คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : 19
“แว๊!”
“รี๊!”
นาราธิาทรร้อพระทัยสุเสียเมื่อู่ๆพระวิสูรม่านที่าั่นอยู่เบื้อบนาลเมื่อลุมร่าพระวรายอนาแลอ์สันาราไว้ นรอบพระวรายอทัู้่มืไปหม ทำให้ไม่อาทรมอเห็นสิ่ใไ้!
“...”
ทา้านออ์ท้าวเธอฯ็ทรมีแ่เสียหายพระทัยัแทรเ้ามาในบรรยาาศวามมืแลวามเียบัน
“เอ๊ะ!”
ั่วเพียเสี้ยวเวลา่อมานาราธิา็้อวัหทัยระเิหายอีรั้ เมื่อนาทรรู้สึถึ‘สิ่บาอย่า’ ที่เลื่อนไหวมุผ่านผ้าภูษานุ่อนาราธิาพารุเ้ามาพาผ่านสัมผัสพระอูรุ(้นา)อนาึ้นมาอย่า้าๆ...
“ะ... อุ๊บ!”
่อนที่นาะทรรีร้อออมา อ์ท้าวเธอฯ็ทรไ้ยหัถ์ให่แ็แรึ้นมาป้อพระโอษ์ันารรีร้ออนาเอาไว้ พร้อมับทรรัสล่อมนาอย่าแผ่วเบา้วยพระสุรเสียที่สั่นไหว!
“ู่ว... อย่าร้อไปเ้า!”
ในวามมืมินั้น นาราธิาเริ่มะทรมอเห็นเาราๆ โยเพาะวพระเนรสีเียววาววับที่ทอพระเนรมายัพระพัร์อนาในระยะที่ใล้ินแทบะแนบมาสนิท...
‘เ้าูให่เ่า! เ้าะทำอะไร!?’
นาราธิาทรร้อะโนอยู่ในพระหทัยวน้อยที่เ้นรัวแรแทบะหลุออมาเ้น่อ้านอพระวราย้วยวามหวาลัว แลทรเบิพระเนรว้าเมื่อนาทรรู้สึถึสิ่ที่เลื่อนไหวบาอย่านั้น ‘ละเลียไล้’ แล ‘ุนัน’ ลุืบเ้ามาใล้บริเวสิ่สวนแห่อิสรีเพศอนา
“อให้เราไ้สัมผัสเ้า... สัเล็น้อย...”
อ์ท้าวเธอฯทรแนบพระโอษ์ลไปยัอพระศออนาพร้อมับทรใ้พระิวหาลาไล้ลไปามแนวสันพระหนุ(า)อนา แล้วทรระลมาเรื่อยๆ... เรื่อยๆ...
“อื้อ!”
นาราธิาทรเยียพระวรอ์แอ่นพระอุราึ้นสุพระายาเมื่อ ‘สิ่บาอย่า’ นั้น ไ้ยับเ้ามาสัมผัสหยอล้อับปลายส่วนสัมผัสอส่วนประอบทั้หมในเนินเนื้อเบื่อล่าแห่นา!
“อื้อๆๆๆ!”
นาราธิาทริ้นรนพยายามที่ะสะบัแลเยิบพระวรายหนีห่าา ‘สิ่นั้น’ อย่าทรร้อนรน เมื่อนาทรสัมผัสถึวามร้อนผ่าวอมันที่ำลัระรานแลเสียสีับบริเวส่วนสวนอนาอยู่อย่าุัน
“...”
ทา้านอ์ท้าวเธอฯนั้นทรเียบแล้วทระัหลับพระเนรลวนบแนบพระพัร์ลระหว่าเนินพระถันทั้สอ้าอันนวลเนียนหอมรุ่นอนาราธิาพารุอ์าม้วยพระวรายที่ทรสะท้านสั่นเทา ึ่ทรำลั่อ้านพระอ์เอให้ทรระับับพระอารม์ในพระหทัยอยู่ แู่เหมือนะยาเย็นเินไปแล้วในเพลานี้สำหรับพระอ์ึ่บำเพ็พระบะมานานแสนนานนับหมื่นปี!
ในที่สุอ์สันาาธีรสุวัน์ึทรเยพระพัร์แลลืมพระเนรสีเียวั่มรเม็ามึ้นไปสบับพระเนรที่มีแววหวาหวั่นลัวเรพระทัยสีทอระยิบระยับที่เริ่มะปริ่มไป้วยพระอัสสุลอนาราธิาแ้วัสาล...
“อพี่... เถิหนาเ้า...”
อ์ท้าวเธอฯทร้อรไปยัพระเนรทั้สอวอนาราธิาเสมือนะให้ทะลุเ้าไปในพระทัยอนา...
‘ไม่!’
นาราธิาทรเบิพระเนรออว้าพร้อมับทรส่ายพระพัร์อย่าแรเป็นพัลวัน
“อพี่เถิหนาเ้า... แล้วพี่ะเลี้ยูเ้าให้เิบให่อย่าี! มิมีทอทิ้!”
ว่าแล้วอ์ท้าวเธอฯทรระพระโอษ์ละเลียิมรสายาแห่นาราธิาพารุไล่ลมาเรื่อยๆ ทรเริ่มใหม่าแนวพระปรา์นายัเนินพระถันทั้สอ้าอนาราธิา านั้นึทรลระับพระหัถ์ที่ปิพระโอษ์น้อยๆอราธิาเอาลมาเพื่อนำมาวาบนอบผ้าสไบแล้ว็ทรเี่ยวมันออ... ว้าออไปไล!
“รี๊!”
นาราธิาทรร้ออย่าแทบะสิ้นพระสิสมประีแลนาทรพยายามที่ะบิืนพระวรายให้หายห่าาสายพระเนรที่ลุโนเ็มไป้วยเพลิระแสสวาทแห่อ์สันาราที่ทรทอพระเนรับ้อพระถันอนาอยู่!
“ามเหลือเิน... เ้าเนื้อนวลเอ๋ย...”
อ์สันาาทรใ้พระหัถ์ที่สั่นเทาเพราะเ็มไป้วยแรปรารถนาอพระอ์เ้ามาถือุมเนื้อนวลที่ถูปลออมาเผยแ่สายพระเนรเบาๆอย่าเ็มพระหัถ์ พร้อมันนั้นอ์ท้าวเธอฯทรใ้ปลายพระอัุ(นิ้วหัวแม่มือ) ยึ้นมาประทานารเี่ยปลายพระถันน้อยๆสีามอมมพูอย่าทรหยอล้อ เพื่อทรปลุพระอารม์วามเป็นหิอนาราธิาอย่าแผ่วเบา... แผ่วเบา...
“เฮือ!”
ารระทำัล่าวออ์สันาาทำให้นาราธิาทรผวาสุพระวรายแลแอ่นพระอุราึ้น้วยวามเสียว่านนพระโลมา(น)ลุั้ันไปทั่วทั้สรรพา์ายาแห่นา
“ระ... เราเป็นรุรา เ้ายัล้ารึ?”
อ์ท้าวเธอฯทระัารระทำอพระอ์ทั้หม เพราะทรำริแปลพระทัยว่าในสภาวะอันับันวนให้หวั่นไหวเ่นนี้ นาราธิายัะทรมีพระสิสัมปัะทรนึ้ออ้าึ้นมาไ้ให้พระอ์ทรอัศรรย์พระทัยอี...
“แล้วเป็นเยี่ยไร?”
อ์สันาาทรเยพระพัร์าเนินพระถันอนาึ้นมาเพื่อทรรัสถาม่อถ้อยวีอนา้วยพระสุรเสียเอื่อยๆเรื่อยๆอย่าไม่ทรใร่อยาะสนพระทัยนั
“เราเป็นรุรา... เ้าเป็นนาา ะมา ‘สมสู่’ ันไ้เยี่ยไร!”
นาราธิาพารุอ์ามทรท้วึ้นมาอย่าทรีพระทัย เมื่อนาทรนึหาเหุผลึ้นมานึอ้าปิเสธ ‘สัมผัสสวาท’ แห่อ์สันาราไ้!
“อืม... ริั่เ่นที่เ้าว่า...”
อ์สันาาทรรัสอบแลทรพะพระเศียรรับถ้อยวีอนาราธิาแ้วัสาลพารุอย่า้าๆแลใร่รว เมื่อทรรัสเสร็แล้ว็ทรไ้ยพระวรายอันหนาแลแ็แร่อพระอ์ึ้นเล็น้อย พร้อมับทรผ่อนน้ำหนัร่าอพระอ์ออ ทำให้นาราธิาทรีพระทัยและโล่พระอุราเป็นอย่ามา!
แ่นาราธิา็ทรไ้ทรรู้สึโล่พระอุราไ้ไม่ี่เสี้ยวเพลา เมื่ออ์สันาาทรรัสอบลับมา้วยพระสุรเสียที่น่าประทุษร้ายเป็นอย่ายิ่ว่า...
“แ่ถ้ามิลอ! ็มิรู้!”
ความคิดเห็น