[ BTS ] ลูกพี่ลูกน้อง | kookv

INTRO

"ทะเลแม่กลับมาแล้ว" 

    เสียงของคนที่ผมรอมาตั้งอาทิตย์นึง แม่กลับมาแล้วผมรีบสาวเท้าวิ่งลงมาข้างล่าง เพื่อมาดูว่าแม่ซื้อของอะไรมาฝากบ้างจากต่างจังหวัด ถ้าขืนไม่ได้ของฝากนะจะโกรธให้ดู

"ค่อยๆสิเดี๋ยวก็ตกบันได" น้ำเสียงดุพร้อมสายตาคาดโทษ มาถึงก็ดุเลยแฮะคืนพูดแบบที่คิดมีหวังโดนตีแน่ได้แต่ส่งยิ้มแหยๆไปแทน

"มีของฝากของผมรึเปล่า"

"มีสิ" แม่ยืนของฝากให้ผมก็ไม่พ้นขนมประจำจังหวัดหรอก แต่กินอยู่ดี

    เมื่อผมละสายตาออกจากขนมก็ไปสะดุดเข้ากับเด็กผู้ชายตัวเล็กคนนึง ยืนมองผมตาแป๋วอยู่พร้อมเอียงคอมอง เด็กหน้ากระต่ายนี่ใครเนี่ยหรือลูกเพื่อนแม่กันนะเออน่ารักดี "ทะเลนี่น้องภูผา" เสียงของแม่ทำให้ผมหลุดจากภวังค์ความคิดเมื่อครู

" หวัดดีครับพี่ทะเล" เสียงหวานฟังลื่นหูกล่าวทักทายผม

"เออๆหวัดดี" 

"พูดเพราะๆสิทะเลน้องเด็กอยู่เดี๋ยวเอาอย่าง"

"แค่นี้เอง แล้วลูกเพื่อนแม่หรอ" ผมถามด้วยความสงสัย

"เปล่า ลูกป้าฟ้า" แม่ผมเว้นระยะพูด "ป้าฟ้าเสียแล้วน่ะ ที่นู้นไม่มีใครพร้อมเลี้ยงภูผาเลย แม่เลยพาน้องกลับมาด้วย" ผมมองหน้าแม่สลับกับเด็กอีกคนที่ยืนจ้องผมไม่หยุด เพิ่งเสียแม่ไปนี่เองผมคิดในใจ ช็อคไม่น้อยกับสิ่งที่แม่บอกเพราะป้าฟ้าก็สนิทกับผมมากๆกระทันหันแบบนี้ใจเสียไม่น้อยเลย ผมไม่ตอบอะไรกลับไปเพียงพยักหน้าแค่นั้น พร้อมส่งไปลูบผมคนเด็กกว่าตรงหน้า

"นี่ ไม่ต้องเศร้านะอาณุญาตให้เลี้ยงน้าฝนว่าแม่โอเคไหม" ผมพูดพร้อมลูบหัว

"โอเคครับ" 

=====================================

กอดๆน้องนะ ดูท่าทีเขาตีกันยากนะคะแต่ต่อไปไม่แน่ ติชมได้นะเจอกันตอนหน้าฮะ

ทะเล=8ขวบ

ภูผา=7ขวบ