ดวงอาทิตย์ ดิน น้ำ และสายลม - ดวงอาทิตย์ ดิน น้ำ และสายลม นิยาย ดวงอาทิตย์ ดิน น้ำ และสายลม : Dek-D.com - Writer

    ดวงอาทิตย์ ดิน น้ำ และสายลม

    ผู้เข้าชมรวม

    225

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    225

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  13 ก.ย. 53 / 13:14 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ดวงอาทิตย์ ดิน น้ำ และสายลม

       

      กาลครั้งหนึ่งเมื่อนานพอ ๆ กับโลกถือกำเนิดขึ้น...

       

      ในบริเวณแห่งหนึ่งที่กว้างขวางและยาวไกล

       

      ดวงอาทิตย์ ดิน น้ำ และลม เป็นเพื่อนรักกัน

       

      น้ำ เป็นหญิงสาวหนึ่งเดียวใน ณ ที่นั้น

       

      เธอร่าเริง สดใจ มีเสน่ห์ ทำให้มีคนนิยมชมชอบเธอมากมาย

       

      ใครใครก็รู้ว่าดินกับน้ำคบกัน

       

      ทั้งสองรักกันมาก จนกระทั่งว่าตราบชั่วฟ้าดินสลายก็มิอาจแยกจาก

       

      แต่ความรักของดินกับน้ำชักมีแววสั่นคอน

       

      เมื่อดวงอาทิตย์เกิดความรู้สึกชอบน้ำขึ้นมา

       

      เพราะชอบมากดวงอาทิตย์จึงทำทุกวิถีทางให้น้ำมาอยู่กับตน

       

      เขาเร่งอุณหภูมิของแสงอาทิตย์ให้เพิ่มมากขึ้น

       

      เพื่อให้น้ำระเหยจากพื้นดินแล้วลอยละล่องขึ้นมาหาเขาโดยไว

       

      สมใจ...เมื่อน้ำได้ขึ้นมาหาเขา

       

      ดวงอาทิตย์มีความสุขที่ได้อยู่กับน้ำ

       

      เขาคิดว่าเขาต้องเป็นคนเดียวที่จะได้ครอบครองน้ำ

       

      ตลอดไป...

       

      ดวงอาทิตย์แต่งแต้มหญิงสาวด้วยปุยเมฆฟูฟ่องขาวสะอาด

       

      เขาเอาใจน้ำทุกอย่างน้ำอยากได้อะไรเขาก็หามาให้

       

      ด้วยความรักอันล้นเหลือ...

       

      น้ำนั้น...ที่จริงซื่อสัตย์และมั่นคงต่อความรักที่มีต่อดิน

       

      แต่เธอสงสารดวงอาทิตย์ที่รักเธอมาก

       

      มากจนยอมสละทุกอย่าง

       

      เธอจึงแสร้งยิ้มแสร้งร่าเริงแสร้งมีความสุข

       

      ทั้งที่หัวใจมีความทุกข์

       

      เพราะคิดถึงดินทุกลมหายใจ

       

      จนวันหนึ่งก็ถึงคราวที่ดวงอาทิตย์ต้องใจสลาย

       

      เพราะเมื่อเขาแต่งองค์ทรงเครื่องหญิงสาวด้วยปุยเมฆมากเข้า

       

      มันก็เกิดการจับกลุ่มก้อนจนกลายเป็นเมฆดำ หรือเมฆฝน

       

      เปรียบเหมือนรักมากก็ยิ่งสูญเสียมาก

       

      ท้ายที่สุดของความรักที่แสนจะทุ่มเททั้งกายและใจ

       

      คือคราบน้ำตาของดวงอาทิตย์

       

      ที่ร่ำไห้เพราะใจสลาย...แทบขาดใจ

       

      ที่จะต้องสูญเสียคนที่รัก

       

      เมฆฝนกลั่นตัวเป็นหยดลงสู่พื้นดิน

       

      น้ำได้กลับเข้าสู่อ้อมอกดินอีกครั้ง...

       

      ถึงจะเสียใจที่สูญเสียน้ำไป...

       

      แต่ดวงอาทิตย์จะไม่ย่อท้อ

       

      เขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเอาตัวหญิงสาวกลับคืนมา

       

      เป็นของเขาอีก...

       

      ดินรู้สึกตัวว่าจะถูกแย่งคนรักไปอีกครั้งแน่

       

      เขาจึงคิดหาหนทางเพื่อยุติวงจรรักสามเศร้า

       

      เขาไปขอร้องลม

       

      ผู้ที่คอยมองเพื่อนทั้งสามอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ

       

      ลมตกคำรับปากจะช่วยดิน

       

      เพราะเพื่อนต้องช่วยเหลือกัน

       

      เรื่องที่ดินขอให้ลมช่วยคือ

       

      ยามใดที่ดวงอาทิตย์สาดแสงแรงจ้า

       

      จนน้ำระเหยลอยห่างจากอ้อมอกดินขึ้นไปหาดวงอาทิตย์

       

      ให้ลมช่วยพัดกลุ่มก้อนเมฆให้รวมกลุ่มเข้าหากันไว ๆ

       

      เพื่อที่กลุ่มเมฆจะจับตัวหนากลายเป็นเมฆฝน

       

      แล้วน้ำจะได้กลับลงมาหาดิน

       

      และแล้วสิ่งที่ลมเคยวิตกไว้ในใจก็เกิดขึ้นมา...

       

      เมื่อดวงอาทิตย์ได้มาขอร้องให้เขาช่วย

       

      เขาตกลง...เพราะเพื่อนต้องช่วยเหลือกัน

       

      เรื่องที่ดวงอาทิตย์ขอให้ลมช่วยคือ

       

      ยามใดที่เมฆจับกลุ่มหนาจนกลั่นตัวเป็นฝน

       

      ลงสู่พื้นดิน...

       

      โดยที่เขาจะใช้ความร้อนของแสงอาทิตย์ช่วย

       

      ขอให้ลมช่วยพัดพื้นผิวดินเพื่อที่จะให้น้ำระเหยขึ้นมาหาเขาไว ๆ

       

      ดวงอาทิตย์กลับไป...

       

      เหลือไว้แค่สายลมที่ลำบากใจ

       

      ลมไม่ตัดสินว่าเรื่องนี้ใครถูกใครผิด

       

      เพียงเพราะเพื่อนขอและเพื่อนที่ดีต้องช่วยเพื่อน

       

      ดังนั้น...ลมจึงทำหน้าที่ทั้งสองอย่างเรื่อยมา

       

      ทั้งช่วยพัดกลุ่มเมฆที่กระจายเคว้งคว้างบนฟ้า

       

      ให้จับตัวเข้าหากัน

       

      และ

       

      ช่วยพัดน้ำบนผิวดินให้ระเหยขึ้นไปบนฟ้า

       

      เพราะลมทำหน้าที่สองอย่าง

       

      เขาจึงได้ใกล้ชิดน้ำ...

       

      มาก...มากเกินกว่าที่ใจที่ต้านทาน

       

      รู้สึกตัวอีกที ลม ก็ตกหลุมรักน้ำเข้าอีกคน...

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×