ขอไม่อยู่กินกับเศษสวะ

Chess Theme

ฉันพิการตั้งแต่เกิด พ่อกับแม่พยายามปลูกฝังความมองโลกแง่บวกให้ฉัน โดยพร่ำบอกว่า

 "ลูกน่ะโชคดีแล้ว มีเด็กอีกหลายคนที่แขนขาไม่มี"

ฉันในตอนเด็กหรือจะไปเข้าใจ ได้แต่ขมวดคิ้วคิดในใจว่า 

"ฉันไม่ได้อยากโชคดีกว่าคนเหล่านั้น ฉันอยากจะรู้สึกเหมือนกับเพื่อนๆ รู้สึกเท่าเทียม ไม่ใช่แตกต่างเป็นแกะดำแบบนี้"

โตขึ้นมา เริ่มรับตัวเองขึ้นมาได้หน่อย บ้านเราก็ล้มละลาย ฉันที่ไม่อยากรบกวนพ่อกับแม่ 

เลยอ่านหนังสือเลือดตาแทบกระเด็นจนได้รับสิทธ์เข้าเรียนในมหาลัยของรัฐบาลโลกอย่าง 'แซฟไฟร์' 

แซฟไฟร์ คือสถานที่ ซึ่งรัฐบาลโลก ผลิต มนุษย์พลังจิต เพื่อเป็นก้าวแรกของการให้มนุษยชาติเตรียมพร้อมต่อสู้กับภัยพิบัติหรือการรุกรานจากต่างดาว

ฉันหอบผ้าหอบผ่อน ไปใช้ชีวิตในโรงเรียนกินนอนอันดับหนึ่งของโลก ฉันบอกกับตัวเองว่า นี่ไงล่ะ โชคดี แกได้รับโชคนั้นแล้ว

ทว่า หากเป็นเพราะโชคนี้ ที่ทำให้ฉันได้พบกับเศษสวะคนนั้น 

ฉันก็ขอสาปส่ง และเรียกมันว่า 'เวรกรรม' เสียมากกว่า 

Scumbag's Wish : ขอไม่อยู่กินกับเศษสวะ 

นิยายปสด มูฟออนเป็นวงกลม จิตตกสารพัดสารเพ

อยากเขียนบางสิ่ง ที่ทำให้นึกถึงบุคคลหนึ่ง 

ที่ยังคงไม่ลืม แต่เหนื่อยเกินไปที่จะหลั่งน้ำตาให้ 

และยังคงเหลือเสี้ยวของความรักให้ 

เป็นเสี้ยวหนึ่ง ที่ทำให้เกิดมาเป็นผลงานนี้