{ FIC Yandere Creepypasta x OC } Bondage flower ย้อนเวลากลับมาเพื่อช่วยพวกเขา { R20+ }

ในค่ำคืนอันแสนมืดมิด แต่กลับช่างไร้แสงสว่างและไร้ความหวังเป็นที่สุด…

เธอวิ่ง…วิ่ง วิ่งไปให้ไกลที่สุด วิ่งเพื่อเอาตัวรอดทั้งน้ำตาที่รินไหลไม่ขาดสายเพราะถูกฆาตกรไล่ล่า เธออยากหนีไปให้ไกลเท่าที่จะทำได้…

ถ้าเพียงแต่….ถ้าเพียงแต่…เธอช่วยพวกเขาสักนิดก่อนจะเกิดเรื่อง ถ้าเพียงแต่เธอพยายามมากกว่า…กล้ามากกว่านี้เพื่อช่วยพวกเขาทุกอย่างจะเป็นเหมือนตอนนี้มั้ย?

อนิจจาเธอไม่สามารถหนีได้เพราะในที่สุดเขาก็ตามเธอมาทัน เธอล้มลงและกรีดร้องเมื่อถูกของมีคมทิ่มแทงที่ขาของเธอ เธอค่อยๆหันมองแล้วเห็นร่างของชายหนุ่มที่มีมุมปากฉีกถึงใบหู ผิวขาวซีดราวกับกระดาษ ดวงตาโตน่ากลัว ผมสีดำยาวแต่ก็ถูกเผาไหม้…

ความทรงจำของเธอได้หลั่งไหลเข้ามา…ในช่วงเวลาที่พวกเขาถูกกลั่นแกล้งรังแกจากพวกคนในโรงเรียน ในช่วงที่พวกเขาสิ้นหวังต้องการความช่วยเหลือ เธอทำได้เพียงแต่เฝ้าดูหรือหลบซ่อนด้วยความกลัวว่าจะตกเป็นเป้า มันเป็นสัญชาตญาณของมนุษย์ที่หวาดกลัวแล้วต้องการมีชีวิต แต่นั่นเป็นการเลือกที่เห็นแก่ตัวและขี้ขลาด… และดูเหมือนเขาจะจำเธอได้

“แก…แกมันยัยสารเลวที่น่าสมเพช!”รอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เย้ยหยันต่อความสิ้นหวังและความเจ็บปวดของเธอก่อนจะใช้ฝ่าเท้าเตะที่ใบหน้า

“ทำมาเป็นอ่อนแอตัวสั่นราวกับลูกนก แต่จริงๆแล้วกคงจะสนุกสินะที่ได้เห็นและเฝ้ามองดูพวกฉันเจ็บปวด!!”

ปั้ก!

ไม่…ไม่จริง…เธอกลัวจริงๆ..

“ตลอดเวลาที่ผ่านมา…ฉันคอยสะกดรอยตามเธอและเฝ้าดูเธอกับทุกๆคนที่พยายามขอความช่วยเหลือ! แต่แกก็เลือกที่จะนิ่งเฉยปล่อยให้พวกเขาเผชิญหน้ากับความสิ้นหวัง! ทั้งหมดมันเป็นความผิดของแก!!!”

ร่างของหญิงสาวถูกเขาทำร้ายจนเจ็บไปหมด ทั้งถูกต่อยจนจมูกหัก ทั้งถูกเตะกระทื้บจนกระอักเลือด ถูกเตะจนกระดูกหัก เธอไม่อาจขัดขืนหรือทำอะไรได้นอกจากทนรับความเจ็บปวด…นั่นคงเป็นสิ่งที่เธอสมควรได้รับ..

มันดีแล้ว…กับบาปนี้..

“ไม่เลย! แกไม่เคยคิดที่จะช่วยพวกเราเลยสักนิด!!”เขาเตะร่างของเธอเป็นครั้งสุดท้าย สภาพของเธอในตอนนี้ทั้งบอบช้ำ ไม่เพียงแต่ร่างกาย แต่จิตใจก็เช่นกัน

ถ้าหากว่า…

“ลาก่อน…ขอให้สนุก..ในนรก!!!”

ฉึก!

ถ้าหากว่า…..ย้อนเวลากลลับไปได้…

ดวงตาที่พร่ามัวแต่ยังพอมองเห็นว่าเท้าของชายหนุ่มตอนนี้กำลังเดินจากไปโดยทิ้งให้เธอที่ถูกมีดแทงเข้าที่หัวใจนอนตายอยู่แบบนั้น

เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดขอโทษ…เพราะมันสายเกินไปแล้ว

“ถ้าหากว่า…ฉันย้อนเวลากลับไปได้…”

ถ้าหากว่า…เธอเลือกที่จะช่วยพวกเขา…ถ้าหากเธอเลือกที่จะอยู่เคียงข้างพวกเขาทุกอย่างจะดีขึ้นมั้ย?

ถ้าหากเธอไม่ทำตามหลักคำสอนโง่ๆนั่น…มันจะดีมั้ย?

ถ้าหากว่า…ฉันย้อนเวลากลับไปได้ฉันสัญญาว่าจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างตราบเท่าที่ฉันจะทำได้…ฉันต้องการช่วยพวกเขา…ฉันได้รับบทเรียนแล้วว่าการเอาแต่เฝ้ามองโดยไม่ช่วยอะไรพวกเขาไม่ว่าเหตุผลใดก็ตามมันเป็นอย่างไร…

ถ้าหากย้อนได้…

เปลือกตาของหญิงสาวค่อยๆปิดลงพร้อมกับน้ำตาและรอยยิ้ม…มันไม่ใช่ความสุข แต่มันคือการยอมรับต่อโชคชะตาที่เป็นอยู่และความตายที่เธอสมควรได้รับ…

เมื่อลืมตาตื่นขึ้นก็พบว่าเส้นผมของเธอได้เปลี่ยนไป ถึงแม้ว่าจะไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนอกจากเส้นผมที่เคยเป็นสีบลอนด์พีชก็ตาม

ในตอนนี้…เธอได้ถูกย้อนเวลากลับมาในช่วงก่อนที่จะเกิดเรื่อง และสิ่งที่เธอได้รู้คือพลังที่ได้รับมา

แต่ถึงอย่างงั้น…. ‘เซร่า เพอร์รี่’ ก็คิดว่านี่คือการชดใช้ความผิดที่เธอเคยกระทำในชีวิตแรก เธอจะหลุดออกจากกรอบที่ครอบครัวจอมปลอมวางเอาไว้เพื่อช่วยพวกเขาแม้ต้องเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม

เธอจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาทุกอย่างเพื่อชดเชยความผิดในอดีต…