[Fic FF XV] Snow & Kiss

ข้อมูลเบื้องต้น

 

[เป็น Fic แต่งเพื่อตอบสนองตัวเองงงงงง ส่วนคู่ ก็คือ พรอมพ์ X น๊อค นะครับ เรานี้ น๊อค เคะ ยังไงก็ได้หมด แต่ชอบบบบบบ คู่นี้เป็นพิเศษ]

 

----------------------------------------------------------------------------------

[[เมืองเล็กๆ]]

“หิมะตก!!”

พรอมพ์โต้ที่ออกมาจากโรงแรมได้เอ่ยอย่างตื่นเต้นราวกับเด็กน้อยที่ไม่ได้เจอหิมะเลย แน่นอนว่าทั้งอิกนิสและกลาดิโอ้ก็ต่างแปลกใจไม่น้อย จากความเย็นที่ปกติธรรมดาๆของเมื่อคืนกลายเป็นว่าหิมะตกในวันรุ่งขึ้น แต่เมืองทั้งเมืองเขาคงจะเคยชินกันแล้วกับสภาพแวดล้อมที่แปรปรวนจนเดาไม่ออกยกเว้นแต่พวกนักท่องเที่ยวที่มารวมทั้งกลุ่มพวกเขาด้วย

“น๊อคยังไม่ตื่นซินะ ?”

อิกนิสเอ่ยถามพรอมพ์โต้เพราะว่าดูจากการออกจากห้อง พรอมพ์โต้ออกทีหลังจากพวกเขาที่ไปคุยกับพนักงานในโรงแรมถามหาข่าวต่างๆในเมืองนี้

“ใช่ ยังไม่ตื่น ยิ่งอากาศแบบนี้ยิ่งเป็นใจเลยหละ”

พรอมพ์โต้ตอบแล้วเดินออกไปข้างนอก ยื่นมือจับก้อนหิมะที่ตกลงมา ในไม่ช้าลมหายใจก็เริ่มเป็นไอ

“นายไปซื้อเสื้อกันหนาวให้น๊อคดีกว่า ถ้าไม่สบายขึ้นมาจะแย่เอา”

กลาดิโอ้บอกแล้วชี้ไปทางร้านเสื้อผ้าที่อยู่ไปอีกฟากจากตรงโรงแรมนี้ จากแผนที่ที่มีอยู่ไม่น่าจะหลงแม้เมืองนี้จะดูเจริญหูเจริญตาแต่ทางมันซับซ้อนเหลือเกิน

“ได้ๆ แล้วฉันต้องซื้อให้กับพวกนายด้วยมั้ย ?”

เด็กน้อยในสายตาทั้ง 2 เอ่ยถามอีกรอบ

“ของฉันไม่ต้อง ร่างกายฉันถูกฝึกมาให้ทนต่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว”

กลาดิโอ้บอกพลางอวดสรีระร่างกายตนเองที่แสนภาคภูมิใจ มันทำให้พรอมพ์โต้แอบอิจฉานิดๆ เพราะหุ่นแบบนั้นคือความฝันของผู้ชายทุกคน

“ของฉันเองก็ด้วย แค่ขยับตัวบ่อยๆก็ทำให้หายหนาวแล้ว และก็ต้องไปเข้าครัวเตรียมทำของอุ่นๆให้อีก”

อิกนิสเอ่ยก่อนขยับแว่นตาแล้วเดินเข้าไปในโรงแรมไปในห้องที่จับจองกัน สิ่งแรกคือต้องไปเช็คสิ่งที่จะทำ วัตถุดิบที่ขาดหรือเหลืออะไรไว้จากนั้นก็ต้องไปซื้อของต่อ ส่วนทางคนร่างใหญ่อย่างกลาดิโอ้ก็ต้องไปสำรวจต่อ เขาอยากจะทำอะไรในหลายๆอย่างเพื่อความแน่ใจกับการเดินทางเพื่อความปลอดภัยต่อน๊อคทิส

“ OK ! งั้นฉันเอาเงินในกองกลางไปซื้อเสื้อกันหนาวของฉันกับน๊อคก็แล้วกัน”

คนตัวเล็กกว่าพูดอย่างลัลล้าตามแบบฉบับ เขาหยิบเงินจากกลาดิโอ้ก่อนวิ่งออกไป เดินไปตามเส้นทางและใช้ปากถามหาร้านเอา แม้จะเก้ๆกังๆกับการได้ถามกับผู้หญิงน่ารักๆก็เถอะ

[ว่าแต่...น๊อคชอบใส่เสื้อกันหนาวแบบไหนหละ...?]

หลังจากที่ตามหาร้านจนเจอ ก็ต้องมาปวดหัวอีก คือราชาน๊อคทิสผู้นี้ ชอบเสื้อกันหนาวแบบไหน หมายถึงเนื้อผ้า ลวดลายรวมทั้งสีด้วยยยยย โอ้วววว พรอมพ์โต้ผู้พลาดกับการถามเรื่องแบบนี้กับอิกนิสซะแล้ว

“คุณลูกค้าจะซื้อไปฝากหรือจะใส่เองคะ?”

เจ้าของร้านเดินมาถามจากการมองพรอมพ์โต้ที่ยืนดูเสื้อกันหนาวที่แขวนไว้มานานแล้ว

“ทั้งซื้อใส่เองและไปฝากครับ แต่พอดีผมไม่รู้ว่าเขาชอบแบบไหน”

เขาตอบอย่างรนๆ รู้แบบนี้น่าจะลากน๊อคมาด้วยก็ดีหรอก

“แฟนหรือคะ ? ถ้าเป็นแบบนั้นน่าจะเอาเสื้อกันหนาวสีเดียวกัน ลายเดียวกันเลยนะคะ น่ารักดี”

“พรืดดดดดดด!!”

พรอมพ์โต้แทบพ่นน้ำลายออกมาหลังจากที่เจ้าของร้านพูด

[แฟนงั้นหรือ....ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีนะซิ]

“เอ่อ....เพื่อนครับ แล้วก็เป็นผู้ชายด้วย”

เขาเกาหัวบอกไป

“เอ้อ ตายแล้ว ขอโทษนะคะ พอดีเห็นสายตาคุณเหมือนผู้ชายมาซื้อของให้ผู้หญิงนะคะ”

เจ้าของร้านตอบก่อนจะยิ้มให้

[..................]

“ถ้าแบบนั้นเอาสีโทนน้ำตาลไปมั้ยคะ ? ดูอบอุ่นดี”

การแนะนำนั้นไม่ได้เข้าหัวของพรอมพ์โต้เท่าไหร่ เขาแค่คิดว่าน๊อคเป็นคนที่แสนสำคัญกับเขาจริงๆแล้วน๊อคหละจะคิดยังไงกับเขาบ้าง เพื่อน ? มันคงไม่เกินเส้นนี้ไปหรอกมั้ง

เพราะน๊อคหัวช้ากับเรื่องแบบนี้ซะด้วย แล้วอีกอย่างเขาก็มีคู่หมั้นตั้งแต่เด็กอีกต่างหาก ในจิตใจคงจะมีแต่เรื่องของท่านลูน่า

“ผมเอาโทนสีน้ำตาลเข้มกับอ่อนนี้ก็แล้วกันครับ ส่วนลายก็เอาเหมือนๆกันดีกว่า”

ในที่สุดก็ตัดสินใจไปแล้ว แม้จะยังอยากมีตัวเลือกมากกว่านี้ แต่สมองมันไม่ค่อยโล่งดีเลยอยากทำอะไรให้จบไวๆ

---------------------------------------

-------------------------

-----------

“น๊อค ตื่นได้แล้ว”

เสียงปลุกที่แสนคุ้นหู แต่เพราะคุ้นนั้นแหละเขาถึงยังไม่อยากตื่น ยิ่งอยู่ดีๆอากาศเย็นขึ้นแม้ในห้องจะมีการจุดเตาผิงไว้ก็เถอะ มันทำให้รู้สึกว่า....สบายสุดๆไปเลย

“น๊อค ถ้านายไม่ตื่น นายจะไม่สบายเอานะ”

พรอมพ์โต้สุดทน เขาฉุดตัวราชาให้ลุกขึ้นมานั่ง แล้วเอาเสื้อกันหนาวที่ซื้อมาจะสวมใส่ให้ ด้วยความเฉื่อยชาและขี้เซา จะทำอะไรก็ทำได้ในตอนนี้ น๊อคเผลอตัวยกแขน 2 ข้าง ให้สวม เหมือนเขายังสะลึมสะลือ พรอมพ์โต้เห็นท่าทางถึงกับหลุดขำออกมา แต่ก็ต้องรีบๆสวมใส่ให้ เสื้อกันหนาวตัวนี้จะทำให้อุ่นดีกว่าเสื้อคลุมสีดำที่เคยใส่เสียอีก

“อืมมม”

น๊อคทำเสียงไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ นั้นยิ่งทำให้อยากแกล้งมากขึ้นอีก แต่เขาไม่ได้อยากแกล้งอะไรมากหรอกแค่อยากสัมผัสเท่านั้น พรอมพ์โต้ขยับหน้าไปใกล้ๆ แต่ว่าน๊อคกลับขยับเข้าไปหาด้วยทำให้ปากชนปากอย่างไม่ตั้งใจ เพราะคนขี้เซาตายังไม่เปิดเลยเนี่ยซิ น๊อคทำท่าจะล้มตัวนอนลงอีกครั้ง แต่กลับโดนคนตัวเล็กที่มากด้วยแรงจับให้นอนหงายบนฟูกจแทบจะจมฟูกไปด้วยซ้ำ

“....พรอมพ์....โต้ ?”

น๊อคเริ่มที่จะหัวเสียนิดๆถึงจะไม่ค่อยชอบให้ใครมาปลุกช่วงที่หลับสบาย แต่อยู่ๆเหมือนใช้กำลังแบบนี้ยิ่งทำให้ไม่ชอบเข้าไปใหญ่ ก่อนที่จะอ้าปากถามกลับถูกปิดปากด้วยริมฝีปากนุ่มและร้อนในคราวเดียวกัน

“อื้ม!”

พยายามผลักออกแต่ก็ไม่เป็นผล ถึงพรอมพ์โต้จะตัวบางแต่แรงไม่ใช่จะเบาบางตามไปด้วยหรอกนะ เพราะเขาก็พยายามฝึกฝนตัวเองมาเยอะเพื่อมาอยู่ข้างๆกับน๊อคนี่แหละ องค์ราชาที่ยังไร้เดียงสาเรื่องความรัก รสจูบเคยรู้จักหรือเปล่ายังไม่รู้เลย ตอนนี้ได้แต่ขัดขืนทางริมฝีปากแต่พอเผลอก็โดนลิ้นของฝ่ายนั้นรุกเข้ามาจนได้

“ฮ้าาา....”

พอคนที่รุกจูบจนพอใจก็ถอนริมฝีปากให้อิสระ น๊อคหายใจเฮือกใหญ่ มันเป็นรสจูบที่ทำให้ทรมาน หรืออีกอย่างคือเขาจูบไม่เป็นเลยหายใจไม่สะดวก

โครม!!!

“โอ๊ยยยย เจ็บๆๆ”

พรอมพ์โต้ลุกขึ้นยืนแล้วลูบหัวตัวเองจากแรงถีบนั้นทำเอาเขาตกลงเตียงทันที และสติก็กลับมาหลังจากที่ขาดไปตอนที่โดนสัมผัสจากน๊อค

“เอ่อ...น๊อค....”

พรอมพ์โต้เริ่มไม่รู้จะพูดยังไงดี เขาดันเผลอแสดงความในใจไปอย่างไม่มีการยั้งเลย ความรู้สึกที่มีต่อน๊อคมันเกินเลยเพื่อนมาตลอด เขามีแต่เก็บและก็เก็บจนเหมือนจะระเบิดได้ทุกเวลา

“เจ้าบ้า....”

องค์ราชาเสียงสั่น เขาหน้าแดงและเอามือเช็ดๆปากเพราะคราบน้ำใสมันเลอะ ในสมองมันยังประมวลผลไม่ทัน จากการไม่รู้เรื่องพวกแบบนี้ด้วยนั้นแหละ แต่มันทำให้รู้สึกว่าช่างน่าอายและน่ากลัวในเวลาเดียวกันต่างหาก ฟูกเตียงยวบลงไปอีกครั้งด้วยแรงน้ำหนักของพรอมพ์โต้ที่เข้ามา

“ขอโทษ...ฉันขอโทษนะน๊อค ฉันแค่....ฉันแค่ไม่รู้จะระบายออกไปยังไง แต่พอนายมาสัมผัสฉัน ฉันเลย....!!”

เด็กหนุ่มผมสีทองที่อึกอักไม่รู้จะพูดยังไง จะอธิบายให้เข้าใจแบบไหนแต่ก็ต้องตกใจเมื่อน๊อคกับทำสิ่งที่คาดไม่ถึงมาก่อน ริมฝีปากนั้นได้ประกบจูบ ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้างแต่ทว่าไม่รอช้าที่จะตอบสนอง แม้ฝ่ายนั้นจะจูบไม่เป็นเท่าไหร่ มันทำให้รู้สึกว่า...

[น่ารัก]

มือทั้งสองรวบกอดน๊อคไว้แน่น รวมทั้งปากที่เหมือนจะกลืนกิน ไม่อยากหยุดอยู่แค่นี้ อยากได้มากกว่านี้ สมองของพรอมพ์โต้เริ่มจะตีกันเองอีกแล้ว เสียงครางเล็ดลอดจากในปาก แต่แล้วก็ต้องยั้งไว้เพราะเห็นว่าน๊อคเริ่มหายใจไม่ทันอีก

“นี้เป็นวิธีใหม่ในการปลุกของนายใช่มั้ย ?”

น๊อคเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่ร้อนผ่าว เขาเริ่มรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นแต่ก็พยายามปัดไป เขายังไม่พร้อมที่จะให้พรอมพ์โต้รุกเข้ามามากกว่านี้ มันยังมีเส้นที่ขีดไว้อยู่ ปลายนิ้วได้เกลี่ยไปตามแก้มขององค์ราชา รวมทั้งเส้นผมที่เล็กและมีสีกรมท่าออกดำ สื่อออกมาแม้ไม่ต้องพูดกับความรู้สึกที่มีให้เสมอไม่เคยเปลี่ยน

[รักมากเหลือเกิน....รักจนต้องการที่จะอยู่เคียงข้างไปตลอดชีวิต]

พรอมพ์โต้เข้ากอดน๊อคอีกครั้ง อากาศที่เย็นจนหิมะตกลงมาไม่ขาดสาย แต่ภายในห้องนั้นอบอุ่น หลังจากที่อิกนิสกลับมาเขาก็เข้าครัวเตรียมอาหารร้อนๆให้กินกันทั้งกลุ่มทันที กลาดิโอ้นั่งคุยกับน๊อคว่าจะเอายังไงต่อไปจากการไปสำรวจมาก็เจอจุดอะไรที่น่าสนใจหลายๆอย่างส่วนพรอมพ์โต้นั่งดูรูปถ่ายในกล้องตัวเอง เขาได้โอนรูปนึงที่ถ่ายมาใส่มือถือเพื่อเก็บไว้ รูปนีี้รูปเดียวที่จะไม่ให้คนอื่นเห็นนอกจากเขาและน๊อค หลังจากที่เสร็จก็ลุกไปคุยสมทบด้วยกับกลาดิโอ้เพื่อรออิกนิสมาเรียกไปกินข้าวนั้นแหละ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะเป็นความลับของเขาและองค์ราชาน๊อคทิส

[Fin]

 

**ตามอ่าน Fic FFXV ที่แต่งแล้วไม่สามารถลงที่เวปเด็กดีได้ที่เฟสบุ๊ค So_shirosaki