แสงสว่างของ Devil

คำโปรย

"ใครไม่เห็นค่าเอลไม่เป็นไร แต่สำหรับพี่ เอลคือที่หนึ่งเสมอ"

"เพราะอะไรคะ เอลอยากรู้"

"ไม่มีเหตุผล เพราะพี่ไม่ได้ใช้สมองคิด พี่ใช้ตรงนี้" 

พอร์ชเอื้อมจับมือนุ่มของเอลดาขึ้นมาอย่างเบามือ จากนั้นก็ทาบฝ่ามือเธอลงบนหน้าอกข้างซ้าย ให้เธอได้สัมผัสการเต้นของหัวใจว่ามันเป็นจังหวะแบบไหมเมื่ออยู่ใกล้เธอ

__________________________

แนะนำตัวละคร  

ภากร อินตานนท์ (พอร์ช) 

เป็นลูกชายคนเล็ก ของนักธุรกิจผลิตจิวเวลรี่รายใหญ่ของประเทศ 

งานหลักช่วยพ่อทำงาน โดยมีงานอดิเรกคือแข่งรถ  

เขาจะสุขุมเมื่ออยู่ในบริษัท ทว่าอยู่สนามแข่งกลับเป็นอีกคน เพราะความกระหายในความเร็ว และตื่นเต้นนั่นเอง

ฉายรวี (คาร์โรตา) เกตุแก้ว (เอลดา)

เธอเป็นลูกสาวครึ่งอิตาลี แต่ทว่าพ่อและแม่ได้หย่าล้างกันตั้งแต่เธอยังเด็ก 

งานหลักคือ นักร้องอิสระ และรับงานเสริมโดยใช้นามแฝง 2TNE

ด้วยหน้าที่การงานและเพื่อความอยู่รอด เอลดาจึงต้องสร้างอีกตัวตนขึ้นมา เพื่อให้ตัวเองยืนอยู่ในสังคมที่โหดร้าย และการอยู่รอดด้วยตัวเองให้ได้

เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มีการบรรยายที่ไม่สุภาพ

เหตุการณ์เป็นเพียงเรื่องสมมุติเท่านั้นนะคะ 

สถานที่อ้างอิงไม่มีอยู่จริงนะคะ

บทนำ

บรรยากาศคุ้นเคยเช่นนี้ไม่เคยสะกดเขาได้เลยสักครั้ง ยกเว้น! ภาพตรงหน้า...

“นั่นใครเหรอ?”

คำถามสั้นๆ แต่คนที่นั่งอยู่ข้างกัน แค่มองตามสายตาเพื่อนก็รู้แล้วว่าพอร์ชหมายถึงอะไร

“นักร้องใหม่ ทีมนี้มีแต่ตัวจี๊ดทั้งนั้น”

“หึ!” มุมปากหยักลึกยกขึ้นเมื่อเค้นเสียงขบขันผ่านลำคอ

“ถูกใจเหรอ?”

“.....”

“แต่มึงคงกินแห้วแล้วแหละ เพราะเธอมีคนมาส่งว่ะ”

ขวับ! สีหน้าบอกบุญไม่รับหันมาทางผู้จัดการร้านทันที เมื่อคำตอบนั้นมันกระแทกหัวใจคนฟังเข้าอย่างจัง

'เชี้ยเอ๊ย!' สบถในใจแล้วพอร์ชก็หันไปยังเวทีเหมือนเดิม ใบหน้าเรียวเล็กเวลานี้ขยับริมฝีปากตามท่วงทำนอง ช่างเย้ายวนเขาซะจริง!

“แท็กซี่ไปไหนหมดนะง่วงจะแย่แล้วเนี่ย” เอลดายกมือขึ้นมาปิดปากที่กำลังเปิดกว้างขึ้นเรื่อยๆ นั้นไว้

ในระหว่างนั้นเองก็มีรถสปอร์ตสีแดงเพลิงมาจอดเทียบฟุตบาท ตรงจุดที่เธอยืนพอดี ด้วยความหัวเสียเป็นทุนเดิมอยู่ก่อนแล้ว ก่นดาอีกคนในใจเพราะที่จอดมีตั้งมากมายกลับเลือกจะชะลอตรงนี้!

กระจกสีทึบค่อยๆ เลื่อนลงความมืดทำให้มองเห็นเจ้าของรถเลือนลาง รู้เพียงว่าเป็นผู้ชายซึ่งนั่งอยู่หลังพวงมาลัยส่วนหน้าตานั้นเป็นอย่างไรก็ยากจะรู้ แต่ทว่าให้คาดเดาล่ะก็...คงไม่ยากเนื่องจากโครงหน้าได้รูปแม้จะมืดสลัวความคมคายยังเด่นหล่าชัดเจน เอลดาขมวดคิ้วด้วยว่าตนไม่น่าจะรู้จักเจ้าของรถสปร์อตราคาแพงลิบลิ้วนี้แน่นอน

“เวลานี้รถไม่ค่อยมีหรอกขึ้นมาสิเดี๋ยวผมไปส่ง”

'จู่ๆ มาบอกว่าจะไปส่ง! เขาบ้าหรือเปล่า'ด้วยสัญชาตญาณเจ้าของเรียวขาสวยจึงก้าวถอยห่างออกมา นัยน์ตาวาววับส่ายส่องโดยรอบเพื่อหาตัวช่วยหากมีเหตุไม่คาดฝัน

พอร์ชยิ้มให้กับท่าทางตื่นกลัวของอีกฝ่ายจนดวงตาเรียวคมแทบเป็นเส้นตรง

“ไม่ได้คิดจะทำอะไรจริงๆ แค่จะไปส่ง”

“!!!”

“ถ้าไม่เชื่อใจจะดูบัตรประชาชนก็ได้นะ”

“!!!”

นั่นคือจุดเริ่มต้นของเรา แล้วชีวิตของฉันจะเปลี่ยนไปอย่างไรหลังจากได้พบกับผู้ชายคนนี้!

---

คุยกับนานิ: สวัสดีค่ะนักอ่านทุกๆ คน ฝากนิยายเรื่องใหม่ของนานิด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นรุ่นลูกของคุณณภัทร ในเรื่อง ตีตรารัก ค่ะ