บุหลันพราวแสง

แม้นความเศร้าระทมจะยังคงมี แต่ไม่นาน... แสงสว่างแห่งความสุขจะต้องหมุนเวียนกลับมาเยือน

'บุหลันคนนี้ของแม่จันทร์... จะต้องพราวแสงโดดเด่นเบื้องบนเวหาในสักวันหนึ่ง'

  

เจ้าชายขี่ม้าขาวคนนี้ จะคอยปกป้องและดูแลเธอยิ่งกว่าชีวิตของเขา หากแม้นเธอเป็นพระจันทร์ดวงกลมโตโดดเด่นเบื้องบนท้องนภากว้างใหญ่ไพศาล เขาก็จะขับเครื่องบิน F-๑๖ ให้พุ่งทะยานขึ้นไปเหนือเวหาด้วยจิตใจของชายชาติทหารที่กล้าแกร่ง เพื่ออยู่เคียงข้างเธอ

 “หลันรักแม่มากที่สุดในโลกเลยจ้ะ” ไม่เอ่ยเปล่า เธอรีบสวมกอดมารดาไว้ด้วยความรัก อ้อมกอดจากมารดาช่างอบอุ่นที่สุด

“แม่ก็รักลูกเช่นเดียวกันนะหลัน ไม่ว่าวันนี้จะเป็นอย่างไร แต่แม่ก็จะพยายามทำทุกวิถีทาง เพื่อทำให้ลูกของแม่ได้เป็นอยู่อย่างสุขสบายเหมือนอย่างใครอื่นเขา แม้ตอนนี้ บุหลันของแม่จะมีแสงสว่างแห่งเส้นทางเดินน้อยนิด แต่แม่เชื่อว่า... ฟ้าย่อมไม่กลั่นแกล้งเราเสมอไป บุหลันของแม่จะต้องพราวแสงในสักวันหนึ่ง”

บุหลันไม่ค่อยเข้าใจในประโยคที่มารดาเอื้อนเอ่ยก่อนหน้าสักเท่าไหร่ แต่เธอสัมผัสได้ถึงความพยายามและการสู้ชีวิตของมารดา

  

ขอขอบคุณเป็นพิเศษ สำหรับข้อมูลประกอบการเขียน : กองทัพอากาศไทย , นักบิน F-๑๖ , คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล, โรงเรียนนายเรืออากาศ , โรงเรียนเตรียมทหาร, ได้รับแรงบันดาลใจส่วนหนึ่งจาก ร.อ. (น.อ.) นพนนท์ นิวาศานนท์ และอื่นๆ อีกมากมายที่ไม่ได้กล่าวถึง