คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Special -- Happy Songkran Day 2
Special
Happy Songkran Day 2
หลัาที่เล่นน้ำไปเมื่อวานแล้ว วันนี้ไม่ไ้ทำอะไร แบฮยอน็เลยิสอยห้อยามานยอลไปที่บ้านอระูลปาร์้วย านยอลิว่าแม่อเาะ้อีใมาๆแน่ๆที่เห็นแบฮยอนไปที่บ้าน้วย ุนายรัแบฮยอนมาว่าลูายแท้ๆอย่าเาะอี
“พี่านยอล”
“หืม?”
“แวะปั้มให้หน่อยิ แบอยาื้ออะไริไม้ิมือไปให้แม่บ้า”
ถึแม้ว่าวันธรรมาๆะเอันบ่อยแล้วแ่นี่เป็น่วเทศาละให้ไปัวเปล่าไม่มีอะไรไปฝา มัน็ะูน่าเลียเินไปสัหน่อย านยอลพยัหน้ารับรู้ ถึแบฮยอนะไม่ื้ออะไรไปฝาแม่อเา ยัไแม่็ไม่ว่าอะไรหรอ แบฮยอนะทำอะไร็ีามไปหมนั่นแหละ
แบฮยอนไม่ไ้ื้ออะไรมามายนอารันที่เาทำเป็นระเ้าสวยๆแล้ว ที่ื้อไปเพราะไม่รู้ะื้ออะไร แล้วเห็นว่าไม่ว่าะเทศาลอะไรเา็ให้ระเ้าันแบบนี้ ็เลยัสินใื้อมา านยอลใ้เวลาับรถไม่นาน็มาถึบ้านอระูลปาร์
“รถเยอะั มีาินอื่นๆมา้วยหรอ” พอมอเ้าไปในบริเวบ้าน็มอเห็นรถ่อน้าเยอะว่าปิ แบฮยอนไม่ิว่าะมีาิอพี่านยอลมาเยอะนานี้
“อืม อาน่าะเป็นนพาย่าับยายมา” เพราะาินอื่นๆ้อับรถผ่านบ้านย่าและยายอเาอยู่แล้ว ท่าน็เลยแวะรับมาเลย พ่อและแม่อเาะไ้ไม่้อับรถย้อนไปย้อนมา
“แล้วาับปู่ล่ะ” แบฮยอนถามเพราะว่าานยอลพูถึแ่ย่าับยา
“เสียไปแล้ว”
“อ่อ” แบฮยอนไม่ไ้ถามเ้าี้อะไร่อ เารอนว่าพี่านยอละอรถในบ้านไ้เสร็สรรพแล้ว่อยลไปเอาอที่ื้อมา
“ว๊ายยย! ายแล้ว หนูแบอแม่” ุนายปาร์ที่ไม่รู้ว่าแบฮยอนะมา้วย็ในาโ่อนะวิ่ไปหาลูสะใภ้นโปรอย่าไว
“สวัสีฮะุแม่” แบฮยอนหันไปสวัสีแล้วยื่นระเ้ารันไปให้ทำเอาุนายปาร์ียิ้มนแ้มปริ แ่แบฮยอนมาที่บ้านุนาย็ีใะายอยู่แล้วไม่ำเป็นะ้อมีอฝาหรอ
“ไปลู เ้าไปในบ้าน่อนนะ”
อยอลประอแบฮยอนให้เ้าไปในบ้านโยที่ไม่ไ้สนใลูายเลยแม้แ่น้อย แ่านยอล็ินับารที่แม่เป็นแบบนี้ะแล้วแหละ แบฮยอนมาทีไรานยอลลายเป็นหมาหัวเน่าทุที
“นีุ่ย่าับุยายนะ๊ะ” อยอลพาแบฮยอนให้เ้าไปหาุย่าับุยายที่นัุ่ยับลูๆหลานๆอยู่
“สวัสีฮะ” แบฮยอนสวัสีุย่าับุยายและผู้ให่ที่นั่อยู่รอบๆอย่านอบน้อม ทำให้อีฝ่ายมอมาอย่าเอ็นู
“นี่ใรหรอลู” นที่เป็นุยายเอ่ยถามเพราะไม่รู้สึุ้นหน้าุ้นาอีฝ่าย
“แฟนอานยอล๊ะแม่” อยอลแนะนำอย่าภาภูมิใ
“อ่อ หน้าาน่ารัน่าััเลยนะ” นที่เป็นย่าับยายเอ่ยพร้อมับยิ้มนแ้มปริ ปิานยอลไม่เยพาใรเ้าบ้านแบบนี้มา่อน นี่เป็นนแรที่ท่านไ้เห็นหน้า
“อบุรับ” แบฮยอนอบอ้อมแอ้มๆลับไป ่อนที่อยอละบอให้แบฮยอนนั่อยู่ที่นี้เพื่อที่ะไุ้ยับาิผู้ให่
“เรียนอยู่ั้นไหนแล้วหรอลู” นเป็นย่าเปิปาเอ่ยถาม ท่านเอ็อยาะรู้เรื่อราวออีฝ่าย
“ำลัึ้นปี2แล้วรับ”
“ั้นหรอ ย่า็นึว่าเราเรียนบแบบาานแล้วะอี”
“นั่นนะสิเนอะ เผื่อเราสอนะไ้อยู่ทันอุ้มเหลน”
ุย่าับุยายหันไปเนอะันสอนโยไม่สนใแบฮยอนเลย นี่ทัู้่ท่านมั่นใมาใ่มั้ยว่าแบะบับพี่านยอลไ้นานนานั้น
“ไ้เวลารน้ำแล้วรับ”
านยอลที่หายไป่วยแม่เรียมอมา็ออมาามย่าและยายอัวเอ พอแบฮยอนไ้ยินแบบนั้น็เลย่วยเ้าไปประอุยาย โยทีุ่ย่าพี่านยอลเป็นนพาไป
“เี๋ยววันนี้ไปทำบุ้วยันนะลู”
ุนายปาร์เินมาบอแบฮยอนในระหว่าที่นอื่นๆำลัรน้ำำหัวผู้ให่อยู่ แบฮยอนพยัหน้ารับึั ะให้เาไปไหน เา็ไป้วยไ้ทั้นั้นแหละถ้าพี่านยอลไป้วย เพราะแบฮยอนไม่มีรถเป็นอัวเอ ะไปไหน็้อไปับแฟน แ่ถ้าพี่านยอลไม่ไป แบฮยอน็ะไม่ไ้ไป
ารรน้ำำหัวผู้ให่ผ่านไปอย่ารวเร็วเพราะไม่มีอะไรมา หลัานั้น็พาันเินทาไปทำบุามวั่าๆ โยไปแบบรถใรรถมัน ใรที่ไม่มีรถ็ิสอยห้อยามันที่ว่าๆไป
“ะไปทำบุันที่วัไหนบ้าอ่อ” แบฮยอนถามในระหว่าที่ำลันั่รถอยู่ ับออมาั้นานแล้วแ่็ยัไม่เห็นะไ้แวะวัไหนเลยสัที
“ไม่รู้สิ” านยอลส่ายหน้าไปมา เาเอ็ไม่รู้เหมือนันว่าพ่อับแม่ะแวะที่ไหนบ้า
ออาบ้านมาเือบ 2 ั่วโมว่าะถึที่หมาย แบฮยอนเือบะหลับไปะแล้ว
“พี่านยอล แบหิวน้ำ” พอลารถ แบฮยอน็ระุายเสื้อออีฝ่าย
“็ไปื้อสิ”
“ั์”
แบฮยอนแบมือยื่นไปรหน้าอพี่านยอล แฟนมีเินเือนเป็นอัวเอล่ะแบฮยอนะไม่วัั์อัวเอ่ายเ็า านยอลเปรยสายามอแฟนที่ำลัทำหน้าุส่มา เายอมวั่ายให้แ่โยี แฟนนเียวเลี้ยไ้สบายมา
“ฮี่ๆ น่ารัั อบุน๊า” แบฮยอนไ้เินแล้ว็ยิ้มนแ้มปริแล้วรีบวิ่ไปื้อน้ำอย่าไว
“แบฮยอน”
“หืม?” แบฮยอนเอี้ยวัวมามอานยอลนินึในระหว่าที่ำลัื้อน้ำ
“ะเ้าไปไหว้พระในโบสถ์มั้ย”
“อืม ไปสิ” แบฮยอนพยัหน้ารับ
“เ้าไ้หรอ”
“เ้าไ้ิ ทำไมอ่ะ” แบฮยอนเลิิ้วอย่าุน ทำไมเาถึะเ้าวัไม่ไ้ล่ะ
“ไม่ร้อนรึไ”
“พี่านยอล! แบไม่ใ่ผีนะ ไอ้บ้า!”
ำนวนนในวัมีไม่เยอะมานน่าอึอัทำให้สามารถไหว้พระันไ้เร็วและเินเที่ยวรอบๆ ในบริเววัมีรูปปั้นแสเี่ยวับสวรร์-นรและวรรี่าๆ ทำให้แบฮยอนมอนู้นมอนี้ไม่หยุเพราะวามแปลใหม่ที่ัวเอไม่เยไ้เห็น
“พี่านยอลูนี่สิ นี่มันอนาพี่านยอลัๆ”
แบฮยอนี้ไปที่รูปปั้นอ้นิ้วที่มีผู้หิและผู้ายแ้ผ้าำลัปีนอยู่ทำหน้าอย่าทรมาน โยมียมบาลอยเอาหอทิ่มแทามร่าาย
“.....”
“ว๊ายยย..โนหอทิ่มู้วยอ่ะ” แบฮยอนทำหน้าล้อเลียนอีฝ่าย
“นั่นมันแบฮยอนเอ่าหาล่ะ” านยอลอบลับแบบนิ่ๆ
“ไม่ใ่สัหน่อย!”
“็โนทิ่มูอ่ะ นที่โนบ่อยๆนั่นมันแบฮยอนไม่ใ่รึไ”
“...โนอะไรทิ่ม?” แบฮยอนำลัเพราะามมุอนเ้าเล่ห์ไม่ทัน
“หออพี่อ่ะ”
รี๊!!!
แบฮยอนหน้าแเทือึ้นมาทันที ในะที่านยอลำลัยิ้มริ่มอย่าผู้ที่เหนือว่า พอแบฮยอนสู้ไม่ไ้็เินหนีอีฝ่ายไปแบบื้อๆ
“อ้าว..แบฮยอน ไปทำอะไรรนั้น”
แบฮยอนหันวับไปมอเมื่อไ้ยินเสียอานยอล เาำลัะบอว่าไม่้อมายุ่้วยเลย แ่พอหันไปปราว่าานยอลำลัมอไปทาอื่นและี้ไปยั..
นาผีเสื้อสมุทร...
ไอ้พี่านยอลลลลลลลล!!!
ว่าแบเป็นนายัษ์อย่านั้นเรอะ.. อ๊า!!!!!
แบฮยอนวิ่ไปประทุษร้ายแฟนอัวเอทันที ล้าียัไมาว่าแบเป็นนายัษ์ สวยๆน่ารัๆแบบแบนี่เหมาะับบทนาเือที่สุแล้ว
“แบไม่ไ้เป็นนายัษ์นะ แบเป็นนาเือ่าหา” พูแล้ว็ทำท่าสะบัไปมาให้ล้ายับารสะบัหา
“ทำไมนาเือไม่เห็นะมีหา”
“็นี่ไ” แบฮยอนทำท่าใหู้อีรอบ ่อนที่านยอละเินมาฟาเ้าที่้นอย่าั
“พี่านยอล!” แบฮยอนทำหน้ามุ้ย ล้าียัไมาี้นเา่อหน้านมามายแบบนี้อายนะเฟ้ย!
“เลิทำท่านั้นไ้แล้ว นอื่นมอ”
านยอลบอเสียเรียบ ่อนะโอบแบฮยอนให้เินไป้วยัน ถ้าไม่ิว่าอยู่ในวัเาไ้เ้าไปหาเรื่อแน่ ล้าียัไมามอแฟนอเาแล้วทำาเยิ้มแบบนั้น เามีสิทธิ์มอแบบนั้นไ้แ่นเียวนะ
“พี่านยอล ไปให้อาหารปลาันเถอะ”
เินันไปเินันมา็มาเอเอภัยทาน แบฮยอน็เลยทั้ลาทัู้แนอแฟนัวสูให้รีบเินมา้วยัน
“พี่านยอล แบอยาปล่อยปลา” เย่าแนออีฝ่ายพร้อมับี้ไปยัถุปลานานานิที่แม่้าทำไว้ให้นไ้ทำบุปล่อยปลา แน่นอนว่าเอทีเอ็มเลื่อนที่อแบฮยอน็้อยอมวั่ายให้แ่โยี
“อให้โีนะเ้าปลาน้อย” แบฮยอนโบมือลาบรราปลาที่ัวเอปล่อย ่อนะูมือานยอลให้ไป่าย่าอาหารปลา่อ
“เอาสี่ถุ”
“เอาไปทำไมเยอะแยะ”
“่ายๆไปเหอะน่า เป็นแ่น่าย ห้ามบ่นิ”
“-___-!!” านยอลวั่ายอย่าว่า่าย ในะที่อีนเินัวปลิวไปให้อาหารปลาแล้ว
“พี่านยอลถ่ายรูปให้แบหน่อยิ เอาแบบสวยๆไม่อ้วนนะ”
“ไ้” านยอลหยิบมือถืออัวเอึ้นมา แล้วแะไป 2-3 รูป
“สวยพอยั?”
“ไหนูิ๊” แบฮยอนะโหน้ามอที่หน้าอ่อนะมวิ้วออมา
“ไม่เห็นะมีรูปแบเลย ทำไมมีแ่ปลาล่ะ”
“็บอว่าถ่ายให้สวยและไม่อ้วน ็้อถ่ายแบบนี้ไ” ถ่ายแบบไม่ิูเลยสัรูปเนี้ยนะ..
“พี่านยอลเอาีๆิ”
“ทะลึ่ว่ะ มาเอาอะไรอนนี้”
“--!” แบว่านที่ทะลึ่นั่นมันพี่านยอลเอนั่นแหละ
ว่าแบฮยอนะไ้รูปที่ถูใ็ทำเอาาล้อำเป็นหน้าหิไปแล้ว แบฮยอน็เลย้อโยารเลี้ยไอิม แบเป็นนื้อ ส่วนพี่านยอลเป็นน่ายั์ เ๋ไ๋ฝุๆ
“ัวเอ อย่าทำหน้าบึ้ิ เี๋ยวแ่เร็วน๊าาา”
แบฮยอนแล้ยื่นมือไปเี่ยแ้มอนัวโในระหว่าที่ำลัะเินไปยัลานอรถ ุแม่โทรมาบอว่าะเินทาไปยัที่อื่น่อแล้ว แ่พี่านยอลยัทำหน้าออยู่เลย
“อย่าอนนะ เี๋ยวแบใหุ้๊บแ้ม้ายแ้มวาอย่าละที”
านยอลเหล่มออีฝ่ายทันที ที่ริเาไม่ไ้อนอะไรแฟนอัวเอเลย เาแ่หุหิที่อาาศมันร้อน็เท่านั้นเอ แ่ปล่อยให้แบฮยอนเ้าใผิไปแบบนั้นแหละีแล้ว เพราะมันทำให้เาไ้ำไร ฮึๆ านยอลสาวเท้าเร็วึ้นเพื่อไปที่รถ นั่นทำให้แบฮยอนเ้าใผิยิ่ว่าเิม
“พี่านยอลลลลล”
“.....”
“ืออออ แบยอมใหุ้๊บปา้วย็ไ้”
เสร็! *แสยะยิ้ม*
- TBC -
วันหลสราน์่ะ 5555
พอีพึ่ะแ่เสร็
วาพล็อไว้หลัาอันแรนั่นแหละ
แ่พึ่ะมายันแ่ อิอิ
เม้น์ให้เ้า้วยนะ ุ๊บๆ
#ฟิรับน้อบ
ความคิดเห็น