๆ
คุณแม่ “ใจเย็นๆลูก” และอาการไอนั้นก้อสิ้นสุด คุณแม่จึงรีบเดินไปรินน้ำในเหยือกบนโต๊ะ ใส่แก้วมาให้รินดื่มโดยเร็ว รินดื่มอย่างเร็ว
ริน “รินไม่เป็นไรหรอกค่ะ” รินพูดเสียงสั่น แต่ก้อทำหน้าเหมือนว่าเธอสบายดี “แค่ไอนิดหน่อยเอง” รินยิ้มเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้คุณแม่ คุณแม่มองสายตาเป็นห่วงตามประสาคนเป็นแม่
คุณแม่ “แม่ว่าไปหาหมอไม่ดีกว่าเหรอลูก”
ริน “ไม่ค่ะ รินไม่อยากไปหาหมอ รินไม่ได้เป็นอะไรหนิค่ะ แค่ไอนิดเดียวเอง ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ” รินยิ้มกว้างอีกครั้ง แม้คุณแม่จะยังไม่ค่อยสนิทใจเท่าใดนัก แต่ก้อพยายามเชื่อใจลูก
++++++++++++++++++++++++++++
วันรุ่งขึ้นรินไปมหา’ลัยตามปกติ เธอคุยกับเพื่อน นั่งเล่นกับภัทรอย่างเคย มันเป็นชีวิตปกติที่รินฝันอยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไป เมื่อเลิกเรียน ซึ่งโดยปกติทุกวัน รินจะต้องไปไหนกับภัทร และวันนี้ก้อเหมือนเดิม
ภัทร “ภัทรไปเจอร้านใหม่มาแหละ อร่อยมาก วันนั้นไปกินกับไอ้โน๊ต วันนี้ภัทรจะให้รินไปลองชิมดูนะ” ภัทรพูดขณะขับรถพารินไปยังจุดมุ่งหมาย
รินแหย่ภัทร “อร่อยแน่เหรอ เดี๋ยวก้อเหมือนคราวนั้น ที่บอกอร่อยๆ แต่ไม่ได้เรื่อง” ภัทรหันมาดึงแก้มรินหนึงทีเบาๆ
ภัทร “นี่แน่ะ…. ไม่เหมือนคราวที่แล้วหรอก คราวนี้มีไอ้โน๊ต ถนัดศรี2 รับรองอร่อยของจริง” ภัทรเอาโน๊ตมาเป็นการันตี รินจึงยิ้มกับความพยายามให้เชื่อของภัทร
เมื่อมาถึงร้าน บรรยากาศภายในร้าน สลัวๆ เนื่องจากตกแต่งสไตล์ตะวันตก รินและภัทรนั่งลงที่โต๊ะริมหน้าต่าง ทั้งสองสั่งอาหารเสร็จเรียบร้อย จึงนั่งคุยกัน
ภัทร “แล้วรินจะไปหาคุณพ่อเมื่อไหร่ล่ะ”
ริน “คิดว่าคงเป็นกลางๆเดือน ระหว่างที่รินไปอ่ะ อย่าไปมีคนอื่นล่ะ” รินยังไม่วายแอบแซว
ภัทรยิ้ม “จะไปมีคนอื่นได้ไง ก้อตัวจริงนั่งอยู่นี่ รับรอง ภัทรไม่มีคนอื่นแน่นอน แต่รินก้อกลับมาเร็วๆนะ”
รินยิ้มตอบ และอาหารก้อมาพอดี ทั้งสองจึงเริ่มรับประทานอาหาร
+++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อกลับมาถึงบ้าน คุณแม่นั่งอยู่ที่โซฟาด้วยสีหน้าเป็นกังวล รินจึงเดินหน้ายิ้มแย้มเข้าไปหา รินนั่งลงและโอบเอวคุณแม่ไว้
ริน “แม่เป็นอะไรค่ะ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ”
คุณแม่ “ริน…. แม่ขอร้อง ไปหาหมอเถอะ วันนี้แม่ไปคุยกับลุงหมอมา ลุงหมอบอกว่าให้ไปให้หมอตรวจดีกว่า จะเป็นหรือไม่เป็นค่อยว่ากันทีหลัง มันไม่เสียหายหรอกริน” คุณแม่ยังคงพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล และแววตาเป็นห่วงในสุขภาพของลูกสาว รินไม่รู้จะพูดยังไงเมื่อเห็นสีหน้าของแม่แบบนี้
ริน “ก้อได้ค่ะ… รินจะไปหาหมอ แม่อย่าทำหน้าอย่างนั้นนะค่ะ” คุณแม่ยิ้มออกมา และกอดลูกสาวไว้ในอ้อมอก รินรู้สึกแปลกๆกับการไปตรวจครั้งนี้
++++++++++++++++++++++++++
เช้าวันนี้ภัทรมารับรินที่บ้าน เพื่อที่จะไปสวนดอกไม้แถบชายเมืองที่ภัทรเคยสัญญาว่าจะพารินไปดู
ริน “มีสวนอยู่แถวนี้จริงๆหรอ” รินมองออกไปนอกหน้าต่างที่ทิวทัศน์ส่วนใหญ่เป็นทุ่ง
ภัทร “มีสิ มีแน่นอน ภัทรบอกว่ามีก้อต้องมี เดี๋ยวรินเห็น รินต้องชอบแน่นอน” ภัทรหันมายิ้มให้ริน
เมื่อมาถึงสวนดอกไม้ รินรู้สึกอากาศแถบนี้บริสุทธิ์ ดอกไม้ที่เบ่งบานอยู่ข้างหน้า รินวิ่งเข้าไปดูดอกไม้พวกนั้นใกล้ๆ
ริน “มาดูนี่สิ ภัทร ผีเสื้อกำลังดูดน้ำหวานแหละ” รินพูดเสียงตื่นเต้น และกวักมือเรียกภัทรเข้าไปดู ภัทรเดินตามเข้าไปดู รินยิ้มและมองไปที่ผีเสื้ออย่างใจจดใจจ่อ
ริน “น่ารักจังเลย ภัทรดูสิ” รินดึงแขนเสื้อภัทรไว้
ภัทร “อือ น่ารักมากๆ” ภัทรพูดและยิ้ม แต่สายตาของภัทรไม่ได้อยู่ที่ผีเสื้อเหมือนริน แต่กลับอยู่ที่ใบหน้าของรินที่ตั้งใจมองผีเสื้อต่างหาก รินเงยหน้าขึ้นมองอย่างงงๆ
ริน “ภัทรมองหน้ารินทำไมอ่ะ รินบอกว่าผีเสื้อหน้ารัก ให้มองผีเสื้อ ไม่ใช่มองหน้าริน”
ภัทร “ก้อรินน่ารักกว่าหนิ”
รินยิ้มเขินๆ “บ้า…. คนอะไรก้อไม่รู้ ปากหวานเป็นบ้าเลย” รินพูดแล้วหันไปอีกทางด้วยความอาย
ภัทร “ทำไมรู้ล่ะ ว่าภัทรปากหวาน” ภัทรยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าริน “เคยชิมหรอ” ภัทรทำหน้ากวนประสาทรินเลยเอาฝ่ามือผลักหน้าภัทรไปเต็มๆ
ริน “นี่แน่ะ อย่ามาแกล้งรินนะ ไม่เคยชิมหรอก แต่ว่าพอจะเดาออก” พูดจบรินก้อเดินไปดูดอกไม้ดอกอื่นไกลออกไป ภัทรจึงยืนยิ้มอยู่คนเดียว รินเดินไปเด็ดดอกนั้นที ดอกนี้ที จนตอนนี้เต็มมือเรียบร้อยแล้ว โดยที่เธอเองยังไม่รู้ตัวเลย รินจึงเดินเอามาให้ภัทรซึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ตัวยาวที่พกมาด้วย
ริน “นี่…. รินเก็บมาตั้งเยอะ ให้ภัทรหมดเลย” รินยิ้มเหมือนเด็กๆ ภัทรเอื้อมมือไป พอดีกับที่รินรู้สึกว่า มีบางอย่างหนักขึ้นที่ข้อมือเธอ เมื่อภัทรหยิบดอกไม้ไปแล้ว รินก้อยกข้อมือขึ้นดู เป็นสร้อยข้อมือเส้นเล็กๆรูปผีเสื้อสีเงิน
ภัทร “ชอบมั้ย”
รินยิ้ม “ชอบสิ ชอบมากด้วย รินจะเก็บไว้อย่างดีเลยนะ” รินยิ้มสดใส ภัทรจึงยิ้มตอบ
ภัทร\"ขอบคุณนะรินที่ใส่ใจก่ะของชิ้นนี้หวังว่าคงทำให้เธอดีนะ  ฉันจะบอกเรื่องเกี่ยวกับสร้อยข้อมือรูปผีเสื้อสีเงินที่ฉันจะ
ให้เธอเรื่องมีอยู่ว่า  เมื่อประมาน30ปีที่แล้วคุณปู่ของเราได้เป็นองค์ครักษ์ประจำาเมืองแต่เมื่อนั้นจึงได้พบรักกับเจ้าหญิงโลวิสันแห่งเมืองรัชเซียแต่เจ้าหญิงต้องอภิเษกสมรสกับเจ้าฟ้าดรยกนรัตนดกลังแต่ใจเขาไม่ได้รักเจ้าฟ้าเลยแต่กับมารักปู่ของเรา
เจ้าหญิงกับปู่ของเราได้พัดพากจากกนโดยเจ้าหญิงได้มอสร้อยข้อมือรูปผีเสื้อสีเงินให้กับปู่และได้มีบุตรด้วยกันคือพ่อของเรา \"
ริน\"มันหน้าเศร้าจังเราไม่อยากให้ความรักของเราเป็นอย่างงี้เลย\"
ภัทร\"เรา...เรา....เรา..ชอบแก.......รินเธอจะรับรักเราได้ไหม.......\"
ริน\"อืม...อืม........ฉันก้อรักเธอ\"
...........<ฉากสุดท้ายจบที่กอดกัน>.............


***************--------------------------------***********************