=w=ZZZzzzZZZZzzzz

ข้อมูลเบื้องต้น

=w=



รูปคุณนักฆ่าจากพาเซีย

เนื้อเรื่อง

           เช้าวันสดใส อากาศเย็นสบาย   สายลมพัดบางเบา แสงแดดอ่อนๆยามเช้า ฮ่า..วันนี้ช่างเป็นวันสบายๆจริงๆ ผู้คนภายในเมืองโรยอลตื่นกันแต่เช้า หน้าตาของทุกคนต่างดูแจ่มใสยิ่งนัก ฝูงนกต่างโบยบินเล่นบนท้องฟ้าอย่างมีความสุข ต้นไม้ใบหญ้าต่างดูสดใส ก้อนเมฆน้อยๆ ลอยไปลอยมา  ลันล้า~~

“ฮ่า...อากาศดีจัง” ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ ภายในเมืองโรยอลอย่างสบายใจ พลางแหงนหน้ามองก้อนเมฆ บนท้องฟ้า อย่างสนุกสนาน

“ เอ..ว่าไปแล้ว เรามาทำอะไรที่นี่กัน?”ว่าแล้วฉันก็เริ่ม คิด 

1 นาที......

5 นาที......

1 ชั่วโมง ผ่านไป

“ย๊ากก=[]=” คิดไม่ออก   มาทำอะไรกันน๊า” ฉันเอามือขยี้หัวตัวเองไปมา จนกระทั่ง เสียงหนึ่งดังขึ้น   ไม่ไกลจากนี้นัก ฉันรีบวิ่งไปตามเสียงนั่นทันที

“ได้โปรด พ่อหนุ่ม ไว้ชีวิตข้าเถิด ข้าเป็นเพียงแค่คนแก่ ได้โปรด”หญิงชราร้องอ้อนวอนขอชีวิต จากชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่มีรูปร่างสูงใหญ่ และเรือนผมสีเงินของเขายาว จนไปถึงกลางหลัง ที่กำลังปลิวสไวไปตามสายลมอ่อนๆ อย่างช้าๆ

“ข้าไม่อาจไว้ชีวิต ท่านได้ เพราะท่าน ได้รู้ว่าข้าคือ นักฆ่าแห่งพาเซีย”ชายหนุ่มคนนั้น ตอบอย่างไร้อารมณ์ใดๆ

“ข้าจะส่งท่านไปดีเอง  ข้ารับรองว่าเจ็บ แค่นิดเดียว”ว่าแล้วเขา ก็เรียกดาบ อันแหลมคม ขึ้นมาในมือ และหมายที่จะปิดชีวิตของหญิงชราตรงหน้า อย่างเร็ว!!

“หยุดก่อน!!” ฉันตะโกนออกไปสุดเสียง เพื่อห้ามการกระทำของชายคนนั้น

“เจ้าเป็นใคร!!”นัยน์ตาสีฟ้าของเขาหันมาจับจ้องที่ฉันอย่างเย็นชา

“ฉันน่ะหรือ คือ สาวน้อยน่ารัก ผู้รักความยุติธรรม และปกป้องชีวิตพร้อมความสงบสุขของโลกใบนี้ ยั๊ย~ เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ ปล่อยนางผู้นั้นเด๋วนี้นะ”ฉันเอามือชี้หน้าชายผู้เย็นชาผู้นั้น อย่างหนักแน่น

“ ฮะๆๆฮ่า ข้าอยากจะหัวเราะดังๆ ทำไมข้าต้องปล่อยนางด้วยล่ะ ในเมื่อนางรู้ความลับของข้า ข้าก็ต้องสังหารนางสะ! เจ้าก็ด้วย หึหึ อยากตายมากสินะ ” ว่าแล้วเขาก็เสยผมที่ปิดหน้าของเขาออก พร้อมรอยยิ้มเหยียดที่มุมปาก

“กะๆๆก่า! ฉันอยากจะหัวเราะแรงๆ เจ้ามิอาจ ฆ่าฉันได้หรอก อีกอย่าง นางเป็นเพียงแค่หญิงชรา คนหนึ่ง ไว้ชีวิตนางเถอะ และอีกอย่าง ท่านสังหารชีวิตคนมาแล้วกี่คน ท่านไปมอบตัวเถอะนะ”ว่าแล้วฉันก็มองเขาด้วยสายตาอบอุ่น

“ นี่เจ้าเลียนแบบคำพูดข้า!” นัยน์ตาสีฟ้ามองอย่างดุๆ

“แง๊=[]=   เอ๊ะ เริ่มนึกได้ เจ้าคือนักฆ่าแห่งพาเซียใช่ไหม” ฉันมองเขาอย่างตื่นเต้น

“ใช่ นอกจากเจ้ามาห้ามข้าแล้ว ยังรู้ว่าข้าเป็นใครอีก งั้น ตายทั้งคู่เนี่ยละ”จากนั้นเขาก็หมุนดาบเป็นวงกลม ก่อนจะปิดชีวิตหญิงชราคนนั้น แต่! หญิงคนนั้นได้หนีไปแล้ว

“เฮ้ยย!! ตอนไหนเนี่ยเพราะเจ้าคนเดียวแท้ๆเลย”ว่าแล้วเขาก็เอามือกุมขมับ

“ฮ่าๆๆ^[]^ ดีแล้วๆ นี่ เจ้าน่ะ มอบตัวดีกว่าน๊า นะOwO” ฉันทำตาแบ๋วใส่

“ ข้าจะฆ่าเจ้า!!!”เขาพุ่งมาหาฉันด้วยความเร็วเหนือแสงพร้อมมีดอันแหลมคม

“ยั๊ย!>[]< ใจร้อนจังเยยตาเอง คริๆ” ฉันกระโดดหลบด้วยความเร็วอินฟินิตี้เช่นกัน

“ มาเล่นวิ่งไล่จับกันหน่อยไหม คุคุ” ฉันกระโดดไปมาอย่างร่าเริง

“หึหึ ใกล้จะตายแล้ว ยังมาปากเก่งอีก  โซล์!!!”   สิ้นเสียงของเขา ก็บังเกิด มังกรสีดำมหึมา ขึ้น 

“จัดการเธอสะ!!” เจ้ามังกรอ้าปากของมัน พร้อมยิง ลูกไฟ ใหญ่ยักษ์ สีเพลิง นับพันลูกมุ่งใส่ ฉัน

“เย้ย เล่นแรงนะเนี่ย เมสโพรสเฟียร์!!” ม่านสีฟ้าปรากฏขึ้น ป้องกันฉันจากลูกไฟ ได้อย่างทันเวลา

“อ่ะแฮ่ม เล่นสองต่อหนึ่งขี้โกงนิ   Lightจ๊า~~” ทันใดนั้นท้องฟ้าก็แปรเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท พร้อมสายฟ้าฟาด เปรี้ยง!! ได้บังเกิดร่างของ Light    ขึ้นมา

“ล๊อกเก็ท ทางนี้ข้าจัดการเอง”และแล้ว Light ก็พึมพำอะไรบางอย่าง ให้บังเกิด หลุมดำขนาดใหญ่ ขึ้นรอบตัวเจ้ามังกร แต่มันก็พยายามจะบินหนี สุดท้ายหลุมดำก็ดูด มังกรจมมิดหายไปอย่างรวดเร็ว  

“อ่ะแฮ่ม คราวนี้ ฉันเอาจริงแล้วนะเอ๋ หายไปไหนแล้ว อ๊ะ!!”  เจ้านักฆ่ามาโผล่ข้างหลังฉัน และใช้ แขนรัดตัวฉันด้วยแรงมหาศาลพร้อมสร้างม่านอากาศป้องกันไม่ให้ Light เข้ามาช่วย ได้

“หึหึหึ ตายสะเถิด  การทิ้งจังหวะ ในการต่อสู้ มันไม่ดีหรอกนะ หึ!”และแล้วเขาก็ออกแรง มากขึ้นเรื่อยๆ จนฉันรู้สึกเหมือนร่างทั้งร่างจะฉีกขาดไปหมดแล้ว

“ง่ายไปไหม...งับบ!!!” ฉันกัดเข้าที่แขนของเขาอย่างจัง สร้างความเจ็บปวดไม่น้อย

“ฮ่าๆๆ^[]^   ให้ฉันตายแบบนี้ไม่เอานะ ตายในอ้อมกอดนักฆ่าเนี่ย” 

“งั้นข้า จะสังหารชีวิตเจ้า ด้วยดาบด้ามนี้ล่ะ” นักฆ่า ร่ายดาบตัวเองเป็นรูปไม้กางเขน และมุ่งฟันฉับเข้าเป้าหมายทันที!!

เพล้ง!!!

“งับ ^w^” ฉันกัดดาบของเขาไว้ได้ทัน

“เฮ้ย เจ้าอ่านกระบวนท่าข้าออกได้ไง   ปล่อยดาบข้า เด๋วนี้” เขาพยายามสะบัดดาบออกจากปากของฉัน แต่ก็ไร้ผลใดๆ

“ขอกินดาบท่านล่ะ หุหุ งับ!!อึกๆ ฮ่า อร่อย^[]^”   นะบัดนี้ ดาบของเขาได้ หายไปในท้องของฉันหมดแล้ว

“เฮ้ยย เจ้าเป็นตัวอะไรกันเนี่ย ในเมื่อกินดาบข้าไปแล้ว ข้าจะประลองเวทย์กับเจ้า” นักฆ่า เริ่มร่ายกระบวนท่า  แปลกๆ ก่อนที่ผืนแผ่นดินโดยรอบจะแยกเป็นเสี่ยงๆ 

“นี่คือ สนามประลอง เวทย์ หึหึหึ หลุมศพของเจ้า!!” นักฆ่ายิ้มอย่างโหดเหี้ยม

“โฮฟราสเทิน!!!!” นักฆ่าร่ายเวทย์ยิงลำแสง สีดำพร้อมประกายไฟฟ้าเต็มพิกัด มุ่งตรงใส่ร่างของฉันทันที

“Skylight!!” ฉันร่ายเวทย์โต้กลับ ด้วยลำแสงเวทย์สี รุ้ง พลังมหาศาล

ในเวลาอันรวดเร็วและเป็นจังหวะพอดี ทำให้ พลังเวทย์ของทั้งสอง ต่อสู้กันกลางอากาศ 

“ข้าไม่มีทางยอมผู้หญิงอย่างเจ้าหรอก!! อ๊ากกกกกก!!!”   นักฆ่าเพิ่มพลังเวทย์ ให้เป็น 10000000เท่า ด้วยแรงเฮือกครั้งสุดท้าย !!

“ฉัน ก็ไม่ยอมเหมือนกัน  ไม่ยอมให้เจ้าไปฆ่าชีวิตผู้คนไปมากกว่านี้แล้ววว!!!”  ฉันใส่พลังที่มีทั้งหมด  ไปกับพลังเวทย์ ในครั้งนี้  ด้วยแรงสุดท้าย  พลังอินฟินิตี้!!!

ลำแสงเวทย์ประทะกันอย่างดุเดือดกลางอากาศ   จนทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่

Boom!!!!   (แง๊ปานหนังการ์ตูนเด็กน้อยกร๊ากกก)

ร่างของนักฆ่าปลิวไปตามแรงของระเบิด  จนกระทั่ง  ปลิวไปถึงปากขอบเหว  มือหนึ่งของเขาได้เกาะ ก้อนหินปากเหวไว้   

“ข้าต้องตายแน่ๆ.....ข้าไม่มีแรงแล้ว...”  สิ้นคำพูด ก่อนที่ร่างของนักฆ่าจะร่วง ลงเหวลึก  ก็มีมือหนึ่งมาช่วยไว้

“นี่เจ้า....ช่วยข้าทำไม”  นัยต์ตาสีฟ้ามองสตรีตรงหน้าอย่าง งงๆ  

“^_^ เพราะท่าน คือเพื่อนมนุษย์คนหนึ่งของฉัน”  

“เพื่อนงั้นหรอ.....หึหึ...อืม...เจ้าชื่ออะไร...ข้าชื่อ โซล์ครอส”

“ฉันหรอ ^[]^  ชื่อล๊อกเก็ทจ้า  พักสะทีเถอะน๊า โซล์ครอส คุง ^w^โอเก๊ะ~”

“อื้ม...หวังว่าข้าจะได้เจอเจ้าอีก...เพื่อนคนแรกของข้า...”

ทันใดนั้น  โซล์ครอส ก็ได้ หลับใหล  อย่างมีความสุข

และชดใช้บาปที่เขาทำ  ต่อไป........

                                      *+..The  end..+*