คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : CONAN - OTHER The End of CONAN [ เขาว่ากันว่า ] นี่คือโคนันตอนจบ 2
โคนัน (ภาคจบ) ตอน 2
“ที่นี่ที่ไหนกันนะ…ทำไมมันมืดอย่างนี้ล่ะ หรือว่าเราจะตายแล้ว แต่…โอ้ย เจ็บที่นา เราคงยังไม่ตายหรอก หรือว่าพวกมันจะจับเรามาขังไว้” โคนันพึมพำกับตัวเองเบา ๆ สติของเขาเริ่มกลับคืนมาอีกครั้ง
“จะทำยังไงดี พวกมันต้องฆ่าเราแน่ ๆ…แล้ว…แล้วเราก็คงไม่ได้เจอกับเธอคนนั้นอีก คงไม่ได้กลับไปเป็นคุโด้ ชินอิจิอีก…เราจะทำยังไงดี หรือว่าเราจะโทรไปหาดร.ดี…หรือจะโทรไปหาเจ้าบ้าเฮย์จิ หรือจะโทรไปหาเธอ รัน ฉันจะทำยังไงดี” เขาพึมพำกับตัวเองอีกครั้ง
“ไม่…ไม่ได้…เราจะให้ใครมาเดือดร้อนไปกับเราไม่ได้ แต่…แต่ถ้าไอ้พวกนี้มันไม่ถูกจับ พวกมันก็ต้องทำร้ายคนอีกมากมาย แต่ถ้าเราโทรไปหาเฮย์จิล่ะก็… ไม่ หมอนั่นอาจจะตกอยู่ในอันตรายถ้าเราโทรไป ฉันจะทำยังไงดีนะ”
“ชั้นต้องหาทางออกไปจากที่นี่และจับไอ้พวกนั้นให้ได้ด้วยตัวของชั้นเอง” เค้าพึมพำออกมาอย่างมุ่งมั่น
“อะไรนะ…จริงเหรอ…ได้…ได้…ฉันจะรีบไป…ได้…อืม…รู้แล้วน่า…ได้…รอฉันสักเดี๋ยวล่ะกัน” เสียงใครบางคนคุยโทรศัพท์อยู่
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน โคนันกำลังนั่งคิดอะไรบางอยู่ อยู่ในที่คุมขังมืดมิดนั่น
“ใครกันนะ เสียงนั่น เสียงที่คุ้นหูเหลือเกิน เสียงของใครกันนะ มันเป็นใครกันแน่นะ”
“เสียงคุ้นหูเหลือเกิน ฉันต้องรู้จักมันแน่ ๆ “
“แล้วยังจะมีอาจารย์โจดี้อีก เธอเป็นใครกันแน่นะ หรือว่า…”
“ต้องใช่แน่ ๆ ผู้หญิงคนนั้น คน ๆ นั้น”
“คริส วินยาร์ต ต้องเป็นเธอแน่ ๆ มิน่าล่ะ ถึงได้หายไปเลยนับตั้งแต่อาจารย์โจดี้ปรากฎตัวขึ้น”
“และคน ๆ นั้นก็ต้องเป็น…..เค้าอย่างแน่นอน”
“แต่ว่าเค้าอย่างนี้ทำไมนะ ทำไมเค้าถึงต้องทำอย่างนี้นะ”
“แล้วทำไมไม่บอกให้มันเร็วกว่านี้ล่ะ อยากให้หมอนั่นตายไปก่อนรึไง” เสียงของเฮย์จินั่นเอง เค้ากำลังโวยวายใครบางคนอยู่
“หมอนั่น หมอไหน ก็นายจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ก็ฉันติดต่อนายไม่ได้เลยนี่” คาซึฮะเถียงต่ออย่างไม่ลดละ
“แล้วเธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไงล่ะ” เฮย์จิถาม
“รันโทรมาบอกน่ะสิ ไม่งั้นฉันจะรู้ได้ยังไงกันล่ะ”
“บ้าจริง ดึกป่านนี้แล้วจะไปหาตั๋วเครื่องบินที่ไหนทัน นี่ขับรถให้มันเร็ว ๆ หน่อยซิ” ว่าพลางก็หันไปเร่งคนขับรถแท็กซี่ที่นั่งอยู่ข้างหน้า คนขับรถหันมาดูเขาทีนึงแต่ก็ไม่อยากจะเถียงด้วย ในที่สุดก็ถึงสนามบิน
“ขอโทษนะค่ะ เที่ยวบินสุดท้ายตั๋วหมดแล้วและเครื่องก็จะออกในอีก 20 นาทีนี้แล้วค่ะ” เสียงพนักงานที่สนามบินพูดกับพวกเฮย์จิ
“เห็นม่ะ ไม่มีตั๋วแล้ว ไปพรุ่งนี้ไม่ได้รึไง” คาซึฮะถาม
“เธอจะบ้าเหรอ รันโทรมาบอกว่าโคนันหายตัวไปเธอยังจะไม่เดือดร้อนอีกเรอะ”
“ก็แค่หายตัวไปเองนี่นา พ่อรันเป็นนักสืบนะ เดี๋ยวก็หาตัวเจอแล้วล่ะ”
“เธอไว้ใจตาลุงนั่นงั้นเหรอ เฮ้พี่ชาย” พูดกับคาซึฮะจบก็หันไปพูดกับผู้ชายอีกคนที่เพิ่งเดินมาอยู่ใกล้ ๆ
“พี่ชายจะไปไหนเหรอ”
“อ้อ พี่กับแฟนจะกลับบ้านที่โตเกียวน่ะ”
“ทำไมมาช้าจังเลยล่ะ เฮย์จิ” รันถาม
“ก็ยัยนี่น่ะซิ” พูดพลางก็เหล่ไปที่คาซึฮะ
“ก็นายอยากปิดมือถือเองนี่นา”
“มือถือมันแบตหมดตะหากล่ะ”
“ดีนะที่ฉันบอกพี่ชายคนนั้นว่าพ่อเจ็บหนักต้องรีบมาน่ะ แล้วก็ดีนะที่พี่ชายคนนั้นใจดีขายตั๋วให้น่ะ” เฮย์จิยังพึมพำอยู่ “เอาล่ะรีบไปกันเถอะ ไปช่วยหมอนั่นกัน”
_________________
“ไปทางไหนต่อน่ะ” เสียงหนึ่งดังขึ้น
“ทางนี้” อีกเสียงที่ฟังดูเล็กกว่าตอบกลับมา
“เธอแน่ใจนะ ว่าจำทางไม่ผิดน่ะ” อีกเสียงที่ฟังดูทุ้มที่สุดดังขึ้น
“แน่ใจซิ”
“แล้วเราจะไว้ใจเธออีกได้ยังไง” เสียงแรกดังขึ้นอีก
“ถ้าไม่ไว้ใจก็ไม่ต้องตามมา” เสียงเล็ก ๆ นั้นตอบกลับมาอีกครั้ง
“ใกล้จะถึงรึยังล่ะ” เสียงที่ทุ้มที่สุดเอ่ยขึ้น
“อีกนิดนึง นิดเดียวเท่านั้น รอหน่อยนะ” เสียงเล็ก ๆ ตอบกลับมาอีกครั้ง แต่ประโยคหลังเหมือนจะพูดกับตัวเองมากกว่า
“เราจะไปทางไหนกันล่ะ” เฮย์จิถามขึ้น
“จากที่ผมสืบมามันน่าจะอยู่ทางนี้นะครับ หรือหมวดว่ายังไงครับ” พี่หมอของรันหรืออาราอิเดะ โทโมอากิเอ่ยขึ้น
“อ้อ ผมไม่ทราบหรอกครับ ก็คุณไม่เคยบอกผมเรื่องตัวจริงของคุณเลยนี่”
“นั่นซิ นั่นซิ ปิดเรื่องไว้ซะเงียบเลยนะ” เสียงของหมวดทาคางิกับหมวดซาโต้นั่นเอง
“อย่างเพิ่งทะเลาะกันเลยค่ะ เราต้องไปช่วยโคนัน เอ่อ หมอนั่นก่อนนะค่ะ” รันพูดอย่างร้อนใจ
“ในที่สุดก็ออกมาได้ซะที” เสียงใครบางคนพึมพำขึ้นพร้อมกับเสียงหอบเหนื่อยแล้วเขาก็ได้ยินเสียงของใครบางคนข้างล่างพูดกัน
“เชอร์รี่ เธอเองเหรอเนี่ย ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ ไปทำภารกิจลับซินะ” เสียงของคริสนั่นเอง
“ใช่ แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ขนาดฉันอยู่ใกล้คุโด้มากกว่าเธอ ยังโดนเธอแย่งผลงานไปได้ เฮ้อ ความจริงฉันน่าจะจับตัวหมอนั่นมาตั้งแต่แรก ไม่น่าเลย” อีกเสียงตอบกลับมา
โคนันที่ฟังอยู่ในช่องแอร์ข้างบนถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินเสียงของไฮบาระดังขึ้น และต้องตกใจมากกว่าเดิมเมื่อเขาได้รู้ว่าความจริงแล้วไฮบาระปลอมตัวไปเพื่อจะจับเขา
“แล้วเธอจัดการกับดร.อะไรนั่นยังไงล่ะ เชอร์รี่” คริสถามอีก
“ก็ปิดปากเขาไปชั่วนิรันน่ะซิ” น้ำเสียงฟังดูโหดขึ้นเล็กน้อย
โคนันถึงกับอึ้งหนักเข้าไปอีกเมื่อได้ยินคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของไฮบาระ
“เอาล่ะ ฉันจะไปแปลงโฉมให้กลับมาเป็นคนเดิมซะหน่อยขอตัวนะ คริส” ไฮบาระเอ่ยขึ้นแล้วเดินจากไป
ประตูห้องคุมขังของโคนันโดนเปิดออกแต่ข้างในกลับว่างเปล่า ทำให้คนที่มาเปิดถึงกับหน้าเสีย
“หายไปไหนแล้วล่ะ หรือว่าจะหนีไปแล้ว บ้าจริง”
ประตูห้องปิดลงเหมือนเดิมอีกครั้ง
ความคิดเห็น