คู่ชุลมุน2005

เนื้อเรื่อง

ที่โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งของวันอาทิตย์ที่ 2 ของเดือนที่7

ศริน:ร้อนจังเลยทำไมอากาศมันร้อนขนาดนี้นะ(ที่มือถือกระดาษพัดให้หายร้อน)

ศรินสาวน้อยวัย 16 ปีหน้าไม่สวยพ่อแม่ไม่รวยมีปัญหาทางครอบครัวเล็กน้อย เดินออกมาจากในโรงเรียนที่เธอเข้าไปเรียน

พิเศษกับอาจารย์ที่บ้านพักอาจารย์

เพื่อนของเธอกลับไปกันหมดแล้วเพราะศรินช่วยงานอาจารย์ผู้หญิงอยู่ที่บ้านของเค้า

ศริน:รถเมล์มาช้าจังเลย ร้อนตับจะแตกอยู่แล้วนะ

ศรินทนไม่ไหว เดินข้ามถนนไปอีกฝั่งเพื่อเดินกลับบ้าน แต่ทว่ามีรถคันหนึ่งขับทางตรง เบร็กดังเอี๊ยด

ศรินตกใจเล็กน้อยเเต่ก็มีสติ ลุกขึ้นมาดูคนขับ

อาทิตย์ชายหนุ่มที่เป็นคนขับรถเกือบจะชนศริน ลงมาจากรถ หน้าตาของเขาหล่อเหล่าเอาการทีเดียว

อาทิตย์:เป็นไรหรือเปล่าครับ

ศริน:ไม่เป็นไรค่ะ

อาทิตย์:ผมต้องขอโทษที่ทำให้ต้องตกใจน่ะครับ

ศริน:ไม่ใช่ความผิดของ.....

อาทิตย์:ผมชื่อ ทีนครับ ดูเหมือนว่าผมจะแก่กว่าคุณนะ

ศริน:เราอายุ 16 แอนจ้ะ

อาทิตย์:ผมคงต้องเรียกแทนตัวเองว่าพี่แล้วซิ

ศริน:เหรอค่ะงั้นก็ต้องขอโทษที่ทำให้เสียเวลาอีก ขอตัวนะค่ะ

อาทิตย์:งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งเอามั้ย

ศริน:จะดีหรือค่ะ

อาทิตย์:ไม่เป้นไรครับ แล้วก็ไม่ต้องกลัวว่าพี่จะทำอะไรแอน เพราะพี่มีแฟนแล้ว

ศริน:คงมีเยอะด้วยล่ะมั้งค่ะ

อาทิตย์:มีคนเดียวน้องเอ่ย

ศริน:ค่า..เชื่อแล้ว พี่ทีนนี้คงเป็นพี่ชายที่แสนดีมากๆเลยนะคะ

อาทิตย์:พี่เป็นลูกโทนน่ะไม่มีน้อง อยากเป็นน้องพี่ล่ะซิท่า

ศริน:รินไม่เคยมีพี่ชายนะค่ะ แต่ก็อยากจะมีนะ

อาทิตย์:งั้นขึ้นรถก่อนดีกว่า ตรงนี้มันร้อนนะ

ศริน:งั้นมีอีกอย่างที่อยากจะบอกนะค่ะ ส่งแค่หน้าปากซอยพอค่ะ

อาทิตย์:ทำไมล่ะ

ศริน:เอาเถอะค่ะ ส่งหน้าปากซอยนะค่ะ

อาทิตย์ตอบตกลง พาศรินไปส่งหน้าปากซอยทางเข้าบ้านศริน

อาทิตย์:เดี่ยวน้องแอน เมื่อกี้ทำไมแทนตัวเองว่ารินล่ะ

ศริน:อ้อ..เพื่อนที่โรงเรียนชอบเรียกกันอย่างนี้ค่ะ งั้นบายนะค่ะ

อาทิตย์:งั้นพี่เรียกรินดีกว่าจะได้ไม่สับสน

ศริน:อ่ะ..ค่ะ

อาทิตย์:ลืมอีกอย่าง รินอยู่รร.อ่ะไรเหรอ

ศริน:รร.รัฐบาลประจำจังหวัดที่นี้แหละค่ะ

อาทิตย์:อืม..งั้นพี่ไปก่อนนะถ้ามีโอกาสคงได้พบกันนะ

ศรินโบกมือให้อาทิตย์ มองจนรถอาทิตย์ไปไกลแล้ว จึงเดินเข้าซอยไป

ศริน:ปากหน่อปากหลุดไปทำไม ว่าเราชื่อรินเนี่ย

เธอเดินเข้าซอยไป

วันต่อมาเธอเดินออกมาจากซอยบ้านของเธอเพื่อไปรร.ที่เธอเรียนอยู่

ที่รร.รัฐบาลที่ศณินเรียนอยู่

ศรินวิ่งเข้ามาในรร.)สายแล้ว สายแล้ว

สุภวาเพื่อนของศรินวิ่งตามข้างหลัง)รินคอยด้วย รินๆ

ศรินหันมอง

ศริน:อ้าววา .... มาสายเหมือนกันเหรอ

สุภวา:อืมวันนี้เราตื่นสายน่ะ

ศริน:งั้นเรารีบไปเข้าแถวดีกว่าเดี๋ยวอาจารย์กักอีก(รีบเดินไปอย่างเร็ว)

ที่แถวห้องของศริน

ศรินยืนไม่นิ่งสักเท่าไหร่หันซ้ายหันขวาไปทั่ว แต่เธอก็หันไปด้านหลัง พบกับอาทิตย์อาทิตย์ก็เห็นเธอและยิ้มให้เธอ ศรินจึงยึ้ม

ตอบ แล้วหันกลับมา

สุภวา:ใครน่ะริน หล่อดีนะ

ศริน:เค้ามีแฟนแล้ว อย่าไปสนเลย.. (เธอพึมพำว่า ทำไมต้องมาเจอกับเขาที่นี้ด้วนเนี่ย)(ทอนหายใจ)

สุภวา:ว้า เสียดายจัง

พักกลางวันของวันนั้น

สุภวา:รินไปห้องนำเป็นเพื่อนหน่อยซิ

ศริน:อืม...อยากเข้าห้องนำอยู้พอดีเลย(ยิ้ม)

ทั้ง 2 คนพากันเดินไปทางห้องน้ำ แต่โลกมันกลมหรือรร.เรียนมันเล็กกันแน่ ศรินพบกับอาทิตย์ที่รร.อีกแล้ว

อาทิตย์เป็นคนทักศรินก่อน

อาทิตย์:ไงน้องริน อยู่รร.นี้เหรอเนี่ย

ศริน:ค่ะ

กรกนกแฟนของอาทิตย์มองศริน

กรกนก:ใครคะพี่ทีน

อาทิตย์:คนที่พี่เล่าให้ฟังเมื่อวานไง เจอกันโดยบังเอิญ

กรกนก:อ้อ .. เราชื่อนกนะ ถ้ารู้จักกับพี่ทีนแล้วเราก็เป็นเพื่อนกันซินะ

ศริน:อ่ะ..ค่ะ งั้นขอตัวนะค่ะ

อาทิตย์:ถ้ามีเวลามาคุยกันอีกนะ

ศรินยิ้มใหอาทิตย์แล้วต่างก็เดินไปคนล่ะทาง

เย็นวันนั้น

ศรินเดินกลับบ้านเองเพราะรถเมล์คนเยอะ ทุกครั้งที่เธอจะเดินกลับเธอต้องเดินผ่าน วิทยาลัยเทคนิค เธอไม่ชอบเอาซะเลย แต่

เธอก็เดินผ่านไปได้ด้วยดี ทว่าทันใดนั้น ก็มีกลุ่มนักศึกษาเดินออกมาจะซอยที่มีคนอยู่มากพอสมควร ศรินเดินชนเข้าให้แล้ว มัน

เป็นไปอย่างไม่ราบรื่นนะสิเนี่ย

คนที่ศรินเดินชนนั้นเป็นกลุ่มนักเรียนที่วิทยาลัยเทคนิค แล้วผู้ที่ถูกชนก็ดันเป็นผู้ชายเสียด้วยสิชายหนุ่มที่ถูกชนถือแก้วน้ำนั้นมา

ด้วย เมื่อศรินเดินชน น้ำในแก้วก็หกใส่เสื้อเปียกทั้งตัว ชายหนุ่มมองหน้าศรินด้วยอารมณ์ฉุนฉียว

ลูกน้อง1:นี่น้องสาวเดินมาไม่ดูตาม้า ตาเรือเลยเห็นมั้ยคนอื่นเค้าเดือดร้อนเนี่ย

ศริน:ขอโทษนะค่ะ แต่ใครน้องสาวพวกเธอ

ลูกน้อง2:นี่น้องสาวกวนประสาทกันนี่ รู้มั้ยว่าพวกเราเป็นใคร

ชายหนุ่มที่ถูกชนก้มมองลงมามองศริน เพราะศรินสูงเพียงแค่ 154ซม.เอง นับว่าเธอมีความสูงที่น้อยมาก ชายหนุ่มสูงประมาณ

178ซม. เขามีชื่อว่า กวิน จะว่าไปหน้าตาของเขาก็หล่อเหล่าเอาการทีเดียว รู้สึกจะมากกว่าอาทิตย์ด้วยซ้ำไป

กวิน:นี่พวกแก่หุบปากไปเลยไปมันเรื่องของฉัน (ลูกน้องเงียบ) นี่เธอไม่ขยายลูกกะตามองทางซะบ้างเล่า

ศริน:นี่นายโย่ง ใหญ่มาจากไหนห่ะ ถึงมาว่าคนโน้นคนนี่ได้นะห่ะ แล้วหูน่ะเอาไว้กระดิกอย่างเดียวล่ะมั้ง ถึงไม่ยอมรับฟังคำพูด

กันบ้างเลย

กวิน:แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรมาพูดกับฉันอย่างนี้ห่ะ

ศริน:แล้วเธอจะทำไม (ด้วยความโมโห ศรินต่อยไปที่ท้องของกวิน ทำให้เขาจุก แล้วมีของแถวคีอ เตะไปที่สิ่งที่ผู้ชายห่วงแหน

มากที่คิดเอาเองเตอะ..)

กวิน:เธอ(จุกม๊ากมาก)

เธอรีบเดินหนีแต่แขนของศรินก็ถูกดึงด้วยฝ่ามือใหญ่ของเขา หน้าตาของกวินเมื่อเห็นแล้วก็ต้องตกใจ เพราะเขากำลังโกรธจัด

ไม่เคยมีใครทำกับเค้าอย่างนี้มาก่อน แต่ก็มีอีกมือที่มาคว้ามือของศรินออกไปจากมือของกวิน

นั้นคือกรกนกน้องสาวของกวินนั้นเอง

กรกนก:พี่วินจะทำอะไรเพื่อนของนกน่ะ

อาทิตย์:แก่จะทำอะไรน้องฉันไอ้วิน

กวิน:อ้าว..นึกว่าใครที่แท้ก็ไอ้ทีนกับยัยนก เมื่อกี้บอกว่ายัยเตี้ยเนี่ยเป็นเพื่อนเหรอ นกทำไมแกคบเพื่อนอย่างนี้ล่ะห่ะ

กรกนก:นกจะคบกับใครมันก็เรื่องของนก พี่วินคบกับใครนกยังไมยุ่งกับพี่วินเลย

อาทิตย์:ถ้าแกจะทำผู้หญิงนะ มาสู้กับฉันตัวต่อตัวมั้ยล่ะ

กวิน:ได้สิอดีตเพื่อนเก่า

กวินออกความคิด)งั้นไปใต้สะพานข้ามแม่น้ำสิ ไม่ค่อยมีคน

อาทิตย์รับคำ

กรกนก:แย่แล้วเป็นเรื่องใหญ่แล้วทำไงดีล่ะ เธอชื่อรินใช้มั้ย ช่วยคิดหน่อยสิ

ศริน:ยังไม่รู้เหมือนกันตามพวกนั้นไปก่อนดีกว่านะ(ทำหน้าใช้ความคิด เพราะรู้สึกผิดที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา)ต้องทำอะไรสัd

อย่างแล้ว(พึมพำ)

ที่ใต้สะพานที่นัดหมายของสองหนุ่ม

นก:แหมริน<ศริน>นะเก่งจังเลย

ศริน:เรียกศรินก้อได้นะเราไม่ว่า

นก:ฉันว่ารินดีกว่านะ

อาทิตย์:เดี๋วก่อนคับเราโทรไปหาตำรวจดีกว่าพวกเราคงไม่อยากให้นายวินลอย

นวลนะสาวๆ

กรกนก:ทีนค่าเห็นแก่น้องนกเถอะนะค่ะ

อาทิตย์:แต่...

ศริน:ให้อภัยเขาเถอะพี่ทีน

กรกนก:นะค่ะ...พี่ทีน....

อาทิตย์:ก้อได้ครั้งนี้สุดท้ายนะ

กรกนก:นกรักพี่จริงๆเลย<นกกอดนายอาทิตย์<ทีน>>

สายชล:สวัสดีไอ้ทีนเกลอเก่า

อาทิตย์:เฮ้ยไอ้ชลเพื่อนรัก

อาทิตย์หลุดจากการกอดของนกและมากอดเกลอเก่านายสายชลเกลอเก่า

สายชลปิ๊งศรินทันทีและบอกกับอาทิตย์ว่า

สายชล:เฮ้ยผู้หญิงคนนั้นใครฟ่ะแฟนนายเหรอไง<นายชลเหล่ตาไปที่ศริณ>

อาทิตย์:เปล่าแฟนข้านะอีกคนหนึ่งนู้นชื่อกรกนกส่วนที่นายนึกว่าไปแฟนข้าชื่อรินหรือศริน

กรกนก:พี่ๆค่ะไปนั่งกันที่magdonaldกันไหมค่ะ

สายชล:ก้อดีเหมือนกันครับไปกัน

ณ magdonald

สายชล:น้องรินเอาอะไรครับเดี๋ยวผมไปสั่งให้

ศริณ:เอาโกโก้ใส่ไอศครีมค่ากับเฟรนด์ฟรายเล็กค่า

สายชล:น้องนกเอาอะไรคับ

กรกนก:เอาน้ำโค้กกับเฟรนด์ฟรายเล็กเหมือนกับรินค่ะ

อาทิตย์:ไม่ต้อข้าไปกินหรอก

สุภวา:เฮ้อมาถึงแล้วเรา

ศริณ:เธอจะเอาน้ำโค้กป่ะเราจะไปเอามาให้

สุภวา:เราขอน้ำเขียวแฟนต้าดีฟ่านะ

ศริณ:เรื่องมากจังนะแม่สุ

สุภวา:นี่จะซื้อให้หรือเปล่ายายริน

ศริน:ไม่พูดก้อได้.......ไปซื้อแล้วนะ...

ศริณเดินไปโรงอาหารเธอซื้อของเสร็จแล้ว...ศริณเดินไปเจอหมอดู...

เขาทักว่า........

หมอดู:หนูจ๋าหนูกำลังมีคู่รักแต่ต้องเปลี่ยนชื่อเป็นดลรยานะ

แล้วชายคนนั้นก้อโดนศริณบ้องหัวชายคนนั้นวิ่งไปพร้อมพลางพูดว่า

หมอดู:เด็กอะไรนี่แก่นจิงๆ

ศาลาอุท...

ศริณ:อ่ะ!สุน้ำ!

สุภวา:เป็นอะไรมาเหรอรินริน

ศริณ:ไม่ได้เป็นอะไรหรอก

สุภวา:ไม่เชื่อหรอก

ศริณ:แม้เราเปนเพื่อนกันตั้งนาน...

สุภวา:นี่ยายรินฉันจะเชื่อเธอครั้งสุดท้ายแล้วนะ

ศริณ:เออ...เดี๋ยวอีก10นาทีจะขึ้นห้องแล้วนะจ๊ะ

สุภวา:ไปกานเลยดีไหมนะ

ศริณ:ดีดี

ห้องเรียน ม.6/1

อ.สารบ:เอ้านร.ไปอบรมกันที่หอประชุมเสวนาติกันจะมีอาจาร์ยหมอดูมาไขปัญหาให้พวกเรากัน

หอประชุมเสวนาติ

หมอดู:กระผม หมอมิ่ง ครับ จากบริษัทดูดวงหมอมิ่ง.comครับมีอะไรข้องใจเปิดโอกาสให้ครึงชั่วโมงขึ้นมาถาม

อ.สารบ:ผมครับ ดูให้หน่อยครับว่าปีนี้ผมจะเป็นไง

หมอดู:มีการเงินที่ต้องล้มละลายบ้านและที่ดินล้มลายแค่เรื่องของลูกอมเป้นเหตุส่วนเรื่องการงานราบรื่นแต่จะโดนเฉกหัว

กับเพื่อนร่วมงานที่หักหลัง เรื่องสุขภาพ จะปวดหัวมากๆ เรื่องรถราอย่าขับมากเพราะจะโดนชนบ้างตามยิงบ้าง ฆ่าตัดตอนบ้าง
อ.สารบ:ชีวิตหรอนี่

สุภวา:หนูค่ะหนูค่ะอยากถามว่าความรักจะเป็นไงค่ะ..

หมอดู:ความรักหนูจะมีเพื่อนสนิทชักจูงมาให้โดยไม่รู้ตัวแต่คนนั้นไม่เคยรู้จักกันแต่ไม่เคยเห็นหน้าด้วย

..............................

เลิกเรียน

**************--------------************

สุภวา:ความรักจ๋าอยู่ไหนให้ฉันได้ชิดใกล้หน่อยนะจะมีเพื่อนสนิทชักจูงมาให้โดยไม่รู้ตัวแต่คนนั้นไม่เคยรู้จักกันแต่ไม่เคยเห็น


หน้าด้วยคุณคือใคร


ศริน:นี่ยัยสุภวาเธอบ้าไปแล้วหรอร้องเพลงบ้าๆอยู่ได้


สุภวา:ความรัก .... รัก ....


ศริณ:โอ๊ยยัยสุภวา!! ฉันจะบ้าตายกับเธอจิงๆ

กริ๊งๆๆๆๆๆ................

ศริณ:ครัยโทรมาอ้าว......พี่อาทิตย์นี่.......ฮัลโหล.....พี่อาทิตย์

อาทิตย์:พี่ขอโทษนะกับเรื่องที่เกิดขึ้น....หวังว่าน้องสริณคงมะโกดพี่นะ

ศริณ:จาโกดไมหรอพี่มะได้ทัมอาหรัยหั้ยนิ

<เริ่มภาษาวัยรุ่นแล้วนะคับ>

อาทิตย์:ก้อขอโทษที่อารมณ์เสียตอนที่อยู่magdonaldอ่ะ...พี่ก่ะสายชลปรับความเข้าจัยกันวันนี้ตอนเย็นเดี๋ยวไปรับนะ

ศริณ:พี่!ๆ....เฮ้อวางสายไปแล้ว...แหมจิงๆเลย..เนี่ย

สุภวา:ครัยโทรมาหรอจ้าเพื่อนรักของฉันคนดีคนดี

ศริณ:ออพี่

สุภวา:พี่หรือแฟนย่ะ

ศริณ:ไม่ใช่พี่ไม่เชิงแฟนเข้าจัย

สุภวา:เขาบอกงัยบ้างหรอ

ศริณ:จามารับพร้อมเพื่อนเขาหลังเลิกเรียน

เลิกเรียน!

อาทิตย์:ศริณไปไหนนะหามะเจอเลย

สายชล:เออรอไม่เปนหรอว่ะรอหน่อยดิ

ศริณ:มาแล้วค่ะพี่ๆนี่จะแนะนำให้สุภวาหรือสุเพื่อนสนิทที่สุดของริน

สายชล:หวัดด..ดี..ดี..คับ..ผม..<อาการตกหลุมlove>

สุภวา:ดีเช่นกันค่ะ.......<รับloveเขาแล้ว>

ศริณ:ปิ๊งกันเข้าแล้วเพื่อนเรา<คิดในใจ>

อาทิตย์:เฮ้ไอ้ชลเปนไรว่ะ

สายชล:คุณสวยๆๆ