“Only two things are infinite, the universe and human stupidity,
and I’m not sure about the former.”
"หยุดพูดจาดูถูกสักที"
ร่างกายเริ่มสั่นเทิ้มคุมอารมณ์ไม่อยู่
ฉันตะวาดสุดเสียง สายตาจดจ้องไปที่คนเบื้องหน้า
ถ้าฆ่าคนแล้วไม่ผิดกฏหมาย สาบานเลยว่าเขาจะเป็นคนแรกที่ฉันจะทำ
"เหอะ!ฉันพูดผิดตรงไหน ก็เธอมันสำส่อนจริงๆ"
“มึงชอบเขาหรอวะเสือ”
ไอ้คำถามขวานผ่าซากของไอ้โอทำเอาผมจิปากด้วยความหงุดหงิด
“ไม่ได้ชอบ แค่อยากได้”
ไม่ได้ชอบและไม่คิดจะชอบด้วย แต่ก็อดปฎิเสธไม่ได้ว่ายัยนั่นหน่ะสวยฉิบหาย
ต่อให้ผู้ชายคนไหนเห็นก็คงคิดไม่ต่างจากผม แต่มันดันติดที่ยัยนั่น มัน...
“เหี้ย!เนอะมึง”
"ตามสัญชาตญาณ เสือเป็นสัตว์กินเนื้อ ไม่มีเสือบ้านไหนแดกผักหรอก หึ! "
ไม่มีอะไรมาก แค่จะบอกว่านี่เป็นนิยายเรื่องแรก
ขอฝากนิยายในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ
คอมเม้นท์ ติดตามให้กำลังใจไรท์ตัวน้อยๆด้วย
ไม่สะดวกคอมเม้นท์กดโหวตแทนก็ได้ค่ะ
ไรท์ขอเปลี่ยนเพลงเรื่อยๆนะ ตามอารมณ์คนแต่ง
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น