[Bleach]_All Ichigo Fc.

ลำดับตอนที่ #26 : [Fan Fic]: ดอกไม้ที่เหลือแค่ดอกเดียว/21/

เริ่มรู้สึกว่าคนเม้นน้อย

แต่ไม่เป็นไร ผมไม่อะไรมากอยู่แล้ว เพราะรู้วาเปิดเทอมคงยุ่งกันน่าดู

เสาร์-อาทิตย์ เรามา กันดีกว่า

+++++++++++++++++++++++++



หมู่เมฆได้ขยายตัวเปิดกว้างเพราะแรงจากสายผลที่ผัดผ่านมาอย่างรุนแรง
ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี จากที่สดใสเริ่มกลับกลายเป็นครึ้ม

“ฝนจะตกอย่างนั้นหรือ....”

กริมจอว์ได้ลุกขึ้นมา มองดูสภาพท้องฟ้าของโลกมนุษย์ สิ่งนี้มันไม่มีในโลกของพวกเขาเลยซักนิด

“ฝน....”

อิจิโกะได้ทวนคำพูด เขากำลัง งง กับคำว่าฝน เพราะตอนที่มาโลกมนุษย์เขาไม่ได้เจอและสัมผัสกับมันเลย

“เดี๋ยวเจ้าก็ได้รู้เอง”

“!?”

แปะ!!!

จู่ๆ ก็มีหยดน้ำหล่นจากฟากฟ้ามาโดนหน้าของร่างบาง อิจิโกะเงยหน้าขึ้นมามอง
ก็เห็นเป็นหยดน้ำที่โปรยปรายลงมาทีละนิดๆแต่มันกลับเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

“เย็นจัง”

ร่างบางได้พูดเพราะความรู้สึกได้ รู้สึกถึงสายฝนนี้ เขาคุ้นเคย..........

“!?”

.
.
.
.
.
.
.
.
.
สายฝนที่เทกระหน่ำ
.
.
.
.
.
.
.

ผู้ชายผิวขาว ใส่ชุดที่ดูแปลกตา
.
.
.
.
.
.
.
คนคนนั้น พูดถึงเรื่องที่ฉันมีพลังวิญญาณ
.
.
.
.
.
.
.
คนคนนั้น เป็นคนที่ฆ่าฉันที่ร้าน
.
.
.
.
.
.
“อึก”

ตุบ!!!

อิจิโกะ ถึงกับทรุดลงนั่งกับพื้น เขาทำท่าทรมานมาก มือทั้ง 2 ข้างได้จับบีบที่ขมับหัวของตนเอง

“เฮ้!!!เป็นอะไรไป”

ร่างสูงได้เข้ามาช่วยพยุง คนที่นั่งแล้วทำท่าจะล้มไปกับพื้น

“ไม่....ไม่นะ....อยะ....อย่า”

.
.
.
.
.
.
ริมฝีปากที่เย็นชืด
ดวงตาสีเขียวที่จับจ้องอย่างเย็นชา
.
.
.
.
.
.
รสจูบที่รุนแรงแต่กลับดูอ่อนโยน
.
.
.
.
.
.
“ข้าปรารถนา อยากให้เจ้าได้อยู่เคียงข้างกายข้า”
.
.
.
.
.
.
.
คำพูดที่ท่านได้พูดเบาๆจนแทบไม่ได้ยิน
ท่านฆ่าข้า เพื่อให้ข้าได้กลายเป็นอันคาร์รับใช้ท่าน
ท่านดูแลข้า มาตลอด
ท่านอุลคิโอร่า
.
.
.
.
.
.
.
เพี๊ยะ!!!

เสียงตบฉาดอย่างดัง กริมจอว์ได้เห็นแววตาอิจิโกะเหม่อลอย
จึงได้ตบหน้าเขาให้ได้สติ

“อิจิโกะ มองหน้าข้าซิ มองข้า!!!”

มือแกร่งจีบบีบ ข้อแขนที่บางทำให้เจ็บจะได้มีสติซักที

“เอ๋...ท่านกริมจอว์”

อารันคาร์หนุ่มทำสีหน้า มึน งง แต่ชั่วขณะนั้นเอง

///สัมผัสนี้ ยมทูต 1ตน ไม่ซิ 3 ///

ทั้ง 2 ต่างลุก และเริ่มจับสัมผัสให้แน่นอน

///อยู่ใกล้ๆ 1 ตน ///

กริมจอว์ได้ขยับกายก่อนจะหายไป

“!?”

“เฮ้ อยู่ข้างหลังๆ”

ลูเคียถึงกลับตกใจ แต่ว่าเธอเองก็ไม่คิดจะกลัวอยู่แล้ว
หญิงสาวผู้ใส่ชุดยมทูตได้ ถอยหลังตั้งหลัก

///ขนาดเราลบจิตไปหมดแล้ว แต่ว่าพวกมันยังรู้ตัว แสดงว่าไม่ใช่พวกกระจอกๆแน่นอน///

“จงร่ายรำ โซเดะโนะชิรายูกิ”

จากดาบที่รูปร่างคล้ายดาบทั่วไปบัดนี้กลับกลายเป็นดาบสีขาวที่งดงาม
กริมจอว์ได้มองอย่างกับว่าตะลึงกับความงามของดาบเล่มนี้

///สวยดี แต่ก็แค่นั้นหละนะ///

และการต่อสู้ก็ได้เกิดขึ้นอีกครั้ง
อิจิโกะเองก็ได้แต่มองดู เขารู้ว่าสู้ครั้งนี้ใครจะเป็นฝ่ายชนะ
ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องยื่นมือไปช่วยเลยดีกว่า อีกอย่าง นิสัยของท่านกริมจอว์เองก็ใช่ว่าจะชอบให้ใครมาช่วยอยู่แล้ว คนที่ชอบการต่อสู้ คนที่ชอบการชนะคนอื่น อย่างท่านกริมจอว์คนนี้

“อึก”

ลูเคียถึงกลับกระอักเลือด เมื่อโดนประทะดาบกัน แรงของกริมจอว์เหนือกว่า และซัดกระเด็นจนเด็กสาวชนกับกำแพงตึกจนทะลุเข้าไปตัวอาคาร
โชคดีที่ช่วงนี้ปิดเทอมกันจึงไม่มีเด็กนักเรียนหรือครูอาจารย์อยู่

“เฮอะ นึกว่าจะเก่งแค่ไหน ที่แท้ก็พวกอ่อนๆนี่เอง”

กริมจอว์เอ่ยวาจาอย่างดูถูก

“จะ...เจ้า”

เด็กสาวผู้ไม่ชอบให้ใครดูถูกตนเองอยู่แล้ว ลูเคียจับดาบมั่นแล้วพยายามลุกขึ้นมา
ร่างเล็กได้วางท่าของตนเอง

“!?”

“ระบำที่ 2 ฮาคุเร็น”

จู่ๆคลื่นพลังได้ลอบตัวของลุเคียเป็นริ้วๆเข้ามา 4 สาย พลังนั้นได้เปลี่ยนเป็นคลื่นน้ำแข็งพุ่งเข้าหาตัวเอสปาด้า No.6 ทันที

ตูม!!!

อิจิโกะยังมองดูการต่อสู้นั้น จนเขาสะดุ้งเฮือก เมื่อรับรู้ถึงอะไรบางอย่างกำลังใกล้เข้ามา
ชายหนุ่มได้หันหน้ามองหา แต่ก็ไม่พบเจออะไรเลยมีเพียงแต่สายน้ำฝนที่ยังตกมาแบบไม่หยุดซักที

///ความรู้สึกแบบนี้....///

“กำลังมองหาอะไรอยู่ คุโรซากิ อิจิโกะ”

“!?”

เสียงแบบนี้ แรงกดดันแบบนี้

“ทะ...ท่านอุลคิโอร่า”
.
.
..
.
.
.
.
การพบกันของพวกเรา
มันไม่น่าเกิดขึ้นมาเลยซินะ
.
.
.
.
.
+++++++++++++++++++++++++

ถ้าต่อได้จะมาต่อวันนี้นะครับ