บันทึกผู้ดูแลสถานกำพร้าในโลกแฟนตาซี

---

มนุษย์เรานั้นจะยอมลงมือทำบางอย่างเพื่อไถ่โทษในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนทำหรือไม่? 

คำถามที่มักจะโผล่ขึ้นมาในหัวของตัวเอกเสมอ

 เขาเป็นเพียงบุตรคนรองที่น่าชิงชังของตระกูล 

เขาเป็นเพียงเศษที่เหลือของตระกูลผู้หน้าชิงชังที่ล่มสลาย 

ในทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาและความรู้สึกผิดที่กัดกินจิตใจ แต่กระนั้นกลับจำอะไรที่เกิดขึ้นในฝันมิได้เลย 

สิ่งที่ทำได้คงเป็นเพียงการลงมือทำอะไรสักอย่างเพื่อไถ่โทษความผิดบาปที่เคยเกิดขึ้นเพื่อที่จะลดความรู้สึกนี้ลงไปเท่านั้น

---

สวัสดีครับ ผมsleppy2 ผู้แต่เดียวกับ ย้อนเวลาไปเป็นยอดคุณพ่อสมัยอยุธยา เอง ต้องขออภัยที่จำต้องดรอปเพื่อมาขึ้นหัวเรื่องนี้ขึ้นมานะครับ เนื่องด้วยไอเดียหลายๆอย่างมันเอาไปใช้ไม่ได้จึงจำต้องฉีกออกมาเขียนเรื่องนี้เพื่อเป็นการเก็บประสบการณ์ไปด้วย ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่กดเข้ามาอ่านทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจนะครับ