Maria แม่พระซาตาน

ตอนที่ 4 : ปฐมบทแม่พระซาตาน - บทที่ 3 เพื่อนใหม่

บทที่ 3

เพื่อนใหม่

     "กรรรส์" เสียงขู่คำรามดังขึ้นในลำคอของสัตว์อสูรสี่เท้าตัวเล็กๆที่มีเกล็ดสีขาวบริสุทธิ์เป็นประกายยามต้องแสงอาทิตย์

     มังกร... ไม่สิ ลูกมังกรต่างหาก

     "มาเรีย! นั่นลูกมังกรนี่คะ" เมย่าเดินมาแทรกระหว่างเจ้าหญิงน้อยกับสัตว์อสูรตัวน้อยที่อาจจู่โจมพวกเธอได้ทุกเมื่อ พลางยกแขนขึ้นกันไม่ให้บุคคลด้านหลังได้รับอันตราย

     "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ที่มันหงุดหงิดแบบนี้คงจะได้รับบาดเจ็บมั้งคะ" มารีอากดแขนเล็กๆของเด็กหญิงเบื้องหน้าลงเบาๆ

     ความจริงหากเป็นพ่อแม่มังกรเธอจะไม่ปฏิเสธการปกป้องจากเด็กหญิงเบื้องหน้าหรอก ป่านนี้คงเผ่นแน่บไปถึงด้านนอกป่าแล้ว แต่นี่เป็นแค่ลูกมังกรไง แค่เธอใช้เวทลมเบาๆพัดก็กระเด็นไปไกลแล้ว... มั้งนะ

     อย่างไรก็ตาม เธอต้องสวมหน้ากากแม่พระช่วยเหลือเจ้ามังกรจิ๋วที่ดูเหมือนจะบาดเจ็บเบื้องหน้านี้เสียก่อน

     "เจ้าตัวน้อย เจ้าบาดเจ็บตรงไหนหรือคะ?" เจ้าหญิงน้อยกล่าวพลางค่อยๆขยับตัวเข้าหาเจ้าจิ๋วที่หลบอยู่หลังพุ่มไม้ โดยมีเมย่าตามหลังมาด้วยอย่างระแวง

     "กรรรส์"

     "ไม่เอาสิคะเจ้าตัวน้อย ฉันมาดีนะ" มารีอากล่าวพลางใช้แขนทั้งสองข้างหมายจะจับตัวลูกมังกร ทว่า...

     หงับ!

     "เจ้าหญิง!!" เมย่ากรีดร้องเสียงหลงเมื่อเจ้ามังกรจิ๋วที่ดูไร้พิษสงจะกัดเข้าที่แขนเรียวของเด็กหญิงที่หมายจะช่วยตนเอง

     ทำคุณบูชาโทษโดยแท้!

     "ไม่เป็นไรค่ะเมย่า โอ๋ๆ เจ้าตัวน้อยไม่ต้องกลัวนะคะ ฉันไม่ทำอะไรหรอกค่ะ" มารีอาห้ามเด็กหญิงข้างๆที่เตรียมพุ่งเข้าจู่โจมสัตว์อสูรเบื้องหน้าทุกเวลา ก่อนที่จะโอบอุ้มมังกรตัวน้อยขึ้นมาด้วยความอ่อนโยน ในใจก็อาฆาตแค้นเจ้าลูกมังกรที่กล้ากัดเธอ โดยที่สีหน้าแววตาและการแสดงออกนั้นช่างโอบอ้อมอารีราวกับไม่คิดแค้นใดๆเลย

     คนอุตส่าห์หวังดี ไอ้มังกรเนรคุณ! สักวันแม่จะจับแกไปต้มน้ำปลา!

     "ที่แท้ก็เผลอกินต้นฟิลด์ไฟร์เข้าไปนี่เอง" หลังจากที่ตรวจหาบาดแผลแล้วไม่พบ เจ้าหญิงน้อยก็สัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่ผิดปกติของเจ้าตัวเล็กเบื้องหน้า ก่อนจะเรียกต้นฟิลด์ไอซ์ออกมาจากแหวนมิติ "กินนี่เข้าไปนะ เดี๋ยวก็หายแล้ว"

     ประกายความเย็นจากใบพืชสีฟ้าใบเล็กๆทำเอามังกรน้อยละความสนใจจากแขนขาวๆของเด็กหญิงไป แล้วใช้ปากเล็กๆกินเข้าไปอย่างรวดเร็ว

     "หงิง" ลูกมังกรครางออกมาในลำคอเสียงเบา ในขณะที่ร่างกายกำลังปรับอุณหภูมิให้เป็นปกติ

     ไม่นานเจ้าตัวจิ๋วในอ้อมแขนของเจ้าหญิงมารีอาก็สงบลง แล้วหันมาสบตากับเจ้าของอ้อมกอดตาแป๋ว

     "ไม่เป็นไรแล้วนะคะเจ้าตัวน้อย" มารีอากล่าวพลางมอบรอยยิ้มอันอ่อนโยนให้แก่เจ้าตัวน้อยในอ้อมแขน โดยมีเมย่าส่งสายตาอาฆาตมาให้เป็นระยะๆ

     "กิ๊ว" ลูกมังกรร้องตอบกลับมา พลางใช้ลิ้นน้อยๆเลียไปยังแขนที่ตนเคยกัดด้วยความรู้สึกผิด ทำเอาเธออดยิ้มด้วยความเอ็นดูไม่ได้

     ดีนะที่เธอใช้เวทแสงสร้างเกราะไว้ตอนโดนกัด ก็อย่างว่าแหละจะมีใครโง่เอามือเปล่าไปยื่นให้มันกัดกันล่ะ

     "มาเรียคะ แขน..." เมย่ากล่าวถามหลังจากเห็นว่าจบเรื่อง

     "ไม่เป็นไรค่ะ" มารีอาชูแขนข้างที่โดนกัดขึ้นโชว์ ซึ่งไม่มีรอยกัดใดๆทั้งนั้นให้แก่คนที่รู้สึกไม่สบายใจดู "ว่าแต่เจ้าตัวน้อย สมุนไพรต้นที่แกกินเข้าไปน่ะ มันขึ้นอยู่ตรงไหนหรือคะ?"

     "กิ๊วๆ" ลูกมังกรพยักเพยิดหน้าไปยังพุ่มไม้ที่มันถูกอุ้มออกมาเป็นเชิงว่า 'ขึ้นตรงนั้น' พอเมย่าแหวกพุ่มไม้ดังกล่าวออกอีกครั้งก็พบกับต้นฟิลด์ไฟร์

     ที่เหลือแต่ตอสีส้มแดงอ่ะนะ...

     ไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ว่าเป็นฝีมือของเจ้าตัวตะกละในอ้อมแขนเธอตัวนี้

     "เข้าป่าลึกอีกหน่อยน่าจะพอมีอยู่นะคะ" เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งกล่าวกับเมดน้อยประจำตัว

     "พอเถอะค่ะมาเรีย" ทันทีที่ได้ฟังเมย่าก็ส่ายหัวน้อยๆด้วยความรวดเร็ว "เข้ามาแค่นี้ก็โดนลูกมังกรกัดแล้ว ถ้าเข้าไปลึกกว่านี้ไม่เจอพ่อแม่มังกรกินเข้าไปเลยหรือคะ?"

     "แต่ว่า..."

     "พอเถอะนะคะ กลับกันเถอะค่ะ" เมย่ากล่าวคำขาด

     "ก็ได้ค่ะ..." มารีอากล่าวเสียงอ่อน ในใจก็พลันคิด

     'ตกลงใครเป็นเจ้านายกันแน่วะ?'

     เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งปล่อยลูกมังกรลงบนพื้นหญ้าก่อนจะลูบหัวเบาๆด้วยความรักใคร่เอ็นดู(?) โดยมีสายตาพิฆาตของเมดประจำตัวส่งมาบ้างประปราย แม้การกระทำจะต่างกันราวฟ้ากับเหวแต่ภายในใจสองนายบ่าวคู่นี้กลับคิดปองร้ายมังกรน้อยตัวนี้เหมือนกันอย่างไม่ผิดเพี้ยน

     "กิ๊วๆ" ขณะที่มารีอากำลังลุกขึ้นยืนอย่างแช่มช้อย ลูกมังกรเจ้าปัญหาก็เดินตามมาคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง

     "หืม? เจ้าตัวน้อย อยากไปกับฉันหรือ?" เจ้าหญิงมารีอากล่าวถามพลางส่งรอยยิ้มอันแสนอบอุ่นให้อีกฝ่าย ลูกมังกรที่เหมือนจะฟังภาษามนุษย์รู้เรื่องหรือว่าคันหัวไม่อาจทราบก็ผงกหัวน้อยๆสองสามที

     "มาเรียจะเอามันไปเลี้ยงหรือคะ? ดิฉันว่ามันดูไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไรนะคะ" เมย่ากล่าวคัดค้านขึ้นมาแทบจะทันที

     "กิ๊วๆ" ลูกมังกรร้องพลางส่ายหัวน้อยๆน่ารักน่าชัง ก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนทำนองว่า 'เค้าจะเป็นเด็กดี'

     มารีอาทำสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจในทันที

     "เป็นเพราะมันกินต้นฟิลด์ไฟร์เข้าไปเลยหงุดหงิดมากกว่าค่ะ เจ้าไม่ได้มีพิษมีภัยอะไรใช่ไหมคะเจ้าตัวน้อย?" เด็กหญิงกล่าวถามมังกรตัวเล็กอย่างใจดี

     ก็ถ้าเอามันไปไว้ใกล้ตัวจะมีโอกาสแก้แค้นมากกว่าไงล่ะ...

     "กิ๊วว" ลูกมังกรร้องราวกับจะตอบรับคำพูดของเด็กหญิงเบื้องหน้า

     "เห้อ... เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ แต่ถ้ามันทำร้ายมาเรียแม้แต่ปลายก้อย ดิฉันจะเอามันมาปล่อยทิ้งทันทีนะคะ" เมย่ากล่าวพลางถอนหายใจ ตอนท้ายๆเหมือนกับว่าเจ้าหญิงตัวน้อยจะได้ยินเสียงพึมพำเบาๆว่า 'ไม่สิ ฆ่ามันทิ้งเลยดีกว่า' จากเมดตัวน้อยด้วย

     เมย่าออกจะอ่อนโยนและใจดีไม่พูดจาแบบนี้แน่

     สงสัยจะหูฝาดไปเองกระมัง...

     "งั้นคงต้องตั้งชื่อให้มันก่อน จะเรียกว่าเจ้าตัวน้อยๆแบบนี้ไปตลอดก็คงไม่ดี..." เด็กหญิงผมเงินอุ้มลูกมังกรขึ้นมาอีกครั้ง "ต่อจากนี้ไปเจ้าชื่อ..."

     "กิ๊ว?"

     "เจ้ามาลี!" มารีอากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดังฟังชัด ขณะที่คิดถึงชื่อนี้เธอก็พลันนึกถึงลูกแมวพันธุ์สก๊อตทิชโฟลด์ที่เคยเลี้ยงเมื่อก่อนไม่ได้

     ป่านนี้แกจะเป็นยังไงบ้างนะ

     ทูนหัวของบ่าว...

     จะเปิดทูน่ากระป๋องในตู้กับข้าวเองได้ไหมนะ...

     บ้าสิ แมวตัวเล็กๆจะไปเปิดได้ยัง ฉันนี่มันติงต๊องจริงๆ ฮ่าๆ

     แต่ถ้าเปิดไม่ได้แล้วจะกินอะไรล่ะ?

     อาศัยอยู่ตัวคนเดียวที่คอนโดหรู ระบบรักษาความปลอดภัยสูง พ่อแม่พี่น้องก็ไม่มี คุณน้าญาติเพียงคนเดียวก็ย้ายไปอยู่ที่อเมริกากับสามีฝรั่งของนางตอนที่หลานในความดูแลอย่างฉันอายุ 20 ปี

     ...แล้วมันจะกินอะไรล่ะ?

     วี๊ดดดดด! ทูนหัวของบ่าวเจ้าขา ป่านนี้ไม่กลายเป็นวิญญาณแมวเหลือแต่กระดูกแล้วหรือเจ้าคะ!? อยู่คอนโดหรูไม่มีหนูมาวิ่งพล่านให้จับกินอีก!

     ป่านนี้คงเกิดใหม่เหมือนกันแล้วมั้ง....

 

     "...เรีย มาเรียคะ!" เสียงตะโกนเรียกของสาวน้อยผมน้ำตาลทำให้เจ้าหญิงมารีอาที่ทำสีหน้าครุ่นคิดอยู่เนิ่นนานตื่นขึ้นจากภวังค์

     "ค... คะ?" มารีอาแสดงสีหน้างุนงงให้แก่คู่สนทนา "ว่าอย่างไรนะคะ?"

     "ดิฉันกล่าวว่าลูกมังกรตัวนี้เป็นเพศผู้ค่ะ จะให้มันชื่อว่าแมรี่คงจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่นัก" เมย่ากล่าว

     แมรี่? ฉันหมายถึงมาลีย่ะ!

     "เอ๋? อย่างนั้นหรือคะ" มารีอาแสดงสีหน้าฉงนใจก่อนที่จะสังเกตุเขาคู่เล็กๆบนศีรษะของลูกมังกรในอ้อมแขน

     เขามังกรเป็นสิ่งที่สามารถบ่งบอกได้ถึงเพศของมังกร หากเป็นเพศผู้เขาจะมีลักษณะใหญ่กว่าเพศเมียเล็กน้อยแต่จะสั้นกว่าและมีรอยเกลียวม้วนเข้า หากเป็นเพศเมียจะมีเขาที่เล็กกว่าเพศผู้แต่ยาวกว่า เขาจะโค้งงอไปด้านหลังเล็กน้อยและมีรอยเกลียวบนเขาม้วนออก

     รอยเกลียวม้วนเข้า เพศผู้จริงๆด้วย

     "ถ้าอย่างนั้นเอาเป็นชื่อ 'ลักซ์' ที่หมายถึงส่องแสงแล้วกันค่ะ" มารีอากล่าวพลางลูบไล้เกล็ดสีเงินที่สะท้อนยามต้องกับแสงอาทิตย์จนเป็นประกาบวาววับ

     "กิ๊ว~" ลักซ์ร้องขึ้นอย่างชอบใจ

     "ลักซ์เองก็ชอบชื่อนี้หรือคะ?" มารีอากล่าวถามพลางมอบรอยยิ้มอันอ่อนโยนให้แก่สหายใหม่ในป่าลึก

     "กิ๊วๆ" มังกรตัวน้อยร้องพลางผงกหัวน้อยๆสองสามที ความแสนรู้นั้นทำเอามารีอาลืมความแค้นไปชั่วขณะแล้วเผลออดลูบหัวลูกมังกรในอ้อมแขนไม่ได้ไม่ได้ ก่อนที่จะตั้งสติได้แล้วหยุดมือลง

     "หลังจากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะคะ ลักซ์" เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งกล่าวพลางส่งรอยยิ้มหวานประหนึ่งน้ำผึ้งเดือนห้า พร้อมกับสายตาอาฆาตของเมดตัวน้อยที่อยู่ด้านข้าง โดยที่ความคิดของทั้งสองนั้นไปในทิศทางเดียวกัน

     'ฝากท้องด้วยนะคะ ต้มยำมังกร'

***

     บทแรกหลังจากเปิดเทอมม ฮูเล่~ มาซะดึกเชียว 555555

     เปิดตัวเพื่อนใหม่(อาหารสำรอง)ของมารีอาไปแล้ว อย่าลืมไปเปิดใจคุยกันที่เพจของเค้าบ้างน้าาา เงียบเป็นป่าช้าเลย... T^T

     พบเจอคำผิดสะกิดนิดนึง

Clemente

 <<< ไปเม้าท์กันได้ที่นี่เลย คลิกโลด!!