[SF TODAE] Dream, Sweet, Shy, Kiss

เนื้อเรื่อง

 

 

"วันนี้พี่ท็อปไปงานแต่งของบยองฮอนฮยองกับมินจองนูน่ามาด้วยแหละ ดูสิฮะ หล่อมากเลยเนอะ" มักเน่วิ่งเข้ามาอวดรูปฮยองคนโตของวงที่วันนี้ไปเป็นแขกในงานแต่งงานสองดาราดังของเกาหลีในชุดสูทสีขาว


"พี่ท็อปนี่เจ๋งเป็นบ้า ได้รับเชิญไปงานแต่งนี้ด้วย มีแต่พวกดาราดังๆเจ๋งๆเท่านั้นที่จะได้ไป ผมล่ะอิจฉ๊า อิจฉา อยากไปบ้าง เผื่อจะได้ส่องสาวๆสวยๆโสดๆสักคนสองคน" พูดจบก็ยิ้มกว้างโดยไม่ทันได้ดูสายตาคาดโทษจากโอปป้า(?)คนสนิทที่ส่งมาอย่างหมายมาดว่าวันนี้คงจะโดนไม่ใช่น้อยแน่ๆ


"ท่าทางเขาก็น่าจะไปได้ดีกับการแสดงนะ" ยองเบเอ่ยแสดงความคิดเห็นบ้าง


"... นั่นสินะฮะ" เสียงแหบๆจากรองมักเน่ของวงที่เพิ่งมีเวลาว่างมารวมกลุ่มกับคนอื่นๆเอ่ยขึ้น


น้ำเสียงไม่ได้บ่งบอกอะไรมากนัก แต่ถ้าใครหันมามองสายตายามที่กำลังจ้องมองรูปในไอโฟนของซึงรี คงเข้าใจได้ไม่ยากว่าคนมองกำลังรู้สึกชื่นชมยินดีกับพี่ชายคนนี้มากเพียงใด 
 

.

.

.

.
.
.

ฉันฝันถึงเธอคนที่อยู่ไกลแสนไกล

--------------

"แดซองๆ มีจดหมายให้กำลังใจส่งมาจากเกาหลีแน่ะ" พี่ผู้จัดการเดินเข้ามาหาร่างล่ำที่นั่งพักเหนื่อยหลังจากเพิ่งเสร็จการโปรโมทอัลบั้มสำหรับวันนี้


"จากใครหรอฮะ" ถามไปใจก็สั่นไป คาดหวังว่าจะเป็นคนคนนั้น คนที่เขารอคอยทุกวัน ให้มาดูคอนเสิร์ตสักวันก็ยังดี


"เอาไปดูเองสิ ตอนพี่เห็นยังตกใจเลย ไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างนั้นจะมาทำอะไรแบบนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆ"


คำอธิบายถึงเจ้าของจดหมายน้อย ยิ่งทำให้มือที่ยื่นไปเพื่อรับจดหมาย สั่นเทาด้วยความตื่นเต้น


เพราะคาดหวัง ... ว่าอาจจะเป็น "เขา"จริงๆ



'แดซองที่รัก! ยินดีด้วยนะ!! D'SCOVER นี่มันสุดยอดไปเลย'



ลายมือที่คุ้นเคย เนื้อความในจดหมาย เรียกรอยยิ้มกว้างจากคนที่ชอบยิ้มอยู่เสมอ ใครจะรู้ว่ายิ้มที่สวยที่สุดจากเจ้าของฉายารอยยิ้มพิฆาต คือรอยยิ้มเวลาที่เขามีความสุขเพราะพี่ชายคนนี้
 

.
.
.

.

.

.

ช่างหวานละมุนอบอุ่นข้างในหัวใจ

 -------------

'คุณช่วยรับรักจากท็อปด้วยสิคะ'



วันนี้ผมมีโอกาสได้มาตอบคำถามจากวีไอพีผ่านทางทวิตเตอร์ คำถามมากมายจากวีไอพีทำให้ผมรู้สึกดีใจว่ามีคนมากมายอยากคุยกับผม


แต่คำถามหนึ่งที่ทำให้ผมต้องหยุดชะงักและมอง ก่อนจะยิ้มออกมา แม้ตาผมจะเล็ก แต่น่าแปลกใจที่ทุกครั้งผมจะสามารถเห็นข้อความที่เกี่ยวกับเขาเสมอ


ผมแอบตกใจเล็กน้อย แต่ก็เลือกที่จะตอบคำถามข้อนี้ ...


- ยินดีกับอัลบั้มโซโล่นะคะ คุณช่วยรับรักจากท็อปด้วยสิคะ -


- ผมไม่สนใจหรอกฮะ ฮ่าๆ ล้อเล่นนะ -



ก็ผมเขินนี่นา ถึงได้ตอบออกไปว่าไม่สนใจ แต่ก็กลัวว่าถ้าคนที่ถูกพาดพิงได้ยินเรื่องนี้เข้า เขาอาจจะโกรธผมก็ได้ เลยต้องบอกต่อตอนท้ายไปว่าล้อเล่นแบบนั้น แม้เขาจะรักผมแบบน้องชาย แต่ผมก็ไม่อยากเสี่ยงจะถูกเขาโกรธหรอกฮะ
 

.

.

.

.

.

.

แต่อายไม่กล้าแม้จะบอกกับใคร

 

------------------

วันนี้มีการพูดคุยผ่านทวิตเตอร์ของผมกับแฟนคลับอีกแล้ว


และครั้งนี้มันมีประเด็นร้อนที่ผมคาดว่าคงจะต้องโดนถามแน่ๆ


ซึ่งก็คือ เรื่องฉากจูบในเอ็มวี


ผมจึงคิดคำตอบล่วงหน้ามาแล้วว่าควรจะตอบอย่างไรดี


แต่ใครจะไปรู้ว่า วีไอพีที่ผมรัก จะกล้าทำร้ายผมได้ถึงขนาดนี้ ด้วยคำถามแบบนั้น !!!!!



'คุณเคยจูบกับท็อปมาแล้ว อันไหนที่รู้สึกประหม่ามากกว่ากัน?'



ผมนั่งอึ้งไปกับคำถามนั้น รู้สึกตัวชา ก่อนจะรู้สึกว่าใบหน้าร้อนเห่ออย่างควบคุมไม่ได้


ผมนั่งคิดหาคำตอบ แม้จะรู้สึกเขินเพียงใด แต่ผมว่าตอบไปแบบนี้น่ะดีแล้ว


'ริมฝีปากพี่ท็อปนุ่มมากฮะ'
 

.

.

.

.

.

.

จึงจูบผ่านสายลมให้พัดพาไป

 

------------------

"นี่ไงฮะที่ผมไปดูคอนเสิร์ตพี่แดซองมา เราถ่ายรูปด้วยกันมาด้วยแหละ" เสียงของมักเน่ที่โอ้อวดว่าตัวเองได้ไปดูคอนเสิร์ตของแดซองที่ญี่ปุ่น


"พี่ก็ถ่ายมา ยังไม่เห็นเอามาอวดเลย" ยองเบพูดขึ้นบ้างหลังจากทนฟังอยู่นาน


"เหลือแต่พี่สองคนนั่นแหละที่ยังไม่ไปสักที จะไปกันเมื่อไหร่หรอฮะ" มักเน่หันมองคนข้างตัวอย่างจียงและหันมามองหน้าผมอย่างอยากรู้คำตอบ


"พี่จะไปหลังจบคอนเสิร์ตที่อินโดครับผม" พูดพลางออดอ้อนไอ้เด็กพูดมากข้างๆ เห็นแล้วขัดใจ อย่าให้แดซองกลับมาบ้างแล้วกัน เฮอะ !


"แล้วพี่ท็อปล่ะฮะ จะไปเมื่อไหร่"



ผมยังไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนี้
 

ไม่ใช่ไม่อยากไป แต่มันยังไปไม่ได้ต่างหาก ...
 

.

.

.

.

.

.

เพราะฝันและจริงยังไม่เคยพบกัน

---------------------------

"พี่ท็อปฮะๆ พี่ส่งจดหมายให้กำลังใจไปให้พี่แดซองด้วยหรอ กิ๊วๆ" เสียงซึงฮยอนคนน้องล้อเลียนซึงฮยอนคนพี่มาแต่ไกล


แต่ที่ตกใจคือซึงรีรู้ได้ยังไง เพราะเขากำชับนักกำชับหนากับพี่ผู้จัดการว่าให้ส่งให้ถึงมือเด็กคนนั้น อย่าให้ผ่านมือใครเด็ดขาด


"นายรู้ได้ยังไง" หรือเด็กคนนั้นจะเอามาเล่าให้ซึงรีฟัง ...


"แทน แท๊น นี่ไงฮะ ฮิๆ" ซึงรียื่นไอโฟนของเขามาให้ผม


ในนั้นเป็นรูปจดหมายน้อยที่ผมเขียนส่งไปให้กำลังใจเขา มีข้อความเพียงประโยคเดียวสั้นๆ แต่เป็นประโยคที่ผมกลั้นใจอยู่นานกว่าจะกล้าเขียนลงไป


"นี่ ... นี่แดซองเป็นคนอัพเองหรอ" ผมส่งเสียงถามออกไป รับรู้ได้ถึงความสั่นไหวในเสียงของตัวเอง

"น่าจะเป็นสต๊าฟคนอัพนะฮะ … เฮ้ยพี่ พี่เป็นอะไร !!!!! เฮ้ย อย่าทำให้ผมตกใจดิ ... ทำไมพี่ต้องยิ้มกว้างขนาดนั้นด้วย พี่ไม่ได้ถูกหวยนะเว้ย !!!!"

.

.
.
.
.

.

เพราะหวานเกินไปไม่ว่าใครก็ต้องใจสั่น

----------------------

'ทำไมนายสองคนถึงต้องจับมือกัน'



วันนี้พวกเราทั้งห้าคนมาถ่ายปฎิทินสำหรับปี 2011 กันครับ


เราถ่ายทำกันไปอย่างราบรื่น จนกระทั่ง ...


"ทำไมนายสองคนถึงต้องจับมือกันด้วยล่ะ" เสียงจากตากล้องคนสนิทของบิ๊กแบงถามขึ้นขณะที่ผมกำลังยืนจับมือของแดซองอยู่


แดซองทำหน้าตกใจเล็กน้อยกับคำถามนั้น


ส่วนผมน่ะหรอ ตัวแข็งไปแล้วล่ะครับ


ใครจะไปรู้ว่าพี่ตากล้องจะยิงคำถามมาจี้ใจดำกันได้ขนาดนี้


ผมยืนคิดหาคำตอบเหมาะๆสำหรับการกระทำนี้ของตัวเอง ความจริงผมมีคำตอบสำหรับคำถามนี้อยู่ในใจแล้ว


แต่ผมยังไม่กล้าพอที่จะพูดความจริงพวกนั้นออกไป


จึงทำได้แค่ตอบไปแบบนี้ ...



"ผมเอง ... ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ"

.

.
.
.

.

.

เพราะอายเหลือเกินกว่าที่จะพูดคำนั้น

-----------------

'ริมฝีปากพี่ท็อปนุ่มมากฮะ'


ผมอยู่ไม่สุขตั้งแต่ได้ยินเรื่องราวของวันนี้ผ่านจากปากของซึงรี


ผมรู้ว่าแดซองมีงานตอบคำถามผ่านทางทวิตเตอร์กับแฟนคลับอีกแล้ว ผมยังจำได้ดีกับคราวที่แล้วที่เขาตอบเรื่องเกี่ยวกับผม


ถึงเขาจะตอบว่าไม่สนใจจะรับรักของผม แต่เขาก็ยังปิดท้ายด้วยคำว่าล้อเล่น ซึ่งนั่นทำให้ผมดีใจ ว่าอย่างน้อยเขาก็ยังเป็นห่วงความรู้สึกผมอยู่ แม้คำว่ารักของเราจะไม่เหมือนกันก็ไม่เป็นไร ขอแค่เขารักผมบ้าง แม้จะแบบพี่ชาย ผมก็ดีใจแล้ว


แต่ผมไม่รู้ว่าวันนี้วีไอพีจะถามเรื่องราวที่เกี่ยวกับผมอีกครั้ง


'พี่ท็อปปป พี่ยังไม่เห็นอะไรดีๆล่ะสิ ฮ่าๆๆ' ซึงรีวิ่งเข้ามานั่งข้างผม ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาให้ผมดู



- คุณเคยจูบกับท็อปมาแล้ว อันไหนที่รู้สึกประหม่ามากกว่ากัน? -

- ริมฝีปากพี่ท็อปนุ่มมากฮะ -



"เฮ้ยยยย พี่เป็นอะไรอีกแล้ววะ ทำไมยิ้มแบบนั้น ... เฮ้ยยย พี่ยิ้มหื่นมากอ่ะ ผมไปดีกว่า กลัวโดนปล้ำจริงๆนะเนี่ย" มักเน่รีบดึงโทรศัพท์ออกจากมือผม ก่อนจะวิ่งปรู๊ดหายไป นี่ผมสงสัยมากนะว่าตัวเองกำลังทำหน้าแบบไหนกัน ทำไมถึงทำให้ไอ้หื่นตัวพ่ออย่างซึงรีกลัวได้ขนาดนี้


แต่ที่ผมรู้แน่ๆคือ ที่ผมทำหน้าแบบนี้ เป็นเพราะคนที่ชื่อ คัง แด ซอง !!!!

.
.

.

.

.

.

เพราะจูบของเธอยังไม่ใช่จูบของฉัน
 

----------------------------

ก๊อกๆ


"ใครหรอฮะ" ผมลุกออกจากโซฟาที่เมื่อครู่นี้กำลังนอนเหยียดยาวอยู่อย่างขี้เกียจ สงสัยพี่ผู้จัดการจะมีอะไรมาบอกล่ะมั้ง


ด้วยความเผอเรอผมจึงไม่ได้ส่องดูก่อนว่าใครเป็นคนมาเคาะ รู้ตัวอีกทีคือผู้บุกรุกเข้ามายืนจังก้าอยู่ในห้องผมเรียบร้อยแล้ว !!!!!!



"พะ ... พี่ท็อป"

.
.
.

.

.

.

ถ้าฝันและจริงจะบังเอิญเจอกันสักวัน

-------------------------

"โอ๊ยยย พี่หิวจังเลยแด มีอะไรในตู้เย็นให้พี่กินบ้างไหม" จริงๆคือผมอิ่มจนท้องจะแตกแล้ว แต่เพราะสายตาที่เด็กคนนั้นมองมาที่ผม ทำให้ผมรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เลยหาเรื่องเลี่ยงออกจากมาจากการถูกจ้องถามแบบนั้นดีกว่า


ผมเดินมาเปิดตู้เย็นหาอะไรกินเล่นๆ เพื่อที่เขาจะได้ไม่สงสัยอะไรเพิ่มอีก แต่ว่า ...


"พี่รู้ได้ยังไงฮะว่าตู้เย็นอยู่ตรงนั้น?"


เวรของกรรม !!!! ผมลืมไปว่าผมไม่เคยมาที่ห้องเขาสักครั้งเดียวเลย แต่ดันเดินมาถึงตู้เย็นที่อยู่ในสุดของห้องครัว ซึ่งห้องครัวก็ดันอยู่ในสุดของคอนโดที่แดซองพัก


ถ้าสงสัยว่าผมรู้ได้ยังไง นั่นก็เพราะ ...


ผมเห็นจากรูปที่พี่ผู้จัดการเป็นถ่ายแล้วส่งให้ผม ผมถึงได้รู้สึกเหมือนตัวเองคุ้นเคยกับห้องนี้ ทั้งที่ผมยังไม่เคยมาเลยสักครั้ง


"แดอยากรู้จริงๆหรอ" ผมเปลี่ยนเป้าหมายจากตู้เย็น มาเป็นเจ้าของตู้เย็นแทน แม้สายตาเราจะจ้องกันอยู่ แต่ร่างเล็กๆที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของเขากำลังเดินถอยหลังไป เหมือนรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง


"มะ ไม่อยากแล้วฮะ!!!" ร่างของคนที่เดินถอยหลังชนเข้ากับกำแพงห้องครัว ผมซึ่งตั้งใจแล้วว่าจะไม่ปล่อยให้เสียโอกาส จึงรีบเข้าประชิดแล้วใช้แขนทั้งสองข้างกั้นเขาเอาไว้ในอ้อมแขนของผม


กลิ่มแชมพูหอมๆที่ผมชอบ กลิ่นกายที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ผมไม่ได้กลิ่นมานาน กำลังทำให้ผมรู้สึกปั่นป่วนไปหมด


ผมรู้ชัดตอนนี้เองว่าทำไมผมถึงต้องรีบหาตั๋วเครื่องบิน เพื่อมายืนอยู่ตรงนี้

 

ตรงหน้าคนที่ผมคิดถึงจนทนไม่ไหว ...



"ว่าแต่พี่ท็อปมาถึงนี่ได้ยังไงหรอฮะ ทำไมจะมาถึงไม่บอกผมก่อน แล้วก็มาถึงซะดึกเลย อดพาไปทานซูชิร้านอร่อยเลยฮะ" แดซองรู้ดีว่าผมรักการทานซูชิมากแค่ไหน แต่เขายังไม่รู้ว่าตอนนี้ สิ่งที่ผมรักและอยากจะทาน มันไม่ใช่ซูชิหรอก


"พี่ไม่ได้มาเพราะซูชิซะหน่อย แต่พี่มาที่นี่ ตอนนี้ เพราะ ... นาย"

.

.

.

.
.
.

ถ้าหวานข้างในใจทั้งสองได้พร้อมๆ กัน



-----------------------

คำพูดบวกสายตาระยับที่ส่งมา ทำให้หัวสมองผมอื้ออึงไปหมด ไม่เข้าใจความหมายที่เขาจะสื่อเลยแม้แต่น้อย


"พี่ว่ายังไงนะฮะ ? พี่มาเพราะผมหรอ ?" พูดแล้วก็เพิ่งรู้สึกตัวตอนนี้ตัวเองถูกแขนทั้งสองข้างของคนตรงหน้า กักตัวเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา


ผมจึงรีบก้มหน้าลง เพราะรู้สึกเขินเหลือเกิน ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้


"ถามพี่แล้วก้มหน้าหนี หมายความว่ายังไงหรอคังแดซอง" มือใหญ่ของคนตัวโตตรงหน้าย้ายมาจับที่คางผมแล้วดันให้ผมเงยหน้าขึ้นเพื่อสบกับดวงตาคู่นั้น



ดวงตาที่ผมไม่เคยทนมองได้นาน เพราะผมไม่อยากจะตีความเข้าข้างตัวเองจากสายตาคมคู่นั้น



"แล้วตกลง ... พี่มาเพราะผมจริงๆหรอฮะ" ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้ ถ้าผมจะมัวแต่อาย ก็คงไม่ได้รู้เรื่องอะไรกันพอดี ผมจึงทำใจกล้า ทิ้งความอายไป แล้วถามคำถามที่ทำให้ผมใจเต้นแรงจนอกแทบระเบิดนั้นกับเขา


รอยยิ้มกว้างอย่างบ่งบอกว่าเจ้าของรอยยิ้มนั้นถูกใจนักหนา ถูกส่งมาให้ผม


ก่อนใบหน้าที่ผมหลงรักอย่างหมดหัวใจจะพยักหน้าขึ้นลงเบาๆสองที


"ใช่ครับ พี่มาเพราะพี่ทนคิดถึงแดไม่ไหว ... พี่มาเพราะเรื่องที่พี่อยากจะพูดกับแดมันมีมากมายจนพี่คิดว่าพี่คงทนเก็บมันไว้ไม่ได้อีกต่อไป"


ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะลอยขึ้นจากพื้น เพราะประโยคที่เพิ่งจบไปจากคนตรงหน้า


"พี่หมายความว่ายังไงฮะ"


"แล้วแดคิดว่าพี่หมายความว่ายังไงล่ะ" ร่างใหญ่ของคนตรงหน้าหัวเราะเบาๆหลังจากที่รวนผมสำเร็จ


"พี่มีอะไรอยากจะบอกผม พี่ก็รีบพูดมาสิฮะ"


"... แล้วแดมีอะไรจะบอกพี่ไหมล่ะ" เขายังคงแกล้งรวนผมไม่เลิก


"ถ้าพี่ไม่พูด ผมจะไปนอนแล้วนะฮะ!!!" ผมรู้สึกโมโหที่เขาไม่ยอมพูดอะไรสักที เอาแต่แกล้งให้ผมใจเต้นอยู่นี่แหละ



"ขี้งอนแบบนี้กับพี่คนเดียวพอ อย่าไปทำให้ใครเห็น พี่หวงนะรู้หรือเปล่า" คำพูดอ่อนหวานจากคนตรงหน้าทำให้ผมชะงักเพราะความเขิน


"พี่ท็อปหมายความว่ายังไงฮะ"


"ก็หมายความว่าพี่รักแดไงล่ะครับ" ผมจ้องหน้าคนที่กำลังบอกรักผม ก่อนจะยิ้มกว้างที่สุดให้เขา


"พี่รักผมแบบไหนฮะ ... ถ้าแบบน้องชาย ผมไม่เอาหรอกนะ" ในเมื่อเขากล้าที่จะบอกรักผมแล้ว ทำไมผมยังจะต้องอายที่จะถามสิ่งที่ผมยังสงสัยด้วยล่ะ



"... พี่ก็รักแดแบบที่แดรักพี่นั่นแหละครับ"

.
.
.

.

.

.

ถ้าอายจะหายไปจากประโยคเหล่านั้น

-----------------------

"พี่ดีใจมากเลยนะที่แดบอกว่าริมฝีปากพี่นุ่มกว่าผู้หญิงคนนั้นน่ะ แสดงว่าแดยังจำตอนที่เราจูบกันได้"


"... ผมก็พูดแกล้งแฟนคลับไปอย่างนั้นแหละฮะ ฉากนั้นเราถ่ายกันตั้งนานแล้ว ผมจำไม่ได้หรอกว่าปากพี่นุ่มหรือเปล่า"


เมื่อรู้ว่าใจตรงกันแล้ว เด็กคนนี้ก็ยั่วเก่งขึ้นมาทันทีเลยนะครับว่ามั้ย ดูจากสายตาเขาแล้ว เขาคงรอให้ผมพูดว่า 'งั้นพี่จะพิสูจน์ให้แดรู้เอง' แน่ๆ


ในเมื่อผมรู้แล้ว คิดว่าผมจะทำยังไงล่ะครับ วีไอพี ??

.
.
.
.
.
.

และถ้าจูบของเธอจะกลายเป็นจูบของฉัน

------------------------------

TODAE NEVER ENDING